asosyal itiraf

İzin versem, hani kapısını aralasam var ya on numara şeyler yaşanacak da bu hayatta ne benim kapıyı açmaya isteğim var ne de kapıyı açacak mecalim.

Herkese sataşasım var böyle dolu dolu “ aptal, gerizekalı” diyesim var birilerini dövesim var Çok üzdüler annecim..

(#3925321) nolu girdimi bilirsiniz. Zor süreçler geçirdim. Hayatın bana getirdikleri o kadar farklı ki, saatlerce çalıştığım yetmiyor gibi bir de bu akşam evde yapılacak işlerim olduğunu anladığım da minibüs ışıklarının loşluğunda kendime şunları söyledim: Kızım bu senin geçireceğin, stresten, sinirden saçının tel tel dökülüp göz halklarının belireceği senedir. Yılın ilk pazartesisi, hem çok çalışıp emeklerimin karşılığını alıyorum. Başarım etrafımdaki herkesin farkında olacağı bir derecede nüks ediyor. Allah'a çok şükür. Ama bir o kadar da kendimi bitik, ruhsuz hissediyorum ki anlatamam. İnsanlar, işler, görevler... Bugün misal, sekiz saati klasik+1 saati mesai, toplam 9 saat işteydim ve birkez bile tuvaleti kullanmadım, kullanamadım. Hatta bazen sorumluluklarıma o kadar adapte oluyorum ki en büyük stres kaynağım da yine özenle yaptığım işi baltalıyor. Geçirdiğim işsizlik süreci ile çok çalışan halimi kıyas yapıyorum ve henüz refah seviyemde pek bir fark yaratamadım... bu sefer de saatlerce çalışmama, disiplinime aldığım ücretin kıyas bile edilemeyecek kadar az olduğu psikolojisi eklendi.. kendime ve benim gibi şartları boktan, umudu yüksek genç insanlara dua ediyorum..

bu siteye girince hep bi kötü oluyorum hic mi yüzü gülenimiz yok icimizde

Üzülüyorum sözlük. Ailemle eskisi gibi iletişim kuramıyorum. Konuşuyoruz muhabbet ediyoruz ama eskisi gibi bol olmuyor. Birde ekonomik kriz sürekli ne olacak düşüncesi konu illa oraya geliyo. Onlar içinde zor anlıyorum sıkıntıdalar ama böyle de olmamalı.

İki hafta sonra 22 e girecem ve hediyelerimi kendim seçiyorum. Kardeşlerim parasını veriyor. Bu harika bir şey. Çok kardeş çok güzelmiş. Bir tek okuyan benim herkes çalışıyor bir de. Bu daha güzel bir şey

Ben kötü biri değilim . Kime sorsanız aynı şeyi söyler. “O, kötü biri değildi”.

Lise 2 veya 3 üm o sıralar tiyatroya merak sarmışım okulun tiyatro kulübündeyim okuldan bir çocuk var adını hep önceki senelerin tiyatro gösterilerinden duydum ama şahsen tanımıyorum neyse biz bu çocukla tanıştık buluştuk flörtleşme vs derken çocuk o sıralar şehir tiyatrosunda oynuyordu yakın zamanda bir gösterisi vardı nasıl ballandıra ballandıra anlatıyor ama dedi sende gel tamam dedim gelirim ama nasıl gidicem akşamın körü nasıl dönücem diye düşünürken en berbat fikir olarak annemle gittim a salak kız arkadaşınla falan gitsene neyse... salona girişte çocuğu hiç görmedim zaten biz girdik oyun başladı vs derken abi sanata saygım sonsuz ama bu ne falan diye annemle birbirimize bakıyoruz ve durum şu ki çocuk da ortada yok sahneye bir sürü kişi geldi geçti mk veledi çıksana annemde habire soruyor bumu bumu bumu hayır annecim hayır annecim... derken çıktı bizim paşa bilin bakalım nasıl çıktı salak perde arkasında bir gölgesini gördüğüm şekilde oyuncak bebeğe tecavüz ediyordu. Şimdi ben ne diyim. Rol e mi şaşırayım yoksa anneme ne diyeceğimi mi düşüneyim. Annem anladı tabi çıkışta çocuğa bakmadım bile taksiye el atarken anacığım senin aklına uyup tiyatro izlemeye gelen kafama tüküreyim dedi. Büyük bir sessizlik.... Bende sanat ile aramda ki bağı o zaman kestim işte...(bkz: Şerefsizmesut)

