asosyal itiraf

bu başlığa girdiğim ilk entry, çok heyecanlı... neyse, neyse. sosyal medya üzerinden girdiğim entriler paylaşıldığında açıp yorumları okuyorum. bazıları acayip mutlu ediyor. bkz:

ya şimdi dayım bir şey anlatıyordu birisinin babası uzağa gitmişte babasının yokluğunu hissettirmemeye çalışmış falan filan düşündüm de babamla evlerimiz ayrılalı 12,ilişkimiz baba-kız ilişkisinden çıkalı 7 sene oldu 3 dayım var biriside bana herhangi bir babalık yapmaya çalışmadı.allah razı olsun biliyorum arasam herhangi bir şey istesem anında yaparlar ama bazı şeyler istenmez ki.ya valla billa kimseden bir beklentim yok çok şükür ama nedendir bilinmez bunu farkedince gözlerim doldu birden tüylerim diken diken oldu halının desenlerini falan incelemeye başladım nedense

üniversiteye yerleşemedim şansımı tekrar deneyeceğim diye herkes benimle dalga geçiyor becerip bi üniversite kazanamadın diye, siz benim neler çektiğimi nerden bileceksiniz be

aradığınız numara kullanılmamaktadır 665 gün oldu.. tamı tamına 665 gün. Ölüp ölüp dirildiğim tam 665 gün... ne çok isterdim açıp da "efendim" demeni... ama yoksun be iki gözümün çiçeği. Rahat uyu... seni seviyorum.

bir iki bişey karalamak için geldim. susarak çıkıyorum. gidip deftere yazacağım sanırım.

sanırım ilk hafta okula gitmicem oryantasyon da 2.hafta allahım çok saçmaaağ

insanlara gereğinden fazla değer verdiğimi hatırlatacak bir şey hazırlamam gerek. gereğinden fazla değer verip üzülen ben oluyorum. her seferinde bir daha yapmayacağım dememe rağmen yine yapıyorum yine yapıyorum...

sevgili konusunu çok takıyorum kafama. bu zamana kadar sevgilim olmadı benim. daha 18 yaşındayım ama kafama takıyorum sürekli bunu. lise hayatım boyunca 1 kere bile sevilmedim. kimse benden hoşlanmadı. kime yazdıysam benden kaçtılar. tamam hatalarım var benim ama hiç kimse benden hoşlanmaz mı ya? üniye başlayacağım özgüvenim o kadar yerlerde ki o kadar ümitsizim ki kelimelerle anlatamam. bunu da niye yazıyorum çünkü acı çekiyorum. çift gördükçe sinirim bozuluyor hepsini öldüresim geliyor. ama galiba tüm suç bende. çünkü ben bi kızla bile konu açamayacak kadar özgüvensiz biriyim. kötü hissediyorum. diceksiniz daha yaşın genç bulursun diye şimdiden söylüyorum hiç gelmeyin. sadece tek istediğim olaya benim açımdan bakın.

kafam inanılmaz karışık.

nalet olsun nescafe nin içine süt koyunca kahve tadının yumuşadığını demin fark ettim

ayrıldığım eski sevgilimle tekrar birlikteyim,asla birlikte olmam diyordum ama şu an aşırı mutluyum her şey yoluna girmiş gibi hayatım var.umarım bozulmayız.ha bu arada darısı hepinizin başına yani mutlu bir birliktelik.

şu sözlükte kısa bir zaman diliminde o kadar çok vakit öldürmüşüm ki bırakınca soğuyunca anladım. güzel dostluklar, kardeşlik edindim bazılarının ömrü kısaymış bitti. bazılarının ise hiç bitmeyecek gibi -onlara buradan koskoca bir "iyi ki varsın" iletiyorum- sözü kısa tutacak olursak sözlük bana çok şey kattın uzun zamandır sana yazmasam da beni uçurmamış uçurucular onlara kocaman bir teşekkür iletiyorum (sonuçta kötü bir şeyler-ucu dokunacak- yapmadım, konuşmadım zamanında) yine hesabımı silmeyi düşünmüyorum whoemay olmak güzel(di). 367. günüm imiş bugün onu 2 gün geç de olsa kutlamak istedim. acısıyla tatlısıyla sözlükte geçirdiğim zamanları yad etmek istedim ama o eski tat kalmamış kişiler belki aynı ama bana artık çok farklı... son olarak ne sadece elinizdekinin kıymetini bilin ne sadece yeniye odakların hem elinizdekinin kıymetini bilin hem de yeni'den korkmayın.

