asosyal itiraf

ilkokul 2.sınıfta yerlimalı haftası icin hoca biseyler yaptirin getirin demisti neyse anneme dedim bisey yap(a)madı malesef. ertesi gun okula gittim herkes birsuru sey yaptirmis getirmis ben sadece bi paket biskuvi goturebildim masalari dizdik herkes koydu masaya ben biskuviyi cikaramadim amk utanmistim haliyle. herkes masalara oturdu beni almadi masaya oclar neyse ben tek basima ayri bi masada getirdigim biskuviyi yemistim.

şu başlık uplanınca. ''gene ne pohlar yedinizde upladınız'' diyerek giriyorum haberiniz olsun....

şuan eksi şeydi gelmiş yeni fark ettim nasıl geldiği hakkında en ufak bi fikrim yok ama çok sevindim kfvldöxödşmxdlw

bende dengesizim galiba ya hala çözemedim

ilk okulda arkadasima aşık olmustum, yazları da bir iki hafta camiye kuran kursuna giderdik bu da gelirdi bir sene oldu iki sene oldu en sonunda bu cocugun darüşafakaya gitme olayi gibi bisey olmustu kuran kursunda kitabinin arasinda seni seviyom diye not birakmistim bi de kalp cizmisim ajsnwjxnsixnkskxks seni seviyom ama ismim yok ajdjwkdk cocukla şu an ayni lisedeyizajxndkcmx

günün bu saatlerinde sesim çok güzel oluyor. şarkı söylemeye doyamıyorum. sonrasında ve gece şarkı söylersem kendi sesime dayanamayıp susuyorum, o derece. asıl itirafım şu: güzel sesli insanları galiba kıskanabiliyorum sanırım, belki. olabilir. olabilir mi? olamaz! ne kıskanıcam ya?!

10 aydır aşık olduğum kıza bunu söyleyemiyorum. çünkü en yakın arkadaşlarımdan birisiyle 2 yıl önce flört etmişler. etmişler diyorum çünkü bunu 4 ay önce öğrendim. evet ikisi de birbirine karşı bir şey hissetmiyor şimdi ama açılamam. çoğu zaman geceler boyu konuşuyoruz ama söyleyemiyorum. sonuç olarak, aşık olmayın.

biraz önce farkettim. 1 yıl olmuş. tamda bu gun bir şeyler hissetmiştim ona karşı. bilinmeyen bir zamanda tanımadığım bir kişi de kendimden bir parça bulmuştum. o da öyle demişti. konuştukça birbirimize destek olmuştuk sınav zamanında. defalarca yollarımız kesişti ama yanına gitmedim. uzak durdum. neden durdum bilmiyorum ama galiba korktum. gardımı almış şekilde sınava çalışıyordum. nisan ayında karşımda görünce flim koptu zaten. bu sabahta bi garibim hislerim çorba gibi. geçmişi düşündüm 1 yıl oldu. ortalama 6-7 aydır konuşmuyoruz insanın hayatında 150 arkadaşından fazlası olunca eski kişileri silermiş beyni. acaba beni de sildi mi ? bence silmiştir. ben ise hiç bir şeyini unutamadım ( sesi hariç ) fil hafızamı sikeyim.

ben kız olsam ben de bana bakmazdım.

dün bir olaya şahit oldum ve bu benim çok canımı sıktı hani toplum nereye gidiyor aq dedim. ben tıp fakültesindeyim ayrıca fen lisesi mezunuyum yani çevremde baya bi doktor arkadaşım var. dün akşam bi yerde oturuyoruz yabancı olduğum bi ortam bi arkadaşın ricası ile gittim. kızlar sevgililerinden bahsediyor hediyeler falan. biri benimki tıpçı dedi. bi 10 sn falan havada kaldı herhalde bu söz öbeği. ama ortamdaki diğer herkes aaaa falan diyor. durdum ee dedim. yani bi olay mı var duran kalbimi çalıştırdı falan diycek zannediyorum. işte doktor olucak dedi. aldı beni bir gülme. dedim bi foto göstersene. yemin ediyorum ben tipsizim oğlan benden en az 5 kat tipsiz değilse meydanda çıplak anırırım. toplumda sevgi kültürü kalmamış yerini para kültürüne bırakmış. bu arada arkadaş beni devamında tanıttı. tıpçı kendi arabası evi var. düzenli 4 haneli geliri falan var diye 3 kişi o ortamdan numaramı istemiş. dedim verme. olmaz aga toplum nereye gidiyor aq ya

