asosyal itiraf

İçimi dökmek istiyorum. Lakin nasıl yapacağımı bilmiyorum. İnce ince canımı yaksam geçer mi? Ya da çaktırmadan kanımı akıtsam içimi boşaltmış olur muyum? Bilmiyorum. Gideyim de saçma sapan şeyler yapıp günü bitireyim.

Onunla sadece bir kez el ele yürüdük, bir defasında kahvaltı için gittiğimiz yere rezervasyon yaptırıp, "sigara alıp gelicez" dedik ve oraya dönmedik. Bu onunla giriştiğimiz ilk illegal hareketti. Elini o gün tutmuştum, parmaklarımızı iç içe geçirdik, dar kaldırım boyunca avuçlarını hiç bırakmadım. Yemin edebilirim, zerre suçluluk hissetmedi. Onu sevmek tam bu noktada korkutucu görünmeye başlamıştı.

Hayatımın en kötü günleri arasında ilk 10’a girer bugün.

Ortaokulda dersler çok sıkıyordu, annem o sıralar kas gevşetici kullanıyordu ve sürerken kas gevşeticin elimi kızartıp kaşındırdığını fark ettim (alerjik reaksiyon veriyordu) bunu fark ettikten sonra okula götürmüştüm orda sürmüştüm hocam ben iyi değilim bakın yapmıştım jhsdjdhksdkhd sonra apar topar beni aldılar hastaneye götürdüler bir sürü kan testi oldum ne olduğunu bulamadılar bi de üstüne ilaç verdiler düzenli olarak kulladım sabkjfgjfkafjkj sadece dersten kaçmak istemiştim .. bu da kimseye anlatamadığım bir anıdır.

Cok fazla ödevim birikti. Hepsini yapacağım ama bi uyku bastırıyor, bi uyku bastırıyor. Ayilamiyorum.

arkadaşlar 10 saat ders çalıştım hala da çalışmam gereken birkaç konu var ama aklımda hiçbir şey kalmadı... kalanlar da uyuyup uyandıktan sonra uçup gidecek kesin. (bkz: gereksiz şeyleri aklında tutup konuları aklında tutamayan sözlük yazarları)

evet daha şimdiden kpss çalışmaya başladım. 2.sınıfım henüz üstelik. arada genel yetenek genel kültür bu unutursun, e alan çalışmak için de erken diye bir şey geçiyor içimden. susturuyorum sonra. ya kazanamazsam, düşüncesi daha ağır basıyor çünkü. 2023 kpss hazırsındır buna eminim.. ben hazır olmak için elimden geleni yapıyorum çünkü.

Gizli gizli nightcore dinliyorum. Kulaklık takmadan falan asla açmam, Youtube'daki müzik listeme bile eklemedim hiçbir şarkısını, sonuna kadar da şekilciyim. Bugünkü itirafımın sonuna geldim.

Normalde hiç rüya gören biri değilim, ölü gibi uyurum. Sadece kafam bir şeye çok takıldığında o konuyla ilgili kabuslar görürüm. Şu aralar delice yüzüme dolgu yaptırdığımı ve bu dolguların bende alerjik reaksiyonlar gösterdiğini görüyorum. Aşı dolgulara ve botokslara iltihap yapıyormuş haberleri yüzünden üstelik yüzümde dolgu da yok. Böyle kabuslarla 3 gecedir düzgün uyuyamıyorum.

günaydın kabus gördüm. hemen geri uymuyorum ki aynı rüyaya devam etmeyeyim. küçük olsam gider annemi falan uyandırırdım. simdi kız kardeşim uyanmasın bağırmayayım diye elimle ağzımı kapadım. kalbim kulağımda baktım öyle etrafa. hala da göğsüm sıkışık. bunu da buraya yazıyorum ki bu sabah bir kere daha büyüdüm unutmayayım. katlandıklarımız büyüttü bizi. bazı şeyleri ne yaparsak yapalım olduramamamız büyüttü. bir kabusun sabahında tek başına oluşumuz büyüttü. yine de doğurduk güneşi. günaydın tabi.