bugün sözlükte 1. yılım, kendimi hep burda iyi hissettim. tesekkürler sözlük iyi geceler

aga şu dgs sonuçları açıklansada artık,2 aydır çalışmıyorum bizimkiler şimdiden kafa ütülüyor.yav çok mu şey istiyorum ben anlamıyorum,spor yapmak, düzenli yemek yemek.ders çalışmak.

doğum günüme çok az bir zaman kala twitter biyografi bilgilerime doğum günümü ekledim. profilimde uçan balonları doya doya seyredip hepsini tek tek patlattıktan sonra tarihi sileceğim ama. bu da benim serseri serbest stilim.

bugün benim doğum günüm, yıllardır olmaktan korktuğum yaştayım 31, doğum günüm olduğunu banka mesajı ile hatırladım tam hüzün çökerken kimse hatırlamıyor derken annem aradı içim rahatladı, aldığım tek hediye turkcellden gelen ne işe yaradığını bilmediğim sarı kutu puanı, allahım bu kadar insanın olduğu bir dünyada neden bu kadar yalnızım

ne zaman bir çift fotoğrafı görsem sevgilime olan özlemim bin kat artıyor ve ağlamak istiyorum.

ygs sınavında matematiğin hepsini â şeklinde isaretledim.

arkadaşlarımdan çok kendimle konuşuyorum ve garip karşılanmamak adına kulaklığın diğer ucunda birisi varmış gibi yapıyorum.

beni işlettiğini sanan insanlara karşı üç maymunu oynamayı ve esasen işleten tarafta olmayı seviyorum.

gecenin bilmem kaçı ve gözlerim günlerdir kurumadı. i̇çtiğim kaçıncı sigara, dinlediğim kaçıncı müzik? sezen, yıldız, orhan.. hepsi mi dertli? soruyorum sana, aşk mı insanı yoran? yoksa, hayat mı? ya da yalan dünyada ki yalan insanlar mı? i̇nsan bedeni yorulunca mı güçsüzleşir? yoksa gönlü yorgun düşünce mi? çok soru sordum bu gece.. oralar güzel dimi? oralarda kal. bu sokaklar alıştı yokluğunun yüzüne.. hiç yoktan akmıyor gözden yaş. oralarda kal, gelme gecelerime.

buz dile yapisinca nasıl bir duygu oluyor diye merak ettim ve buzu dilime yapistirdim. sonuç mu dilime yapıştı dilimin resmen derisi kalktı hala izi duruyor.

bu sözlükte bazen bazı şeylere kendi kendime gelin güvey olup alındım,kırıldım ama hayatımda ki "iyiki"lerimden birisin asosyal sözlük.iyiki karşıma çıkmışsında üye olmuşum.