liseden beri hoşlanıyordum sözlük kafamdaki bütün soru işaretlerine rağmen. sonra ben birkaç sebep yüzünden olmaz dedim. yakın bir arkadaşımla sevgili oldu ben de başka birileriyle. onunla sık konuşmaya başladığım zamanlarda bütün sevgililerimden ayrılmışım geçmişe baktığımda. nitekim o da. her şeye rağmen bu ilişki olmalı mı ya da tam olarak şöyle yakınlarımı silmeyi göze almalı mıyım bilemiyorum. ama sevdim sözlük çok sevdim.

farklı fikirlere sahip olduğum için bu toplumda genellikle hep sustum önce dinledim sonra herkesin saygısızlığını gördüm iyice sustum.bu farklı fikirlerden kastım siyaset, spor , aşk ve sevgiden ibaret

bir yıl önce biriyle tanıştım. çok iyi, kibar birisiydi. benim ilgimi çekmeye başladı bu. 2-3 kere buluştuk. yine bir gün konuşuyoruz bu bana demez mi ben eşcinselim. tepki filan veremedim ilk sonra nasıl olur filan derken şimdi çok yakın arkadaşız. şimdi iyi ki tanışım diyorum.

yalnız hissediyorum be tamam ailem var ama insan ister illaki başka biri olsun en azından bir kişi olsun o kadar berbat hissediyorrum ki yazsamda anlatamam

çevremde bağıran agresif insanlar olunca dayanamıyorum sanki bir kriz geçirir gibi elim ayağım içim dahi titriyor sanki kendimi kaybediyorum. defolmak, cehennemin dibine gitmek veya yerin dibine girmek istiyorum. buna tahammülüm yok ve etrafımda fazla agresif insanlar var. ve şuan tam olarak bunu yaşıyorum..

az önce benim engelimi kaldırdı sandım instagramda heyecanlandım oysaki çok sık bakmaktan onun profiline adı otomatik çıkar olmuş

aman allahım bu nadıl bi gülümseme nasıl bi koku nolur beni buraya gömün.

uzun süredir kafamda bi romanın giriş kısmı var. bugün yarın yazcam buraya onu. hatta beğenirseniz tanzimat devrinde romanlar, öyküler, tiyatro metinleri gazetelerde parça parça yayımlanırmış ya onun gibi de yapabilirim. ama önce kafamı toplamam lazım. eyvallah

biraz iç sesimi yazıya dökeceğim.. vakit kaybı olmasın. havadan sudan... bi kaç gündür yine çöktüğümü hissediyorum. canım bi şeyler yapmak istemiyor. öyle boş boş oturmak istiyorum. okulu bitirme düşüncesi heyecanlandırmıyor. sevemedim amk binasını. gerçi binanın suçu yok, aslında insanların da suçu yok. kendimi bi şeyleri çok ama çok özlemiş gibi hissediyorum, neyi özlediğimi bilmiyorum.. insanlara iyi davranasım gelmiyor. kötü de davranasım gelmiyor ama. aslına bakarsan insanlara davranasım gelmiyor. böyle gitsem bi yere kimse konuşmasa görmese de. ben işimi halledip gitsem ama doğal olanı da bu olsa. çok yalnız hissediyorum. çok değersiz hissediyorum. çok çirkin hissediyorum. çok gergin hissediyorum. ama bunları gidip de kimseye anlatıp "ya aman boşver kanka ya.. düşünme kanka ya.." laflarını duymak da istemiyorum. horul horul uyuyan ben yatakta dönüp duruyorum. atlı halleder ya, atli bilir ne yapacağını. atli sıkılmaz da. atlı nın allah belasını vermiş.. ya diyorum ne olacak ki? okul bitince ne olacak mesela? ne değişecek? para falan değil ki benim derdim. kazansam ne olacak? bazen diyorum bi bok yok bu yolun sonunda. siktir et. bitir gitsin. sonra diyorum hani derler ya "amacınıza ulaşmaya en yakın olduğunuz an, vazgeçtiğiniz andır." kim dediyse onun da amk. yarın da mı böyle kalan her gün gibi olacak acaba? yarın güzel bi şeyler olsun nolur ya.

