asosyal itiraf

Ben artık ülke gündemini düşünmekten normal hayatıma dönemiyorum. İşte bile sürekli aklıma “nolacak bu ülkenin hali” diye sorgularken buluyorum kendimi. Ve işin kötü tarafı yalnız değilim binlerce hatta milyonlarca genç şu an benimle bu kaderi paylaşıyor.

Temmuz sonlarında yaşadığım bir olaydan beri gizli gizli hazırlanıyorum. Çok daha iyi bir iş buldum, Fiziksel olarak kendimi geliştiriyorum, mental olarak kendimi besliyorum ama etrafımda ki herkese ''yok bee oğlum geçti ya'' diyerek vurmaya başlayacağım günü bekliyorum. Nickime bakarak nasıl bir şey yaşadığım ve neye hazırlandığımı anlayabilirsiniz

Biraz da love :d Şu kısacık ömrümde talihimin beni seninle karşı karşıya getirmiş olmasına inanamıyorum. Bu tesadüfle açıklanabilecek bir şey değil bence. Tanrının benim için hazırladığı büyük plan bu olmalı. Kalan hayatımın her günü buna şaşırmaya devam edeceğim.

Anı kumbarası gibiyim resmen ıvır zıvır işe yaramayan ne kadar çer çöp anı varsa dün gibi aklımda.

Eskiden yazarların tiplerini çok merak ederdim. Artık hiç merak etmiyorum

Eskiye göre iyi ama istediği yerde olamayan o kız yani me :)

Arkadaşlar babamla bazı şeyleri düzelttik bazen en anlayışlı insan o gibi. Babam hakkında bunları söyleyeceğimi düşünmezdim. Ben kırılmamama dikkat ediyor. Yani bana dikkat ediyor. Beni görüyor. Şimdi ise babam beni seviyor diye onun istediği gibi mi devam etmeliyim yoksa ben istediğim gibi devam etsem de babam beni sevmeye devam eder mi ? Çok farklı bir duyguymuş insanın beş kardeşi olunca arada kaybolanlar oluyor o da ben tabii. Ama işler değişti oysa bir ay önce bu evde devam etmeyi düşünemiyordum bile. Şimdi ne değişti oysa ben yine aynı ben. Duygusallaştım yine.

Ekmek yok evde, iki dk uzaklıktaki bakkala gitmeye üşendiğim için 20 dk pankek yapicam şimdi ay em Jose Mourinho

Ben yine birine aşık oldum ama öyle böyle değil...

Yemeğe gidelim evde yıkıldık kaldık dedi düşünebiliyor musunuz 6 aydır görüşmüyoruz geleli 1 hafta oluyor daha yeni aklına geldi bir yerlere gidip bir şeyler yapmak😂😂

Alın size mod itirafı: Sol kanatta sabah (bkz: heves mi biraktiniz) başlığını gördüm ve yeni bir yazar olduğu düşüncesiyle elleşmedim. Meğerse başlık yanlış açılmış djdjdjjdjdjdjjdjj

Artık kendi ilkelerimden saptığım zamanlar oluyor. Her işi en doğru, en iyi şekilde, kendimi parçalayarak yapmaya çalışmıyorum. O işin hakkı neyse, herkes nasıl yapıyorsa o şekilde yapıp geçiyorum bazen. Dürüstlüğü sadece hak edene gösteriyorum. Duruma göre yalanlar söylüyorum. Bi hikayede geçtiği gibi ‘valla bizde çalışanı sikerler’ lafının doğruluğunu daha iyi anlıyorum. Her gün küfrettiğim rezil insanlara yeniliyorum yavaş yavaş. Ben de onlar gibi olmaya başlıyorum.

çalışırken şu kontrat bitsin şunu yapıcam şuraya gidicem köpek gibi içicem diyodum, kontrat bitti indim tek yaptığım şey köpek gibi içmek oldu.

