asosyal itiraf

üniversiteyi bırakıp tekrar üni sınavına girme kararı aldık en yakın arkadasımla.ama müfredat falan değişmiş hiç de kitabımız yok kitap parası su gibi gidiyor.yemeyip içmeyip kitap alıyoruz.ailemiz de bize bu konuda sinirli desteği geçtik tamamen modumuzu düşürüyorlar.bi gün oturduk dedik bu böyle olmayacak,buna yol bulmalıyız.ortak kullandıgımız bir fake hesap var instagramda.dedik ki ordan insanlara ulasalım.keşfette rastgele 20-30k takipçisi olan bir alısveris sayfasına mesaj attım,kitap ihtiyacım oldugunu söyledim.şans eseri benim bu mesajı görülsün ve sayfada yayınlansın.75 mesaj isteği,takip istekleri havada uçuyor ama.sonra sayfanın yöneticine teşekkür amaçlı mesaj yazdım,yöneticisi ne bölüm istediğimi sordu.ben de hukuk dedim,sayfanın yöneticisi çok zorlukla okuyan bir avukat kadın çıkmasın mı,beni dinleyince duygulanmasın mı.....samimiyeti ilerlettiğim için kendisine avukat abla diyorum.benim bu abla daha başlamadıgım bölüm için bile stajımı benim için ayarladı,hukuk kitaplarını benim için ayırdı.hayat dediğimiz şey 15 saniyede değişen bir şey arkadaslar,asla yılmayın.

çok mutluyum sözlük çoooooooooooooookkkkkkk

yakın arkadaşlarımdan biriyle bi süredir konuşmuyorduk. mesaj atmış "ben sana kırıldım biraz bekledim anlamanı ama sanırım ben çok abarttm durumu" diye. yemin ederim aşk acısı gibi çöktü içime. naptığımı da bilmiyorum, soruyorum söylemiyor, önemli değil ben abarttım diyor. kötü hissediyorum şuan.

sesim yok.. sesi̇m kisilmiş allah kahretsi̇n sesi̇m yooookkk

bundan aylar önce sahildeki banklardan birine bir yazı yazmıştım.evet gerizekalı bir çomar gibi banka yazı yazıp kamu malına zarar verdim."dün o parktaydık sevgilimle" demişti çünkü.ben de bir şeyler yazayım da bir dahaki sefere giderse görür diye ertesi gün gidip yazmıştım.bugün saat tam 00.32'de o parktaki banka gittim.yazıyı silmişler lan.tamam zaten öyle duygular beslemiyorum artık ona karşı,şimdi gel dese "o tren kaçalı çok oldu yaralı şişmanım,benden sana yar olmaz güle güle git" der geçerim ama o yazıyı göremeyince içimden bir şeyler eksildi,benden bir şeyleri o bankta bıraktım.

bugün tüm çözdüğüm ingilizce denemeler arasında en iyisini yaptım ve baya sevindim. ama paylaşacak kimsem olmadığını fark ettiğimde garip oldum. insanlar arasında kıskançlık duygusu neden var ki?

bugün babamla araba sürüyoruz (araba sıfır 1 yıl önce alınmış) 3 tur attık 20 dk sürmemiştir evin önüne çektirdi babiş sürekli sürdürmüyorsun felan dedim sonra yine süreriz dedi ya yapamadığım şey belli bide bu sürekli sürerek öğrenilen bi şey şuan çok sinirliyim bu akşam arabayı kaçıracam hakkınızı helal edin gençlik

hem etik bağlam da hem de mantık ekseninde doğru bulmasam da hatta saçma bulsam da duygusal yaklaştığım zaman etnik ırkçılık, bölgesel ayrımcılık yapasım geliyor amk. araba arkanı dönme kürtde önünü de dönme şiilere inanma sünnilere fırsat verme ülkenin doğu anadolu bölgesiyle muhatap olma kırsal kesim insanlarını hayatının tamamından çıkar. avrupai medeniyet anlayışını ciddiye al. egede kal anasını satayım. ayrılma sakın ordan. sikerim kozmopolit yaklaşımını. her insanı kucaklıcaz diye çürüdük anasını satayım. bazen böyle yobaz düşüncelere kapılmaktan alamıyorum kendimi. kusur bitmiyor ki amk. şu ekşideki çomar anlayışını bazen ciddiye alır gibi oluyorum. sonra kes aq malı sen sanki kendin çok şeysin diyorum kendime. ama içimdeki o ötekileştirme isteğini tam anlamıyla bastıramıyorum.

