asosyal itiraf

lisedeyken taş gibi bi ing. hocası vardı dersleri son derslere denk gelirdi,dersten sonra gidip evde ostbir çekerdim affet :(

daha önce kimseyle öpüşmedim. aşırı merak ediyorum nasıl bir duygu ve haz yaşanılıyor. o hazzı yaşamak istiyorum.

aşk acısı denilen hissiyata nedense inanamıyorum abi. neyse siktir edin haxball de oynamıyonuz zaten, ırıspılar sizi

sözlükte 100. günümü bekliyordum anlamsız bir şekilde, kaçırmışım ya la 103 olmuş. nedense bi hüzünlendim. (bkz: derdini sikeyim butonu)

bir arkadaşın benden hafiften hoşlaştığını fark ettim, sanırım laf arasında kanka diyeceğim.

derdimi kime anlatsam bilemedim buraya yazayım dedim.ben kısacık hayatımda sevgiyi aradım durdum ortalama bi insandım hep hiçbir şeyde en iyisiydim diyemem.çok zamansız bir vakitte bi çocuk çıktı karşıma ,korktum ya deli gibi korktum her şeyden ,bu yüzden düşünemez oldum. benim gibi değildi oturup iki çift laf edemiyorduk tartışmadan kırılmadan ama göremedim bunu.baktım sevmeye başladım ama onda tık yok.neyse beni beğenmedi vazgeçti bi kaç yıl sonra ben değiştik fizik olarak , zayıfladım ,giyimimi değiştirdim. erkekler falan da kesiyor farkındayım 'abi kızda da de ne tampon var' falan duyuyorum. bunların hiçbiri umrumda değil. birgün o geldi işte konuşmak istiyormuş ,oturduk beni susturdu. sonra 'sen beni seviyorsun biliyorum o yüzden böyle benden uzak durma çaban,kız olsam ben de bana hayır demezdim,diyemeyeceğin için kaçıyorsun ' gözlerini de gözlerime dikti bakıyor. kendini övdü övdü böyle. sonra bana yazmaya başladı her gün ilgileniyor falan. ardından geldi uzadı bu iş benimle çıkar mısın dedi. mal gibi kabul ettim çünkü bi daha böyle bi fırsatım olmayabilir diye düşündüm ,seviyordum sonuçta. yanacağını bile bile tuttum ellerini.beni aşağıladı , her şeyde bağırdı. en ufak hatam dağ oldu gözünde hep sustum o istediğini yapsın ben ona uyarım dedim. bi gün şeyi sordum neden benle tekrar konuştun cevabı şuydu ' fiziğin çok güzel' . ben bu cümleyi duydum ama konuşmaktan vazgeçemedim.sırılsıklam aşık olmuştum vazgeçemedim ondan .sevgim her şeye yeter diye düşündüm.her gece ağladım çünkü boktan hayatının acısını benden çıkardı, bütün başarısızlıkları , kavgalarının sebebi ben oldum. yağmur yağsa bana kızardı sevmiyordu ama ben seviyordum. bana benim sevmediğim şeyleri sevemezsin derdi. hep böyle ben ne dersem o.salak gibi ben bu çocuğu seviyorum diyip sustum her şeye çünkü niye sevgi her şeyi yenerdi benim gözümde. gün geldi hayatımı boka çevirmiş olmasına rağmen benden sıkıldı. başkalarıyla denedi utanmadan anlattı senin gibi olmuyor dedi senden güzeller ama seni. kadar susamıyorlar dedi. otu boku yaptı milletle onun da acısını benden çıkardı. en sonunda bıraktı gitti, ,canı istedi aradı sövdü saydı. kızın birinden ayrılıp arayıp bana saydırdı. kafası güzel aradı yavşadı sonra ağır küfürlerle bağırdı çağırdı. dengesizin tekiydi.böyle daha neler neler. işte ben sevgiye fazla güvendim olmadı yıllarımı bu gerizekalı insana verdim kendim için hiçbir şey yapmadım hayallerimden vazgeçtim.sonuç yalnızım mutluyum ama geçmiş aklıma gelince kafamda tek cümle 'değmezmiş , gözlerin ağlamaktan şişip kapanacak duruma geliyordu ama değmezmiş 'kimseyi çok sevmeyin boşverin kendinizi kandırmayan boşu boşuna

ulan şuraya hep dert için geldim be.bir kez de şükredeyim yakınmayayım diyorum allahım şükürler olsun büyük bir derdim yok hastalık ölüm yok bir şerefsizlik de yapmadım son zamanlarda sadece bi beş kilo falan versem benden mutlusu olmaz :d not:gençler şükredin seviyorum sizi :*

içimde acayip bir sıkıntı ve tükenmişlik hissi olduğu zaman açıp bebek videosu izliyorum şu anda babası tırnaklarını keserken babasını trolleyen çocuğu izliyorum çocuklar bu dünyaya ait olamayacak kadar güzeller

dün hayatımın en kötü günlerinden birini yaşadım ama o günü daha da kötü yapan doğum günüm olmasıydı.