Ödevin son teslim günü geliyor biraz yapayım diye açtım bilgisayarı, öylece karşısında otururken dalmışım, önce bir şeylere ikna ettim kendimi, sonra dedim saçmalama. böyle böyle düşünceler akarken bilgisayarı kapattım bu kadar ödev yeter diye. Yarına artık

her şeye rağmen gelsin bana sığınsın yine her şeyi affeder, unutur, göğsüme basarım hata veya değil bir saniye bile düşünmem sığınacağı limanı olurum. neyse ki o gelip bana sığınmaz ve de özür dilemez tek güvencem bu.

üzerimdeki üzüntüyü atamıyorum. sevdiğim insanın kırıldığını görmek ve bunun için ne kadar çabalarsan da bir faydası olmadığını görmek üzüyor. sadece; insanlar hassas olabiliyor, düşündüklerinizi akıl süzgecinden geçirmeden söylemeyin. toplaması zor oluyormuş.

Merhaba, selamın aleyküm, aleyküm selam, nasılsın, kolay gelsin, iyi günler, iyi çalışmalar, güle güle, hoşçakal, özür dilerim, teşekkürler, teşekkür ederim ve daha nicesi... Bunlar yasaklı kelimeler mi, dini kitaplarda yasaklanan ifadeler mi, söylemesi para ile olacak şeyler mi? Bunları söylemek kimseden bir şey kaybettirmez diye düşünüyorum ama neden kullanamıyoruz anlamış değilim...

Mutsuzum ve beni şuan güldürebilen önceden mutsuzluk sebebi olarak gördüğüm şeyler. Öyle bir dönemden geçiyorum ki gençliğinin baharında neden intihar etti dediğimiz gençlere hak veriyorum artık. Neyse ki her zaman bana destek olan ailemin varlığıyla bu düşüncelerimden uzaklaşıyorum. Zoruma giden bir sürü durum oluyor son zamanlarda. Mesleğim, eğitimim, arkadaşlarım, bulunduğum yer hepsi gözüme batıyor. Yaptığım hiçbir şeyden zevk alamıyorum. Sayfada dolanırken sevildiğinizi ne zaman hissettiniz başlığını görünce bir duraksadım sanki hiç sevilmemiş gibi hissediyorum. Başkaları gülünce gülen, başkaları için kendini feda edecek kız gitti kimse için hatta kendisi için bile kılını kıpırdatmayan biri geldi yerine. Evde kaldığımızdan mı böyle boktan hisler içerisindeyim yoksa hayatım böyle boktan mı bilemiyorum umarım şu durumdan bir an önce kurtulurum.

dün geceden beri amerikada yaşanan olayları adeta iş makinesini büyük bir zevkle izleyen dayılar gibi izliyorum. hep onlar mı bize yapacaklar yeğenim? bi de çıkıp türkiye dış işleri bakanlığının yaptığı açıklama yüzünden kudurmuşlar, canımıza değsin, bokunuzda boğulun. böyle değişik bir haz alıyorum bundan bunu itiraf etmek istedim. neden diyecek olursanız, her ülkenin iç işine karışmayı kendine görev edinmiş, sözde özgürlükler ülkesi olarak görünen, bir ülkeye girip o ülkeyi mahvettikten sonra kendileri için biz oraya demokrasi ve barışı getirdik diyen bir ülkenin de sonunda bu durumlara düştüğünü görmek gerçekten çok üzücü(!) belki şimdi nasıl hissettiğimizi, neler yaşadığımızı ve yaşamaya devam edecekleri şeyleri de anlamışlardır ahsuhsuahuad The game is big my nephew, it's all Russians/Turks game de diyorlar mıdır acaba? sarı pipi, make america turkey again hadi koçum.

