aile

insan kaderinin önemli bir kısmını belirleyen müessese. bir insanın hayatta başarılı olmasına ciddi etkileri olan bir kurumdur aile. maddi sermayesi kuvvetli değilse eğer bireyler çok büyük istisnalar dışında ancak ailesinin psikolojik ve duygusal olarak kuvvetli olmasıyla başarılı olurlar. psikolojik ve duygusal olarak kuvvetli ebeveynler ise iradeli ve doğru kararlar veren bireyler yetiştirirler.

Doğduğunuz aileyi seçemezsiniz ama kuracağınız aileyi seçebilirsiniz.

öyle bir şey ki insanları koşulsuz seviyorsun. nefret ettiğin özelliklerini bile seviyorsun. çünkü onlar ailen. genler benziyo bi kere. ben ailem dışında sadece bir insanı böyle sevdim. ona da ailem dedim kafamın derinliklerinde. çok yanlış bir hamle. inanılmaz bir acemilik. onu o yapan şey o olmasıydı. başkası olamaz mıydı, olurdu. ama o bir kez oldu ve her şey orada bitti. bir daha kimseyi öyle sevemem sanırım. normal severim ama öyle olmaz. bu bünye bunlara ne izin verir ne de bunları kaldırır. bi daha hiç ailem olmayacak bir gün. çok acı bu. üzülüyorum. ama yapacak bir şey yok. çaresi olmayan işlere çare aramak benim huyumdur. boşvermeyi hiç sevmem. beceremem de zaten. boşverdim demekle olsaydı tamam da olmuyo işte. ben hiçbi şeyi boşveremem. karakterim öyle. adam aldırma da geç git diyemem, aldırırım. bitik rezil bir adamım. korkutucu da bi adamım. kaybedecek bir kalmadı. tehlikenin ta kendisi. keşke ailem hep olsaydı. keşke aile dediklerim de ailem olsaydı. olmadı.

aile….. çocukken nasıldı bilmiyorum ama şu an eksikliğini hissediyorum var ama yok bu kadar saçma bişey:/ annem… her şeye rağmen iyi ki olan kadın<3 babam; vardı ama hep fiziken… o kadar aklı başında değil ki onun düşüncelerini,bakış açılarını , hiç bir özelliğini sevmiyorum konuşmasa daha sevimli bir insan olarak kalabilirdi gözümde… ama o kadar küçüldü ki gözümde ona karşı içimde sadece insan olduğu için gösterilmiş bir merhamet kaldı. desteğini hiç ama hiç hissetmedim, kendimi hiç değerli hissetmedim, kendimi hiç özel hissetmedim , hiç her şeyin en iyisine layıkmışım gibi hissetmedim… bu değerleri babandan göremiyorsan ya kendi kendine verip hayatın bir kısmında hep kendini yalnız hissedip ama kendine de o göremediğin değerleri verip kaybetmekten korkmayan umursamaz ve vurdumduymaz bir insan yaratırsın ki ben bunu yaptım iyi bişe mi yaptım kötü bişey mi bilmiyorum ikincisi de o görmediğin değerleri hep saçma sapan insanlarda ararsın ve hayatının içine sıçarsın.. bu yüzden iyi bir ebeveyn olmak herkesin harcı değil… o doğurup ilgisiz alakasız sevgisiz değersiz bıraktığınız çocuklar dünyaya gelmeyi seçmedi ama siz ebeveyn olmayı seçtiniz… benim gibi olan insanlara temennim allah karşımıza sevgiyle ilgiyle değer görerek büyütülmüş ve her zaman ailesinin desteğini arkasında hissetmiş insanlar çıkarsın ki eksikliğini hissettiğimiz şeyleri öğrenme fırsatımız olsun….

Dünya'nın cenneti. Cehennemi de olabilir. Değerini bilmek lazım.

Nasıl insanlar topluluğu ben gerçekten anlayamıyorum. Bir insanın yarasının kanaması hiç mi durmaz? Benimki durmuyor. Herkes bir yerde ellerini ovuşturarak hayatımı mahvetmemi bekliyor. Düşsün de bir kez de biz vuralım dalga geçelim diye. Cidden dost mu düşman mı neyler ben anlayamıyorum. Keşke ergence düşünceler ve yok oluşlar olsa bunlar.

bazen bu uğurda verdiğimiz her karar doğru olamayabiliyor. bir şeylerin daha iyi ve göz önünde olabilmesi adına aile dediğim mevzu için vazgeçtiğim şeylerin pişmanlığı ile yaşamaya çalışmaktan başka bir şey yapamıyorum. o kadar şeyden vazgeçmeme rağmen düzelen hiçbir şey olmadı o da ayrı bir şey. insan konu ne olursa olsun her daim kendini öncelik etmeliymiş oysa ki.

Türkiye ekonomisi gibi vezir de ediyo rezil de secemiyosun

Doğum günümü bile bazen unutan ve özel günleri saçma bulan babam gelmiş sevgililer günümü kutladı ben şok :) Babasının gülünden babasının sevgilisine terfi ettik.. Tatlı bir an yaşandı :)

çok şey yazılırda gücüm kalmadı.

hiç kimse bu dünyaya ailesini seçerek gelmiyor. bu yüzden aile tam bir şanstır. herkesin aileden beklentisi de farklı olduğundan ideal aile diye de bir şey olduğunu düşünmüyorum. ben, kendi beklentilerim açısından ailemi severim. rahat büyüdüm, eğitimime önem verildi vs vs. ama benim için aile kavramı aynı zamanda bireyselliği de içeriyor. insan bireysel olabilmeyi bilmeli sürekli yardıma birilerinin koşmasına gerek yok. bazı ailelerde çocuklarının hayatının içine ediyor o kısım da var tabii. o yüzden bazı insanların 'keşke hiç olmasaydı' söylemlerine 'öyle deme olmasa üzülürdün iyi kötü var' demelerine aşırı gıcık oluyorum.

iyi bir aile ve iyi bir çevreye vefa eklenince, çoğu zaman insana yük olabilir.

yarı yolda bırakınca tır çarpmışa dönüyorsunuz.