sanırım özlüyorum.

ilk okulda bi kızı sevmiştim bilmiyodu dün msj attım söliyim diye oda bilsin dedim cevap vermedi söleyemedim

karmam 502 olmuş. yapıştırıcı hissediyorum ehuheu

işte bakın buraya yazıyorum eğer gerçekten bi daha onu sevdiğimi düşünürsem bakın mesaj atmak bile değil onu sevdiğimi düşünüp zamanımı çalarsam bile kendimi affetmem ilk önceliğim unutmak sonra hak ettiği böcek muamelesini görecektir ama kendimi toplayacam unutucam ama pişman edecem bilmiyorum belki 1 ay belki1 yıl belki 10 yıl üzüldüğünü hissedecem yaptıkları için çünkü herkesin her yaptığı yanına kar kalmamalı

yine geldi o tarifsiz duygu. lanet midir nedir yağmur yağan her gece bastırıyor resmen. yalnızlık tamam o var zaten ama şu anda kendimi hani arabanın içinde içtiğin sigaranın dumanı gibi hissediyorum. tüm camlar açık fakat bir türlü dışarı çıkamıyorum dönüp duruyorum. belki de en son hangi cam açık kalacakta dışarı çıkacağım diye bekliyorum. sanırım o son açık kalab cam benim sonum yani başlangıcım olacak. cevap bu sanırım başlangıç. şimdi tek bir soru kalıyor geriye" ne zaman kapatacaksınız şu camları."

yemin ederim çok güzel gülüyor

son gazete kapatıldığında, son tv karartılğında, son muhalif tutuklandığında pasif direnen anlayacak özgürlüğün klavye başında kazanılmadığını ( herhangi bir kızılderili olabilir ) -kılavuz karga

4 yıldır fakülte çıkışı yakacağım sigarayı bekliyorum

hala seviyorum be sözlük o başkasıyla konuşuyo belki sevgilisi oldu o gözlerle baskasina bakiyo başkasına gülüyo ama ben hala seviyorum

çok berbat bi günde be sözlük.her şey üst üste geldi gibi oldu acılar her gün var dünyanın her yerinde hemde.insan gördükçe kendi derdi varsa bile üzülmeye utanıyor.çok zor cidden çok zor ve geçmiyorda gün bitsin diye dua ediyoduk ama bitsede acı bitmeyecek ve unutmamamızda gerekiyo bilmiyorum çok zor.allah'tan sabır dilemekten başka hiç bir şey gelmiyor elden

seviyorum demek hiç kolay değildi. oysa 4 hecede ağızdan çıkacak çok basit bir eylem gibi duruyordu. evet, sevmek bir eylemdi. bir harekete geçmeydi. kalbin beyni yenmek üzere harekete geçmesiydi. bu o kadar da basit olamıyordu. sonunda galip gelen taraf insanı alıp yeni bir yola, aslında yeni bir hikayeye sürüklüyordu. benim hikayem de tam bu yol ayrımında başladı.

en mutlu anımda bile gözlerim bir kaç saniyeliğine boşluğa dalıyor.bir şeyler eksik düzeltemiyorum.

bazı seyler eksileniyo ama bazıları eksilenmiyo o nasıl oluyor? neye göre ?

