asosyal itiraf

günaydın benim çavdar unundan yaş pastalarım. hepinizi seviyorum.

okula gidince günaymıyor malesef

suriye de iç savaşın çıktığı ilk zamanlar mahallemize beyaz bir suv araba geldi heryeri mermi iziydi.adamlar canını zor kurtarmış buraya gelmiş.neyse gel zaman git zaman abimin düğününü yapıyoruz.evin önünde toplandık hoca dua okuyor.bende gelin arabasının dibindeyim hemen.ufak tefek esmer bi çocuk geldi saçlar ala buruz traşlı.arabanın süslerini söküyor.çocuğu biraz azarladım hırpaladım.burdaki çingene çocukarı dilendirirler.çokta arsız olur bu çocuklar.çocuk arapça ağıdı koyurmasın mı başımdan aşağı kaynar sular döküldü.meğersem suriyeli ailenin en küçük çocuğuymuş.çocuk çekti gitti tabi.düğünü bitirdik.çocuğu aradım buldum bi kaç üst baş aldım karnını doyurdum sevindi gözlerinin içi güldü ama nafile içim hala cız ediyor.zaten mahalleyi terk edip gittiler... demem o ki hayatımdaki en büyük pişmanlığım bu çocuktur.

nefret ettiğim bi parfüm geçen gün tahrik olmama sebep oldu. belkide arkadaşımla alakalı. bilmiyorum arkadaşımla yatmamak adına kendisiyle görüşmeme kararı aldım... henüz haberi yok.

az önce sözlüğe kayıt oldum. hello motherfucker amaçlı yazacak başlık arıyorum, buluyorum fakat ne yazacağımı bilemiyorum.en son bu durumu bu başlık altına yazayım dedim.20 yıllık bir asosyal olarak asosyal sözlüğe hoş gelmişim.beni seveceksiniz.

insanlara taktit yapmaya takatim kalmadı. ben sadece huzurlu bir yaşantı istedim sadece. nerede nasıl kimin patlattığı bomba ile öleceğimi düşünmeden yaşamakine istedim, bir insan istedim beni anlayacak, bu hayattan çekip kurtaracak, hayatımı paylaşaçak. o dalga geçtiğim insanlara döndüm. 2 haftadır aynı yerde oturup alkol tüketiyorum ve param bitti sayılır. ayın 10 una kadar ne bok yiyeceğimi bilmiyorum. hayattan da pek bir beklentim kalmadı sözlük. bitti.

bir kediyle evlenebilirim.

ask fm'deki ibne anonim bendim.

bugünde ailemle rutin olan tartışmamızı yaptık çok iyi oluyor herkes rahatlıyor yeminle şimdi hepimiz mutluyuz

kimimizin komik kimimizin hüzünlü hikayelerinin olduğu yer. bir hafta fln oldu buraya katılalı. belki de içimi döktüğüm belki bir gün denk gelir de o okur diye yazdığım ve yazacağım yer #asosyalsözlük

itiraf ediyorum çocukken teyzemi kıskanıp yeni doldurduğu gardırobunun tamamına ojeyi ben döktüm ama çocuktum napiyon ananemi kıskanmışımtım. not kıskanınca tehlike arz ediyorum

tekrar barışmak için yaşadığı şehre vardım aramız düzelir gibi oldu ama ben şehirden ayrılmadan önce her şey eski haline döndü ve beni yolcu etmeye geldi. her zaman hoş gelen kokusunu son kez hissedeceğinizi bilerek içinize çekmesi kadar koyan bir şey yok. o an, o an ki koku unutulmuyor

bugün tiyatroda aradayız;elime sprey sıktım, annem almış coco'dan gayette güzel kokuyor yani. neyse iki üç pıst sıktım sessiz sessiz.arkamdaki kadın birden ay vay yaptı böyle.kim sıktıı astımım var beniim diye bağırıyor zavallı.apar topar 3 kişi çıktılar dışarı.ben de etrafa bakıyorum bilmezlikten gelerek ay kim yaptıı falan.arkadaşımın allah belanı versin bakışı... geri de gelmediler salona. ay keşke ben yaptım deseydim pişmanım. ya kadın öldüyse?bu vicdan azabıyla yaşayamam. affet teyze hakkını helal et!:(

bazen kendi kendime konuştuğumu fark edince "yine kendi kendine konuşmaya başladın amına koyim ha" diyorum. yolun sonu şizofrenlik gibi. süreci ben de sizinle beraber takip edeceğim.

