asosyal itiraf

bugün full kopyayla malzeme bilgisi dersinden 100 aldım :d

senden önce bi şerefsiz geliyor sevdiğin insanın hayatını mahvediyor.sen giriyosun hayatina adeta bi enkaz devraliyorsun.senden önce olan butun kotu seylerin faturası sana kesiliyor.sen sebep degilsin ama bütün seylere katlanmasi sabretmesi gereken sensin bide üstüne enkazi alıp bir bina yapman bekleniyor.çok adaletsizce ve çok acimasizca değil mi ...

çok karmaşık duygular içerisindeyim...

sanırım şu sözlükte ki en genç(en küçük) insanım

okadar çok seviyodumki ne isterse yaptım .en büyük zaafimdi.ama bı kere bile sevdiğini soylemedi be canımı çok yaktı amk .

uğrunda 1919 gündür savaş verdiğin insanın, başkasına beyaz bayrak salladığını gördüğün an gelen ölme isteği var şuan üzerimde

bugün babamsız bir yaş daha yaşlandım

havalı biri olmadığımı bildiğim için havalı olmaya çalışıyorum ama bunu o kadar iyi saklıyorum ki kimse havalı olmaya çalıştığımı anlayamıyor ancak işe de yaramıyor, havalı gibi gözükemiyorum.

burdaki yazılanların aksine çok yalnız falan değilim herkes gibi benimde sevdiğim dostlarım var, sevgilimden ayrıldığımda öyle deli gibi üzülmüyorum çünkü her insanın yaptığı gibi başka biriyle yerini doldurmaya çalışınca o yer bir şekilde doluyor, öyle parasızım pulsuzum diye ağlamıyorum çünkü bu hayata bir kere geliyorum cebimdeki 100 lira öldükten sonra benimle gelmeyecek. her insan üzülür, her insanın üzülmeye ihtiyacı vardır.sürekli mutlu olursan hayat monotonlaşır, sıkılırsın.her insanın derdi olur, sıkıntısı olur, problemleri olur.bunları en hafif hasarla atlatmakta senin elinde en ağır hasarla atlatmakta senin elinde. hayatta hepimiz bir yarış içindeyiz ne yazıkki.nasıl kaplanlar geyiği avlamak için beraber avlanıyorlar ve sıra yemek yemeğe geldiğinde birbirleriyle kavga ediyorlar.biz insanlarda beraber çalışıyoruz, beraber yaşıyoruz fakat en sona geldiğinde kendini düşünmek zorunda kalıyorsun.kendini düşünmeyenler de hep kaybedenler oluyor çünkü yemekten pay alamıyorlar. her şeyi kafamıza takacak dönemleri geçelim arkadaşlar, emin olun en çok kendinizi sevdiğiniz zaman hayatınızı en güzel şekilde yaşarsınız.topluma göre bencilce fakat toplumdaki insanlar birileri paylarından vazgeçsin diye bunun bencilce olduğunu savunurlar. her zaman önemli olan büyük resim.

yıllar sonra aşık oldum be sözlük ama korkuyorum söylemekten

2. nesilimde 1. nesilden beri takip ediyorum aqkdjdkdundkn da jsndmdjdjdbdnd

bana hala şaka gibi geliyor be sözlük. bu sene acil tıp teknisyenligi bölümünü kazandım. çokta istediğim bir bölümdü. kayıt olmaya gittiğimde boy ve kilo ölçümü yapıyorlar. boy kotası da 160 santim. hoca ölctu beni. 158 santim geldi. o 2 santim yüzünden almadı lan beni okula. 2 santim 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 santim

küçükken anneme sinirlenip evden kaçtım annem yakaladı dövdü

hiç bi erkeği kolay kolay sevmiyorum kolay kolay kimseyle sevgili olmuyorum. birini sevdim harika bi ailesi arkasında duran herşeyine destek veren bi babası var. bu zamana kadar istediği herşey olmuş her istediğini almış sevilmiş. benim hayatımın tam tersi bi hayat yaşamış ve ben bu adamı seviyorum. sorun mutlu edemiyorum be herşeyi olan bi insana ne verebilirsin ki yada ne kadar kıymetini bilir ki verdiğin sevginin. oda bilmiyor zaten. benim ne kadar zor sevdiğimi onu sevmek için ne kadar sağlam duvarlar yıktığımı bilmiyor

anneme terlik atana 5 yıl hapis veriliyo dedim dolu su şişesini bı attı.....

