asosyal itiraf

güven sorunu yaşıyorum ve bunu kime söylersem beni linç ediyorlar ama çayı değil de kahveyi daha çok seviyorum yada çayı değil de kahveyi seviyorum

Evi yıkıp dev bir balkona dönüştürme fikri çık aklımdan.

Hayatta en çok korktuğum şeyin yanlış anlaşılmak olması. Bir şey söylediğimde yanlış anlaşılma olasılığı varsa eğer sürekli ardından açıklama yapıyorum. Kötü bir şey ama aşamıyorum.

İnsanlara onları gerçekten siklemediğimi kanıtlayamıyorum

25-30 bölüm düzenli beni affet izledim. Kendimi affedemiyorum.

Kırk yılda bir birinden hoşlandım aynı şehirden ve görüşemiyoruz amk çini yüzünden

yaşamaktan çok yoruldum, dayanamıyorum artık. çok bitkinim, hayat bana önceden çok güzel gelirdi artık gelmiyor ve bunun en büyük sorumlusu da kendimmişim onu anladım.

Üzerimde bi ağırlık olmadan uyuyamıyorum bu yüzden yaz kış yorgan kullanıyorum.

üniversitemin itiraf sayfasını açtım, bayağı da kullanır hale getirdim. yakın arkadaşlarım bana itiraf gönderiyo haberleri yok ya da ben sahte itiraflar paylaşıyom yine kimsenin haberi yok

sözlükte şu son yarım saat içerisinde beklemediğim kadar çok eğlendim. eşref saatime mi denk geldi bilmiyorum ama çok güzel oldu. yayında yapımda emeği geçen hyper, katerina, yarabandi, durumstabil ve yüksek mimar'a teşekkür ediyorum. aslında uydurulan element'de açtığı başlıkla bazı reaksiyonlara uygun zemin hazırladı ama ona da teşekkür edersem basın toplantısı gibi olacak. elinize zihninize sağlık, canınızı yerim. edit: cort is back'ten özür diliyorum. ismini yazıp silmişim. çok ayıp. affet beni tülay. konuların esas elebaşlarından biri o zaten.

Buraya üye olmak istediğim zamanlar alım yoktu, ben de ekşiye üye oldum. Şimdi orayı da sevmiyorum buraya da önyargılıyım.

Kaosla beslenirim, kaos yaratırım. Kaos benden sorulur.

Bu başlığa yazılan her entrye artı veriyorum. Hepsini de özenle okuyup artı veriyorum.

küçücük şeylere alınıp büyük kararlardan vazgeçiyorum.hayatımda bir şeyi yapmak istiyorum ama emin olamıyorum.kafam karışıyo.

Hiç gerçek arkadaşım yok sözlük. Hep kötü gün dostu oldum. Kimin canı sıkkınsa beni bulur. Yoruldum...

Bugün kimseye haber vermeden, aylar öncesinden başvurduğum yurt dışındaki bir Türk üniversitesinin (fetö değil, devlet üniversitesi) okutmanlık mülakatına girdim. Kazanırsam gideceğim. Türkiye'de 7 aydır yaşadıklarım 5 yılıma değer. En iyisi uzaklaşmak.

17 cm penisim ile bir travestiyim.

Hayatın neresindeyim, hangi aşamasındayım bilmiyorum ama insan içten içe yıpranıyor.Yaşanmışlıklar değil aslında yıpratan insanı, kurduğumuz hayallerdi belkide. Bazı şeyler yarım kalınca böyle oluyor işte. İnsanda yarım kalıyor, yaşıyor ama hep bir şey eksik, kendiside farkına varıyor ama öyle bir alışmış ki içinde bulunduğu duruma, hey kendine gel bile diyemiyor insan. Siz siz olun insanı yarı yolda bırakmayın.

Bir önceki itirafımda yazmıştım üye alımının açılmasını beklerken ekşiye üye oldum diye. O süreçte burayı takibi bırakmadım.Nerdeyse 1 yıldan fazladır hayalet bir okuyucuydum. Sevdigimezaraltı nickli yazarın entrylerine onunla beraber üzüldüm mesela, Alexin sol ayağı nickli yazarın tepki çeken entrylerini okudum, Akopi,louis f.,devriksekiz, çılgın att'yi merak ettim, Çubukkraker adlı yazarı kafamda çok ince biri olarak canlandırdım, A bit of Zeynep nickli yazarın yazılarına gülümsedim, Burayı bırakanlar oldu, ne yaşadılar acaba diye düşündüm, Ve daha bir sürü şey... Şimdi hepsi burada ulaşabilme, fikrimi söyleme imkanım var ama benim eski halim yok. Kısaca 'insan ulaşamadığı şeyin delisi ulaştığı her şeyin nankörüdür' Yine de daha samimi bir hava var burada,bazıları ergen sayfası dese de.