birgün abimle oturma odasında top oynuyoruz yaşımız bayaa küçük ben 6 abim 9 yaşında filan,sürekli topu birbirimize atıyoruz vuruyoruz tutuyoruz filan duvarda da bi tane antika tarzı bi saat var normalde bizim evde antika falan bulunmaz ama nedense bayaa bi değerli,50 yıllık falanmış manevi değeri var işte tabi ben bunu sonradan öğreniyorum,şimdi abim saate sırtı dönük şekilde duruyor haliyle saat ondan baya bi yukarda boyumuzda kısa tabi ozamanlar herneyse abim topu bana attı gelişine bir kapattım saate doğru tam o yelkovanı filan vurdum galiba ölümcül noktasına gelmiş saatin hani gta daki helikopterlerin pervanesine vurursunuz düşer ya aynı o şekilde saat gözlerimizin önünde yere düşüp paramparça oldu annem noluyo diye odaya bir girdi kim yaptı diye bağırıyor filan sesimi çıkarmadım bende,ozamanlar da abim evde baya bi mimlenmişti her olayın başında o vardı ben masum çocuk rolü üstleniyordum,abim o sırada birşeyler anlatmaya kalmadan birgüzel dayak yemişti,bu durumda hem saate yazık oldu hemde abime çok pişmanım beni affet ağabey

birine sarılma ihtiyacı hissetmek diye bişey var. ansızın gelen bağırma, hunharca gülme isteği var. bazılarında yüzüne küfredilesi bi anıt gibi bi duruş var . benim her yere gidesim var, hiçbir yere dönesim yok.

tanıştık falan ben peşinden koşmuşum bunun bayağı sonunda oldu 2011 de başladık çıkmaya nasıl seviyorum ama anasını sikeyim yok öyle birşey varsa yoksa o 5 sene öyle böyle gitti bazı şeyler oldu hazmedemedim sürekli yüze vurdum reis bunalttım siktim belasını kızın... işe başladı bu çalışma falan dedim tamam falan çekiyordu ayrılacam işten öyle böyle baya çalıştı sonra amına koyum ben okula geliyorum tekrar aramıza mesafeler giriyor ben yine kıskançlıktan kuduruyorum tabiki aramız bozuk böyle efsane bir şekilde. arkadaş diyor ulan şimdi sözlendiğini falan duysan naparsın afalladım anasını sikeyim sigara yakarım dedim ne yapabilirim. aradan geçmedi bir hafta anasını sikeyim fotoğraf görüyorum hayalini kurduğum o ortamda orospu çocuğu kendine erkek diyen patronu var. ağrıma gitti gitmedi değil ne yaptım? sigara yaktım bi yerlere gömdüm ejdadım sikildi ama allah yukarda kimseye tek laf etmedim etmem de buraya yazalım dedik bizde. ama haklı işi arabası olana mı bakarsın hala okuyana mı amına koyum. daha da kimseye ne güvenirim ne bağlanırım.

