asosyal itiraf

Biz o işin içinden geçerdik de prenses zannetmişler racon kesildi

Kaçıyormuşum hissi.

bugün başıma bir şey geldi. birisine anlatma isteği duydum. kimseye anlatmadım, anlatamadım. sadece bir kişiye anlatabilirdim biliyo musunuz? anlatabilirdim. crylaugh.

dublaj dizi izlemem, hoş da bulmam ama son zamanlarda gece uyumaya yakın gözümü kapatıp izleme istediğimden dolayı dublaja çeviriyorum. bir dizide de uyguladığımda itici bulmadım sesler fena değildi. bunu kendime itiraf etmek de zor sözlük.

ileride yaşayabileceğim olayları kafamın içinde kurgulayıp, diyaloglarıyla beraber oynuyorum. sadece karakterler ve olaylar değişiyor. manyak mıyım amk?

terk edildim. ilk defa bir şeyi herkese anlatıp bağırıp çağırıp kafamı duvarlara vurup ellerimi ağaç gövdelerinde parçalamak istiyorum. ben ilk defa bir insan tarafından ikinci kez terk ediliyorum ve bu acı geçmiyor

yaklaşık 20 senelik bi dostum var ilkokul sıralarından beri beraberiz aynı mahallede. yavşağın iphone 13’üyle fotoğraf çekinirken sevgilisinin “son sevişmemiz harikaydı, önümüzdeki için sabırsızlanıyorum” türevi mesajı düştü önüme. ayda bir de hep beraber dışarı çıkarız. allah’ım sen aklıma mukayyet ol, sabaha kadar kafamda kuracağım senaryolardan alıkoy beni.

Ben de bir travma var: yakın arkadaşlarımın buluşup beni çağırmaması ilkinde çok üzüldüm ama onlarla sorunluyduk o ara hadi neyse. İkinci durumda ve üçte başka insanlardı ama bunun benim travmam olduğunu biliyorlardı. Bugün üçüncüsü yaşandı

Etrafıma 20 kişiyi toplayıp 550 saat falan konuşmak istiyorum. Konu fark etmez.

seni seviyorum. şimdi de, gelecekte de… bu hep böyle oldu ve hiçbir zaman değişmeyecek, her ne olursa olsun.

Yazıp yazıp sildiklerim yazdıklarımdan daha çok.

Anneme arkadaşlarlayım dediğim zamanlarda müzik dinleyerek yürüyorum çünkü kimse benimle zaman geçirmek istemiyor.

Ben sana “al bu senin için yazıldı” diye vermediğim sürece asla bunu görmeyeceğini biliyorum. Ama çok şanslıyım, şanslıyız ki burada yazdıklarımı bilmek için görmene gerek yok. Çünkü sen anlarsın beni. Ne yaparsam yapayım. Ne kadar saçmalarsam saçmalayayım. Zor bir dönem geçiriyoruz biliyorum. Aile ile sınanmak ağır yük. Üstelik aramızda kilometreler var şu an yani saçmalayıp yüzünü güldürdüğüme emin olamıyorum her an. Bu yükü de aynı şekilde aynı anda ve aynı yerden taşımak zorunda kaldığımız için üzgünüm. Ama atlatacağımıza eminim. Daha güleceğimiz çok anımız, birbirimize ailelerimizle ilgili anlatacağımız hikayelerimiz, dertlerimiz olacak. Hep derim “iyi düşünelim, iyi olsun” Yaşanacak çok şeyimiz var. Hayat bize ne getirir bizden ne götürür bilemiyorum. Tek dileğim eksilmeden, eksiltmeden yaşayalım. Birlikte. Seni çok seviyorum bu senenin bana verdiği en güzel hediye :)

bir anda her yerden ve herkesten gidesim var

asosyal değilim sadece param yok

herkese onu affetmem dedim. herkese yalan söyledim

bu aralar birisi bana sürekli artı veriyor kimsen beni bul süprizim var sana

Çok yakın bir arkadaşımı bir konu hakkında fena sıkıştırdım ve bu yüzden bana yalan söylüyor. Yalan söylediğinden eminim ama onu bu duruma sürükleyen ben olduğum için yalanını yüzüne vuramıyorum. Bir yandan yalan söylüyor olması içimi acıtıyor olsa da, diğer yandan beni kaybetmemek ve kırmamak adına vermiş olduğu mücadele gururumu okşuyor. Keşke çok üzerine gidip onu bu duruma düşürmeseydim.