bu hafta beni günlerce kesen çocuğun düğünü var. hatta davetiyesi bile elime geçti. onu bunu bırak bir akrabamız geçenlerde bize gelip düğün salonu sordurdu çok alakam varmış gibi. meğerse farkında olmadan kendi ellerimle çocuğu vermişim yaban ellere. davetiye de söylediğim düğün salonu var djsdkhskdh arkadaşlarım kaç gündür benimle dalga geçiyor sözlük lanet olsun bileydim böyle olacağınıııı

geceleri uyurken donumu çıkarıyorum şldicidiwhdhxhsbsv

yurtta kalıyorum bugün oda arkadaşım yazdı.dedi ki:seni seviyorum,kroluğunu,ben hasta olunca bana bakmanı,anne gibi olmanı,pinpirikli olmanı,rahatlığını,ehueheu diye gülmeni seviyorum dedi.bazı şeyler bu kadar kolay işte.ben de onu seviyorum canım oda arkadaşım 🌹 edit:fark etmeden 00.00 da girmişim eheh

bir şeyler ne zaman iyi gitse ben boka batıyorum. herhalde allah'ın çok mutlu oldun şimdi asıl bölüme geçebiliriz deyişi bu. ama yeter yani ben bıktım hem de her şeyden bıktım.

keşke derken yüreğim sızlıyor, daha ne diyebilirim ki

:) yukarıda ki olan gülücük kendime, halime gülüyorum. bu saatte birini arayıp konuşmak istedim. yüzlerce kişi var telefon rehberimde. bir kişiyi bile bulamadım. saat 00:44 gülümsüyorum.

geçen cuma saçlarımı kestirdim. ve bu duruma hala alışamadım. o günden beri içimde bir eksiklik var. ben yine uzun saçlarımı yavaş yavaş taramak istiyorum...

ne bekliyordum? birilerinin beni sevmesini mi? değer vermesini mi? umursamasını mı? pardonda kimim ben? kim niye sevsin umursasın? neyimi? sevilecek ne yanım var benim? cevap yok. değil mi? verilecek bir cevap yok. kimsenin bana verecek bir cevabı olmadı. sevildiğimi sandım. kendimi kandırmışım. yine yalnızım. tüm özgüvensizliğimle tüm beceriksizliğime tüm hayal kırıklıklarımla tüm kendime nefretimle baş başayım. tekrardan. peki bu kadar boş bir insan niye hala burada? niye hala insan içine çıkıyor? niye hala yaşıyor? madem sevmiyorsunuz öldürün artık beni. ne bekliyorsunuz?

bugünkü itirafim kendini yalnız sananlara gelsin. allah var. güvenin pişman olmazsınız, zarara uğramazsınız, yarı yolda kalmazsınız

artık lütfen kadeh tokuştururken boomerang yapmayın. fotoğrafını çekip koycaksan koy, her seferinde aynı şeyi yapmak nedir sevgili özenti kuzenim ve diğerleri? ayıp olmasada unflasam.

anlaşılmamak sıkıntı değil de artık anlatmaya gerek duymamak çok kötü. orada müthiş bir kırgınlık var çünkü..

ağlamak istiyorum. ama böyle ağlamaktan konuşamama raddesinde değil. ağlıyım boşalsın içim. ailem üzülmesin diye onlara yansıtmamak için sıkıp durduğum içim bir rahatlasın istiyorum. konuşmak istiyorum. düğüm düğüm içim. 3 koca düğüm var. boğazıma durmuş yemek yememi engelliyor. tad almıyorum hiçbir şeyden. i̇çime oturmuş nefes almamı güçleştiriyor. beynime yerleşmiş hayal kurmama müsade etmiyor. 3 koca düğüm. i̇kisinin çaresi yok. bir kere yaşanmış olmaları onları dermansız kılıyor. tek çözüm zamanı geri almak. şahit olmamak, bilmemek, görmemek bazı şeyleri. hiç yaşamamış olmak o tarihleri. bir kere yaşanmış olması onları bir ömür benimle yaşatacak. hiç geçmeyecek, ara ara hep kanayacak. diğerinin sonu belli değil. belirsizlik. görünmüyor henüz kuyunun dibi hala düşüyorum. kurtulabilirim yada dibi boylayabilirim de. bu belirsizlik hayallerimi alıyor. hedeflerimi vuruyor. kısa vadeli planlarımı dahi etkiliyor. anlatmak istiyorum. ama olanları değil. olayların etrafında dönüp durmak istiyorum. sadece dinlesin istiyorum bir kişi beni. tek bir soru sormadan. tahminde bulunmadan. trip atmadan sadece dinlesin istiyorum. belki havadan bahsederim belki sudan. belki en sevdiğim yemekten. ya da bilmiyorum. uyumak da bir çözüm. en azından sabaha kadar.