hayatım okadar boktan ki anlatim diye şuraya bir ton yazı yazdım sonra yanlışlıkla silindi. (bkz: cam gibi gençlerdik kırdılar keskinleştik )

sıkıntıdan hergün asılıyorum

sırf calpol içmek için hasta olmaya çalışmıştım koltuğu klimanın oraya getirip üstüne çıktıktan sonra enseme püfür püfür üfletmiştim sonuç: 2 hafta hastanede serumla yatalak kalmak fakat calpol ü de aldığım zaman zafer üstüne zafer elde etmiş gibiydim pişman mıyım? tabiki hayır asla olmadım

kadın bi yazarım. nickten de anlaşılacağı üzere. kendi çapımda bi sosyal deneydi bu. açık verdiğim zaman ne olacak görmek istedim. hatta biri gelse de trolllesem dedim. sonra vazgeçtim. beni ya sevmediniz ya da gerçekten efendi insanlar var. her neyse. sözlük ortamına yabancı değilim. yıllarca ekşide yazarlık yaptım. sonra bi gün ani bi kararla bitirdim yazarlığı. dönmeyeceğim oraya. bağıra çağıra yalnızım. bunu bana yürüyün diye demiyorum. bir insanlık hali olarak yalnızlık bazen çok ağır olabiliyor. mesela en son ne zaman çok mutlu olduğumu hatırlamıyorum. insan gülmek istiyor ama bunun için insanlar da lazım. ortalıkta sevilecek adam mı kalmamış? anlamıyorum bunu. denk gelseydim severdim, yani sanırım severdim. duygusuz olmak istiyorum. kendimi bir yere ait hissetmiyorum. belki bütün sıkıntılar bu yüzden. herşeye bi boşvermişlik var şu sıra. gram üzülmüyorum ama bazen bi öfke patlaması oluyor. durduk yere insanlara sataşmak kavga etmek istiyorum. sonra beceremeyeceğimi anlayıp vazgeçiyorum. vazgeçemeyeceğim bi kişi de yok bak vazgeçmek deyince aklıma geldi. yaksam yıksam herşeyi yakar giderim. keşke üzüleceğim, pişmanlık duyacağım birşey olsa. birine bi osmanlı tokadı çakmam lazımdı, fırsat olmadı. şiddet yanlısı değilim ama o hak ediyordu. allahından bul dedim, umarım buluyordur. yoksa yanına kâr kaldı demektir. radikal bi karar aldım: burdan da geldiğim gibi gidicem. kendinize iyi bakın.

hayat boktan gibi gözüküyo ama iyi sanırım. biri bana hayatı tanımla dese "her sabah kalkıp yaz tatilinde ortacı olarak çalıştığım konfeksiyona gitmek" derdim. konfeksiyonları oldum olalı sevmedim. çok yalnız kalınca sevmek istiyorsun ama onu da beceremiyorsun. ilgi duyduğun birisi oluyor ama nedense o sana ilgi duymuyor. bir şey fark ettim bana ilgi duyanlardan da ben uzaklaştırıyorum kendimi ama bunu neden yapıyorum bilmiyorum. hee bu arada güle güle. "güle güle" cümlesinin de ayrı bir güzelliği varmış onu da bir ara anlatırım ama şimdi değil şu an canım istemiyor .

daha 5-6 yaşlarındayım. mavi kaplı üzerinde atatürk'ün resmi olan alfabe kitabı var bizde. babam işe gitmeden önce "akşam geldiğimde alfabeyi ezbere bilmiş ol" diyerek ile gidişini hatırlıyorum. neyse akşam oldu babam geldi tabi. hadi bakayım başla okumaya dedi bana. bende hevesliyim tabi başladım okumaya. ama ağzımdan o "h" harfi bir türlü çıkmıyo. biliyorum harfin ne olduğunu ama çıkmıyo ağzımdan amk işte. babam sinirlendi tabi. uzun bi süre bekledi söylememi ama söyliyemedim. babam inşaatçı bu arada eli sertdir. korkuyorum da tabi. babam sinirlendi sinirlendi sinirlendi. 5 yaşındaydım bütün harfleri söyledim ama "h" yok amk. sonra kesintisiz olarak 8 tokat yedim. her tokat da korkudan birazdaha altıma işiyodum. her seferinde. en sonunda babam altıma işediğimi gördü ve vurmayı bıraktı. tuvalete git dedi. hiç bişe olmamış gibi. şimdi üniversite son sınıftayım. her akşam yatarken aklıma bu anı gelir hatırlarım her saniyesini. hala sevmem "h" harfini mesela.