Film ya da dizi izlerken yapma işte şu aptallığı diye karaktere tepki gösteren ben dönüp bakınca ne enayilikler yapmışım.Fark edince ağır oldu biraz.

ben belki müslüm gürses’in sebepsiz ayrılık şarkısını yazabilirdim ama o benim bu gece yaşadığım derin kederden çıkamazdı. hepinize iyi geceler gönül dostları ben bi semti turlayayım.

Uyumadan önce bütün kapıları kapatıyorum ki koridora çıkınca oralarda gördüğüm eşyaları bi şeylere benzetmeyim

Uyumaya üşendiğim için saatlerdir uyumuyorum gözlerimi açmaya üşendiğim uyuyacağım inşallah

herkesin içinde yere düştüm. Ama nasıl düşmek yere çakıldım resmen. Beni yerden kazıyarak aldılar

bugün denizde yüzerken suyun altında ağladığımı fark ettim. denizden çıkıp şezlongda ağladım biraz. can kurtaran abi “noldu?” diyor. bilmiyorum abicim her şey olmuş olabilir benim hayatımda.

dört saat önce yakın arkadaşımdan bir mesaj aldım. sesi ağlamaklı bir ses kaydı atmış, normalde ses kaydı atmayı tercih etmez demek ki yazamayacak kadar kötü diye düşündüm. birkaç gündür zor şeyler yaşıyormuş ve benim hiçbir halttan haberim yok. sınav haftası geçsin de rahat rahat dertleşiriz diye plan yapıyordum oysaki. bugün sınavlarım bitti ve yeni öğreniyorum onun halini. neden daha önce sormadım neden bugüne bıraktım diye düşünüyorum dört saattir. ulaşamıyorum ona. dört saattir ağladığımı, vicdan azabı çektiğimi, ben nasıl arkadaşım diye sorguladığımı bilmiyor. nefesim kesiliyor bazen. dört saat. mesajıma cevap vermesini bekledim. başkasıyla telefonda görüştüğünü söyledi. ona nasılsın diye sorduğumda ters cevaplar veriyor diye çekinmiştim mesaj atıp aramaya. arasaydım ne olurdu? böyle olmazdı işte. arkadaşlarıma sahip olduğum için hep şükrederdim. ben aynısını hak etmiyorum galiba bu sefer sınıfta kaldım. Edit: arkadaşın yanına gidiyorum tavuk pilav eşliğinde ağlamalı anlar yaşanacak Abi lütfen instagrama atmayın eltime yazmayı unutmuşum

Önümüzdeki üç ay, şu sıralar iyi günlerden mi geçiyorum kötü günlerden mi geçiyorum onu gösterecek. Bana dua edin lan. Olay ciddi. Şu an bir caretta caretta okyanusa ulaşmaya çalışıyor, bir ceylan birazdan bir dereden su içecek o kadar mühim.

Çalıştığım yerde şikayet üzerine hakkımda soruşturma açılmış,ifadeye gittim.Lan ben de şikayetçiyim benden çalınanlar yüzünden.Her gün sömürülen emeğim,neşem,gençliğim,umudum ... milletin kaprisini çekmekten bıktık,kendileri bizim yerimizde olsalar beş dakika katlanamazlar kendilerine öyle reziller.Bizi bu sisteme mecbur edenler utansın

bi kafe var ortamı mükemmel fiyatları uygun saatlerce otur kimse sana kalk demiyo internet var benim için süper bir ders çalışma ve kaçış yeriydi dün yine orada ders çalışırken sınıftan birini orda gördüm ve bugün story paylaşmış neredeyse tüm sınıf orda be akshdhsjsjs işin gücün yok başka bir yer bul şimdi anasını satim