Kullandığım, burası dahil olmak üzere üç beş sosyal medya hesaplarından bile sıkılıp değiştirme güdüsü duyuyorum. Elimde numara kalmadı, bir dahaki sefere yoldan döndürüp onay mesajı göndereceğim milletin telefonlarına az kaldı.

Sigaraya başladım ve ailemin haberi yok. öğrenirlerse reddederler yeminle.

konustugum beylerin fotograflarini vsco da koleksiyon yapiyorum

Her buraya gelişimde ilk ona bakardım ne yazmış ne etmiş diye. Çok az konusmuşluğumuz vardı ama nedense içten içe dikkatimi çekiyordu sanki kapalı bir kutu gibiydi. Şimdi baktım da hesabını silmiş :/ üzüldüm bir miktar keşke gitmeseydi. (Sormayın söylemem nickini)

Annem hep anlatır. Köylerinde bir kız varmış. Bir gün ırmağa bulaşık yıkamaya gidiyor, yıkarken de tabaklardan birini kırıyor. Vay kırılan sen misin sinirleniyor getirdiği tüm tabak, bardak ne varsa hepsini de atıp kendi kırıyor. Sonra da hiçbir şey olamamış gibi eve gidiyor. Annesi soruyor kızım sen bulaşık yıkamaya gitmemiş miydin aaa bulaşıkları getirmeyi unutmuşum diyor. Galiba ben de bu olaydaki kızım. Herhangi bir şeye sinirlenince her şeyi yerle bir edesim geliyor. Manyaklık mı evet manyaklık. Ama ben de çok akıllı değilim zaten.

Ben normalde şen şakrak, mutlu, neşeli birisiyim ama burda hep depresif şeyler yazmışım Allah Allah yav

geçenlerde iş yaptığım bi şehirde üniversitenin itiraf sayfasından arkadaşım bana bı post gönderdi, kızın biri itiraf yazmış kaldığım yurttaki kadından nefret ediyordum.yurt paralarını yiyip param yok diyordum.o da inanıyordu. hastahaneye diyip sevgilimde kalıyordum, cok saftı vs. yani itirafı okursanız beni aptal biri sanabilirsiniz. evet kız benim salakligimi kullandığını sanıyordu. ben her şeyi biliyordum, anneannesi benimle konuşmuştu yurt ücretlerini bana zaten o veriyordu.annesi bırakıp gitmiş bir çok yurttan kovulmuş,anneannesi bana yalvardı, bende sırf ortada kalmasın diye kabul edip her şeye göz yumdum. bu arada şunu asla unutmayın birilerini kandırırken onlarda genç oldu, sevgilileri oldu, yurttan kaçtılar. çok kırıldım, onun merhametimi bilmemesine değil benimle alay etmesine. valla etik metik dinlemeyip bende yazacam da seviyeme yazık.

ben piyanist. insanlar bizi her zaman konuştuklarımızla tanıyorlar. cümlelerimizi ayna biliyorlar. arka plan yok çoğu kimsede. sözlüğe üye olduğumdan bu yana zannediyorum hiç bu yüzümle alakalı bir yazı yazmadım. fakat bazen o kadar büyük bir endişeye kapıldığım oluyor ki kendimden kaçmak istiyorum. düşünceler her zaman bir çözüm üretebiliyor. düşüncelerin yetmediği yerde sabırla yaşamak zaten çözümün kendisini getiriyor. fakat endişeden kaçamıyorum ben. hayatımı parmaklarımla kazanıyorum. kazımadan, okşayarak. bunun için mi bilmiyorum insanın yaptığı iş ruhuna da yüzüne de suret edermiş ya hani. böyle hep düzgün bir simalı ve kibar mizaçlı birisi olmuşumdur. ve bunun bıraktığı naiflikle o bahsettiğim endişe altında kalmak bazen oldukça can sıkıcı oluyor. sağlık. her şeyden önce sağlık. her derde şükrettiren sağlık. bununla sınanmak istemiyorum. fakat kaçamıyorum da. kendi kendime yeteceğimin bilincindeyim. ama bu güç kadar yıpratan daha sarsıcı bir yalnız olma durumuna şahit olmadım. kadınlar hep olur. her zaman o hayatın bir döneminde sana hitap eden sana erkek olduğunu hissettiren bir kadın bulursun. o seni bulur. kadına saygı ver kadın sana kendini versin bunu bilir söylerim. fakat bazen insan bu koşturmacanın zevk dolu hayatın da biteceğini ve en nihayetinde sığınacağı kapıda yine tek başına kalacağını biliyor. ameliyat odasına hiçbir yattığın kız gelmez mesela. bunun bilincinde olmak. sarsıyor işte. sarsıyor.