Annemi de alıp uzaklara gidesim var

Kendimi birden harika giden bir ilişkinin içinde bulmak istiyorum çünkü o ilişkiye başlama o giriş kısmı beni çok yoruyor direk gelişme bölümüne atlayayım istiyorum

bok gibi hissediyorum. döşümde öküz oturuyor nefes alamıyorum.

bugün minibüs ile hastaneden gelirken tam ineceğim yerde bi kız da inecek ben hemen yerimden fırladım kapıya yöneldim kız indi arkasından ben artist artist inecekken kafamı kapının üstüne vurdum inanın yok böyle bir acı. tabi hem kıza hem de minibüstekilere rezilliğimi çaktırmamak için hiç sesimi çıkarmadım ağlayacam nerdeyse acıdan o derece ama ondan daha acısı hiçbir şey olmamış gibi davranmaktı hala acıyor şişmiş kafam

(#2059896) Uzun zaman sonra okudum. Gözlerim doldu. Aynı hisleri yaşadım sanki..

Saat 03:44 ve ağlıyorum. Hem de sadece korkudan. Ben hiç sevdiğimi kaybetmedim hiç hastane koridorlarında bekledim ama bunu yaşamaktan korktuğum için ağlıyorum bu saatte. Insan sevdiğinin öldüğünü artık var olmayacağını nasıl kabullenir bilmiyorum. Ama ben yapamam sevdiklerinden ayrılmam. Hem son kez sarılıp sevdiğimi söyledim ki daha son kez iyi ki varsın demedim hiçbirine, son kez yemek yemedim daha son kez gülmedik. Son kez mutsuzlugu da yaşamadık birlikte. Bu şekilde ayrılık olmaz ki. Hem de sonsuza dek sürecek olan ayrılık...

Kendimi yetersiz hissediyorum :(

Hayata tutkuyla tutunmakta yetersizleşiyorum. Hakkından gelemiyorum artık.

yazmak istediğim fakat üşendiğim çok şey var. karar veremediğim ve boğuştuğum şeyler de var. kafamı toplayamıyorum bi türlü. mental yorgunluğumla fiziksel yorgunluğum yarıştalar.

Yaşım 22 lan niye yaşlı muamelesi yapıyorsunuz

bugun birisi beni özlediysen fotograf at dedi ben de bi keresinde dolmusta aglarken fotograf çekmiştim, onu attım. ciddi ciddi inanip niye ağlıyon ki dedi

iyice kafayı yedim. artı küfürbaz oldum çıktım. şu bi’ ayda ettiğim küfrü ben hayatım boyunca etmemişimdir ya. var ya hani şu kadın/erkek tweetleri. aradım bulamadım. en son okuduğum şeydi: carte d’or reklamı izleyen kız: “aa ne güzel görünüyor, bi’ deneyeyim.” erkek: carte d’orunu da s*keyim, çikolatasına da s*keyim, dondurma keyfinin de...” temalı tweetler. heh buradaki erkeğe döndüm işte. bir de zaten her gün başım ağrımaya başladı. heeer gün. eski günlerime döndüm ya. allah belasını versin baş ağrısının. anında insana negatiflik basıyo, inanılmaz gergin oluyorsun. bi’ de vizeler yaklaşıyor bilmem ne. uff ben hakaretler savurmayayım da kim savursun? baş ağrısı, mide bulantısı eşliğinde 3.8 hızında medeni hukuk dinliyorum ***. hoş mu? kafama bi şeyler bağlaya bağlıya alnım kıpkırmızı geziyorum ya. neyse. öyle işte yazacak başlık bulamadım buraya yazam dedim. çok bunalıyorum bu ara çok. bi’ gün var, o gün yaklaşıyor. o gün mutlu olmak istiyorum. beklemediğim tatliş şeyler yaşamak istiyorum. umarım olur. allamm lütfen olsun ya. neyse ağlamayalım. aa lan bak anlık farkındalık geldi. (bkz: anlık gelen farkındalıklar) acaba hocanın sesini hızlandırmam da başımı ağrıtabilir mi? gerçi bugün sadece 85dk dinledim not aldım, kaç saat geçti üzerinden. bunda da ağrıyacaksa kesem atam ben bu başı. öyle yani. ay yoruldum. gidiyorum. kib bye. not1: durun durun favori küfrümü de ekleyeyim hemennn: “bu puştlar bizi aklı yok san’cak” tannn “puşt” söylemesi inanılmaz keyifli değil mi ya? akıyor sanki. müthiş.. not2: anlamı mal gibiymiş ya üzüldüm. her küfür nasıl bu mevzudan çıkabiliyor ya hagsdhdj üf. not3: ders çalışmam gerek ya gidemiyorum. birazcık irade kontrolü ya, başka bir şey değil!