Büyük göğüslü olmaktan + yobaz bir şehirde yaşamaktan nefret ediyorum. Geçenlerde internetten çok güzel bi elbise getirttim,indirimli falandı bir de çok içime sindi elbise. Ama göğüs dekoltesi vardı ve benim göğüslerim de büyük olunca elbise hafif eğildiğimde tüm takımı gösteriyordu hshdjwd. Annem hemen bunu iade et olmadi falan demeye başladı. Boyu da dizin üstündeydi biraz. Senelerdir hiç açık giymeyen biriyim hayatımda ilk kez heves ettim onu da kursağımda bıraktılar. Benim bedenim benim kararım dedim ; iyi o zaman sokakta baktıklarında rahatsiz olursan bana gelme,babana da elbiseyi kendin açıkla dedi. Allahım ya tam delirmelik.normal bi şehirde giysem kimsenin dönüp bakmayacağı elbiseye anadolunun lanet kentlerinde sanki çıplakmışcasına bakılıyor. Bakanların,laf atanların hepsinin de gözü kör olur inşallah. Başka bi dileğim yok. Onlar yüzünden insanlar rahat edemiyor saygısız pislikler.

para istiyorum, ilgi istiyorum, aşk istiyorumm. Allah'ım amin.

Bugün sanırım son günüm o yüzden buraya yazmak istedim hic kimseye degil kim oldugumu bilmeyen insanlara yazmak istedim. Kullandigim ilaclar bugün bana çok ağır geldi sanırım ya da artik kalbim dayanmiyor bu ilaclara. Götünden nefes almak ne demek anladim bugün. Saatler ilerledikce nefesim bitiyor gibi ya uyuyorum ya ölüyorum ayirt edemiyorum karnimda bi ağrı var şu mutlu olduğumuz da kelebeklerin uçtuğu yerde tam olarak.Sanirim canim çıkıyor. Bugun izinliydim ve bütün gun evdeydim ve tekim eger ölüyorsam diye son bi kez yazmak istedim. Halbuki yüz kere dedim ki en mutlu günümde ölüyüm hayatim bombok gecti bari ölürken mutlu oluyum dedim . Bugun hayata dair en son yaptigim şey sanirim nefes almaya çalışmak. Ölmek istiyordun hep al bak ölüyorsun. Hemde tek basina yapayalniz bi pislik gibi geberiyorsun. Hayalimde bi bisiklet vardi ona hic sahip olamadim hic bisikletim olmadi yani bi kere kucukken olmustu bi kac ay bindim sonra babam onu satip parasini yemisti. Belki bunun icin bile öfkeliyim ona. Birazdan belki daha cok aci çekeceğim bilmiyorum ama eger canim cok acirsa bunu bilmeyeceksiniz . Orasi nasil bi yer bilmiyorum sanirim biraz korkuyorum. Son kez soylecegim bi cümlem yok...

daha güçlüyüm ben. hatalarımla

hayvan gibi biriktirdiğim, çokça özendiğim, biriktirmeye devam ettiğim için ara ara yaptığım düzenlemeyi askıya aldığım bir arşivim var. bu arşivi zamanla tüketmek ve beğendiğim içerikleri saklayıp layık görmediklerimi temizlemek istiyorum fakat zaman bulamıyorum. umarım okuldan kurtulunca bu isteğimi gerçekleştirmek için bol ve güzel vakitlerim olur.

Uyumaya çalışırken çok sıkıldığım için uyumuyorum. uyanmaktan iğrendiğim için bi tur daha + bi tur daha + bi tur daha... uyuyorum

Yalnızlığa, kimseye bağlı kalmadan tek başıma hareket etmeye, istediğim an fikir değiştirebilmenin rahatlığına o kadar çok alışmışım ki birileriyle birlikte bir şeyler yaparken çok zorlanıyorum. Durum biraz vahim.