ben bu kadarım işte. elimi uzatsam dokunacağım kimse yok. birkaç iyi dilekten ibaretim. birkaç dönülmemiş mesajdan ibaretim. dayanılmaz baş ağrılarından ibaretim. kimse tanımadı beni. kimsenin yanında gönlümce ağlayamadım. kaya gibi durdum karşılarında. oysa bana bir tebessüm etseler ben de gülerdim. kime bilmedi adımı. öğretmenlerim bile hatırlamaz beni. her ders parmak kaldırmasına rağmen her ders adı sorulan o öğrenciyim ben. kimsede hiçbir iyi etki bırakmadan geçip gittim. gülmedim, sinirlenmedim, kırıp dökmedim. kasiyere kolay gelsin diyen on bininci müşteriyim. bıkkınlık verdim. yüzüne baktığım herkesin omuzlarına çöktüm. böyle olsun istemezdim. bu kadarım işte ben. bu kadar olabildim. daha kötüyüm şimdi. ağrılar uyutmuyor. kafam hiç susmuyor. kimse beni görmüyor. kalabalığın içinde bir kalabalığım ben. öylece geçip giden, hiç hatırlamadığınız...

uykum geldi.

Uyuyamıyorum.. çıldırıcam. Keske psikologum olsa

Başkalarını yıllarca arzuyla özenle takip ederler, bana gelince hiçbir önemim yoktur onlar için.

6. sınıftayken matematik dersinde hoca performans ödevi notunu verdiği ödevlere göre veriyordu. her gün işlediğimiz konunun soruları çalışma kitabından çözülecek. sınıftan da bir kişiyi seçmişti, o her gün kontrol ediyordu. benim matematik nefretim o zamanlar yavaş yavaş büyüyordu, hem anlamıyordum hem de anlamak istemiyordum. hala hesap makinesi bile kullanırken hata yapıyorum, o derece kötü matematiğim. neyse. ben ödevleri yapmayınca eksi almaya başladım, buna bir çözüm bulmam lazımdı. açtım kitabı, soruların altına rastgele sayılar yazıp onlarla işlem yapmaya başladım. soruya göre x falan da ekliyordum. kontrol eden kız bunu yedi, yapmış ödevi diye bakmadan artı atmaya başladı. ben de her gün bir önceki teneffüste o kızdan gizli rasgele işlemler yapmaya başladım ama o işlemler bile doğru değildi. sadece sayı yazıyordum. bi ara matematik hocası aferin suluk tüm ödevleri yapıyor demişti haksjaksjaks. özür dilerim hocam, ben hiçbir ödevi yapmadım.

Gene depresyon modundayım bir şeyleri yazmakta konuşmakta fayda etmiyor artık. Beş dakika sonra ölmeyecegimin bir garantisi yokken bu gelecek kaygısı niye ? Etrafımdaki herkes sanki işini gücünü eline almışta bi ben kalmışım gibi geliyor. Hayatım belirsizliklerle dolu bende bi o kadar zorlaştırıyorum. Motivasyon sıfır oğlu sıfır halbuki ne kadar güzel başlamıştım. Geceleri mutsuz uyuyup sabahları Mutlu uyanmayı bekledim ama öyle olmuyor işte. Kafamı yastığa koyduğum zaman bir sürü şey dönüyor ama bir sürü hepsi birbirinden bağımsız onlar kavga ediyor ben dinliyorum. Eskiden hayal kurarak uyumayı çok severdim bazı akşamlar hayal kurabilmek için yatağa girerdim. Artık hayal kurmuyorum çünkü bana kendimi aptal hissettiriyor. Allahım nolur bi parça baht ver lütfen ya