Birçok şeyin anlamsız geldiği bir süreçte hissediyorum kendimi. Canımı sıkan konular zaten bu durumu tetikleyen bir numaralı şeylerken en çok zevk aldığım işleri yapmaktan zevk alamıyorum. Başarı elde edince mutlu hissedemiyorum. Sabahlara kadar oturup hiçbir şey yapmadan vakit geçiriyorum. Hayatımın düzensizliğinden -kendi bozduğum düzen- rahatsızım ve bunu düzeltmek için çabalamıyorum. Çabasız oluşum vicdanıma bir yük oluyor. Sorumluluklarım var ama hiçbirini tam olarak yerine getirmiyorum. Hatta şu an yaşamak çok anlamsız geliyor. Yaşamak için insan bir amaca sarılmalıdır diye düşünüyorum. Evet belli amaçlarım var ama bu hedefler benim gerçek hedeflerim mi? Yoksa başkaları tarafından dayatılmış, kabul ettirilmiş düşünce ve hareketler bütünü mü? Ülke koşulları içerisinde o kadar fazla yarıştırılıyoruz ki insanlığımızı kaybediyoruz bence. 'Başarısız olma korkusu' bizi biz olmaktan uzaklaştırıyor. O kadar çok kazanmaya odaklıyız ki; hayatın içinde var olan hüzün, aşk, sevgi, arkadaşlık, dostluk, aile, pişmanlık... kavramlarının kıymetini bilemiyoruz. Evet hayatta güçlü olmak insanı daha diri tutar ama bazen mağlubiyetleri de kabullenip onlarla yaşamayı denemeliyiz. Yarış atı değiliz biz. Duygularımızı yaşamamız gerektiğine inanıyorum. Yaşamak derken açıkça ve yargılanmadan yaşamak. Üzgün müsün, herkesin içinde ağlarken kimse seni yargılamamalı. Mutlu musun, ağız dolusu kahkahalar atarken insanlar dönüp tuhaf bakmamalı. Duygularımızın yargılanacağı korkusu bizi biz olmaktan çıkarıyor. Bu korkular o kadar güçlü ki herkesleşiyoruz ve yıllardır süregelen yarışma temposunun bir parçası oluyoruz. Bazen oturup dinlenmek istiyorum mesela. Ardıma bakıp neleri kaybettiğimi görünce üzülmek istemiyorum. Anı yaşamak o anda duygularımı dökmek istiyorum. Üstünden vakit geçtikten sonra yaşanan duyguları istemiyorum. Neyse kafa s*ktiysem özür dilerim.

Ailelerin içine s*çtığı ilişkim bitti.Gençler olarak biz ortada kaldık ama en çok ben ezildim.Ailesi tarafından hiç kabul edilmedim ama bu yüzüme de söylenmedi,hal ve hareketlerle gösterildi. Sevdiğim şahıs daha önce ailesi hakkında ağır konuştuğum için (hak ettiler orası ayrı) bana 'çok ağır konuştun ama ben seni sevdiğim için sustum' dedi.Keşke susmasaydı. Şu an bakıyorum da ne ilişkisi ya ,ilişki bile değilmiş ki.3 ayda yaşadığım aydınlanma

Bir bedende bircok duygu durumu hakim oldugunda insanlar hataya pekala aciktir. Mesela sadece kizgin olsak herseyi herkesi kirar geceriz ya da sadece kirgin olsak elimizi etegimizi herseyden ceker bi koseye siner aglar ya da susariz. Ama kirgin, kizgin, yıkılmış,üzülmüş,yorulmuş hissedersek yolun sonunda diz boyu hatalarimiz olur.cunku bu denli yogun duygu durumunun ayni anda hissedilmesi insan dogasina aykiridir. Yanlis yapariz ucu bucagi olmayan. bu bazen 1 gun bazen 1 yil sürer.. ne zamanki bu yanlis yolda düşeriz dizlerimiz acır o zaman bagira bagira aglamaya baslariz halbuki bizi aglatan diz acimasi degil yaptigimiz hatalarin sebebidir. Bu sebebi hazmedemeyisimiz, bu sebebi ortadan kaldiramayisimizdandir. Öyle icli icli aglarken küfürler ederiz gun yüzü görmemiş. sonrasinda hafif bi aydinlanma gelir kanayan dizimizi üflerken.. deriz ki yoluna koyamadigimiz herseyin a.. koycaz Bu da böyle bi ic dökme seansimdi