şu hayatta çok isteyip çok uğraşıp yapamadığın bir şeyi başka insanların yapması çok boktan bir durum. içten içe üzülüyorsun da bu duruma ama belli de edemiyorsun arkadaşın çünkü. şu durumda olmak çok sinir bozucu

biraz konuştuk havadan sudan. bana çay ısmarlamayacak mısın, dedim kapatırken. bilmiyorum bu ara halletmem gereken şeyler var söz vermeyeyim, dedi. ne demek bu?

bazen hayatımın dönemlerini göz önünde analiz ediyorum, ilkokul,ortaokul,lise, üniversite hiç mutlu olmadim,bir istediğim bile olmadi.ne sigaram var.alkol senede bir,serserilik yok.sevgiyi sikim sevgide istemiyorum ondan artık beklentim çok az.ama ne biliyim bok gibi bir hayat işte.arkadaş var.ama ne dertleşmeye gelir ne eğlenmeye.dertlesmek isterse sadece kendi derdi eğlenmek isterse sadece kendi zevki için sonra bunlardan uzaklaşınca ben kötü oluyorum garip olanda bu aq.aileyi söylemiyorum bile bu şaheser onların.

6 gün önce aşık olduğum adam tarafından terk edildim, babam tarafından

sırlarımı sadece ona paylaşabildiğim dostumun aile sorunları var. yaşına göre çok şey gördü çok şey yaşattılar ona. o anlattıkça ben dinledim sonra utandım kendi hayatımdan iyi şeyleri bahsedemedim. onu mutlu etmek için kitabının içine güzel notlar bırakır çantasına da annemin yaptığı pasta böreklerden veya çikolatalardan koyardım o görmeden. şimdi de aramız saçma sapan bir nedenden dolayı bozuldu. ikimiz de çok üzüldük ama eskisi gibi olamayacağımızı da biliyoruz artık. tek dostumu, sırlarımı kaybettim dün

sen çivisi çıkan bu dünyaya astığım en güzel fotoğraftın.