sanırım tüm sözlüğe bir özür borcum var. dışarıda ciddi anlamda çok eğlenceli birisiyimdir. hayatın her zaman pozitif bir açığını bulur, dertlerimi bertaraf etmeye çalışırım. inanın ben ölüme bile gülüp geçiyorum. gülüp geçemediğim tek bir konu var. o... onu aklımdan çıkaramasam da gülmek için sürekli altyazılı komedi dizileri izliyorum, futbolla ya da online oyunlarla kafamı meşgul etmeye çalışıyorum. bunları yapmadığım istisnasız her an vücudumun her yerinde o var. rüyalarımı hiç hatırlamam neredeyse ama her gün onu gördüğümden emin olarak uyanıyorum. tabii bu hallerim sözlüğe de yansıyor. goygoy amaçlı çok az paylaşımım var sanırım. gündeme elbette ilgi duyuyorum elbette. bunlar dışında ya galatasaray var hayatımda ya o. girilerim de bu şekilde doğal olarak. muhtemelen hakkımda 'bu da sıktı artık' diyenleriniz vardır. hatta bundan eminim neredeyse. eskiden benim bu dertlerimi dinleyen benimle üzülen bir arkadaşım vardı. ama genellikle ben onu dinlerdim. benim dertlerim ağır gelmeye başlayınca gitti. malesef ev arkadaşımın da kendi hayatını anlatmaktan beni dinlemeye pek vakti olmuyor. yani sadece burası var içimi dökebildiğim. bundan haz duymuyorum. evet beni sevmeyen birisini çok seviyorum ve bundan gurur duyuyorum. ama bu aynı zamanda bana müthiş bir acı veriyor. ben de bu acıyı bir yerlere kusmaya muhtacım. ve bunun için bana yardım edebilecek gerçek bir insan yok. sayfalarınızda bu şekilde yer ettiğim için üzgünüm. ama benim elimde sadece kalbimden geçenler var. tüm hayatı bu. diyeceğim o ki, hayatınızdan boşuna çaldığım her saniye için özür dilerim. artı ya da eksi umrumda olmuyor onu yazdığım zamanlarda. inanın okunmamak da koymuyor. ben en azından dökülebiliyorum. benim ismimi gördüğünüz an es geçebilirsiniz, asla gücenmem. sadece buna uzunca bir süre daha devam edeceğim için de özür dilerim...

bölüm ingilizcesinden 16 almışım. k a l a c a ğ ı m. . .

dünyanın en güzel en tatlı sevgilisi değildi biliyorum ama dünyamın en güzel en tatlı sevgilisiydi sonra ne mi oldu o beni kaybetti bende dünyamı

bazı anlar vardır. yüreğiniz yanar. bağırmak, haykırmak istersiniz içinizdekileri ama yapamazsınız. işte öyle bir gece benim için. hayatını kaybeden çocuklar, şehitlerimiz, kayıp askerlerimiz... bağırmak istedim, haykırmak istedim ama yapamadım. ağlamak geldi içimden, ağlayamadım. ağlayamadıkça daha da yandı yüreğim. sanırım bulutlar duydu içimdeki sesi. buralara belki de haftalardır 1 damla bile bırakmayan bulutlar, adeta hüngür hüngür ağlıyor bu gece. duramadım evde, attım kendimi sokağa. içime işleyen soğuk, üzerime düşen damlalar biraz olsun dindirebildi içimdeki yangını. ümit ediyorum, ümit etmekten öte istiyorum artık güzel günler görmek istiyorum.

bir zamanlar durumu hiç iyi olmayan babamın dolapta kalan son ekmeğini akşam sefası uğruna yemiştim. hiçbir şey diyemedi ama ben hala kendime saydırmadan duramıyorum. şu anda o zamankinden kat kat iyi durumda ama ben değilim. bu yazıyı bile gözümden yaş akıtarak yazıyorum. hayatımda böyle eşeklik ettiğimi hatırlamıyorum.

aşık değilim hiç aşık olamadım ama şu an hüzünlü şarkıları açıp aşk acısı çekiyorum. (bkz: bu şarkıların bir anlamı olmalı )

anneme bile bağırmaya başladım iyice geri zekalı aptal çekilmez biri oldum ciddi anlamda mutsuzum ve düzeltmek için hiçbir şey yapmıyorum.

gelişi güzel yaşamaya devam ediyorum gelecekle ilgili en ufak bir kaygım yok ancak geleceğimi de kurmuyorum anı yaşamanın belki bokunu çıkartıyorum ama ya yarına çıkamazsam diye düşündüğüm her an bütün planlarımı bozuyorum. bu kadar gamsız olmama rağmen yaşamak yormuyor değil bu devirde. bu kadar sorumluluk altında olan bu kadar plan içinde nasıl psikolojisi sağlam olan ve mutlu olan insanlar var düşündükçe şaşırmıyor değilim. sorumlulukları olan sorumsuz bir adamım, net.

babamdan son yedigim dayak 7 yasındayken sebebide neredeyse 1 paket peceteyi gizlice yerken yakalanmamdı.öylede bi gerizekalıyım

