asosyal itiraf

bazen burada yazdığınız başınıza gelen veya içinizden geçen şeyleri okurken sanki kendi başıma gelmiş gibi hüzünleniyorum,bir parça buluyorum kendimden.

çok uzun zamandır yapmam gereken bi şeyi yaptım, bana zarar veren herşeyden ve herkesten kurtulmaya karar verdim. şimdilik acıtsa da alışacağım ve sabahları uyandığımda derin bi nefes çekerek mutlu bir güne uyanacağım. seni ve acılarını geçmişte bırakacağım. bu ve bundan sonraki tüm gecelerin için iyi geceler.

bir kadının bir erkeğe duyduğu sevginin dışında romantik anlamda ilişkilerin kabul edilmemesi canımı sıkıyor. çok sıkıyor hem de. trans birey ya da eşcinsel olduğu için öldürülen, işten atılan, ailesi tarafından psikologlara sürüklenip ileri seviyede reddedilen kişileri gördükçe sadece ağlayabiliyorum. neden herkes kendi hayatını yaşayıp diğer insanlara saygı duyamıyor? bir kadının bir kadını sevmesi, bir erkeğin bir erkeği sevmesi, trans bireylerin birilerini sevmesi sizi neden bu kadar ilgilendiriyor, çözebilmiş değilim. i̇ki taraf da birbirini seviyorsa neden bir kalıba takılı kalsınlar ki? sevgi cinsiyetsizdir. bunların hâlâ aşılmaması çok saçma. size ‘ters’ geliyorsa siz hemcinsinizi sevmek zorunda değilsiniz ki? kimse siz eşcinsel değilsiniz diye sizi öldürmez. üzgünüm ama sizin homoseksüel insanlara alışamadığınız gibi ben de homofobik insanlara alışamıyorum. arkadaşlarımın zor durumda kaldığını görmek ya da eşcinsel olmamama rağmen sırf saygım var, destekliyorum diye hakaret yemek hoş değil. doğruyu söyleyin, sevgiden mi korkuyorsunuz? i̇nsanlar birbirlerini sevince ya da birbirlerine saygı duyunca üstümüze meteor yağacağı, sonumuzun geleceği mi söylendi size küçükken? böyle mi korkuttular kuzum sizi? korkmayın, yok öyle bir şey. ben de, etrafımdaki çoğu insan gibi, saygı ve sevgi çerçevesinde yaşıyorum. i̇nanın başıma bu konudan gelen bir kötülük olmadı, onların da olmadı. üstümüze henüz meteor düşmediğine göre, bir kerelik saygılı olmayı deneseniz?

galiba aşağılık kompleksim var

psikolojim bitmiş de haberim yok. en ufak şeye tahammülüm ve sabrım kalmadı. ve işin kötüsü değiştirebileceğim hiçbir şey yok.

sanırım benliğimle ilgili kendimden öte bir şeyi keşfetmeye başladım. şimdiki konumum, durumum ve gidişatım hakkında ya da gittiğim yer hakkında en ufak bir fikrim yok. elimde avucumda kavramam için bir şeyim yok. en önemlisi de; önümde seyir edeceğim herhangi bir yolum yok.. sadece ben adım attıkça bir adımlık bir tabaka oluşuyor ayaklarımın altında. onlar da sanki ansızın ortadan kaybolacakmış gibiler. fakat bu bana güvensizlik vermiyor. güven de vermiyor. korkum ve cesaretim de kayıp. endişe neydi ki beraberinde getireceği telaşım olsun? adımımı her istediğimde atamamak olmasa kendimi bu kadar kaptırmazdım. beklemekten kuduruyor olabilirim, olmaya da bilirim. o duygu hariç ne hissettiğimin farkında değilim. tek bildiğim; zamanı gelince attığım o adım yok mu, beni kendimden geçirmeye fazla fazla yetiyor. ve beni mest eden bu duygu hariç tüm duygularım çekilmiş vaziyette. aklımı bu işin içinde ne kadar tutabilirim bilmiyorum. hissettiğim duygu iliklerimden ötede. değil benim duygum, bu duygu eğer çevremdeki başka birisinin bünyesinde olsaydı bile hissederdim onu. fazla keskin, fazla canlı, fazla güçlü. içime sığdırmaya çalıştığımda fazlasıyla isyankar. daha önce deneyimlemediğim, tadına ilk defa vardığım, bundan sonraki her erişimde de kana kana içmek istediğim bir duygu bu. karalama defterim de olmasa içimi nereye kusardım emin değilim. "geçtim aralarından kirin, pusun ve telaşın. gövdemden geçtim önce, sonra aklımı kaybettim." diyor ya şair. ya bu süreçteki kir, pus ve telaşın mevzilendiği düzlükteyim. ya da korkarım(?) deliriyorum..

