geçen gece sevdiğim -sizin de tanıdığınız- bir ciğerimle hafif dozda dertleşiyoruz. şöyle bir ibare geçti o sohbetimizde; "yaptığımız hatalardan aklanamayacağız. daha da önemlisi vicdanımıza asla kendimizi kabul ettiremeyeceğiz."
o bilmiyor ama; ondan sonra oturdum şu üstteki belirttiğim kısım için koca bir şey karaladım, bir insanın kendinden tiksinerek yaşama tutunmaya çalışmasıyla alakalı. içimi o kısma kustuğum için burada pek bir şey söylemek istemiyorum şu an.
ama şunu fark ettim, biz bazen hep yanlış yapmışız.. en sık yaptığımız yanlış da başkalarına kendimizden daha fazla yanlış yapma imkanı vermek olmuş. oysa tüm yanlışları sadece biz yapsaydık, şimdiye bu halde olmazdık. çoktan yontulmuş, gerekli dayakları yemiş ve belki de ölmüştük. ne güzel.
not: evet pislik herif, hala bihabersin şu dediğim yazımdan. o geçen sorduğun sorunun cevabı da; georgia - 39 - büyük! al bu bilgiyi de ne yaparsan yap hadjasdhgsfa
öyle işte.