kırılıyorum kırılıyorum parçalanıyorum artık tâktim kalmadı y o r u l d u m k ı r ı l d ı m p a r ç a l a n d ı m . ağlayamıyorum da konuşamıyorum da susuyorum sadece mutlu gibi görünmekte istemiyorum. yaşamaya ihtiyacım var . derin yaralar işe yaramayan ilaçlar var . kelimelerim artık küstü. anlamını bilmediğimiz kelimeleri yaşayıp duruyoruz. ben kırıldığımı sadece buraya yazıyorum sadece buraya. ne yapabilirim ki ? kırıldım .

anlık olarak doktorlar izleyip ağlıyorum. (bkz: yazık sakat galiba)

haykırmak istiyorum içimdekileri çünkü artık sığmaz oldu içime. ama sonra dur diyorum dur ne yapıyorsun? sonuçta erkek adamsın hiç öyle sıkıntılarından bahsetmek olur mu ? güçsüz gözüyle bakarlar. ağlayacağın zaman erkek adam ağlar mı derler. kadın kahkaha atamaz, erkek ağlayamaz dediler. sürekli konuşurlar bir şey derler. e içimize ata ata içimiz de doldu taştı. çok yorucu be hakikaten sürekli gülümsemek çok yorucu. artık anlatamıyorum bile üzgün olduğum zaman hissetiklerimi.

bu aralar kendimi cok caresiz hissediyorum. bi yerlerde umutsuz, mutsuz, dertli o kadar insan var ki. kendi dertlerimi görünce ya diyorum seninki de dertmiymis. o mutsuz insanlara yardim etmeyi, onlara koşmayı o kadar cok istiyorum ki. herkese yetisemem belki ama bi kaçının yarasına merhem olmak istiyorum. bir yerlerde yetim gorsem ya da öksüz seni anlayamam hiç bir zaman ama anlamaya çalışırım. ben her zaman burdayım demek istiyorum. bu yüzden çaresizim, kimseye yardım edemiyorum. bugun gözümün önünde bi kedi öldü. hala aklima geldikce ağlıyorum keske birşey yapabilseydim diye. yapamadim üzende bu. hala birşeyler yapabilmek için yaşıyoruz.

artık yemin ederim ki yoruldum bu hayatı böyle biri olmayı ben seçtim memnunum da hayatımdan ama bazen etrafıma bakıyorum insanların başlarını göğsüne koyup ağlayabildikleri sevgilileri dostları var şu ana kadar kime dost dediysem içimi açtıysam kazık yedim çok şükür.kimse mi yok derseniz annem var kız kardeşim var ama onları saçma sapan belki de dert bile denilmeyecek şeylerle üzmek istemiyorum çok yoruldum bende sevilmek istiyorum benimde derdim dinlensin ben de canım sıkkın olduğunda araybileceğim sonradan gider mi acaba diye düşünmeden omzunda ağlayabileceğim bir insan olsun istiyorum gerçekten çok kişi değil bir insan olsun herşeyim olsun dostum sırdaşım eşim olsun aslında beni en çok yoran da böyle birisinin hiçbir zaman olmayacağını bilmem ben her zaman geceleri ağladığını kendinden bile saklayan dışardan dünyanın en umursamaz insanı gibi gözüken kız olarak kalacağım

ansızın ve ter içinde uykudan uyanırsın ve belli belirsiz bir bilinç haliyle elini ilk uzattığın yerde bir yudum su ve bir adet sigara olur ya, yakarsın ilk dumanı; anne sütünü kana kana içen bir bebek gibi ciğerlerine doldurursun. yavaştan karıncalanan bedenin ve açılmaya çalışan zihnin ile beraber genzinde acı ve buruk bir sigara tadı belirir. yutkunursun ki, bu boka batmışlık hissini unutabilesin ve boğazında sürekli sana bunu hatırlatan o tadın kaybolması için çabalarsın. ama ne yaparsan yap o boka batmışlık hissi ve tadı gitmez ağzından, sonra sigara paketine uzanarak bir sigara daha alır ve yakarsın. aslında kurtulamadığın gerçeklik ile yaşamaya çalışmanın şerefine yakılmıştır o sigara, bir duman, bir duman daha; büsbütün kaybedilmiş bir hayatın tam ortasıdır burası.