sigaraya ilk başladığım zamanlar dedemin açılmamış paketlerini tersten açardım sonra tekrar yapıştırıp bırakırdım iyi taktikti o zamanlar sonra dedem anlamış mevzuyu hafta sonu okuldan gelince beni yanına çağırdı "-hocalarınız hiç anlatıyor mu? +neyi dede? -fareler sigara içer mi? +hiç anlatmadılar -farenin biri benim sigaraları alttan alttan götürmüş söyle bi daha olmasın." neden anlattım bilmiyorum ama hâlâ aklıma geldikçe yüzümde tebessüm oluşturur.

i̇çimde bir sıkıntı var ve ağlamak üzereyim. yarın dershanem var ama bu saatte oturdum ağlamamak için çabalıyorum. yazamıyorum, konuşamıyorum, nefes alamıyorum. ben bu hâle nasıl geldim ya, nasıl yeniden çöktüm? bir kuyunun içindeyim ve çıkmak için debelenecek hâlim kalmadı. ben de dahil olmak üzere hayatımdaki her şey sahteymiş gibi hissediyorum. hissettiğim her şey koca bir illüzyon. belki de rüyadayım ve asla uyanamayacağım. psikolojik her sorunumu sınavdan sonraya atmıştım, şimdi bir sene daha ertelemek zorundayım. korkuyorum. çok korkuyorum hem de. çevremdeki insanlara gösterdiğimden çok farklı bir yanım var ve o yanım o kadar korkak ki gizlemek için taktığım o maske üstüme yapıştı. çıkarttığım an kendimle baş başa kalıyorum ve olduğum kişi dahil her şeyden korkuyorum. bende bir şeyler yanlış, biliyorum ve hissediyorum bunu. yanlışları düzeltecek gücüm yok, çabalayacak gücüm yok, kendim olmaya gücüm yok. bitiğim ben. kocaman bir yok oluştan başka bir şey değilim. kocaman bir kara delikten ibaretim.

tek başıma tatil planı kuran aklıma sokayım çok sıkıcı kesinlikle önermiyorum kötü mu olurdu yanımda bi kişi olsa paso cay sigara yapıp muhabbet etsek ardından denize falan girsek hay aq allahini seven biri gelsin

annem yatıp kalkıp kız olmadığıma dua ediyo neymiş efendim çok bakımlıymışım

beni aldatan sevgilim arıyor iki gündür, yıllar geçmişti ve iyileşmeye başlamıştım. her şey başa sardı, o dönemleri tekrar yaşıyorum. ağlıyorum ama asla geçmiyor. bu ateş söner mi?

böyle bir mecraya kayıtlı olduğumu tamamen unutmuşum... tebessüm ettirdi :)

eksi almaktan haz duyuyorum. çok fazla eksi almadığımdandır belki -ki çok fazla artı da almam bunu dert edinen ve ilgi orospusu olmaya çalışan biri olmak için söylemiyorum :d eksi olmak bence artı almaktan çok daha muhteşem bir şey. i̇nsanın yanında değil de karşısında bir fikrin olması farklılığın var olduğunu düşündürtüyor. çeşitlilik bulundurmak, nadir olandır. bir topluluk sadece diğer bir toplulukla değil, kendiyle de çatışmalı.

4-5 yaşlarında köyde top oynarken harabe bir evin ikinci katına topumuz kaçmıştı ben birden fırlayıp almaya gittim ama dedem harabe eve çıktığımı duyup gelmiş aşağıda beni bekliyor gel oğlum birşey yapmayacağım diyerek beni yanına getirtti kulağımı çekip bir de tokat attı bir daha yapma diye tabi ben çocukken zeki bir insanmışım millete dedemin beni döverkenki taklidini yapıp para kazanmışım resmen acılarımdan para kazanmışım.

geyik olsun diye kanka gazına gelip kesiştiğim kişiyi çaldırıp kapatmam. saatin gece 03:40 olması, numarasını arkadaşımdan almış olmam hatta o kişiyle bırakın numaralarımızı almış olmayı birebir tanışmıyo oluşumuz ve kerizliğime gelip numarayı gizliye almayı unutmam dışında tek problem ertesi gün sevgilisi olduğunu öğrenmemdi.

askerliğim bitti. :)

insanın kendini kandırması ne kolaymış arkadaş. salak gibi bir de insanlara kabul ettirmeye çalışıyorum. ne kadar acınacak halde olduğu birkaç saat önce farkettim. şimdi oturdum boynum bükük yaptığım mallığı düşünüyorum.

