aile evi

20 günlük tatilim bitti. Kaos olmadan evden çıkmadım elhamdülillah. Hayir kaoslar kendimle olan ilişkimi etkiliyor. Zaten mesele kendimle olan ilişkim.

Üniversiteden beri ayrılmak istediğim yer. Hâlâ başaramadım. Üniversite hayatım ve arkadaşlarım konusunda şanslıydım yaşadığım deneyimler için iyi ki diyorum. Ama atanıp gideyim bari biraz uzaklaşayım dedim yine olmuyor. Bir şeyi ne kadar istersen olmaz misali yıllardır beceremiyorum. İşimi oturtmadığım için evlilik işlerine de girmek istemiyorum. Zaten derdim evden kaçmak değil ben sadece düzenimi oturtup uzaklaşmak istiyorum, kendi evimde olmak istiyorum. Ve sanırım debelendikçe daha da dibe batıyorum. Gerçekten bunaldım, sıkıldım, yoruldum. Kpss için gram heves kalmadı içimde. Çalışıyorum ama nasıl ben bile bilmiyorum. Yaş geçtikçe çevreden gelen en ufak evlilik muhabbetinde kendini fazlalık gibi hissediyorsun. Gitsem iki taraf da rahatlayacak gibi. Ama önce iş diye tutturuyorum. Yine kaldık bu evde.. Bir şeylerin değişmesi hem bu kadar benim elimde olması hem de bu kadar benim elimde olmaması çok can sıkıcı.