sanki ömrümün sonuna kadar kimse bana aşık olmayacakmış gibi geliyor

Bu aralar kendimi her konuda yetersiz hissediyorum

Bazen hiç tanımadığım insanlar İçin gözyaşı döküyorum. Bu bir roman, film ya da anlatılan herhangi bir hikaye olabiliyor. Bazıları gerçek bile değil ama ben bu durumu hala aşamıyorum

Öyle birini arıyorum ki ama benim aradığım delice aşık olayım kaşına gözüne vurulayım değil daha farklı boyutta.Aslında aramıyorum karşıma çıkmasını bekliyoruma ama çıkmıyor,yanlış yerlerde bekliyorum belki de ya da vakit erken.Ama etrafıma bakıyorum istediğim gibi olan yok.Öyle olduğunu sandığım kişilere bakıyorum beni yanıltıyo.Hem de benim o özellikte aradığım kimse beni istemeyedebilir.Bir sene önce o özellikteki insanlara ön yargım vardı istemezdim.Şimdi ise istiyorum olacaksa öyle olsun yoksa hiç diyorum.Kendimi düzeltmeye çalışıyorum.Kalpten hissediyorum ama bu yeterli gelmeyebilir.Zamana bırakıyorum ama sonra zamanı boşa akıtıyor gibi hissediyorum.İstediğimi bulmak çok zor herkes kendi kafasında herkes oyalanıyo şöyle böyle şeylerle.Offf offf neyse su akar yolunu bulur.

(#2357848) az önce Twitter'da bu entiriye denk geldim ve anlık olarak yaşadığım bir durumun üzerine gelince tutamadım kendimi çocuk gibi ağladım (iç çekmeli)

Yıllardır okuyucusu olduğum sözlükteyim! Televizyona çıkmış gibi hissetmem normaldir inşallah?

Ne zaman bağ evinde uyusam acayip acayip rüyalar görüyorum, temiz hava hiç iyi gelmiyor bana.

sanki kimse samimi değilmiş,sanki herkes etrafımda zorla duruyormuş gibi hissediyorum. sanki hiç gerçek dostum yok gibi. sanki onlara ben değer veriyorum ama onlardan karşılık al(a)mıyormuşum gibi hissediyorum.

ilişki yürütme korkum var. bu yüzden birisiyle konuşurken ne zaman kıpırtı oluşursa o zaman anında kendimi çeker, konuşmayı keserim

(#2108223) ve (#1500405) unutamadığım itiraflardan bazıları. puştun tekiymişim.. neyse ki artık hz.yusuf izleyip yavaş yavaş allah yoluna giriyoruz.

Ailemi çok seviyorum onların değerini de biliyorum yanlış anlaşılmasın ama aynı evin içinde zor abi harbi çok zor.(bkz: ayrılsak da beraberiz)

artık hayal kuramıyorum.

Ara sıra ucurdugum hesabın nick altına bakıp iç çekiyorum Nasil da unutmuşlar beni vefasızlar :( bitaneside gelip keşke sende geri gelip is backli nick alsaydin yazmamış bu durum beni derinden yaraladı ://

buraya entry girmemin amacı ne sözlüğe katkı sağlamak ne de insanlara bir şeyler katabilmek. bunun için uğraşmıyorum da zaten. sadece ileride dönüp baktığımda hangi olaylara nasıl tepkiler verdiğimi, ne gibi yorumlar girdiğimi kısaca ne düşündüğümü bilmek. dolayısıyla bazen entry girerken okuyunca kimse için bir anlam ifade etmeyen ama benim için bir çok şey çağrıştıran şeyler de yazıyorum. bir nevi kaybolmayacak günlük gibi. şimdiden aslında bunun meyvesini yemeye başladım diyebilirim. bir beş senelik zaman dilimi bile kendi içimde yaşadığım değişimi bana gösterebiliyor. bu yüzden ne öfkeyle ne hırsla hesabı silmek gibi bir karar almadığım gibi sözlüğün huzurunu kaçırıp buradan ban yemekten de uzak durdum.

finansal kölelerim vaar

Sürekli uyuyup hayattan soyutlanmak istiyorum yine

bir şey oldum sanıyordum meğer bir bok olamamışım.

ciddi bir sağlık problemi yaşıyorum ve 1 aydır bunalımdayım. en yakın arkadaşım dediğim insansa bildiği halde bir kere olsun halimi hatrımı sormadı. evet daha çok mantığıyla hareket eden, duygusal yönü aşırı zayıf biri ama normal mi bu davranış yoksa ben mesafemi koyarak doğrusunu mu yapıyorum bilmiyorum. lakin iyi hayalkırıklığı yaşattı sağ olsun :)

Mesaj atsın diye beklediğim flörtüme cevap vermiyorum. Kimse kendini önemli sanmasın. Canımızı sıkarsanız hepinizden vazgeçeriz.

bazı kuyulara taş attığım için pişmanım.

alter egomun sözünü çok dinliyorum ve bu bana zarar veriyor.