ailemden sonra bana ilk değer veren kişi arkadaşım bile olsa aklım kayıyo hemen sevgili şeklinde düşünüyorum.sonra söylesem mi söylemesem mi derdi.sonuç söyleyemiyorum ve içimde kalıyor.bence malım

ulan bi arkadaşımla ilkokul lise ünii hep aynı yerde okuduk doğal olarak ünide aynı yurtta kaldık geniş boxerla gezerdi yurtta ulan bir daşşak var adamda sanırsın gergedan daşşağı midemiz bulanırdı ama herif inadına dal daşşak dolanırdı işin ilginç tarafıda sikide toplsan 5 cm var yok sikten alıp daşşğa vermişler

taso karşılığında götümü verdim

justin bieber ın sorryşarkısına hasta oldum. :(

bugün anladım ki ; kokusunu, bakışını , konuşmasını, duruşunu, herşeyiyle çok özlemişim. . .

yaşamanın ölmek vakti gelinceye kadar geçirilen zaman olduğunu varsayan ben şimdi ecelin vakitsiz bir zamanda bana uğramasından korkar oldum. artık insanların benden çok da korkmasına gerek yok, kaybedecek şeyi olmayanlardan korkmalılar lakin artık adımımı atarken ikinci kez düşünmemi sağlayan bir kadın var beni ve içimi baştan başa sarmış olan, ısıtan ne varsa insanlığa dair buz tutmuş yanlarımı.

kedimi kısırlaştırmayı düşünüyorum. geçen gün yine kapşonlu hırkamı kertiyodu , hayvancağız büyük bir ciddiyetle sektiriyo ritim tutturmuş pezevenk. neyse tam işinin ortasında aldım bunu kaldırdım hırkamın üstünden , gözlerinin içine baktım ve dedim ki ; " bak koçum, mart ayı olabilir eyvallah ama bir evlat babasının hırkasıyla ilişkiye girmemeli . o hırka sana evlat vermez, soyunu ilerletemezsin onunla. bir daha o hırkanın yakınında görürsem , veterinere götürür kısırlaştırırım seni. " dedim. kedim biraz aptaldır ama yeri geldiğinde zekasıyla beni çok şaşırtır. o an sanki beni anladı. yani ne bilim bunu hissettirdi bana. göz temasımız hiç bozulmamıştı. cümlem bittikten 2 saniye sonra bana şu anlamlı cevabı verdi; "miii"

idrarın tadını biliyorum

bu tarz bir başlık var mı? varsa yönlendirebilir misiniz? anlatacaklarım var.

(bkz: allah'ını seven özet geçsin)

üşenmedim. okudum. saygılar..

olm adam cidden iyi yazıyor gerçek değildir umarım

büşra adında bi kıza vurulmuş bi kaç olay yaşamış ve kız ankara patlamasında vefat etmiş olay kısaca bu beyler da

aklımın almadığı şu netten baktım da ankara patlamasında büşra adında ölen biri yok ?

senin kabusuna sokayım kardeş kusura bakma.

ikinci entryde başlığı satın almış dedim fakat sonuncu yu okuyuncu harbi gözlerim doldu hafif. başın sağolsun kardeşim.

illa öldüreceksiniz kızı aq.....

olm araya entry atmayın be amk seri seri okuyalım işte

beyler bu hikaye gerçek değil zaten aq...bu hikayeyi yazma sebebim ; ankarada okuyan canımdan sevdiğim kız arkadaşıma itafendi aslında. ilk ve son ona yazmıştım bunu. okurken hem ağlasın hem gülsün hem de bana söverek moralini düzeltsin diye. o yüzden çok küfürlü o yüzden bu ölüm meselesi bir rüya. çünkü kimseye hele ki o sevdiğim kişiye yakıştıramıyorum ölümü. saygılar. farklı hikayeler yazıyorum bu ara. gelicem size yine. bu arada hevesini siktim kusura bakmayın. sevildiniz.