hala sözlükte nasıl eksilenir bilmiyorum :(

akşam üstü 8 gibi facebookta grupta bir gönderimi kopyalamış bir çocuk ve bana mesaj atmış. "abi bu konu hakkında bir şey soracaktım" yarın cevap veririm diye salladım. sabah 6 gibi uyandığımda "cevap vereyim bari unuturum, yazıktır" dedim. eski bir bilgisayarı olduğunu, bunda zaman geçirecek oyuna ihtiyacı olduğunu söyledi. "işlemcinin modelini bilmiyorum abi" dediktene sonra bilgisayara sağ tıklayıp özellikleri açıp orada ki yazan şeyleri istedim. "abi ben bedensel engelliyim, şuan kimse de uyanık değeil bilgisayara gidemiyorum" dediği an gerçekten kalbimin yerinden çıkacağını hissettim. çocuğun doğum tarihine baktığımda benden 6 yaş büyük olduğunuda görünce gerçekten kötü hissettim kendimi. bilmiyorum, elimden gelen yardımı etsem de daha fazlasını yapmak istiyorum ama elimde imkan yok açıkcası. *engelli bir kuzenim var, ayakları tutmuyor. insan yaşamasa da o insanla beraber yaşayınca zorlukları onların psikolojisini %10 da olsa anlıyor. bu sebepten ötürü engelli insanlara karşı ayrı bir hassasiyetim var.

rezil oldum sözlük cok buyuk rezil oldum

3 yil karsiliksiz sevmek nedir bilir misiniz siz

ben kız arkadaşımı çok seviyorum yıllardır birlikteyiz ama başka kızlarlada konuşmak istiyorum. niye? (bkz: çapkınlık)

kaç zamandır şu sözlüğe gireyim diyordum, biraz önce girdim. konserde zıplamayan, eğlenemeyen bir insan gibi size bakıyorum. yukarı ok ne, kalp ne, eksi nerede?

bir arkadaşla iddiaya girdik.kaybetmesine karşılık çarşının ortasında "vur banaa" diye bağırttık.allah affetsin.

son attığı mesajı hala saklamam

kokusunu bile bilmediğim bir adamı özlüyorum

evin salonu, oturmak odasından daha rahat.

2 arti istiyorum cok degil

ben yıllardır profesyonel sosyal fobiğim bizi üzen kendi tabularimiz ancak en büyük pay sizin onyargilarinizin

küçükken lunaparklardaki balerin oyuncağını gerçek sanardım bu yüzden onlardan acayip korkardım

insan karakteri hayatta yaşadığı olaylar bazında sekillenir ve oluşur,22 yaşındayım ve hayattan gram haz almıyorum,ne sevenim var.ne arayanım var.hayatımda hiç sevgilim olmadı.olucakmis gibi oldu olmadi,neyi istediysem olmadı,aile desen kağıt üzerinde var.destek anlamında yok.çok boktan bir hayat yaşıyorum böyle hayatın amına koyayım o kadar,yapımda emeği geçeninde

anlatacağım şey hayatımın büyük hüzünlerindendi be sözlük. 7-8 yaşlarındayım mahallede değilde yanımızdaki okulun bahçesinde top oynardık biz. kale direkleri 2 orta boy taştan oluşurdu üst direk ise kalecinin boyuna göre oluşan hayali çizgiydi o zamanlar. babam doğum günü hediyesi futbol topu almıştı bana. futbol topu o zamanların ıphone 7 si işte. bi gün arkadaşlarla oynuyoruz bi abi geldi dedi geç bakalım kaleye 2 şut çekelim (bu arada kaleciliği severdim hep) geçtim kaleye. abinin topa vurmasıyla bam diye bir ses ile birlikte topumun patlaması bir oldu. ben ağlamaklı oldum tabii abi de üzülmüş olacak dedi ki yarın buraya gel sana yenisini getiricem. biraz olsun toparladım kendimi gittim eve gece uyku bile tutmadı. ertesi gün sabah 10 dan aksam ezanına kadar bekledim orada be sözlük. tüm masumiyetimle bekledim. gelmedi. siz siz olun çocukların ümitlerini boşa çıkarmayın.

sevdim sözlük. bir çoğunuz gibi ama sanki benimki çok farklıymış gibi. 2.5 yıl içimde yaşadım. söyleyemedim bok varmış gibi ne olurdu ki en kötü duymak istediklerimi duyamazdım, sevilmezdim ama zaten karşılıklı olsun diye bir beklentim yoktu. anlamak istedim, onun tarafından anlaşılmak çok istedim, hayatı düzgün gidiyor gibi görünürken neden tırnaklarını yediğini neden derste bazen sakallarını kaşıyarak gözlerinin daldığını bilmek istedim. ama ne yazık ki 1 hafta önce yeni sevgilisinin olduğunu ve ona gittiğini bir arkadaşım vasıtasıyla öğrenmiş oldum. olsun umarım çok mutludur, bunu o kadar çok istiyorum ki sözlük çünkü hak ediyor tanımıyorum ama gönülden hissediyorum. mutlu ol güzel kirpiklim,o göz göze gelişlerimizi değerlendirememem de benim ayıbım olsun.

her terk edilişten sonra sarhoş olup en damarından bir mektup yazıyorum, ayılınca o bunları bilmeyi hak etmiyor diye göndermekten vazgeçiyorum. bir zaman sonra unutulmuş olan bu mektup karşıma çıkıyor ve okuyup kendi halime üzülüyorum.