bugün instagram story geçmişime baktım, geçen sen bugün en yakın arkadaşlarımla rakı masası kurmuşuz. şimdi hepimiz farklı şehirlerdeyiz, birimiz başka bir ülkede. bu durum biraz canımı sıktı. sonra sözlüğe gireyim dedim. 2312 gün olmuş sözlüğe kaydolalı. 23.12 doğum günüm, durduk yere mutlu oldum. hayat da böyle saçma bir çizgide ilerliyor işte, bir şeylere üzülüp bir şeylere sevinip gidiyorum elveda şarkısını söyleyeceğiz. hoş bir seda bırakabilirsek ne ala...

yarım saat sonra kritik bir eşikten geçmem gerekiyor. umarım çuvallamam. hafiften bi' tırsıyorum ama halledicez inşallah be.

Açım, yemek yemeye zamanım yok.

işe girdiğim gün rusya ukranyaya nükleer bomba atar, güneşde patlamalar olur(güneşe görünen öler) gibi küçük şeylerin beni beklediğini düşünüyorum.

5 yıl boyunca kendimi öldürmeyi planladım ve hep seneye zaten ölecekmiş gibi yaşıyordum. ama bir kaç sefer hariç götüm yemedi ve hâlâ hayattayım.

Haftaya ameliyat olacağım ama en çok narkoz etkisiyle ne saçmalayacağımı düşünüyorum

iflah olmaz bir yorum yapma bağımlısıyım. her entiriye yorum yazıp yazıp siliyorum.

25 yaşındayım.Ayaklarım yerden kesilecek,midemde kelebekler pır pır edecek,içim titreyecek,şarkılar anlam bulacak,aklıma geldikçe sırıtacağım bir aşk yaşamak istiyorum.Hayat telaşı zaten boktan bari o yüzümüzü güldürsün

Bi sebepten bi kaç senedir olmamış olsa da istediğim mesleği yapabilmek ve göreceli olarak hatrı sayılır bi maaş alabilmek için çalışmaktayım. İnsanlar bravo ben yapamazdım deseler de aslında pek yorulmadığımı söylesem de o kadar yoruldum ama o kadar yoruldum ki anlatamam. Çevresi pek kalabalık olan insanlardan değildim zaten ama nerdeyse onlar da kalmadı çünkü vakit ayıramıyorum. Sosyal hayatım da zaten aynı şekil yok gibi bir şey. Ama umarım ki bütün bunlara değecek haberler alırım en yakın zamanda.

Ben bu aşkı içimde halledemiyorum.

sabah rüyamda westworld dizisindeki gibi bir üst sınıfın egemenliği altında robotumsu bir halde yaşam mücadelesi veriyorduk bir ordu kadar insan. üzerimize kaynar su döküyorlar, okyanusa atıyorlardı bizi.

Çok acımasızca eleştirilmeye alışkın olduğum için çok acımasızca eleştiriyorum. Ve bu gerçekten dayanılmaz haller alabiliyor çevrem için. (bkz: beni gerçekten tanısaydın yine de sever miydin?)

Şu sıralar etrafımda bulunan sahte insanların çokluğundan mütevellit yüzüme bir maske geçirmek istiyorum. Onların yaptığı gibi iki yüzlü davranmak benim için zor oluyor. Maske sayesinde belki bu işi daha kolay çözebilirim. Çünkü bazılarının sahteliğine karşı mimiklerime veya duygularıma engel olamıyorum.

onun her gün geçtiği yerdeyim. onu görmemin imkansız olduğunu da biliyorum. teşekkürler dostum beni burada beklettiğin için..

Bazen insanlarla aynı fikirdeymiş gibi yaparım ki sussunlar.

Nişanlımın ailesi beni suçlamış halbuki aramayi bırakan onlardi kendileri aramıyor sormuyor ben aramayinca da suçlu oluyorum altında bişeyler aranıyor bı dönüp herkes kendine baksa keşke....

İnsanı yaptığı iyiliğe pişman eden nankör orosbu çocukları yüzünden her geçen gün istemeyerek de olsa bencilleşiyorum. Zaten çok fazla insan sevmiyorum, insanlığa dair kalan ufacık umudumu gasp etmeye ne hakkınız var ulan ?