Bir arkadaş var üniversitede, ben normalde tek gezmeyi severim tek ders çalışırım, herşeyimi tek yaparım. Bu arkadaşla tanıştıktan sonra arkadaş dost canlısı olarak görünüyordu. Başta sıkıntı yoktu. Sonra darlamaya başlayana kadar sürekli birşeyler yapalım notlarımı isteyip duruyor ve ben kurtulamıyorum böyle bir lanetten, yüzüne de söyleyemiyorum. Ben bazen çıldırıcsk gibi oluyorum burda görürse artık çık hayatımdan yeter ya

(##4315425) insan kendisinin inanabileceği yalan söylemeli kdahajkd. kimliğimdeki yasımdan 8 yas küçük olduğuma eminim bu inancımdan emin olmamı saglayan soyle bisey yasadım önceki gun. ablam bana birinden bahsetti tanismak isteyip istemediğimi sormak icin. dediki '31 yasında, mühendis iste su sehirde falan filan' anlatmaya devam ediyo benim düsündüğüm tek sey "la yas farkı çok degil mi? neyse belki daha iyidir"... Ve burdaki tuhaflığı aksam arkadasıma noldu biliyo musun diye anlatana kadar farketmedim bile sdhgfjgf (bkz: kendi yalanına inanmak)(bkz: 30 yasinda olmak)

İki gündür mental olarak çok da iyi değilim. Bugün de öyleydim özellikle akşam saatleri benim için çok kötü geçti. Fazla duygu dolu ve üzgündüm. O şekilde uyuyakalmışım. Uyandığımda babam gelmişti. Normalde aramızda kısa hoş geldin muhabbetleri olur, hafif bir sarılmadan öteye geçmez. Ama bugün sanki bu halimi hissetmiş gibi gel iyice bir sarılayım sana, dedi. Göğsüne yatırdı, saçlarımı okşadı. Ben de ağladım, daha çok ağladım. Farklı bir hismiş, böyle bir anda yaşaması çok daha farklı bir hismiş.

artık aşık olmak istiyorum ama aynı zamanda kimseyle göz göze bile gelmek istemiyorum.

bu zamana kadar yaşamın ne kadar değerli olduğunu düşünür, durmadan ileriye dönük hayaller kurup planlar yapardım, şuan öyle bi dönemdeyim ki plan kurmayı geç yaşamayı dahi istemiyorum, insanın hayatında yaşama tutunması için güzel bi işi , sevilmesi, değer görmesi , mutlu olması gerekiyor hiç bir tanesi bile yokken tutunacak bir şey olmuyor , düşünceler böyle kemiriyor duruyor…

Uzun ilişkim bittikten sonra yaptığım her şey için kendime olan özsaygımdan özür dilerim. Dostça ayrıldığım eski sevgilimi kaybetmeme neden olan doyumsuzluğumdan nefret ediyorum. Kısaca kendimden ve yaptıklarımdan nefret ediyorum. Düzeltebilirdik, affedebilirdim, onunla olabilirdim.

aklımda olan,kalbimden geçen tek bir hayalim var Allahım lütfen yaşamak nasip olsun, lütfeeeeennnn

İçimde hep bir eksiklik var baba, neyin eksikliği bu para mı mutlulukmu, sevgi mı ney olduğunu çözemiyorum.Bundan birkaç sene öncesine kadar iyi kötü bir işe girmek için çabaladım. İşe girdim ama memnun değildim, atanacağım dedim. İşe gittim geldim ders çalıştım. Bu süreç yıllarımı aldı. Şükür atandım ama yine içimde bir mutsuzluk, hiçbir şey yapmama isteği, hep bir şeylere karşı ne gerek tavrı. Ama bildiğim bir şey var , olmasını istediğim yere ulaşma çabam yüzünden yaşadığım anın mutluluğunu , mutsuzluğunu yaşayamıyorum. Ne bokdan bir çelişki.