olur da birgün beni anlatmamı isterlerse senden, beni hep iyi hatırla olur mu? "birisi vardı" de "beni çok sevmişti" de, "birisi vardı" de, "ben olmadan yaşayamaz zannediyordu" de, "birisi vardı" de, "benim gülüşümü dünyalara değişmezdi" de, "onun mutluluğunu ben çaldım" de, "uzaklara gitti bir daha geri dönmeyecek" de, "uzun zamandır görüşmüyoruz ama şimdi çağırsam işini gücünü bırakır, bana koşardı" diye anlat beni. "kalbinde ki bütün sevgiyi bana biriktirmişti, bütün hayatı bendim" de. "niye bırakmıştı seni" diye sorarlarsa "yorulmuştu" de, "umutsuzluğa rağmen, umut etmekten yorulmuştu" . " benim sevgisizliğim tüketmişti onu, yokluğum yüreğini çok ağır gelmişti" de, " hani bazı insanlar vardır, nasıl bu kadar çok sever dersiniz ya, işte bu onlardandı" de, "ben gülünce dünyalar onun oluyordu" de, "şimdi ne yapıyor" diye sorduklarında "bilmiyorum ama her zaman yaptığını yapıyordur" de, "elinde bir fotoğraf beni düşünüyordur ve ya bir köşede oturmuş ağlıyordur" de. birgün senden beni anlatmalarını isterlerse, "birisi vardı" de, "bütün hayallerini ben çaldım" de.

birkaç gündür çok dertliyim, bazen kendi derdimi başkanlarının dertleriyle karşılaştırdığımda kendimden utanıyorum "benimki de dert mi lan?" diyorum.. bazen de diyorum ki "onlarınkinden büyük veya küçük ne fark eder ki? benim için cidden büyük bir dert bu" ve sonra derdime yanıyorum. gün geçtikçe kötüleşen, kafama daha çok giren bir dert bu. benzerini bir kere yaşadım ve nereye gittiğini iyi biliyorum. tekrar yaşamak istemiyorum aynı şeyleri..

psikolojim bozuk

kokusunu,tenini,sesini,gülüşünü falan değil de bugün en çok elini tutup dolaşmayı özledim. bazen bir şeyler karşılıksız olunca daha da kuvvetleniyormuş anladım. karşılıksızlıktan daha karanlık şeyler de var tabii. söyleyememek... söylediğinde yüzünün aydınlandığı o hissi bulamamak. ne çetrefilli iş şu hisler? su olmuşsun akmak,sızmak istiyorsun; o soğuk çelikten kova ıslanmam diye diretiyor.

uzun uzun yazılan duygusal entiriler içimi bayıyo

i̇nsanların bağırışlarını duymaktan, her yolculukta çalınan kornalardan edilen küfürlerden, zorla başımıza dayatılan şeylerden, hayatı devam ettirmeye çalışmaktan, yeni şeyler aramaktan, kilo vermek için az yemekten, takıntılı hayatımdan, bir şeyler öğrenmeye çalışmaktan, gelecek kaygısından, fiziksel sorunlarımdan, psikolojik sorunlarımdan, dışarı çıkıp eve gelmekten, hep monoton yaşamaktan ve bunu değiştirememekten yoruldum, sıkıldım, bıktım.

