asosyal itiraf

intihar edersem intihar notumu bu başlığın altına bırakacağım

artık hiçbir şey için uğraşmıyorum az önce odanın kapısını açamayınca işemekten vazgeçtim, ölmüyoruz ben ölmektende vazgeçtim... amaaan sat gitsin dünyayı sat sat sat.

tüm hüzünlü gecelerimin kapanışı müslüm gürses'le oluyor. herkes son nefesinde en sevdiği şeyi söylese eğer ben de son nefesimde bir müslüm baba şarkısı mırıldanırım sanırım. tam da ömrümün tamamına yakışır cinsten.

dün annemle birlikte hastaneye gittik. burda askeri bi hastane var son olaylardan sonra devlete baglandi. her neyse iste gittik bekliyoruz sıramızı falan derken etrafa bakıyorum ulan butun erkeklerin saclari 3 numara kafami kaldırdığım yerde 3 numara kafa görüyorum falan. yanimda annem vardi o sırada derken annemin kulağına usulca eğilip dedim ki 'anne icerde miyiz¿'

korkuyorum lan, kimseye itiraf edemesem de korkuyorum. geçenlerde hastahaneye gittim, tahlil vs derken bugün aldım sonuçları. bir dolu ilaç yine.. 1 ay boyunca kontrol, geçmezse hastahaneye yatacakmışım vs.. soranlara ölüyorum ahah diye makara yapıyorum ama yine de korkuyorum işte, neyse siktir et.

bu kadar özletmek de şov bence.

2 seneden fazladır insanların sağ tarafından yürüyorum. böyle neden yaptığımı sorduklarinda takıntılı olduğumu söyleyip gecistirirdim. geçenlerde birisi bunu sorup ısrar ettiğinde sağ kulağımın kısık olduğunu söyledim. sağ kulağım kısık.

seni sevmeyi ağır ödüyorum.

hayatımız eski türk filmlerindeki gibi, tam diyoruz her şey güzel olacak ışte tam o anda siyah arka plan üzerine beyaz yazıyla şu çıkıyor karşımıza "son".

arkadaşımla geçen saçma diyaloğu paylaşmak istedim. teşekkürler . ben : saçın ne? o: saçım.

bu gün kar yağıyordu, buna rağmen 526 adım yürüdüm. sırf o'nu unutmayayım diye, gidip yine o direği izledim. sözlük çok özlüyorum çok.

uyuyamıyorum.

çok değil bir saat önce ruhum titriyordu. koltuğun köşesine sinmiş öylece duruyordum. hala koltuğun köşesindeyim. tek farkla ruhum yanıyor şuan. arkada pilli bebek- haram geceler çalıyor. yar yine mi bana haram geceler? bir kaç gün acayip mutlu oluyorum. delicesine. nisyanın kafa güzel diyor herkes. oyle mutlu oluyorum. odama, yalnızlığa, kendi ruhuma çekilince ruhum gidiyor. ben bitiyorum. bi kaç günlük mutluluğuma sevinemeden üzüntüler boğuyor beni. uyuyorum. uyanıyorum ve tekrar mutlu nisyan oluyorum. tüm gün rol yapıp gece yalnızlığımla yorgunluğumun geçmesini bekliyoruz. şuan ne anlattığımı da bilmiyorum açıkçası. "aklım başımda değil ki sebebini bilmiyorum." ruhum şuan tam bu sözün içinde. size iyi bana haram geceler.

bokumda boncuk aradım.

sürekli nick6 giren yazarların sistemi çözdüm. boydan boya yalamak 20 tl diye bir fiyat biçmişler. ama bir gün birisi yalıyor diğer gün diğeri yalıyor. böylece sonsuz döngüye girmişler birbirlerine para vermeden sürekli işlerini görüyorlar.

az önce aynanın karşısına geçtiğimde o aynaya yansıyan yaratığı izledim. sabah ve şimdi çok farklı. ruhum çatışıyor içinde biriktirdikleriyle. alıp veremedikleri var üzüntülerimin, hayal kırıklıklarımın neşem, mutluluğum ve huzurumla. kedi kopek gibi didişiyorlar sürekli. sanırım üzüntüler galip geliyor. şuan dışarıdan gelen köpek sesleri gibi. çok bunaldım, her şeyden, herkesten, kendimden. çekildim yalnızlığıma, kimseyi istemiyor gönlüm. babamla her gün vakit geçiren ben bugün babamı bir kez uzaktan gördüm mesela. o kadar bitik ve yitiğim. en sevdiklerimin dahi içine çıkamıyorum, gücüm yok. manen ve maddi olarak. yürümeye, sevmeye, düşünmeye halim kalmadı inanır mısınız? kendimi tanıyamıyorum sözlük. tanımak istemiyorum belki de. kafamda hep aynı düşünceler... beni yiyip bitiren, benim ruhumu hapseden o düşüncelerden kurtulamıyorum. kurtulursam mutlu olurum. mutlu yaşamak nasıl acaba? şuan en çok onu merak ediyorum. her günün, haftan, yılın mutlu geçiyor. çok ütopik değil mi? he benden her dakika mutsuz değilim hatta mutluluğumun zirve yaptığı çok an da olur. ama ömürleri kelebek misali işte. ne zaman gelip ne zaman gidecekleri belli olmuyor. iyi geceler sözlük.