Sözlük ah canım sözlük. Artık buraya da yazmasam deliricem. Bundan yaklaşık 3 sene önce biriyle tanıştım instagramdan. Ben o zaman Yks'ye yeni yeni hazırlanıyordum ve çalışma seviyem baya iyiydi azimliydim vs. Instagramda da hikaye atıyordum ara ara dersle ilgili. Ordan bir çocuk yazdı mezuna kalmış ders çalışıyormuş,benim azimli olmamı takdir etmiş falan. Meğerse çocuğa profil fotoğrafın çok karizma diye yorumdan yanıt vermişim o da teşekkür edip geçmiş.(Bu arada normalde böyle yorumlar asla yapmam hayatımda kimseye yürümemiş biriyim ama fotoğrafını gerçekten beğenmiştim yürümek için yazmadım muhtemelen yorumu da) Aradan 2 hafta geçtikten sonra rüyasında beni görmüş, sonra instagramdan eklemiş . gerçekten büyük tesadüf olarak geldi , şaşırdım ve etkilendim bu hikayeden. Bende garip bi huydur tesadüflere inanırım ve hoşuma gider.Neyse ben de o sıralar derse taktım hiç flörtöz kafada değilim, ilk baş acaba flörtleşirmiyiz dedim ama arkadaş olmak daha mantıklı ve iyiydi. Çocuk numarasını verdi ben instagramı donduracağım diyince. Wp'den konuşuyorduk çok sık olmamakla birlikte. Aradan bir iki ay geçti biz çocukla buluşma fırsatı yakaladık,onun şehrine üniversite gezisine gidecektim çünkü. Çocuk gelemedi evi ilçede biraz uzak anladığım kadarıyla o gün de işi varmış. Açıkçası ben de buluşmak istemiyordum çünkü çekiniyordum baya. Neyse işte buluşamadık diye baya üzüldü özürler yağdırdı. O aralar ben hala malım anlamıyorum durumu. Tarihi hiç unutmam 5 Ocak tanışmamızdan 3-4 ay sonra bana konuşma arasında "bu çocuk senin karakterine aşık oldu" yazdı. Ben de normal bir iltifat olarak algıladım meğerse orda bana açılmış. Teşekkür ederim diyip normal konuşacağım lafa geri döndüm ve o da mesajı sildi. Çocuk bana aşık değildi muhtemelen çünkü zamanla anladım ki egoist ve zor birisi,öyle uzaktan birine aşık olacak kadar salak değil. Ki zaten çok saçma hiç karşılaşmamışız çok sık da sohbet etmıyoruz 2 haftada 1 ayda bir anca,nerden aşık olsun yani. Sadece zekam,düşüncelerim, konuşmam etkilemiş muhtemelen onu. Ki gerçekten çok sık yaşadığım bir durum bu. Yeni tanıştığımız insanlarda bu yönden iyi bir izlenim bırakıyorum genelde. Her neyse ben açıldığını 1-2 gün sonra anladım hsjdjejd. O olaydan sonra 2 ay falan yazmadı sonradan yazınca da normal arkadaşça konuşuyorduk. Önceden ara ara inceden yürüyordu şimdiyse hiçbiri yoktu. Ben umursamadım açıkçası çünkü çocuğa karşı bir şey hissetmiyordum. Biz yine konuşmaya devam ettik. Aradan 4 5 ay geçti beni engelledi falan. O engelleme mevzusunda bir tartışma yaşamıştık, kırıcı ve kaba bir dil kullanmıştı tartışmada.Ben orda daha net anladım çocuğun huyunu. Neyse ben de muhtemelen tartışma yüzünden engelledi diye düşündüm ve ertesi gün birden engeli kaldırdı,sordum saçma sapan bir açıklama