Hayatımda ilk kez yaşıyorum bunu. Biri tarafından o kadar çok darlanıyorum ki. Aramak istedi ben konuşamam diye geçiştirdim, mesaj atıyor uzatmamak için kısa cevaplar veriyorum yine de başka konu açmaya çalışıyor, o yazmadıkça ben ona bir şey yazmıyorum, yazdığında da işim var diyip kısa kesiyorum ama çok bıktırdı.Başlarda arkadaşım, saygısızlık olmasın diye cevap veriyordum ama artık katlanamıyorum.Mesajlar iyice değişti, hiçbir arkadaşım böyle mesajlar atmaz bana.Ben mi fazla yüz verdim diyorum ama herkese karşı kibar biriyim ya, ona özel değil ki.Ben de şöyle küfredebilen, istediği hiçbir şeyi çekinmeden söyleyebilen, saygının canı cehenneme diyebilen biri olsaydım keşke.Kendimden soğudum başkaları kırılmasın diye.

Olmak istediğim yerde miyim emin değilim. Güzel bir işim var ailem yanımda arkadaşlarım var ama sürekli eksikliğini hissettiğim bişey de var hayatım da . Herşeye çok mantıksal yaklaştım hep acaba bu yüzden mi bu eksiklik hissi diyorum bazen kendi kendime.

çok yoruldum. ama öyle böyle değil. sanırım bunu itiraf başlığına yazmamın sebebi dışa değil de kendime itiraf etmem oldu. çünkü yorulmayı kendime inandıramayıp hala bir şeyler için koşturuyorum. çok fazla düşünüyorum. kafamda milyonlarca çıkmaz sokak oluşturdum. ama sokakların çıkmaz olduğuna inanmak istemiyorum. çok uğraştım o sokakların sonuna gelmek için. çıkmaz sokak olamaz, olmamalı.

geçen gece sevdiğim -sizin de tanıdığınız- bir ciğerimle hafif dozda dertleşiyoruz. şöyle bir ibare geçti o sohbetimizde; "yaptığımız hatalardan aklanamayacağız. daha da önemlisi vicdanımıza asla kendimizi kabul ettiremeyeceğiz." o bilmiyor ama; ondan sonra oturdum şu üstteki belirttiğim kısım için koca bir şey karaladım, bir insanın kendinden tiksinerek yaşama tutunmaya çalışmasıyla alakalı. içimi o kısma kustuğum için burada pek bir şey söylemek istemiyorum şu an. ama şunu fark ettim, biz bazen hep yanlış yapmışız.. en sık yaptığımız yanlış da başkalarına kendimizden daha fazla yanlış yapma imkanı vermek olmuş. oysa tüm yanlışları sadece biz yapsaydık, şimdiye bu halde olmazdık. çoktan yontulmuş, gerekli dayakları yemiş ve belki de ölmüştük. ne güzel. not: evet pislik herif, hala bihabersin şu dediğim yazımdan. o geçen sorduğun sorunun cevabı da; georgia - 39 - büyük! al bu bilgiyi de ne yaparsan yap hadjasdhgsfa öyle işte.

Yapmamam gereken şeyler yapıyorum. Ne hissettiğimi ne yapmaya çalıştigimi da anlamıyorum. Ne istediğimi de bilmiyorum. Vereceğim kararlardan dolayı pişman olmaktan korkuyorum. Değer mi onu da bilmiyorum. Tek bildiğim eksik ve yarım kalmış bişeyler var hayatımda ve bunu nasıl tamamlamam gerektiğini de bilmiyorum.

Sözlüğe sadece canım sıkkınken giriyorum çünkü burada herkesin canı sıkkın,herkes depresif.

iflah olmaz bir kışçı olmamın yanı sıra şort giydiğim için garipsenmediğim şort sezonunun açılmasından çok mutluyum. Bugün şort sezonunu açmış bulunmaktayım. Buraya yazmadan önce konuyla alakalı ilgili bir başlık bulmaya çalışırken minnak kalbimi kıran birkaç başlıkla karşılaştığım için buraya yazmaya geldim. Ağlamadım ama kırıldım. (bkz: şort giyen erkek iticiliği) (bkz: şortun altına bot giymek)

çok özlüyorum ama inadım sevgimden büyük

hiçbir arkadaşımın bilmediği bir youtube kanalım var ve videolarımdan biri 20 bin izlendi :) (bu kadarını kesinlikle beklemiyordum)

Hoşlandığım kızın ses tonunu çok seviyorum. O yüzden uyumadan önce hep arıyorum kavgalı olsak bile sesini duyup öyle uyuyorum. Bir insan bir insanın ses tonuna bağımlı olur mu ya Şimdi de telefon açık uyudu hahahah çok eğlenceli bu entryi girerken arkadan nefes alış veriş sesi geliyor hshshdj