aga ben bir malım ben bir aptalım; gözünde zerre kadar değerim olmayan birini sevdim ona bağlandım ona güvendim günlerce konuştum onun derdiyle dertlendim onun sıkıntısıyla sıkıntıya girdim onun neşesiyle mutluluktan havaya uçtum dünyamın merkezine onu koymak istedim istedimki heran herşey onun çevresinde dönsün dünya ay güneş hatta yıldızlar.. ben ona bunca bağlanmışken o beni afedersiniz bir piç gibi ortada bıraktı kimsesiz bir yetim gibi kalakaldım ortada velhasılı kelam aga siz siz olun birisini sevmiyorsanınz keyif almak veya zaman geçirmek içinde veya her ne için olursa olsun başlamayın o insanı yarıyolda bırakmayın onun ümitlerini umutlarını yıkmayın güven duygusunun ırzına geçmeyin kalbini deşmeyin masumiyetini çalmayın belkide tek tutunacak dalı sevgisidir o'nuda siz parçalamayın..

vazgeçtim, bunun ağırlığı mı, hafifliği mi rahatlatır beni?

giderken gitmek, dönerken dönmek istemiyorum. hiç sevemedim bu dönüşleri.

küçükken kardeşimin mamasını çok seviyodum ama ablalık onuru gereği kesinlikle yemiyodum ve bana yenisinin yapılmasını da talep etmiyodum. bir gün kardeşimin doyduğunda dilini dışarı çıkarıp ağzındakini çenesine bulaştırdığını fark ettim. ondan sonra yarısını yedirip, biraz da çenesine sürüp anne bu doymuş diyip kalanını yiyodum allah affetsin

daha düne kadar insanlar buraya duygularını,yaşadıklarını,hislerini yazıyor onlara laf söylemeyin derken bugün duygusal entirilerden bunaldığımı, ciğerimizin kalmadığını söylemişim. az önce bu değişimi fark edince durdum düşündüm, kendi duygularımı körelttiğim için başkaların yazmamasını istememek nasıl bir bencillik ? kendimden çekine çekine yazıyorum şunları, kendim gibi olmayana yine yüz çevirmişim, başkalarının da benim gibi olmasını istemişim. yine bencillik kazanmış.üzücü.

gidiyorum ben sözlükcüm.bitirişi uzun bi yazıyla falan yapmayacağım salak mıyım ben bi siteye neden bunu yapayım yani.neyse bunu okuyan sözlük yazarları varsa onlara tatliş bir söz armağan ediyorum: "hoşça bak zatına,emanetin allaha." eheh.ateist arkadaşlara da sadece hoşçakalın diyorum :) e hadi ben artık kalkayım.

bu itirafı başta kendim olmak üzere tüm sözlük ahalisine yapıyorum. bu aslında sadece benim değil hepimizin itirafı. kimse itiraz etmesin sayın seyirciler. aşırı dozda alkolün verdiği yetkiye dayanarak söylüyorum ki hiç kimse ama hiç kimse kendini olduğu gibi tanitmiyo kimseye. herkesin kendinden bile sakladığı ve de aklına dahi getirmek istemediği gerçekleri var. aynalara karşı bile dile getirmediği gerçekler bunlar. herkesin gerçeği kendine göre farklıdır amma ve lakin vardır onlar ve içimizdeler. samimi olun lan ibneler hiç biriniz olduğunuz gibi değilsiniz ve olamayacaksiniz olamayacagiz. çünkü hic birimiz kabullenemiyoz bunları. kara lekelerimiz biz kendimizden bile saklasakta bir ömür vizdanimizda yaşayacak ve her zaman var olacaktır. allah'ım beni affet çünkü ben alkole sığınıp kendimi avutacak kadar acizim. hemen hemen her kulun kendini bir takım şeylerin ardına gizleyip aslını gizlese de sen biliyorsun. son olarak şunları söylemek isterim. param yok ama size elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışacağız. çünkü sizi seviyorum amına koduğumun kankacıları. ha bir de şey var. burası benim ilk sözlük deneyimim. i̇lk göz ağrımsın asosyal sözlük. buradan sizi üzen herkesin otuz yaşında dişleri dökülsun amk.

istanbul'da gerceklesen herhangi sanat, kultur etkinliklerine ve konserlere gidebilecek bir sevgilim var. oralarda stand kurdugundan ucretsiz giris saglayip katilabiliyor. ne gorsem suna gidiver de beni de belese sok diyebiliyorum. mutluluktan aglayacagim sozluk..

tanıdığım bildiğim sokaklarda gezmeyi özledim. burda iki sokak ilerlesem kayboluyorum amk. ha bu arada yurt odasından selamlar.

sanırım yalnız öleceğim ve bu beni çok korkutuyor.