inci de hikayeciliğin everestini gördük biz moruk ama yinede güzel zamanla da daha güzel olur devam et yazmaya

geçen gün markete gittim ekmek almaya saat 11 gibiydi çocuğun birisi de marketin önünde bir sağa bir sola kosturuyor lan dedim niye hiç durmadan koşuyosun felan çocuk beni sikine sallamiyo neyse girdim markete çıktım bu çocuk hala zikzak çiziyor ben de dedim heralde ayyakabilari yenidir o yüzden heveslidir koşmaya eve gittim kahvaltimi yaptım dusumu aldim tıraş oldum arkadaşlarınin yanına geçmeye çıktım dışarıya markete uğrayıp sigara alacaktimki bu çocuk hala kosuyordi yine seslendim yinr duymadi en sonunda yanina gittim sen ne yapıyorsun böyle dedim marketten bi bayan çıktı yanıma geldi bir sorun mu var beyefendi dedi yok sadece kaç saattir koşuyorda bi derdimi var dedim megersem çocuk bebeklikten beri yuruyemiyormus ve dün yürümeye baslamis sonra herkesinn bir imtihani vat diye söylendim işin garip tarafı çocuk kaç bir kaç sene önce o marketin önünde kaza olmuş bir anne ile yuruyemiyen küçük bir çocuk ölmüş.cocuk kaldirimin orda dururken araba fren yapamamis anne de çocuğu kuratariyim diye arabanın önüne atlamis anne işte budur.marketteki abi dediki onlari gören çok az kişi sende onları görebilmissin ya ne mutlu sana dedi

oldum olası karanlıktan korkarım.

aldatıldığımı hissetmeme rağmen kendimi avuttum, yalanlara inandım. aldatılmam uzadıkça, abartıldıkça dayanamamaya başladım. aldatıldığım açıkça ortaya çıkınca ben de oyundan çıktım. bu oyuna sadece yalnızlık belası yüzünden katlanıyor olduğum da ortaya çıktı. dürüst ve güzel insan çok az. adi götler ise çok. bu mallar, iyiliği aptallık sanıyor, iyileri aptal yerine koyuyor. bilmiyorlar ki kendilerine katlanışın masumlar için sebepleri var ve bunların hepsinin farkındalar.

ben hep en arka köşede otururum ama hep tek amk. önüm bile boşdu. çok konuşyomuşum da ondan diyolar sınıfta 3 kişi oturan bile vardı aq. neyse konu bu değil (aslında bu lan mal mıyım neyim asdasdsad) bi matematik dersinde bunaldım artık aq gidesim var mal gibi tek oturuyom öyle. bizim sınfta en alt katdaydı. pencereye yakınım hoca beni görmüyo bile resmen. arkasını döndüğü gibi atladım amk. bir az dolaştım okulda zil çaldı hoca çıkınca girdim sordum hoca bi şey dedi mi benim hakkım da yoo noldu dedi piç. farketmemişler bile lan. söylemedim buna. ama bir koydu varya hala düşünüp üzülüyom lan (anlamadım ki sevinsem mi üzülsem mi ?????)

son yıllarda yaşadığım en yoğun günlerden biriydi. koca günü 2 saatlik uykuyla tamamlayacak gibiyim. bitmedi amına koduğumun günü. askerlik aklıma geldi.

az önce kahvemi yudumlarken içine uzun bacaklı ev örümceklerinden birinin düşmüş olduğunu farkettim, yanarak can vermiş ve sanırım bacaklarından birini yutmuşum. örümcek adam olmak dışında kötü bir şey olmasa bari.

bugün orospu çocukluğu nedir, nasıl yapılır'a bir kez daha şahit oldum. insan bir yıl aradan sonra yine aynı şeyi yapar mı be? ama o bunları yaparken bile nefretinle hâlâ seviyorsun anlamıyorum. yine sıçtı ağzına diyorum ama vazgeçemiyorum. olmuyor abi olmuyor onu unutturacak biri de çıkmıyor her günüm zehir geçip gidiyor.