Tepeden tırnağa gergin, kızgın, öfkeli ,kırılmış, paramparça olmuş haldeyim. 4 yıldır güvendiğim, samimî bulduğum iş arkadaşımın aslında samimi olmadığını, hep bir menfaat çıkar ilişkisi olduğunu öğrendim. Ve sayın sözlük ne yaptım mal gibi ısrarla anlamamaya çalıştım. Yanlış gördüm, yanlış duydum, yanlış okudum ne olur dedim kendime. Kendisinin ardından bütün işlerini üstlendim ve bir kuruş kazanç sağlamadım. Zaten böyle bir amacım asla olmadı. Ya uzun yıllardır zaten kimselere güvenmiyorken ben bu da nerden çıktı başıma? Nesiniz siz , kimisiniz siz .. Çirkef olana çirkef olmayı düşündüm. Ama asıl ortagim buna izin vermiyor ve bir süre sonra harekete geçmemi istiyor. şu an sinirli olduğum için hareket etmemi istemiyor . Dişe diş mi sizce?

bugün birisiyle arkadaş olmak istedim o ne yapsa beğenirsiniz aşırı saygısızca bir tutum gösterdi, benim başka bir art niyetim yoktu. insanlar neden böyle yapıyor tanımadıkları bir insana karşı niçin iyi niyeti suistimal ediyor, anlayabilmiş değilim. insan sevmemeye devam edeceğim çünkü kimse iyi niyetli değil görüldüğü üzere...

Ben birini sevdim. Geç sevdim. Çok sevdim. Bu kadar sevdiğimi fark etsem, yemin ederim öyle hemen gitmezdim. İnsan sevdiğinden ayrı olunca, onu nasıl sevdiğini, ne kadar çok önemsediğini daha çok fark ediyor. Arada aklıma geliyor mesela. Üzülüyorum. Nasıl olduğunu düşünmek karnımı ağrıtıyor. Sana anlatamadığım şeyler bile boğazıma diziliyor. Yüzünün güldüğünü görememek mesela, günlerimin iyi geçmemesi için en büyük sebep. Nasıl bulacağız ki bir daha birbirimizi? Senden başka birini görmüyor gözlerim. Hem seni bir an önce unutmak istiyorum. Hem de kıyamıyorum, unutamıyorum kokunu.

5 dakika önce bu sözlüğü buldum gariptir ki sevdim gibi ama sanırım buraya yazmayı terk edeceğim.. aslında insanlar ile sohbet etmek istiyorum ama birini tanımak cidden sıkıntılı bir iş o yüzden umursamazca bu eylemimden vazgeçiyorum.

gözümde lens ya da gözlük yokken bu yeni eklenen "hepsini göster" butonunu "harry potter" diye okuyorum.

Evet arkadaşlar bugün birisine aşık oldum sjsjs https://youtu.be/W7opJE_FHikj

Çok seviyorum ulannnn....

az önce bir yazar dikkatimi çekti, nickini vermeyeceğim. sıkılmadan tüm entrylerini okudum. yeni yazarlarımızdan zaten, çok fazla entrysi yok ama yazdıkları o kadar etkiledi ki ağlamama sebep oldu agsgsgsgs çok güzel seviyorsunuz, sevginizi çok güzel yazıyorsunuz arkadaşlar iyi hoş da, yazmayın..

İnsanların ağzına laf vermemek için her şey yolundaymış gibi gösteriyorum ama yolunda giden tek bir şey bile yok.

ailemle telegrama geçiyoruz. 55 yaşındaki halam çok tedirgin olmuş wp kullanırken. simdi de telegrami öğreniyor. ve sabrım yüzde 5 e falan düştü şimdiden.