aylar sonra gördüm ya pankart açtırasım var be. ulan gerçekte sesinden duymadım adımı canına yandığım adımı söyledi be demin. iyi ki geldin rüyalarıma be..

harbiden bugün içimden çektikler çıkardılar bendeki o sen sevgisini.çok mu üzüldüm aksine o kadar mutlu oldum rahatladım ki yerine çok daha fazla hakedecek birini bile koyarım belki neden çünkü biz hep olmayacak şeyin peşinden giderdik onları da geçtim ben. geç oldu 6 sene oldu boşa mı gitti? asla. çünkü hayırlısı böyleymiş demek ki. yaptıklarımla ne gurur duyarım ne pişmanlık geçmişe tüküreyim geleceğe bir şey olmasın. iyi geceler sözlük...

saat 3:12 kahve yaptım soğumuş düşünüyorum karşımda annem var pek benle ilgisi yok ama telefonda kimbilir yine kimle konuşuyor bilmiyorum çünkü bana pek bişey anlatmaz özlüyorum yanımdayken aramızda kilometreler var aşamıyorum saat 3:18 bir sigara yakıyorum elim hafif titriyor gözlerim doluyor neden bilmiyor çünkü sormuyor içimdeki derdi anlatmaya şu sıralar kelimeler yetmiyor işte saat 3:21 sigaram biti anlıyorum ki zaman geciyor icimizdekiler hep bir düğüm orda kalıyor ama en çok ne mi koyuyor ben anneme iyi gelemiyorum.

akrep besliyorum diye insanlar deli olduğumu düşünüyor

korkudan uyuyamıyorum aq korkmak kötü biri

otobüste bir tane çocuk var kafası yana düşmüş. yastığımı verip kafasını düzeltmek istiyorum yapamıyorum. en az 3 saattir tek derdim bu.

sabah ezanından korkardım eskiden,uyuyamadığım zamanlar.ta ki geceye olan bağımlılığım başlayıncaya kadar.gece herkes uyurken sigaramı içip olmayacak hayaller kurarken müezzinin o sesini duymak korkutmuyor ama yine de gece bitmesin istiyorum hep geceyle konuşayım istiyorum.biten geceye selam olsun

kafayı yiyeceğim. ben bunları hak etmiş olamam, sözlük. vicdan denen şerefsizle savaştığımdan bir senedir yumurta bile yiyemiyorum. yediğimde civciv öldürmüş gibi hissediyorum. ağlaya ağlaya kırıyorum yemek ya da tatlı yaparken. korkudan ve ağrıdan saat üçe kadar uyanıktım. sonra sızmışım. sabah sabah 'baban seni bırakıp gitmekte haklıymış' konulu bir haykırış dinledim. kendi hayatımı yaşamaya çalıştığım sürece üstüme geliyorlar. ne yapacağımı da şaşırdım. sabah 7.20 civarı “aynı halaların gibisin. onların, onları kurtaracak bir babası vardı. senin baban yok. kimsesizsin sen.” diye bağırmasını dinledik apartmanca. evet, anne. ben kimsesizim. o kadar kimsesizim ki kendi çocukluğum bile terk etti beni. hayır, anne. tembel değilim. sadece beni zorla ayırdığın okula gidip sevildiğimi hissetmem gerekiyor. yoksa çıldıracağım. yoksa bu işin sonu kötü, anne.

ideoloji orospusu bir insanım. ama kalbim pamuk şeker. yen mi ?

kaç kadeh kırıldı ponçik gönlümdee.

nefret ediyorum bütün insanlardan , hatta nefretımı soyle bir alıntıyla dile getireyim "keşke tüm insanlığın tek bir boynu olsaydı ve o da benim elimde olsaydı"

insan değilim

sevgilim araba kullanırken sinirlenmesin diye tartışmalarda sürekli alttan alıyorum, sadece araba kullanırken yapıyorum bunu ve çaktırmamaya çalışıyorum. inşallah bir gün fark etmez.

sözlükte gece 12den sonra uplanan aşk acılı başlıklardan nefret ediyorum.allah alsın hep dert hep dert sözlükten yanık ciğer kokusu geliyor yeminle.bıktım ulan bu dertlerden. (bkz:beni neden sevmedin) (bkz:çünkü eşşeğin zikinden dolayı)

bilen bilir gayet kalıplı boylu poslu kuvvetli bir kızım. gel gör ki araba kullanmaya başladığım ilk zamanlar el frenini indiremiyordum. iki elimle tüm kuvvetimle bastırıyordum yine olmuyordu. yoldan geçenlerden "acaba el frenini indirebilir misiniz?" diye rica ediyordum. neyse ki zamanla halletmeyi başardım.