uzun bir aradan sonra ilk defa gördüm onu. yine aynı, her şey aynı. bakışı, gülüşü, konuşurken dudaklarının kenarında oluşan çizgiler. onu hatırlamama olanak sağlayan her şeyi yerli yerinde. ben de bir şeylerin yıkıldığını düşünüyordum aslında. hala bir gülüşüne, dudaklarından dökülecek tek bir söze içimdeki dağların tuzla buz olacağını düşünmüyordum. onu gördüğüm zaman, varlığını hissettiğim ufak bir anda bile içimde yer edinmiş ve bana zarar veren bütün hisler saklandıkları yerden çıkıyor, her şey yeniden canlanıyor işte. ne yaptı da bu kadar sevdim diyorum bazen. aradığım cevabı ise ne sorduğum soruda bulabiliyorum, ne de sorunun sahibinde. tek cevap var oda benim. nerede yanlış yaptım da kapıldım bu rüzgara? nasıl oldu da savruldum durdum bu kıyılara. 
her şey bir sözle çiçek açacak kadar mı gün yüzündeymiş yani? hiç mi başaramamışım derinlere gömmeyi o duyguları? 
eksiklerimi tamamlayabilmek adına çırpındığım, çırpınmayı göze aldığım çukurda boğuldum. ne bana bu acıları yaşatanı gömebildim bu karanlığıma, ne de bu karanlıktan kendimi çıkarabildim. gün geçtikçe kan kaybederken, sadece bir yara daha açmasına izin verdim işte hepsi bu..
ne bir kurtuluşum var, ne de bir el uzatanım. bütün bu acılar bir gün geçer mi bilmiyorum ama bir daha kendi yangınımı söndürmeden kimsenin yangınına el atmam. gözüm kapalı girecek kadar aptal olmam. i̇şte bunu çok iyi biliyorum. yeniden ve yeniden söylüyorum.. eğer bu yazıyı okuyacak olursan sadece şunu bilmeni istiyorum. kör değilsin ama görmüyorsun. yangınında ölüyorum ama görmüyorsun.. seni seviyorum...

ve diğer tüm sosyal medya hesaplarımı kapatıyorum . sadece asosyal sözlük kalacak ve en güzelide dert yok tasa yok . belki merak eden felan cikar :)

bu gün bi oğlana tutuldum uzunca bakiştık ama ikimizde cesaret edemedik inşallah bir yerlerde karşılaşırız

sözlükten tanıştığım biriyle twitterdaki konuşmalarımız hala duruyor ve asıl itiraf bu yaşıma kadar açıp açıp eski konuşmaları okuduğum tek kişi... hala ne zaman okusam mutlu olur, gülümserim be sözlük.

bugün bi anda bir hüzün çöktü üzerime, durduk yere. uyumak istemiyorum yine. kendimi kandırmaya çalışıyorum, kendime bile itiraf etmeye korkuğum şeyi buraya yazıyorum, kusura bakmayın. bütün neşem gitti, kendimden beklemediğim kadar çok insanla tanıştım, eğlendim, güldüm. sonra hastalığım gelip dedi ki: "hayır sen uzun süre böyle mutlu olamazsın, buna izin veremem. bazen çok üzgün, depresif bazense enerjik, neşeli olacaksın." dedi. ben inanmak istemiyorum. tekrar o ilaçlarla halsiz düşüp bütün gün boyunca oturmak ve uzanmak istemiyorum. ben mutluyum bu aralar. böyle kalsam, hiçbir neden olmaksızın ya da küçücük bir nedenden dolayı sinirlenmesem, üzülmesem, uzak durmasam insanlardan ne olurdu ki? sadece bir yönünü yaşasam bu durumun. özgüvenim olsa, aklıma gelen bütün çılgınlıkları yapsam, mutlu olsam, az uyusam ama uyumadığım zamanlarda da eğlensem, mutsuz olmasam. korkuyorum. bu da ikinci itirafım olsun. daha kötü olacağım diye çok korkuyorum.

biriyle konuşurken uzunca göz teması kuramıyorum. gözlerine bakıyorum sonra olay ciddiyetini kaybediyor ve gözlerimi kaçırıyorum.

aga o güzel masum yüzünü ve yeşil gözlerini özledim mk..

artık bıktım bu hayattan yetherr. . sıkıldım be

her kadın gibi sevdiğim adamın iyiliğini istiyorum. ben hayatında olsam da olmasam da ileride vaktini kaybettiği için pişman olmasını istemiyorum. insanlar iyi niyetini onun kurabiye kalbini o kadar sömürüyorlar ki...bunu görmezden gelmesine, görüp yine de kabullenmesine deliriyorum. belki de yarın öbür gün lafı bile olmayacak kıymeti bilinmeyecek şeyler için kendinden vazgeçmek dünyanın en saçma şeyi. bunları ona söylemek istiyorum ama maalesef kadın doğası bencil işte yaftası tarihimize öyle bir yapışmış ki kendini düşünüyor denmesinden korkuyorum. insanların seni sevmesi için seni mutluluğa itmesi gerekiyor sevgilim, sonu belli olmayan yapayalnız bir hayata çekmeleri yalnızca bencillik. elimi tut.