bazı şeyler öyle oturuyor ki insanın içine, unutamıyor, aklından çıkaramıyor. zaten yediremeyip durumu kabullenememek ayrı koyuyor. üstüne bir de insanlara hiçbir şey olmamış gibi davranmaya çalışma faslı var ki..

her şey yolundaymış,hiçbir şey olmamış,problem yokmuş gibi davranmaktan,sorun değil demekten içim patladı.bundan sonra hoşuma gitmeyen her şey için en sert tepkimi göstercem çünkü burama kadar geldi.

uzun zamandir bir şeylerin yolunda gitmemesi her seyin ust uste gelmesi beni bıktırdı. hani bundan daha kotu bir sey olamaz dedigim an olaylar daha da sarpa sarıyor. arkadaş sandığım insanlar fos çıkıyor. ve ben elim kolum bagli bir şeylerin yoluna girmesini bekliyorum.

bıktım!!! -insanların iyiliğini isterken, benim onları kıskandığımı düşünmelerinden -her seferinde kalbimi kırıp bunun farkında olmayanlardan -pişman olduğunu söyleyip bi şans daha isteyip o şansta beni daha fazla üzenlerden -affetmekten -kardeşim, abim dediğim insanların sevgilileri tarafından tehdit unsuru olarak görülüp sosyal medya hesaplarından engellenmekten -insanların sadece bana derdini anlatmak için gelmesinden -hayatlarına sonradan giren insanlar uğruna benden vazgeçilmesinden -o kadar iyiliğime rağmen hala hiçbi şey yapmamışım gibi davranan nankörlerden -beş para etmez insanlar uğruna beni hayatlarından silen insanlardan -sevgili bulunca selam vermeyen insanlardan -kimden hoşlansam, kime aşık olsam hepsinin bi anda kısmetlerinin açılmasından -iyiliğimi istemeyip kötülüğüme uğraşan insanlardan bunaldım!!! böyle insanlar beni merhametsiz, kötü biri olmaya itiyo. böyle insanlar karşıma çıkan bütün insanlara karşı önyargılı olmamı sağlıyo. böyle insanlar beni sevgiden, aşktan soğutuyo. yıldım artık!!!

kışlık domates yapıyorduk ellerimde eldiven domates doğryordum. dinlenirken eldivenleri çıkardım ve parmağıma baktığımda baş parmak tırnağımın ucundan bıçakla kesildiğini gördüm birazda etimden gitmiş (tırnağım kesinlikle uzun değil) affedin ailem affedin kış boyu soslardan yiyecek insanlar :( daha sonrasında da kaynamış sosu kavanozlara doldurduk, kapağı kapatacaktım ki en üstte domates çöpü gördüm onu aldım ve ığğ arıymış. domateslerin arasına girip sosla birlikte pişmiş hayvancağız. i̇şin özeti biz bile ev koşullarında eldiven vs her türlü çabaya rağmen maksimum hijyen elde edemezken. dışarda allah bilir ne yiyoruz

aga bazen çok keskin ve kırıcı olabiliyorum..

bu sene ben kpss, kardeşim yks'den sınava girdik. kardeşim dersaneyi bırakmak zorunda kaldı ben hiç dersaneye gidemedim. bir de üstüne psikolojik ve ekonomik sorunlar yaşadık. bunlar bahane değil olmamalı. sonuç olarak ikimizde bir başarı elde edemedik. ailemize mutluluk yaşatamadık. özür dileriz anne-baba.

içim rahat değil

ösym tweetimi görüp biri mesaj attı 'tıp' okuyan biri sorusuna cevap verdim sonrassında da tanışabilir miyiz sakıncası yoksa dedi çocuk mülayim tipli ama ben tıpçıya düşer miyim yo yo yo yo (bi yazıda doktorlar en çok aldatanlarmış yo yo yo ben bunu yaşayamam :() (bkz: ilk buluşmaya gelinlikle gitmek)

bu gün annemi arı sokmuş dudağından yüzü şişmiş çok sevimli duruyo çizgi karakter gibi baktıkça gülesim geliyor ama bir yandan da bahçede yemek yerken sokmuş ondan dolayıyemek yiyememiş çay dahi içememiş aç aç çalışmış olduğunu düşündükçe ağlayasım geliyor.

i̇ster bana bakıyor olsun ister uyuyor olsun, onu ne zaman uzun süre izlesem bir gün kaybedeceğim aklıma düşüyor ve farkında olmadan gözlerim doluyor. parıldayan gözleriyle, o dalgalı saçlarıyla ve cennet kokusuyla yanımda olup bana sarıldığı an bile kaybetme korkusu yaşıyorum. bu sıçtığımın resmidir.