sözlük geçen haftasonu dışarı çıktık arkadaşlarla barda güzel bir kızla tanıştım. böyle şeyler yapmazdım ama alkolün etkisi sanırım. hatunun da ilgisi vardı baya, hoş bir vakit geçirdik.. lakin aklımı sikeyim numarasını almayı unuttum. koskoca şehirde isimle de bulunacak gibi değil, bir haftadır sinirden kendimi sikecem.

herkes yanımda ama kimsesizim.

sadece 1 gunde iddia kuponum yattı oldugum sınavın geçersiz olduğunu öğrendim az kalsın köpek tarafından ısırılıyordum ve sevdiğim kız instagraçda basla biriyle kalplesiyor yorumlarda daha ne gelicek başıma ya yetmedi mi çektiğim aq ya

günaydın. işim yok, okulum yok ama bu saatte uyandım, daha sokak lambaları kapanmadan, uykumu tam almış biçimde, bilemiyorum garip. neyse güzel günler dilerim hepinize.

neden gaza geldim bilmiyorum ama fenerbahçeli arkadaşımla iddiaya girdik. eğer fenerbahçe kazanırsa ben ona fenerbahçe tişörtü alacağım, eğer beşiktaş kazanırsa o bana beşiktaş tişörtü alacak. tişörtü almak sorun değil ama onun dilinden ebbedi kurtulamam. bu maçı kazanmamız lazım.

sanırım benden bir bok olmayacak. insan yaşamında kendini önemli hissettiren şeyler arıyor. kendine özel ve hiçbir çaba göstermeden kendisini mutlu edecek olaylar/durumlar/kişiler arıyor. benim yaptığım şey yaşam devam ettirme sadece. bir içgüdü. günler, haftalar o kadar sönük, o kadar duygudan uzak ki bazen oturup düşünüyorum ne sikime yaşıyorum diye. hayatım bir şeyleri tolere etmekle geçiyor. hayattan zevk almaya dair zerre parça yok içimde. kendi kendime ne zaman bir şeyleri iyileştirmeye karar versem daha kötü oluyor. sonra gel de sigarayı bırak amına koyim.

aileme gereksiz bir yatırım olduğumu açıklamak istiyorum ama kalpten giderler diye de korkmuyor değilim.

bugün bi arkadaş mesaj attı normalde pek aramaz sormaz kesin işi düşmüştür dedim. öyle de oldu. bi arkadaşının doğum günü varmış bana da dediki fotoğraf atsam ona video hazırlar mısın? acaba dedim bana süpriz falan mı yapcak (bugün benim de doğum günüm) ben tamam yaparım diyince bana benimle olan fotoğrafını falan mı atcak diye ümitlendiydim. neden böyle düşündüm hiç bilmiyorum ama bana pahalıya patladı. meğer başka bi arkadaşının da doğum günüymüş bana 50-60 tane fotoğraf attı whatsappdan. bende de fotoğraflar otamatik inmiyo tek tek onları indirmeye uğraşdım. 2-3 saatimi harcayarak bi video yaptım şimdi beğenmemesini de istemiyorum. sonuç olarak doğum günümde hiç tanımadığım birinin doğum günü videosu hazırladım. benimkini de bi aralar çok vakit geçirdiğim doğum günlerinde onlara yüzlerce kolaj,photoshop,video hazırladığım insanlar doğum günümü"dünya engelliler günün kutlu olsun" diye kutladılar. şu anda da 2-3 saatimi bi video hazırlamak için heba ettiğimden karşımda duran haftaya yapılması gereken ama yapılmamış test kitaplarıyla bakışıyorum.

burda uzun ve uzuna yakın bir entry girdiğimde bitirişini yapamıyorum bitmeye yakın saçmalıyorum ve ne yazsam bitiş kelimesine uygun olmuyormuş yarım kalıyormuş gibi hissediyorum o yüzden çoğu yazının sonunda sonuç olarak,bunlara bakınca,özetle gibi kelimeler ile yazdıklarımı anlatıyorum bu bitiş cümlesini kuramama olayını yaşayan sadece ben miyim ?? :))

çoğu zaman arkadaşlarımın attığı triplerden aşırı bunalıyorum ve kırmamak için hep alttan alıyorum sanırsam yıldım artık ömrümü yediler be

küçükken kar yağdığında yukardan bulutların arkasından birileri atletleri küçük küçük makasla kesip aşağı atıyolar zannediyodum:d

bugün burası çok sessiz

hiç anne veya babamın kucağına yatıp ağlamadım,başımı okşayıp neyin var da demediler hep bi köşede oturup yalnız ağladım,yalnız güldüm ben. ondandır belki bu kadar soğuk oluşum

geçen hafta nasıl kanka desem de olmayacağını belirtsem diye düşündüğüm kişiden hoşlanmaya başladım sanırım. hay ben duygularımın geçiş hızını seveyim.

ya size de olmuyor mu onu başkasıyla düşününce göğsüne tekme atıyorlar gibi

seni sevmiyorum

insan gibi sevebilmekte

şimdi sözlüğe bakarken ekrana güneş yansıyınca, ekranda gıdığımı görüp yavaşça elimdeki açmayı bıraktım. allahın "yeme artık" diye gönderdiği bir mesaj bence.