üstünden 3 sene geçti aklıma geldi öyle aklımdaymış telefon numarası ama silmişim tabi geri kaydettim sonra whatsapp a girdim fotoğrafına bakarım dedim engellemiş.engellemiş lan beni

bana aldığı herşeyi hâlâ kullanıyorum

büyüdüm artık.kolay kolay pes etmiyorum.üzülmüyorum.seni aklıma getirmiyorum.boşveriyorum,geçiştiriyorum,umursamıyorum.bazen bir yerde adından bahsedenleri duyar gibi oluyorum ama tanımamazlıktan geliyorum seni.canımı yakan insanların peşinden koşardım.artık koşmuyorum.gitmeyi göze alabilen hiçkimse için kılımı kıpırdatmıyorum.şarkılar canımı acıtmıyor artık.filmler duygulandırmıyor.insanlar üzemiyor.bencilleştim.duygularımı kaybettim belki.kim bilir. belki içimdeki seni kaybettim. sabahları mutlu uyanıyorum.geceleri huzurla uyuyorum.pişman olduğum şeyler yaşamıştım.artık pişmanlık nasıl bir şeydi,hatırlamıyorum.teşekkür ediyorum yaşadığım herşeye.iyiki yaşamışım diyorum.ben artık senin tanımadığın biriyim. neden mi ? çünkü birinin ne zaman gitmemesini istesem,gitti.çünkü benim yarım bıraktığımı hep bir başkası tamamladı.çünkü birine ne kadar az değer verirsen,o sana o kadar çok değer verir.işte bu yüzden,beni değiştirdiğin ve yaşattıkların sayesinde 'başka biri' yaptığın için teşekkür ederim. iyiki yoksun. (bkz: bilmiyorum)

o kadar çirkin o kadar çirkin bir ay ki kasım. babam ameliyat oldu, dedemde alzheimer başlangıcı tespit edildi. aile dostumuzdan biri vefat etti. ama bu felaketler sanki 2016 nin genelinde var. sanki her şeyi duzeltecekmis gibi yeni yılı iple çekiyorum resmen. olumluyum hala ama yine de hedeflerim hayallerim git gide küçülüyor. aza kanaat ediyorum artık. hem büyük adam olamadık, hem hayallerimizi sattık iyi mi

lezbiyenim bu durumdan hiç utanmıyorum.

yapacak bi ton işim var. hiçbirini yapmamak için boş beleş ne varsa her şeyi yaptım. daha ne kadar direnebilirim bilmiyom.

yiyemiyorumtüm portakalı. dilimlediğim elmalardan kesin bir iki dilim kalıyor. birden fazla ekmek alamıyorum bayatlıyor, dön artık

6 senedir konuşamadığım kızı bilirsiniz kendisi kankam olur nihayet gaza gelip ona açılmayı düşünüyordum fakat bir takım yaşanan olaylardan sonra kesinkez konuşmamaya karar verdim. nedeni bana kalsın ama en güzeli olur inşallah. bir platoniğin daha sonuna geldik arkadaşlar herkese teşekkür ederim...

ne için kimi kırdığınıza biraz olsun dikkat etseniz keşke.

bu araçlar ölümü çok anıyorum ölecek miyim acaba

sokağın başında oturan naciye'nin kızı cemileylen bakkal hüsonun oğlanın arasını ben yaptım gızın eline 1 tabak gısır verdim bakkala götür değe orda mercimee fırına verivermişler

unutamıyorum, kahretsin unutamıyorum. her gece onu düşleyerek uyuyorum. soranlara, olum unuttum ki çoktan diyorum ama atamıyorum onu kafamdan. beynimin her zerresi o kadar onunla dolu ki abartmıyorum ya her aklıma geldiğinde başım çatlıyor. engelledi beni, altta kalırmıyım bende yapıştırdım engeli. dün gece içimde bi miktar umutla onu düşünerek uyudum. onu gördüm rüyamda mutlu uyandım, okula giderken snapchat'e bakayım dedim. gece ben onu düşünürken o -3011- diye snap atmış. biliyorum o tarihin anlamını, kahretsin ki biliyorum. bana unuttum onu dediği çocuğun ona ilk sarılması. boğazım düğümlendi. yutkunamadım önce gözüm doldu sonra. ben onu görürken rüyamda, o çocuk için ağlıyodu belki de. yapamıyorum yemin ederim.

benim sevdiğim çocuk ve beni seven çocuk aynı kafede çalışıyor ne yapıyorduk bu durumda

dün iyi ki varsın dediğim insan, 2 saat önce paramparça etti. teşekkürler teşekkürler

buraya acıklı şeyler yazdığım gün gerçekten bu entry benim için anlam bulacak

tutamayacağım her sözü verdim.

elimi yastığın altina koyup kafamı duvara yaslamadan uyuyamıyorum :/

kimseyle whatsappta mesajlaşmadığım için uzun bir süre girmediğimden ve bundan utandığım için son görülmeyi kapattığım doğrudur.

galiba tez zamanda gebermek istiyorum.