Onu öyle seviyorum ki. Aileme doya doya anlatamıyorum kimselere doya doya anlatamıyorum bari burda asosyal itiraf edeyim. Bizim aramızda pek cinsiyete yakıştırılan davranış kalıplarına uyulmaz yani çiçeği illa erkek alacak, sadece kız trip atabilir gibi değil de kim içinden nasıl geliyorsa öyle davranıyor. Birbirimizin yanında o kadar rahatız ki. Hem en sevdiğim, hem yoldaşım, hem en en iyi arkadaşım. Hem yârim hem yarenim anlayacağınız. İyi ki karşıma çıktın Y.... Sana sarıldıkça huzur buluyorum en yakın zamanda hayatlarımızı birleştirmek umudu ile iyi ki sen varsın

Sevgili arkadaşlarımın instadan açtığı sayfalarının takip isteklerini kabul etmekten, her yerde isimle ilgili şeyler görmekten bıktım. Ayıp olmasın diye reddetmiyorum da bekletiyorum (belki o daha ayıp dndnnd sonuçta özel hesaplarından görüyorlardir) neyse çok sinir bozucu sözlük, tşk.

Bilmiyorum... Sanki sonsuz bir boşluğun içinde yalnız kalmışım. Sıkıldım...

Ara ara kanal 7 nin ‘ceviz oynamaya mı geldin’ gibi türküler için yaptığı filmleri izliyorum...

Bir kaç gündür kafamı kurcalayan şeyler var. Size anlatayım da rahatlayayım. Arkadaşlar bu şehirden bir an önce gitmek istiyorum ama gitmek çözüm değil benim problemim ailemdekiler beni ezikliyor çok kötü bir durum değil mi? Artık komik gelmiyor. Ciddi ciddi herkes söylemek istediğini gülerek söylüyor. Sinirleniyorum ama onların yaptığı şeyi yapmamalıyım. Ve kimse benim sorunlarımla ilgilenmiyor. Benim sorunum olamazmış gibi. Bıktım artık. Söylediklerini yapmam gerekiyor. Her şeye mudahale ediyorlar ya yeter. Sizin gibi değilim ve olmakta istemiyorum zaten. Ben farklı şeyler yaşadım diye bu şekilde davranamazsınız. Belki sizden daha çok biliyorum ama daha az konuşuyorum diye istediğinizi söyleyemezsiniz. Bu evde kimseyle yarışmıyorum. Ya da birisinin sevgisini kazanmak için yapmak istediğim şeylerin peşini bırakmıyorum. İşte tamda bu yüzden siz değilim ve beni böyle kabul etmek zorundasınız.Ailem olmanız size dalga geçme hakkı tanımıyor. Ben sizin düşüncelerinize saygı duyabiliyorsam siz de bana saygı duyacaksınız.

linkk 0:45 - 1:05 O kadar özledim ki şu hissi anlatamam.Hafif çakır keyif halimizle el yıkama esnasında aynaya karşı anlamsız bakışlar,hafif sırıtmalar ve içeriden gelen boğuk müzik sesi.Pandemi geçse de bir güzel eğlensek. Edit:Sözlükte beğenen tek arkadaş ve benden başka hiç bara giden yok sanırım

azdım. herkes sana fazlayken, ben sana sadece azdım.

Öğlen uykusu uyuyorum ve 23 yaşındayım. Ah pandemi bu da mı gelecekti başımıza.

Etrafımda beni seven ve benim sevdiğim onlarca insan var. Nedendir bilmem ama her iletişimimden sonra içimi kocaman bir yalnız kalma isteği kaplıyor. Kimseyle konuşmak istemiyorum. Dolu dolu yalnızlığı yaşamak istiyorum. İçim öyle kalabalık ki tek bir insanı bile görmek duymak istemiyorum.

uykumdan ağlayarak uyandım neye ağladığımı da hiç bilmiyorum

Ne zamandır girmiyorum buraya bi şeyler yazmayı özledim ama girdiğimde de yazacak bi şey bulamıyorum bunu da yazmak için yazıyorum.