aslında, sözlükteki yazarlardan ziyade, şahsımın, kendi içerisinde kabullenmesi gereken gerçekler konusunda yardımcı olacak 3-5 satır bir yazıdan ibaret olacak bu yazım. bazen, çok fazla sustuğumu hissediyorum çünkü. gereksiz bir suskunluk oluyor bu. kumbara gibi hissediyorum kendimi böyle durumlarda. bilirsin, madeni paranın belli bir ağırlığı vardır. tek başına bir şey etmez bu ağırlık, lakin biriktikçe ağırlaşır. kaldırılamaz bir hal alır. karanlık işlerle uğraşan bir organ mafyasının, satmak üzere çaldığı her türlü organın sahibi, eskiden canlı, ancak şu anda kadavra olmaktan ibaret bedenleri dizerek doldurduğu, devletin kayıtlarında gözükmeyen veya gözüktüğü gibi olmayan, gizli birçok odası ve geçidi bulunan, dışarıya açılan, buz gibi soğuklukta açık mavi kapısının altından usul usul kan sızdıran depoya döndü bu beden. artık kulaklarımdan, burun deliklerimden, hücrelerimin arasında bulunan boşluklardan fışkırır oldu leş kokusundan yanaşılmayan karanlığımın gerçek yüzü. maske takmaktan yoruldum artık. bu tek paragraflık hikayenin başlığı bu olacak. bir insan, anonim olarak yakaladığı bir hayat fırsatında, gerçekte içinde bulundurduğu kirli, paslı, kokuşmuş kalbinin atışlarını maskeler. ben de öyleyim. boktan biriyim, oğlum. tam bir yarağım. net bu yahu. öyle olmasam, defalarca aldatılır, salak saçma terk edilir miydim hiç? şımarınca salaklaşıyorum işte. herkes kadar değil ama. herkes, bu kadar şımaramaz. birazcık sevgi gördüğümde, kendini sevdirmek için yere yatıp tatlış tatlış kıpırdaşan köpeğin şirinliğini diz çöküp tövbe ettirecek derecede şımarıyor olduğum gerçeği var elde. bokunu çıkarıyorum, anladın mı? götüm kalkıyor benim. kendimi cidden bi' bok zannedip, zannettiğim bokun şeklini alıyor, yapışıyorum. itin götüne de soksa beni, o sarıldığım kalp, yine umursamadan sarılıyorum. iyi bir şey değil bu. insanları bunaltmaktan başka hiçbir halta yaramıyor. bak, daha başlık olarak belirttiğim cümleyi açıklayacak bir paragraf dahi olmadı burası. neyse... peki, sebebi ne? yani, böyle mal gibi sarılıp bırakmamamın işte. çok merak ederdim. sonra, hatırı sayılır bir arkadaşa anlatırken fark ettim. ben, kendi kendine, durduk yere, "puding" deyip saçma sapan kikirdeyecek kadar ufacık, loş bile olmayan bir mutluluk ışığı taneciğine muhtaç bir bireyim. hayallerim var benim. belli isimler var. kendimi bildim bileli aşık olduğum bir isim. bu isim uğruna yaşıyor, bu isim uğruna nefes alıyorum. ölüm eşiğinin sınırlarını 2 defa zorladığımda, bir amacım olmadığını fark ettiğim günden sonra bir sebep aradım kendime. buldum la, buldum. sadece şanslı birkaç kişinin duyduğu bir isim oldu hayallerim, hayatım, amacım, nefesim. bu yüzden arar oldum en ufak ışık parıltıcığını. temelde, o 1 isim var işte. aşık oldum. sarıldım... bir erkeğin, aşık olduğu bedenin sıcaklığını, hayali bile olsa ne denli hücrelerinin çekirdeklerine kadar hissedişini bildin mi hiç? sonra, ben bu sıcaklığa aşık oldum işte. hayatımdaki 1 isimden sonra, bu sıcaklık sevdam oldu. her beden, her ruh veremez bu peri masalından kopma cennet kokulu huzurun kaynağını... o isim uğruna yaşamam gerekli, o isim için bir sıcaklığa muhtaç kaldı ruhum. aşık olduğum ruhtaki sıcaklık. elbette, "sıcaklık" kavramı, sarılmaktan ibaret değil. bilirsin, insanoğlu dünyaya çoğalmak için gelmiş bir canlı türü, diğer bütün canlılar gibi. ben de bunlardan biriyim elbette. her beden gibi, doğdum, yaşıyorum, büyüyorum, çoğalacağım ve son nefesimi vereceğim. çoğalma, üreme konusu canlıdan canlılara fark ediyor. birçok canlı one-night stand takılıyorken, biz, insanlar tek eşlilik taraftarıyız. elbette kanı bozuklar da var, artık hangi hayvana çekmişseler. her insanın içten içe gizlice arzuladığı gibi, tek bir kadını istiyorum hayatımda. bir çift kolun bedenimi sarmasını, bir ruhun varlığımın en derin ücralarına dokunmasını, saçlarımın sevilmesini, yanaklarımın okşanmasını, bedenimin sevildiği kadar sevişmesini, gözyaşlarımın dökülmeye başladığı anda bir çift dudak tarafından öpülerek kurutulmasını, ölümümden hemen önce o ele tutunmayı, ölmeye 3-5 yıl kalmışken baş başa bir şömine başında anıları canlandırmayı, günümüz sanat eserlerini ters düz edecek, "sanat" kavramının anlamını değiştirecek kadar bir şaheser olan bir kadını yaşamayı istiyor sol tarafımda atma çabalarına girmiş, her geçen gidiş ve gün ile harabeleşen can tanesi. hani, kaptan soruyor ya, "dinleyip de sustuğum kaçıncı parça bu?" diye. ben de bıktım be kapo, dinleyip de sustuğum kaçıncı parça bu? zira, bir yerden sonra dinlediğim şarkıları dahi unutmaya başladım. haddi, hesabı yok. halbuki, her birine tecavüz edercesine dinleyen, saykoluğu had safhada bir müzik sapığıyım. hoş, benim unutkanlığım çok müzikten değil ya, her zaman böyleyim. son birkaç yıldır kendi doğum günümü dahi unutur oldum. "la harbi, benim dün doğum günümdü?" der oldum kendi kendime. kutlayan da yok la. kim sevecek amına koyim beni? şuna baksana, sakat bir ruhun, bozuk kalbi konuşuyor sanki, atmaya çalışmak yerine. tamam tamam, susuyorum ya, çok şey var daha anlatmak istediğim, ama susuyorum. ha, ama son bir şey. canım yanıyor diye acıma bana diye söyleyeceğim. unutmuşsundur belki. ben, yanar yanar ölürüm. kül olurum. her seferinde daha da zerreleşir kül tanelerim... ama, anka kuşu benim kalbim. o küllerin en soğuk kısmından bir anda öyle bir parlarım, öyle bir canlanırım ki şaşarsın. anka kuşuyum ben. yüceliğimden büyülenirsin. canım yanar, ya da ne bileyim, yanıyor diye acıma bana, benim kalbim hep alev alev. anka kuşuyum ben. panda kıvamında olanından. anladın mı sate? iyi oku burala