hayat herşeye rağmen güzel falan değil sevgili kardeşim. i̇stediğin hiçbir şey olmazken istemediğin herşey birer birer gerçekleşiyor. kimse senin gözünün yaşına bakmıyor. başkalarının hayatlarını güzelleştirmek için ortalıkta dolanan birer kuklayız sanki. i̇nsanlar bizimle işleri bitince bir kenara atıyor öylece. sevdiğimiz, güvendiğimiz insanlar birer birer gidiyor. arkalarından “dur” bile diyemiyoruz. desek bile gidiyorlar. ve sen yine başa dönüyorsun. hayatın bitik. kalbin paramparça.

kolyemi kaybettim,aşırı seviyordum normalde eşyalara değil insanlara bile kolay kolay bağlanmam ama çok güzeldi böyle ay yıldızlı atatürkün silueti vardı ya hayatımda ilk defa bir eşyamı kaybetmek çok koydu valla ya neyse tek derdimiz bu olsun ne diyelim

lise 1 de ingilizce öğretmenim senden iyi kaldırım mühendisi olur demişti bende "ben mühendis olmak istemiyorum ki demiştim" :(

sanırım ara sıra yanlışlıkla açtığım bir görünmezlik efektim var ve hayatımın her yerinde bu efektle yaşıyorum amına koyayım dayanamıyorum tokatlayasım geliyor insanları ben de burdayım diye öldüm de benim mi haberim yok anasını satayım napıyorum nasıl beceriyorum anlamıyorum resmen yokum ya lan orospu çocukları ben de burdayım lan hayvanlar

ne zaman kendimle konuşmaktan bunalsam bu başlığa gelip yazıp yazıp siliyorum. yine de kendimle dertleşmiş oluyorum ama farklı sözlük. duymasını istediğin insana yazıyormuş gibi olduğu için farklı hissettiriyor. ulaşmıyor, ulaşmayacak. ulaşsa bile anlayamayacak, orasını boşver. bugün yazdığımı silmemeye karar verdim sözlük. son 3 yıldır olduğu gibi yine ahmet kaya çalıyor fon da ve sol elimde sigara olduğu için nazik nazik basıyorum sol elimle tuşlara. az önce nasıl olduysa ahmet kaya'dan deniz tekin'e geçiş yaptı youtube. garip. cover denk geldi herhalde diyeceğim ama "sezenler olmuş" çalmaya başladı. velhasıl, artık bunaldım. son 7 senemi arkadaşsız, eş dost olmadan, aileyle tartışarak, hiç yeteri kadar paraya sahip olamadan geçirdim. i̇şin acısı 3 yıldır babamla tartışmayı özlüyorum. aylardır ağlayamıyorum. her zaman ki gibi gün doğmadan uyuyamamak da yordu tabi. ama olsun diyorum. uyursam kim içecek her gün kül tablasını dolduracak kadar sigarayı. 9 gündür evden çıkmadım, bu da bunaltıyor insanı. az önce intihar etmek adlı başlığı gördüm, aklıma gelmiyor değil de korkuyorum ve utanıyorum. korkuyorum çünkü kimse fark etmez de günlerce ölüm bile yalnız kalır diye. utancımı bilmiyorum ama normalde de utanıyorum zaten dışarı çıktığımda. artık, dünyaya ait değilmişim gibi geliyor. saçmalıyorum şu an, yazdıklarımı çok anlamlı bir metin gibi okumayın. neyse, ne diyorduk sözlük? bunalmıştım. alışveriş yapıp, yemek yemek bile istemiyorum. tütün bitmeye yakın, çıkmam lazım dışarı. geçtiğimiz günlerde c2'den birisi yazmıştı bana. aynı sınıftaymışız, yan tarafımda oturuyormuş. bunu niye mi söyledim? kızı tanımıyorum. sevimli emojiler, maymun felan atıyordu bana. anlam veremedim. "nereden estirdi de yazdın?" dedim. mantıklı bir cevap vermedi ama olsundu. dün gece gün doğumuna yakın 'bi dakika sigara sarmam gerek' birden garip bir umut hissettim. acaba, bu kız beni bu hayattan çekip alır mı? belki de bir gün ona bir şeyler anlatırken gece olmadan dizinde uyuya kalırım gibi. sonra bu uyandı "günaydıııın :)" yazdı. aklıma geldi kahve içmeye davet ettim, dışarı çıkıp kafeye girmeyi göze alarak. birisiyle konuşmayı istemediğini, c2 hesabını öylesine açtığını ve bana canı sıkıldığı için yazdığını söyledi. yine garip bir şey hissettiğimi düşünüyordum ki kapı çaldı. apartman görevlisi çöp için gelmiş, saat 10. anladım ki; bırak uykunun gelmesini yada erken uyumayı, daha saati takip edemeyen bir insanım. beni seven bir insanın dizinde erkenden uyuyakalmak? i̇şte bu garip. gerçekten garip. 'son ^garip^ kelimesini büyük yazdım ama küçük okuyacaksınız, neyse.' artık neye üzülsem, neye canımı sıksam bilemiyorum. hayattan zevk alamıyorum. zevk almayı boşverinde, yaşıyor muyum onu bile hissedemiyorum. mesela en son, gecenin birinde hem kahve hem çay içtiğim için uyandığımda midem ve ağzımın tadı çok kötüydü. sigaradan da olabilir bilemiyorum ama canımı çok sıktı bu. kalkıp bulaşık yıkayacak kadar sinirlendim. sağlıktan yana da pek yüzüm gülmemiş yalnız, şu an rahatsızlıklarım geldi aklıma. gerçi iyi bir şey bence, daha fazla bu saçma hayata katlanmadan erkenden ölüp giderim. ha bak şu son 3 4 gündür canımı acıtan bir şey var. onu da anlatayım be sözlük, onu da dökeyim içimden. bugün birisi aradı beni "kanka eve çıktım, eşyalar taşınacak da yardıma gelir misin?". birisi diyorum çünkü numarası kayıtlı değil, sesinden tanıyamadım bile. neden böyle sözlük? neden herkes bu kadar bencil? sadece işi düştüğünde arayıp soruyor yada insanın duygularıyla oynuyor? bunu da bilmiyorum bak. bildiğim tek bir şey var, o da şu ki. ben bu katlanmak zorunda olduğum hayatı bunca yılın üstüne 1 2 yıl daha çekemeyecek kadar yoruldum. yaşamaya gücüm yok. şu an kararımı değiştirip kaçıncı kez yazdığımı bilmediğim bu yazıyı da silesim var ama dışarıdan bakın bi bana. dökecek daha çok şey var onu es geçtim ama bir insan 21 yaşında tek bir hayal bile kuramayacak kadar yorulduysa, tükendiyse ne yapmalı? bir şeyler söyleyin sözlük. benim yıllardır düşünüp düşünüp aklıma gelmeyen bir şey söyleyin. çünkü; yoruldum sözlük, yoruldum.