İçimdeki burukluk ve kırılmışlık hissini hiçbir zaman atamayacağım. Bunun için başkalarına ihtiyaç duyuyorum ve başkaları hiç yok.

Sen geçinmesi zor birisin ve benim seni alttan almaya niyetim yok.

Yılbasi icin hazırlıklarım geçen haftadan başladı zaten ama bugün sabah 10'dan beri oturmadım ve hala yapacağım bir ton is var. Yarın çalıştığım için eve geldiğimde her şey hazır olsun diye bugünden bitirmeye çalışıyorum ama ben bittim galiba... Tabii keske her yorgunluk böyle tatlı olsa. Eve geldiğimde güzel bi yemek yiyip tatlı, çerez, film yapmak için hep....

Sinirli bir yapıya sahip olduğum için bir insanı ne kadar çok seversem seveyim kırabiliyorum. Sonrasında çok pişman oluyorum ama iş işten geçmiş oluyor. Agresif birisi olmaktan çok sıkıldım herkese ve kendime zarar veriyorum ama yemin ederim ben de üzülüyorum belki herkesten çok ben üzülüyorum. Birilerini kırmak, üzmek en çok beni yıpratıyor.

Hiçbir pişmanlığım yok. Cidden. Düşünüyorum da... Tekrar aynı hayatı yaşasam, hataların bir çoğunu tekrar yapardım. Bazılarını belki farklı olur diye, bazılarını canım istediği için, bazılarını da en mantıklı seçenek yine o geldiğinden. Evet, kendimi öküz gibi seviyorum. Bir miktar da narsistim. Olsun. Sadece bazen depresifleşiyorum.

bugun bes kisilik arkadas grubumda dort arti bir oldugumu ogrendim, bir'icigim :) canabar biraz üzgün

bugün anılarımı çöpe attım

Ted in de dediği gibi her gün daha az inanmaya başlıyor insan, daha az ve daha az ve daha az...

Kapalı genç kızların hayatlarının çok sakin ve rayında olduğunu düşünüyorum. Her işleri mükemmel gidiyor gibi görünüyor.

bir kapı önündeyim girsem suç, gitsem ayaz

nöbeti teslim aldım. servisteki en sıkıntılı terminal dönem hastayı bana veren sevgili kıdemli hemşire arkadaşlarım, sabaha kadar kulaklarınızı itina ile çınlatacağım. bakalım beni neler bekliyor.

üzüldüğüm şeyleri sesli söyleyince daha bir gerçek oldu. ete kemiğe büründü karşıma geçti, başımı nereye çevirsem oraya geçiyor. içimde sanki cam dolu o odadayım yine. üzüntü karşıma geçti tek cam olmayan, sığındığım köşeye geçmeme izin vermiyor. yalın ayak koşturup duruyorum da camlar ardı ardına kesiyor ayaklarımı sanki. biliyorum bu üzüntünün hakkını vermeden geçmeme izin vermeyecek o camsız köşeye. ruhum böyle ince ince kağıt kesikleri sızlar gibi üzülüyor. bakın bu kızgınlık ya da kırgınlık değil. sek üzülmek.

Heves meves kalmamış, öyle bomboş; tekdüze.

Kalıp çikolata yemekten nefret ederim, kahve yanına konulduğunda alınmasınlar diye hep yiyorum ama.

büyük bir depresyonun içine çekiliyorum ve kimse yardım edemiyor. öyle birden bire olmadı. zamanla. günden güne çamura batar gibi çekiliyorum içine bu karanlığın. sonumu göremiyorum. ışık göremiyorum.

Karşınızdaki insan sizi seviyor diye onu aptal yerine koymayın düşündüğünüzden çok daha zeki birisi olabilir size taktiksiz doğal geliyor diye salak damgası yapıştırmayın pişman olursunuz bak

Seninle konuşmayı hatta konuşmadan boş boş oturmayı bile çok özledim.