sadece bana zarar veren insanlara yalan söylüyorum bu hayatta ama inanılmaz yalanlar. sonuç olarak bu yalanlar sayesinde bana zarar veremiyorlar. tuhaftır ki bu yalanları söylerken mutlu oluyorum. bu bana zarar veren insanlar zor durumda kaldığında da yardım etme ihtimalimi gösterip sonra benim dışımda olan şeyler yüzündenmiş gibi gösterip yardım etmiyorum ve büyük zevk alıyorum. soruyorum kendime ben kötü müyüm diye? bilmiyorum.

toplum normlarına uymaktan sıkıldım. neden kıyafet olarak kot-tshirt tarzı şeyler giyiyoruz ki ? ben pelerin takmak istiyorum.

uzun zamandır sözlüğe girmiyordum. şimdi eski yazdıklarımı okuyup okuyup utanıyorum.

yalnız olduğunuza asla üzülmeyin fazlalıklarınızdan kurtulun,işte o zaman tamamen kalbinizin eşsiz olduğunu.onu gerçek olmayan sözcüklere sığdırmamanın sevincini yaşayın.kendinizle barışın kendinize sarılın!

bi anda delirip kafama sıkmak istiyorum

bundan 1 yıl öncesine kadar platonik olarak aşıktım bu platonikliğin süresi biraz uzundu aklımda beni sevmiyor diye kuruntular içerisindeydim ama yinede açılacaktım sonuçta kafamın içinde dönüp duran aynı düşüncelerden arınamam gerekiyordu ne olabilirdi ki sonuçta maksimum reddedilirdim ki ben reddedilmeyi zaten kabullenmiştim sadece içimi kemirip durmasından rahatsız olduğum için açıldım dediğim gibi beni sevmiyormuş öyle birkaç ay felan belki birşeyler olur diye bekledim olmadı şu anda da gayet mutluyum yani onca sene açılmak için boşuna beklemişim keşke daha erken açılsaydım da daha erken bu dert sillesinden kurtulsaydım bunu niye buraya yazdım onu da bilmiyorum da gece bu saatlerde sözlük de bir garip oluyor istemsizce böyle entryler giriyorum.

hayatıma sürekli yeni birini sokuyorum platonik olarak ,insanlara anlatıyorum ve o kişiyle bir süre görüşmezsek "ee o kızla naptın" diyolar. ama aklıma direk 2-3 kişi gelmiş oluyo. aslında kart zampara olacakken ağlak platonik olmuşum. bundan nasıl kurtulurum bilemiyorum. 2 ay önce sevgilimden ayrıldım yıllar sonraki ilk sevgilim oldu ve bu ilişkiden aşırı pişman oldum. kendisi iğrenç biriymiş (evet) ama bu iğrençliği benim gerçekten de gözümü açtı. muhtemelen o da beni yukarda bahsettiğim kart zampara sanıyordu ama ağlak platonik çıkınca işler sarpa sardı. iğrenç biri diyorum çünkü masum ponçik rolleri kesip tam aksi birisi çıktığı için, yoksa kimsenin arkadaşından sallamak gibi bir huyum yoktur. tüm bu sürecin sonunda arkadaş çevremde bulunan ve herkesçe "ay ne iyi bir insan" olarak anılan kişinin (gerçekten kendi tabiriyle) orospu çıktığını gördükten anlatılanları duyduktan sonra bu kişi ve eski sevgilim arasında inanılmaz bağlantılar kurmaya başladım. gerçekten ikisinin de bir erkeğe karşı ilk davranışları aşırı benzerlik içeriyordu, tek dertleri biraz takılmak sonra başka birine geçmekken, birinin sorunu benim tarafımdan ( kendime ağlak platonik demiş miydim?) sevgili olma talebiyle karşılaşmasıydı. burda benim sorunum insanların nasıl olduğunu anlayamamam oldu ( ki kendimi inanılmaz gözlemci olarak görürüm, 2 kere yanıldım). tüm bunların üstüne 2 ay önce kadınlara güvenmeyi bıraktım. şimdi karşıma yeni birisi çıktı bildiğiniz anlamda flörtleşiyoruz, ya da ben öyle sanıyorum ( ağlak platonik :) ) muhabbet arasında hiç sevgilisinin olmadığını söyledi. yaptığım gözlemlerime göre arkadaş, çevresi aile yapısı, insanlara karşı davranışlarını ele aldığımda mantıklı geldi. yukarda bahsettiklerimden sonra bir kızın bana böyle bir şey söylemesi gerçekten hiçbir şey ifade etmiyor. kız bir arkadaşıma sorduğumdaysa "yaaa of, xxx in bile seviglisi olduysa herkesin olmuştur. gerçekten inanma artık şöyle şeylere" dedi. bide " ben sana gelip 8 seviglim oldu desem mi benimle bir şeyler yaşamak istersin, yoksa 2 sevgilim oldu mu dersem" diye ekledi. şimdi napacağımı bilmeden kızla sadece kafa dağıtmalık bir yaşam sürdürüyorum tüm her şeyi bırakıp hislerime tekrar güvenirsem kızın söylediği gibi birisi olduğunu düşünüyorum ama kim bilir?