yaptı. O olayı da atlattık ve bu tekrar mezuna kaldı. Bana sadece işi düşünce öyle sınavla ilgili mevzular için bir nevi dertleşmek istediğinde yazıyordu.Bense salak gibi hemen dönüyordum. Tanışmamız üzerinden 1 yıl geçmişti ve ben 12. Sınıftım üstümde yoğun stres vardı ve klasik bir şekilde depresyondaydim. Sonra mallık işte aklımı bu çocuğa taktım. Neden bilmiyorum ama bizim sohbetlerimizi hep o başlatırdı,o her yazdığında işimi gücümü bırakıp dönerdim. Ama ben yazdığımda sohbetler kısa biterdi. O kadar bunalıyordum ki yazacak,beni dinleyip anlayacak ve eğlenerek sohbet edeceğim birini arıyordum o kişi de bu çocuktu. Sonra ben anladım ki sevmesem de sırf sohbeti iyi diye kafam az buçuk uyuşuyor diye bu çocuğa takılmıştım. Ben de kendime söz verdim bir daha onu hatırlamak yok diye. Artık s*kimde değildi özetle. Yaz geldi sınava girdik ve ben ilk o da 3. Kez mezuna kaldı. Artık sohbetlerimiz yok denecek kadar azdı. Ben de zaten geçen yaz sevgili yapmıştım sınavdan sonra. Yine de çocukla konuşmayı seviyordum iyi geliyordu bana. Fakat bay egoist bana 5 ay önce benle konuşmak istemediğini söyledi. Neden bilmiyorum ama öyle. Zaten çok nadir konuşuyorduk 2 ayda bir anca. Onda da 1 gün 2 gün sonra gene susuş. Netten tanışılan birine göre ideal bi süre. Ama beni en çok sinir eden doğum günümde attığım fotoğrafa kuru kuru iyi ki doğdun yazıp hemen fotoğraftaki bi arkadaşıma yürümesiydi. Beni hayatından çıkarmadan 2 ay önce yaşandı bu olay. kızın hesabını istedi ben de verdim. Ama kıza umursama, yüz verme dedim. İçten içe kıskanıyordum sebepsizce. Bir de çocuğun yavşaklık etmesi sinirimi bozdu. Yürüdüğü kız aşırı flörtöz aynı anda 3 4 kişiyle konuşan mal biriydi ve asla olamazlardı ama çocuk sırf kız güzel diye mesaj atmak istedi,çok sinir oldum bu duruma. Sayemde bi bok olmadı eli kuru yerde kaldı. Sonra sevgilim olduğunu öğrendi ben fotoğraf atmıştım ilk kez durumuma. Bilmiyorum neden ama ben 1 ay falan konuşmayınca yine yazayım dedim o da bir daha konuşmayalım diye bi 10 cümlelik falan mesaj attı. Ortada bi sebep yok ve ben de sormadım. Ama onunla konuşmak istiyorum özellikle sınava sayılı gün kalmış şu günlerde. Sürekli rüyamda görüyorum gelip yazıyor özür diliyor ve ben her uyandığımda hayal kırıklığına uğruyorum . Ama eminim bir daha gelip yazmayacak,zaten çevresi olan biri beni umursayacak,hatırlayacak biri değil. Belki de sevgili yaptı bilemem. Istedigim tek şey onu tamamen unutabilmek. Rüyamda görmekten bıktım ya,sevmiyorum onu ama konuştuğumuz günleri de özlüyorum arada. Lanet olsun günlük. Bu yazıyı okuyanları ise tebrik ediyorum. Ve de teşekkür. Not: sevgilimi çok seviyorum ve onunla bir sorunum yok. Çocuğu da sevmiyorum kesinlikle. Sadece bir nevi takıklık ve arkadaşlık istegi işte. Bir de şu rüyalar olmasa daha iyi.