ailem çalıştığımi bilmiyor ve yarın çalıştığım yere yakın konser olacak.ulusal kanalın arabası buraya park etti ve büyük ihtimal haberlerde çıkabilirim.simdi sizden tavsiye istiyorum.ne yapmalıyım?

güzel kadınım, en büyük eksikliğim, en derin özlemim, bunları söylemenin ne kadar doğru ya da yerinde olduğunu bilmeden söyleyeceğim sana. belki hiç vakti değil. belki hiç de iyi gelmeyecek sana ama bir daha nasıl yazabilirim bilmiyorum. ya şimdi, ya da…
affın için sıra bekleyen eylemlerime bunu da ekle.
belki gün gelir ve beni tamamen affedebilirsin.
özürlerin işe yaradığı günleri çoktan geçtik biz. artık sevgi ve nefret başı çekiyor bizim diyarımızda. biz biriz ama. ve ben ne olursa olsun içindeyim daima.
biliyorum, seni tamamen terk etmeyişim bile ayrı ağırlık, ayrı bir yük oldu sana.
ben seni koruyamadım.
bir mutluluk çok görülmüştü bize. yarım hayatları verdiler ikimize de. sen adamının bahtsız ömründen kalanları yaşamaya çalıştın bir başına. o da bu kadar oldu anca.
ben o ellerini sevemedim, sen göğsüme yatamadın, ben yaralarını saramadım, sen kabusların arasında koşarak bana sığınamadın.
bu nedenle hiç bitmedi kabusların. bu nedenle hiç azalmadı içimdeki o boğucu özlem.
arafta kaldım.
biliyor musun ne kadar çok sevdim seni? gecelerce seninle konuştum. bana cevap veriyordun, biliyordum, duyuyordun da; çok güzel hayaller biriktiriyordum, çok ama çok fazla şey yapacaktım sana. önceden olduğu gibi olmayacaktı hayatın. değişecekti, çok daha iyi olacak, rahat nefesler arasında huzurla uyuyacaktın, korku tamamiyle terk edecekti seni.
olmadı ama.
çok iyiydin aslında, zorluklar olsa da senden kaynaklı değildi. sen zorluk değil tamamen iyiliktin bana. hediye. bana bahşedilmiş, sahip olabileceğim en güzel şey.
güçsüzdüm kadınım. o zorluklardan seni koruyamadım. i̇lerki ömrünü temizleyemedim onlardan. benden sana miras kala kala bunlar kaldı.
şanssızdın. böyle bir adamın olduğu için. kat be kat fazlasını, çok daha iyisini hak ediyordun oysa.
benim elimde ise mal, mülk yerine sana verebileceğim sevgim vardı yalnızca.
onu da tamamen verecek kadar yanında olamadım.
benim için en önemli şey senin canındı, varlığındı. bundan daha önemli hiçbir şey olamazdı.
olmamalıydı da.
senin canının önüne ne geçebilirdi ki?
yanında değildim ama hiç terk etmedim seni. asla da bırakamam.
hiçbiri senin suçun değildi. bunu sakın unutma.
senin yüzünden değildi.
başına gelen her şey için beni suçlayabilirsin. suçlamalısın da. çok daha farklı olabilirdi her şey ben biraz daha güçlü olsaydım.
kendine bu eziyeti yapma.
beni affedemesen de kendini affet. bırak yolun açılsın.
sen benim tüm varlığımsın.
seni sevdiğimi asla unutma.