son 1 iq'um kaldı. onu da burada çarçur etmek istemiyorum. i̇yi geceler

özlemek mi yoksa alışkanlık mı arasında karar verebildiğim zaman daha güzel bir hayatım olacağına eminim

artık tam bir asosyal oldum. i̇ş dışında evden çıkmıyor kimseyle görüşmüyorum. sanırım ben değil çevremdekiler benimle görüşmüyor da olabilir. tam emin değilim. her neyse. bu aralar yalnızlıktan ölmek üzereyim. yaptığım hiç birşeyden de keyif almıyorum. allah'ım bana yardım et. umarım bi delilik yapmam.

artık tam bir asosyal oldum. i̇ş dışında evden çıkmıyor kimseyle görüşmüyorum. sanırım ben değil çevremdekiler benimle görüşmüyor da olabilir. tam emin değilim. her neyse. bu aralar yalnızlıktan ölmek üzereyim. yaptığım hiç birşeyden de keyif almıyorum. allah'ım bana yardım et. umarım bi delilik yapmam.

hayallerim gözümün önünden yürüyüp geçiyor ben el sallayamıyor bile. yorgunluğum geri geldi. yazamıyorum artık.

sözlükte ki şu sessizliği gördükçe çıldırıyorum

sevmiyormuş artık bugün bunu öğrendim böyle demiş böyle bir acı yok şu an böyle bir acıyı daha önce hiç tatmadım ilk kez dokunduğum bir insandan hemen ayrılır ayrılmaz bunu duymak böyle bir acı yok

7 yaşıma kadar biberondan süt içtim pişman değilim yine olsa yine yaparım.

ben ona bu hareketi yakıştıramadım derken ne denli yanılıyoruz değil mi ya, o kendine yakıştırmış, yakıştırdığı için öyle davranmış yani biz kim oluyoruz da yakıştıramıyoruz

herkese karşı savundum seni. o öyle bir adam değil dedim en basit haliyle. beni neden değersizleştirdin bu kadar gözünde?

tekli koltukta değil üçlü koltukta biriyle oturup çayı gerekirse höpürdeterek içmek istiyorum. hiç meyveyi sevmeyen ben birine meyve soyup bıçağın ucuyla uzatmak istiyorum. çocuk yapmak değil onun içindeki çocuğu o yalnızlığı o çaresizliği o sevinci o hüznü o mutluluğu o hınzırlığı görmek istiyorum. ben artık şarkı dinlemek değil şarkı söylemek istiyorum. bir itiraf değil ama canım sıkıldı, yazayım.

karanlık olunca insan düşünmeye başlarmış ya hayatın karanlık taraflarını.o yüzden tez uyuma alışkanlığı edindim.düşünmemek için uyuyorum günlerdir.

annem kız kardeşimi yine evden kovmuş, nefretini kazanmak için var olmak yeterli. okula 1 ay erken geldim sırf kaçmak için. ailesi iyi olan arkadaşlarım inanın çok şanslısınız. allah sizin başınızdan eksik etmesin. varken yok olmaları ayrı sikip atıyor adamı

küçükken herkesle çok kavga ederdin çok cimriydin diyolar. bilmiyolar ki beni sürekli dışladıkları için kendimi savunmaya geçirirdim hep. çok gülüyodun hiç durmuyodun diyolar belki mutlu olduğumu gördüklerinde beni de dışlamazlar yanlarına alırlar sanıyodum ama olmadı tabiki o küçük çocukla fiziksel özellikleri yüzünden dalga geçip eğlendiğinizde ne kadar kırılıp ağladığımı kimse bilmedi. beni küçükken kötü yapan sizdiniz bu benim suçum değildi -çocukluğumun kötü geçmesini sağlayan herkese yazıklar olsun-

kafama takmamam gereken şeyleri çok çok çok fazla takıyorum. kurtulmam gerek bu huyumdan ama maafeles bunu çok kafama takmıyorum. (bkz: buga girmek)