önümde zorlu bir süreç var hoş hep zordu o süreç de bu defa çok başka (bkz: ya tarih olucaz ya tarih yazıcaz) pek özgüvenli biri değilimdir ama bu konuda kendime güveniyorum. Yapabileceğime, gerekli kriterlere sahip olduğuma ve de en önemlisi istediğime. Hayat bu zamanın neyi göstereceğini bilemeyiz tabiki ama atlattığım o kötü dönemden sonraki tek odak noktam bu. Mental sağlığımı sarsmamaya çalışarak (amin inşallah yareppim) ve de sabırlı olarak (9 ay bile bekleyememişim ama halledicem allah'ın izniyle fkkdkdcj) bu meselenin üstesinden geleceğime inanıyorum. Hoşçakal be sözlükk :,) (bkz: ağlamıyorum gözüme anı kaçtı) çok tatlı insanlarla tanışma fırsatı bulduğum için çoook mutluyum. Umarım her şey hepimiz için çok daha iyi olur :) sağlıcakla kalınnn :))

Ya deliler haklıysa? Lan biz o zaman ne yapacağız

Kısa saçlı her kıza aşık oluyorum

bi konuda yardıma ihtiyacım var. ama kimse bana yardım edemez. hayır anlatmak da istemiyorum. eğer bir çözüm yolu olsa zaten ben bulurdum. yardımcı olabilecek birisi olsa yalvar yakar yardım dilenirdim. olacak iş değil nasıl bu duruma düştük. yerlerdeyiz, reziliz. zaten ben ne zaman bi boklar yicek olsam böyle olur. inanılmaz bir acemilik cidden. jimenez nabıyor. inanılmaz bir acemilik.

sözlüğü hâlâ çözemedim.

Araftayım arkadaşlar , kaçıp gidesim var , ama durup ne olcak onuda merak ediyorum , hayatımda iyi şeyler oluyor gibi buna alışık olmadığım için de tuhaf hissediyorum , anlayacağız ne bok yiyeceğimi bilmiyorum , keşke azcık geleceği görebilsem .

kendimi kaptırmayacağım dediğim her şeyin sonunda kendimi deli divane buluyorum, ah be kızım akıllan artık

sevgilimle aramız bozuktu bir kaç haftadır normal konusurduk filan böyle canı sıkılınca yanında olurdum her türlü destek çıkardım neyse barıştık filan barıştıktan sonra demezmi iş partisinde biriyle tanısmıs onla barlarda takılmış.yaz sonu nişan düsündügüm insandan duymak üstünede üniden hiç konusmayan arkadası ile nedense 2 haftadır konuşuyorlarmıs bütün dertlerini sıkıntısını ilk onla paylasıyormus yaşadığım şey iğrenç bir duygu ki anlatılmaz.ölmek için kalbinin durması gerekmedigini gördüm.simdi hala yazıyor yanlıs birsey yapmadım normal birsey bu ben sana aşığım cok seviyorum vsler… o güzel söz geldi aklıma insan 25 inde ölür 75 inde gömülür diye tam 25 imde öldürdü beni kimseye anlatamadım kimseyle paylasamadım acımı aileme diyemedim utancımdan buraya yazıyorum

üzgünüm ama spor salonunda sumo deadlift yapan yakışıklı beylere şaplak atmak geliyor içimden :(

cevap verebileceği o kadar çok hikaye attım ki qq artık eminim beni sevmediğine bakınız

Tuhaf hissediyorum bu aralar. Kaybolmuş, yorulmuş. Dinlenmek için nereye gitmem gerektiğini de bilmiyorum. Çünkü bir evim yok gibi geliyor. Hiçbir yere tam ait değilim. Nereye konsam göze batıyorum. Nereye konsam bi tuhaflık var, hissediliyor. Sanki her gittiğim yerde bir parçam kalmış gibi. Toplasam ben yine ben olacağım ama toplayamıyorum bir çatı altında. Bulunduğum hiçbir çatı altında da kendim gibi hissetmiyorum. Konuştuğum iki üç kişi var. Beni güldüren, düşünen, düşündüren. Hayatta mıyım diye kontrol eden. Fazlası zaten gereksiz belli bi yaştan sonra. Ne yaparım bilmiyorum. Nasıl toplarız burdan, nasıl devam eder. Belki de şarkıda dediği gibi; “Denizi olan her şehir evim” diyip geçmek lazım. Çok da takmadan, büyütmeden.

her sabah aynı güne uyanamktan o kadar bıktım ki midem bulanıyor artık uyanmak bile istemiyorum.