galatasaray'ın berabere kalmasına eyvallah ama beşiktaş kazanmasaydı iyiydi. 5. sınıfa giden beşiktaşlı öğrencilerime alay konusu oluyorum resmen. allah'ım yardım et. :/ çocukları susturuyorum bir şekilde ama sessizce gülüşmeleri üzüyor sözlük.

hayallerimi öldürdüm katil sayılır mıyım?

8 yıl oldu ilk sevdiğimi unutamadım çünkü onu çok sevmistim allah ıma hep dua etmistim hala da ederim bir gun onu benim karşıma çıkar diye ve kabul olacağına yürekten inanıyorum (inşallah) onunla ayrıldığımızdan beri dayanamam diye hiç fotografina bile bakmadim bakmiyorum ama cok merak ediyorum ama baya gelisme var isminibde soyleyemiyodum artik soyluyorum ve en garibide ne yazik ki su artik onu sevmek istemiyorum sanki soğuyorum ama hala seviyorum ya ben hangi kafada yaşiyorum bu konuda bilmiyorum bu konuyuda ilk kez burda aciyorum icimi dokuyorum

insanlar çok doyumsuz,ben de bir çok şeyin bokunu çıkardım. yapmam dediğim ne varsa bir kere gelicem bu dünyaya diye yaptım. ama allah bi şekilde bana bedel ödettirdi. arkadaşlar kendinizi tanıyın,insanlığınızı kaybetmeyin,karakterinizden ödün vermeyin. yalan dolandan,hak yemekden,haramdan vazgeçin. başınızdan geçenleri,yaşadıklarınızı ciddiye alın,ders çıkartın. çünkü herşeyin bir bedeli var iyi veya kötü karşınıza bir şekilde çıkıyor.

haksızken haklı tavırlarınızdan tiksiniyorum

geçen yolda yürürken mavi montlu bi kız gördüm, sırtında çantası vardı. ilk bi göz göze geldik tabi o önüme geçti o önde ben arkada yürüyoruz.kızı başta takip etsem mi acaba dedim ama yanımda arkadaş vardı iki kişi takip etmek olmaz ayıp amk. neyse efem yürüyoruz tabi ben kitap almak için bi tezgaha uğrayınca kızda uzaklaştı.kitabı aldım arkadaşın eve doğru yürüyoruz tam vedalaşırken kızı arkamda gördüm bize doğru geliyo (aramızda baya bi mesafe var buarada).arkadaşa dedim dur şurda sikmim belanı. neyse köşede durduk arkadaşla sohbet ediyomuş gibi yapıyoruz kız önüme geçsin takip etcem kafama taktım.neyse kız takip mesefasine ulaşınca bende arkadaşın yanından tam ayrılcakken kız bianda geri döndü amk.tabi önümden geçerken gene bi bakışma oldu ama benim yüzümde salakça bi gülümseme var amk. oda gülüyor hafiften çılgın şey neyse o ters yöne dönünce bende peşinden gitmeyip eve gittim amk.şimdi gecenin şu vaktinde aklıma geldi acaba sevgilisi filan varmı amk.yada şuan napıyor bunlar hep merak konusu benim için. edit: saati yanlış yazmışım hep o kız yüzünden

sabaha yaklaştıkça, dünya yeniden akmaya başladıkça benim içimdeki düzen bozuluyor. geceler bitince huzursuzluğumdan ötürü ağlayasım geliyor.

bütün haftalığı beşiktaşa bastım kazandı. kazandığım parayla trabzona bastım tutarsa gelecek para 85tl diğerini sivasa bastım tutarasa 125tl diğerinide yeni malatyaya bastım tutarsa 120 tl tutmazsa yarın cenaze namazına beklerim

dostlar sevdiğim adamla dışarda müzik dinlerken birlikte ağladık. birbirimize bakmadan arka arkaya sigara yakıp. hiç konuşmadık. belki o başkasına ağladı ama ben ona ağladım.