Bir kızı sevdim üstünden kac yıl geçti o gittiğinden beri elime kiz eli değmedi ... Değmeyecekte

Ben artık içime atmaktan bıktım. Bıktım amına koyayım ya! Ben sustukça, bir şeyleri içime attıkça, “Dünyanın öteki tarafı da var.” diyip, geçmişimde dahi olsa insanları kırmamak için paçalı güvercin gibi takla üstüne takla attıkça, insanlar zannediyor ki bu çocuk üzülmez. Bu çocuk kırılmaz. Bu çocuğun haklılık payı olamaz. Olmamalı. Düşünmeyin ya! Benim de kalbim var amına koyayım. Ben de insanım. Bir allahın kulu da en azından, şu kıçı kırık dünyada geçmişte neden olduğum bir tebessümünün yüzü suyu hürmetine “Ya bu çocuk beni bir kere gülümsetti. Onun da gerçekten mutlu olmaya, yüzünün gülmesine hakkı var.” desin ya. Yok, yok. Süperim ben. Çok iyiyim. Hatta hiç bu kadar iyi olmamıştım. Bir derdim sıkıntım da yok. Valla yok. Sadece sik gibi hayatımda beni sevdiğini hissettiğim ve dört elle sarıldığım bir ilişkim; yine burada tanıştığım, sırf azıcık iyi hissetsin diye elimden geleni yaptığım ve hayatımın her aşamasında güzel hatırlayacağımı düşündüğüm birinin dalyaraklığı yüzünden bitti. Nasıl bu kadar bencil olabiliyorsun? Nasıl aylar yıllar geçse de bana zarar verebiliyorsun ya? Nasıl, hayır nasıl tahammül edebiliyorsun kendine? O kadar tiksindim ki kendisinden... Hayatıma almayı denediğim andan, ona hissettiğim duygulardan ve hatta onunla ilgili yazdığım her şeyden nefret ediyorum. Onu atfedip, kötü bir şey söylemek, cevap hakkı doğurmak dahi istemiyorum. Değmez. Vallahi değmez. Kötü kalbinin ekmeğini yesin. Yaşattığını ve hissettirdiğini yaşasın. Sırf ona dair bir şeyleri daha fazla görmemek için gidiyorum.

hâlâ birçok kelimenin yazılışını TDK'den bakıyorum. bunca yılın eğitimi boşa gitti resmen.

birkaç yerçekimi problemi dışında mutluyum ya ben galiba artık. umarım onlar da en kısa zamanda hallolabilir.

(bkz: Sıkılmaktan sıkılmak) Tut elimi buradan gidelim Olmaz demeden dinle beni bi

Özledim hemde baya özledim.. neyse detayları belki isterseniz anlatırım tam 18 yıl

içimde büyük bir boşluk, bir eksiklik var. İfade edemiyorum.

Parçalandım, kırıldım sözlük. Bir şeyler yanlış gidiyor ve ben buna göz yumuyormuşum meğer. Kendime kabul ettirmek istemiyordum. İnanıyordum öylece inanmak istediğim için inanıyordum. Bunu ben yaptım kendime. Kendime bu acıyı ben çektirdim kimse değil. Kimse suçlu değil benden başka.

24 yaşındayım.Bugüne kadar hoşlandığım, platonik takıldığım, azıcıkta olsa bir duygu hissettiğim erkeklerin hemen hepsi ya ela ya yeşil gözlüydü, saçları da kahve ya da sarışın. Ergenlikte okuduğum ve etkisi bütün ergenliğim boyunca devam etmiş ilk romantik romanının erkek ana karakteri yeşil gözlü ve kahve saçlı(aslında siyahmış ben kahve sanıyordum). Anlayacağınız bir kitap bazen bütün hayatınızı etkileyebiliyormuş, bugün farkına vardım.

Evlilik, çocuk, aile kurma konuları açıldığı an aklıma gelen 1 kişi var. Eninde sonunda o kişiyle olacakmışım gibi. Ne yaptıysam geçiremedim bu hissi, gitmiyor da. İnsan kaderindeki kişiyi hissedermiş derler ama istemiyorum onun olmasını, olamayacağını da gördüm defalarca, ki zaten imkânsız bir şey bu artık.

ağlamak istiyorum sabahlara kadarr