(#1500405) aklıma geldi gece gece

dün gördüğüm rüyanın hala o an yaşadığım duygularındayım. her aklıma geldiğinde ağlayasım geliyo. artık rüya görmek gerçekten istemiyorum. hani rüyadan bi an da uyanıp ağlarsın ya o rüya gerçekmiş gibi. öyleydi bi nevi. içinde üzüntü, özlem, vicdan, kırgınlık, dostluk hepsini o kadar derin hissediyorum ki. rüyanın gerçekliğine kapılıp tekrar görmek istemekten korkuyorum.

sana kaybetmekten hiç haz almam, hiç sevmem demiştim. seni kaybettim. sana korkum yok demiştim, meğerse göz göze gelmemiz en büyük korkummuş. seni sevmekten vazgeçmem, vazgeçemem diyordum. şu an vazgeçmek için elimden geleni yapıyorum. i̇nsan birini sevdiğinde aslında onun hayallerindeki halini severmiş, acaba hayallerimdeki halini görseydi gidebilir miydi yine?

bazen saçmaladığımın farkındayım. ama bu konuda fren kullanmak istemiyorum. o yüzden böyleyim.

ya çok özür diliyorum ama sikecem bu instagramı milletin tee 2-3 ay önce attığı fotoğrafları anasayfaya düşürüyor bende tanıdık diye beğeniyorum sıçacam çarkına

dilin dökemediklerini gözler döküyormuş yeni yeni anlıyorum

oğuzhan uğur'un şu parçasını ilk dinlediğimde kemancı kadına aşık olmuştum. her gün şarkıyı açıp kadını hayran hayran izliyordum.

sanırım en yakın olucağım dostu buldum. umarım o da benim hakkımda aynı düşüncelere sahiptir.

10da yatağa girdim ve uyuyamıyorum. içimden ağlamak geliyodu sürekli, ağladım bi güzel elim yüzüm şişti. rahatlarsam uyurum sanmıştım. yine uyuyamıyorum.

ulan şu son 3 ayı tekrar tekrar ve tekrar yaşamak istiyorum insanın istediği ama umuduğunu kestiği herşey bu üç ayda mı olur sevdiğim adamın bana karşı boş olmadığını öğrendim üniversite olmaz derken şans eseri oldu yetmedi bir işim sevdiğim dostlarım yanımda bugün mutluluktan yakıyorum ilk defa şu huzurum bozulmasın yeter bana be.

şu an çırpınırdın karadeniz dinleyerek içiyorum. hayırlı turanlar

roketlerden, savunma sanayii haberlerinden, teknoloji sitelerinde gezmekten ve bu teknolojik ürünlerin fiyat/performans oranlarına göre bu iyiymiş demekten zevk aldığım kadar hicbir şeyden zevk almıyorum.

3 saat uyudum. mide ağrısından geberiyorum. pörtlek olan gözlerim şişmiş bi vaziyette dersaneye gidicem. size de günaydın

aga perşembe günleri vefat eden babası için kuran okusun diye telefona alarm kurmuştum o beni sildi gitti ben alarm'ı silemiyorum..

(bkz: ayrılık) i̇lk defa ailemden cok uzaktayim, uni sebebiyle tabi. hicbir tanidigim yok bulundugum sehirde. aksi gibi ben durup dururken sevdiklerime sarilip hicbir sey soylemeden sevdigimi belli etmeye calisan biriyim. kaldim dimdizlak bambaska sehirde sozluk. sarilacak agac bile yok etrafta, anadolunun bozkirlarindayim. guya diyordum ki hic olmazsa agaca sarilirim, onlar bambaska sevgi bagi gosteriyor bana. kaynasma sorunum da var tabi, yalnizligin dibini siyirmaktayim efenim, kendi dusuncelerim arasinda bogulmamak icin kitaplara verdim kendimi, biyokimya kitabimi bile acip okudum. bazi ortamlara giriyorum, konusmalari dinliyorum. kafa dengi bulmak da zormus yahu, adananin sicaginda ne guzel arkadasliklar edinmisim meger. uzun lafin kisasi, gurbetli olmak zor, tek basina gurbetli daha zor. dipce; umarim benim gibi degilsindir sozluk, ben benim gibi olmak istemezdim acikcasi. bu denli yalnizlik iyi degil. dipce 2; en yakin zamanda islerin yola girmesi dilegiyle.