4 gündür okula gitmediğim için bugün okulu özlediğimi fark ettim. galiba artık evde olmak beni mutlu etmiyo ve beni bu hale getiren tamamen annem. ya ben şehir dışında yapamam diyen insan şuan şehir dışı istiyorum. beni nasıl bu hale getirdiler gerçekten büyük başarı.

küçükken böyle 4-5 yaşlarındayken her gece uyumadan önce oyuncak ayılara sarılıp( e tabi hafiften de korkuyoruz karanlıktan) "allahım, sen herkesi her kötülükten koru. " diye dua ederdim. ulan sevin çocukları, üzmeyin lan onları, ölmesin çocuklar. aga çocukların öldüğü bir dünyada kimse bana adaletten söz edemez.

bırakıyorum sanirim, bunca emegin karşılığı hicmis. hersey bosunaymis

1442 gün önceki gönderiye kadar gittim. arkamda like bırakmadığımı umuyorum. stalk yeteneğimi kaybetmişim.

çok yakındık, her şeyimi biliyordu. sonra bir gün daha da yakın olduk. kalplerimiz birbirine değdi. seni kaybetmek için sustuysam eğer kazanmışken kaybetmemek için her şeyi yaparım dedi. çok değer veriyordum. arkadaşımdı dostumdu sonra sevgilim oldu. 20 gün sonra dedi ki ben senin önceki ilişkini biliyorum ve aklıma geliyor, gelecek de. gitti. sevgiliyi geçtim de benden arkadaşımı, dostumu aldı gitti. beni yarım bıraktı gitti. siz siz olun en yakın arkadaşınızla sevgili olmayın. olduysanız da kaybetmeyin, kendinizden emin olun.

arkadaşlar bahsettiğim adam bugün başka bir kıza sarılarak önümden geçti gitti.

küçükken sözlerini bilmediğim bir sarkiyi dinidndindi dinini diniiiiiiiiii diye aratmistim

arada bi köpeğimle dertleşiyorum, en azından takmıyo mu acaba derdi yok. oturuyo karşıma boş boş bakıyo, ben anlatıyorum

bugün hatta bir kaç gündür gereğinden fazla öfkeliyim. neye kime bilmiyorum. biri çatsa da üzerine kussam diye sağa sola saldırıyorum. ne acıdır içindekileri birilerine anlatamamak, öfke yumağına dönüşüp içinden taşacak hale gelene kadar her şeyi içine atmak, ne acı.

aşık oldum ve sözlüğe eskisi kadar sık giremiyorum

bir kıza açılmak için 5 yıl beklemiştim lan üstelik kapı komşumdu cesareti toplayamadım haliyle kız şimdi kavga ettiğim çocuğun 2 yıllık sevgilisi

hayatımda ilk defa birinin elini tuttum.hep siirlerde görürdüm ellere olan iltifatlari.bu kadar önemli mi diye merak ederdim ve vardiğim sonuç eller bambaşka şiirlermiş.allah sevdiğinizin elini elinizden ayrı komasin,arv.

yatakta uzandım telefondan sözlüğe bakıyorum tüm ışıklar kapalı, birden böyle bir sürtünme sesi geldi önce yavaş sonra hızlıca ilerliyormuş gibi, üzerime doğru bir şey geliyor yatağın altından ya da tavandan aniden fırlayacak sandım ödüm koptu yeminle. o an ne oluyor lan diye karanlığa bakakaldım ama kalbim nasıl çarpıyor, meğer sandalyenin üzerine koyduğum pantolon kayıp yere düşmüş tövbe yarabbim jdjdjf

çevremdeki herkese evlenmek istemiyorum desem de geceleri zeybek oynayan gelin damat izliyorum

sevdiğim bey bugün suratıma bile bakmadı aldırış etmedim. arkadaş ortamında oturuyoruz sevdiğim beyden konu açıldı ve en yakın arkadaşım yüzüne bile bakmadı dedi. bunu iki üç kez tekrarladı. hayır tokat atsa bu kadar yanmazdı canım. bugünden sonra yeminliyim sözlük kimselere hiç birşey anlatmıcam. ne olup bittiyse içimde yaşamaya hazırım.