anlatacağım şey hayatımın büyük hüzünlerindendi be sözlük. 7-8 yaşlarındayım mahallede değilde yanımızdaki okulun bahçesinde top oynardık biz. kale direkleri 2 orta boy taştan oluşurdu üst direk ise kalecinin boyuna göre oluşan hayali çizgiydi o zamanlar. babam doğum günü hediyesi futbol topu almıştı bana. futbol topu o zamanların ıphone 7 si işte. bi gün arkadaşlarla oynuyoruz bi abi geldi dedi geç bakalım kaleye 2 şut çekelim (bu arada kaleciliği severdim hep) geçtim kaleye. abinin topa vurmasıyla bam diye bir ses ile birlikte topumun patlaması bir oldu. ben ağlamaklı oldum tabii abi de üzülmüş olacak dedi ki yarın buraya gel sana yenisini getiricem. biraz olsun toparladım kendimi gittim eve gece uyku bile tutmadı. ertesi gün sabah 10 dan aksam ezanına kadar bekledim orada be sözlük. tüm masumiyetimle bekledim. gelmedi. siz siz olun çocukların ümitlerini boşa çıkarmayın.