sözlük biliyor musun bugün 5 yıl oldu. onu ilk gördüğüm günden beri 5 yıl geçti. ben her gün ona tekrar tekrar aşık oldum. ben hergün onu daha çok seviyorum. bazen asla olmayacak diyerek seviyorum bazen kesin olacak diye ama ben onu hep seviyorum. alıştım biliyor musun onu sadece rüyalarda okşamaya hem onunda verdiği mutluluk az değil ki. bu arada o beni daha kültürlü, daha meraklı ve daha olgun birisi yapıyor. ben onunla uyuduğum gecelerin sabahında gülerek uyanıyorum. ben onu severken yeni bir sürü şey öğreniyorum mesela; sabretmeyi ama sabırsız olmayı, sevmeyi ama ondan başka kimseyi sevmemeyi ve bazı insanlar için herşey yapabileceğimi. ben bazen yoruluyorum işin içinden çıkamaz gibi oluyorum işte o zamanlarda onunla göz göze dediğimi düşünüyorum çünkü o bana güç veriyor dayanma gücü. bekleyeceğim sözlük ömrümün sonuna kadar da olsa bekleyeceğim çünkü benim ondan başka hiçbir şeyim yok.

dışarıdan bakınca beni sevmeyenlere hak veriyorum. yani ben olsam ben de sevmezdim beni. yani takmıyorum. kendini sevmeyen birini sizin sevmenizi de beklemiyorum.en iyisini yapıyorsunuz. dışlamaya devam edin. yalnızlık çok güzel.

bugün itibariyle ara verilen depresyon dönemine tekrar dalış yapılmıştır. hayırlı uğurlu olsun.