uzun zamandır yüksek sesle şarkı söylemiyordum, babam insanlar rahatsız olmasın diye uyarırdı çünkü. sonunda kiracılarımız taşındı ve şuan apartmanda ben ve amcamlar var yalnızca. ben kendi sesime tahammül edebilirim, amcam ise isterse gıkını çıkarsın; sabahtan akşama kadar şarkı söylerim tepesinde. neyse "bu fırsat kaçmaz." düşüncem ile başladım son ses şarkı söylemeye. ne zaman şarkı söylesem ablam yüzünü ekşitip bakar bana, bende "uff snne slk.s" bakışımı atar ve bülbül(!) sesimle devam ederim şarkıma. bugün kargaları kıskandıracak naçizane sesimi kaydettim. az önce dinledim ama dinleyemedim yani. o neymiş öyle? bir de ben dershanede şarkı söyleyerek geziniyorum. şarkı söylemesem daha çok çevrem olabilirmiş. neyse, ses kaydımın sesini bastırmak için tekrar şarkı söylemeye başladım. sonuç olarak durduk yere kulaklarımı kanattım. sesim cidden çirkinmiş. yüksek sadakat beni affetsin. mahvettim "belki üstümüzden bir kuş geçer" adlı güzelim şarkıyı. not: bu entryi yazarken şarkı söyleyişim galp. kulaklarımın bana olan tahammülüne hayran kaldım.

benden başka kıvırcık bi kız gördüğüm zaman saçlarını yakasım geliyor allah affetsin

izdırabını s*keyim demek istediğim insanlar var. küfür yok, küfür tabii ki yok. izdırabınızı seveyim!

elimden gelen hiç bir şeyi yapmıyorum böyle bir boşvermişlik seviyesindeyim

lan 2gün sözlüğe girmedim yeni yazarlar gelmiş şuan kendimi onlardanmış gibi hissediyorum jxjdjhd

sözlük şifremi unuttup giriş yapamadığımdan yazar alımını bekledim.

ilk defa 8. sinıfta birini sevdim. ama aşik değildim galiba. etrafinda kızlar gezinirdi. kıskanıyordum. o da beni seviyordu . hep bakışırdık uzun uzun. 1 yıl boyunca birbirimize ağzımızı açmadık. ona selamlar gönderiyorum şimdi.

keşke annem beni tek başına yapsaydi diye çok istemiştim

ilk gördüğümden beri, her gördüğümde ilk gördüğüm gibi kalbim atıyor..

eski sevgilimle barışmak üzere bir araya geldik.konu konuyu açtı.son buluşmamızda bende unuttuğu çakmağı çıkardım koydum masaya.bunu göğsümün üstünde,seni de kalbimin içinde taşıdım komşu sayılırsınız diyemedim,kelimelerden utandım,ondan kalan tek şey olan basit bi çakmağa tutunmuş olmamdan utandım.o da kaldırdı attı çakmağı.insan üzülüyo be kardeşim...sanayici de olsa üzülüyo

para konuşan insandan çok nefret ediyorum özellikle her aldığını gösterip sence bu ne kadardır ben bu kadara aldım yeaaaaaa diyen tipler. akşam akşam mide bulantısı yarattı biri bana diyemedim *"siktir git anladık herşeyi ucuza alıyorsun anlamadım ödül mu bekliyorsun sus artık" diyemedim bu sinirle uyuyamam da. gidip sigara içeyim ben neyse

çok tutumluyum bunun bir tık üstü cimrilik.

görsel zekam beni şaşırtıyor. ama her an ve her şey değil tabii. sevdiğim değer verdiğim insanların eşyaları bile aklımda. birde hiç gitmediğim görmediğim bir yerden tekrar geçtiğimi dükkanları vs hatırlayabiliyorum. bir kere yetiyor. ama lanet olası isim hafızası yok. sima tamamdır ama isim yok. hepsi elemandır benim için.

mahallemizde evime kestirme gitmemi sağlayan ıssız bir merdiven var, küçüklüğümde buradan inerken birazcık korkardım. 22 yaşındayım, şimdi hiç inemeyecek kadar çok korkuyorum. ve yolumu 5 dakika uzatmayı tercih ediyorum. kötüye gittiğimizi düşünmek için başka bir sebebe ihtiyacım yok sanırım.

5 sene önce abimin arabasını boydan boya ben çizdim ve hala bilmiyo param olduğu zaman söyleyip parasını vericem ama biraz daha bekleyebilir (şuan param yok )

gelen misafir çocuğunun eline yanlışlıkla bastım cocuk aglamaya başlayınca kafasina yastık bastım kimse duymasın diye yastığı cektiğim an annesi odaya girdi sonra yastık sümük olunca teyze yastığa sümkürdü annem kızcak diye ağlıyor dedim kadın gidene kadar kusura bakmayın dedi üstüne yastığı götürdü yıkayıp getirecekmiş

yaklaşık bir yıl önce yaşadığım bi olay sevgilimden ayrılalı bi buçuk hafta olmuş hüzünlerdeyim. o gün doğum günüm. mesaj attı doğum günün kutlu olsun diye o heyecanla seninde demiştim. sağolsun beni bozmayıp teşekkür ederim demişti (şahsın doğum günü benden 3 ay önceydi)