4 aydır seks yapmıyorum. Ilk seksimden bu yana rekor benim için. Neyse iyi bir porno sitesi var mikdmfksmcksmd

Çok istediğim bir yerden iş teklifi aldım. Ancak şuan bulunduğum konum için konuşmak gerekirse yöneticim benden çok memnun. Ben de kendisini abim olarak görüyorum, o da beni kardeşi olarak görür. Ama hayallerim için de bu teklifi değerlendirmem gerekiyor. Abi umarım gittiğim için çok üzülmezsin ya valla. Üzülerek CV güncelliyorum şuan..

bugün bir güvercin gördüm, kafasında güvercin boku vardı. - ya arada sırada bizim "başımıza" gelen onun da başına geldi. - ya arkadaşları ona eşşşek şakası yaptı. - ya da bu mal taklacı güvercin ve takla atarken kendi kafasına sıçtı. başka bir ihtimal gelmiyor aklıma. ve bu üç ihtimal ayrı ayrı bana komik geliyor. son ihtimale aç parantez: kendi kafasına kusanı biliyorum da kendi kafasına sıçanı ilk defa gördüm. - link bu kadardı, tşk.

ağladım bugün. cılız kollara, masum gülüşlere ağladım.

bugün ofis müdürüm çalışma odama “dinlenme odası” dedi… o zaman neden yoruluyorum ben bu odada bunu da söylesin??¿??¿¿

Az önce bir karar aldım, kara liste oluşturma kararı. İçinde bazılarınız da varsınız. Nedir efendim bu kara liste. Sözlükte yorumlarıma cevap verme zahmetinde bulunmamış yazarlardan oluşan bir liste. Öyle herkese de yorum atmıyorum he kendi içimde bazı filtrelerden geçiriyorum öyle yorum yapıyorum. Sonra bi bakıyorum yorumum umursanmamış ama entry girmeye devam edilmiş. Ba ba ba ba ba. Hadi cevap vermedin bari artıla, biz de bu ildeyiz başka ilde yorum yapıp gelmedik. Saygısızlık olarak kabul ederim, saygısızlığa gelemem. (bkz: turkuaz çözer) Listemim fikir babası(eril dilimiz batsın şuna bir isim bulun artık)olan o kutsal entry:(#4150290) fanınız değilim, kesin bilgi yayılsın. Ayrıca efendi tanımam bunu da belirtmiş olayım. Not: Büyük boş yaptım acuh utandım, entryi silsem mi diye düşündüm. Sonra aklıma o efsane tweet geldi Neyse hadi iyi uykular hepinize(yok hepinize değil yorumlarıma cevap verme zahmetinde bulunmuş yüce şahsiyetlere sadece, diğerlerine bol kabuslar) :*

her gece anneme “beni sabah uyandırır mısın” diye mesaj atıyorum. ben yazmaktan yıldım kadın uyandırmaya çalışmaktan yılmadı. bazen su döküyor, bazen kulağımın dibinde çığlık atıyor, bazen “yeter” diyip işe gidiyor -babam devreye giriyor bu kısımda- babam da uyandıramazsa iş arkadaşım, o da olmazsa yöneticim arayarak uyandırıyor. (bkz: uykusu ağır olan insan)

Evet içimde geçmek bilmeyen ama zamanla atlatacağıma emin olduğum bir dert var. Aslında dert etmek bile boş ama insan kafaya takıyor işte. Bilirsiniz aşk meselerini. Yıllar geçmiştir ama unutamazsın vs. Biraz önce çok sevdiğim bir arkadaşımla konuştum, daha doğrusu bana 2016 yılına ait bir anı gönderdi instagramdan o şekilde konuştuk. O zamanlar birlikte doğum günümü kutlamışız. Kız Ankaradan üniversiteden arkadaşım. Annesi çok rahatsızmış ve Ankaradan memleketine annesine bakmaya gitti ve çok zayıfladığını söyledi. Durumunun iyi olmadığını ve doktora gideceklerinden bahsetti. Hala alışamadım annemi bu halde görmeye dedi ve o an içimdeki derdin dert olmadığını kendime kabul ettirmeye çalışıyorum. Çok boş şeyleri kafaya takıyoruz, insanlar neler ile mücadele ediyor...

Sözlükteki yazarlardan biri ablam shdjejd ve benim nickimi tahmin edip bulmuş. Ilk entrylerimden birinde sevgilimle ilgili bi şey yazmıştım ertesi gün geldi sen bize .... dediğinde yalan attın değil mi dedi shxjejd ben orda mevzuya ayıktım. Geçenlerde de twittera bir entirim düştü gelmiş "ünlü oldun" diyor salak ajdjekd. Allahtan en yakın olduğum ablam,diğerleri olsa her yazdığıma bir laf atarlardı çünkü kafa yapılarımız baya farklı onlarla.

Biliyormusunuz böyle tenha bir köşeye geçip hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum da gururumu kırıp yapamiyorum O kadar doluyum ki boğazıma kadar battım derde kedere :(

Ben artık ülke gündemini düşünmekten normal hayatıma dönemiyorum. İşte bile sürekli aklıma “nolacak bu ülkenin hali” diye sorgularken buluyorum kendimi. Ve işin kötü tarafı yalnız değilim binlerce hatta milyonlarca genç şu an benimle bu kaderi paylaşıyor.