abla

bunca zamana kadar pek dillere destan bi abla-kardeş ilişkimiz olmadı. son zamanlarda birbirimize herşeyimizi anlatıyoruz sonra ben bi boklar yiyorum o arkamı topluyor felan süper bişey

hayatında öncelikleri olup bizi hep geri plana atan insan.

pek abla demem ismiyle hitap ederim ablama. arada "ablacığım nasılsın" diye mesaj atıyorum. hesabına geçtim parayı diyor hemen. çok severim kendisini

normalde her şeyde kedi köpek gibi kavga edilip düğününde salya sümük ağlanan insan

hesabına para yatırdım bakarsın diye mesaj atmaları var bir de canım benim çok seviyorum onları

ablayım ama kardeşlerim büyüdüğünde teyzeleri gibi olucam:/

benim öz ablam yaşamadı öldü fakat sözlük sayesinde öz ablam gibi bir ablam oldu şuan ne ben onu tam tanıyorum ne de o beni ama eğer zaman müsaade ederse bu ilişkinin geleceği var gibi

hayatimdaki en mukemmel insan. benim için tamamiyle örnek şahsiyet. düşünceleri davranişlari insanlara karşi merhametli oluşu. insani sevmesi. hoşgörülü olmasi. başarili ve azimli olmasi. bi derdimi anlattiğim zaman bağirip kizmak yerine beni sakinlestiren tutumla yaklasmasi. ya gercekten bi abla bu kadar olur. her zaman destek çikar. yanliş yapsamda arkamda durur. dünyanin en iyi ablasi ona sahip olduğum için çok şansliyim. ama onu ne kadar örnek aliyorum tartişilir. buna rağmen o benim herseyim. çok seviyorum. allah herkesin ablasini gönlune göre versin 🙂

bir tane ablanın olmasından daha güzel bir şey varsa o da iki ablanın olmasıdır iyi ki varlar :))

normalde ablam yok olmasını isterdim ama sözlük sayesinde oldu bi tane galiba :)

sizi döverken normalmiş gibi karşılayan ama anneniz sizi döverken bağıran kişiye abla denir. güzel olduğunuz halde çirkin muamelesi yapan triplere girdiğiniz de sizi öpücüklere boğan kişiye abla denir. telefonun ucunda sessizce ağlarken diğer ucunda hıçkıra hıçkıra ağlayan kişiye abla denir. hakkınızı yedirmeyen, sizi her yerde savunabilen, iyiki var dediğiniz kişiye abla denir. ablamı özlettiniz ulan.

abla annenin siniri alınmış halidir.

3 tane ablam var ve hepsi ayrı cins. hepsinin görevi farklı benim için. bir tane ablam bildiğin ikizim gibi. edebiyat, şarkı, türkü, eğlence... anasını ağlatırız hepsinin. diğeri olgundur baya. hep başım sıkışınca ona koşarım. ne zaman "ablacım :) nasılsın?" yazsam bilir ki işim düştü. bir diğeri tam bir abi. o kadar kıskanç ki, yanıma ne erkek yaklaştırır ne de ağzıma erkeğe dair bir laf aldırır. abimin yokluğunu aratmaz sağolsun. eğer bir gün evde kalırsam bu ablam yüzünden kalacağım. birini şikayet edeceksem, kızgın bir şekilde bu ablamı ararım veee benim için mutlu, sinir olduğum kişi içim hazin son çok gecikmez. mis gibi üç abla ve bana verdikleri 4 yeğen. evdeki menüyü sevmediğimde koşa koşa gittiğim bir nevi restoran onların evleri. bazen otel olarak kullanıyorum orası ayrı. velhasıl abla çok güzel nimet. i̇yi ki varlar. canım feda her birine. unutmadan, abimin de yeri ayrı.

neredeyse tüm entirileri okudum herkesin ablası var. küçüklüğümden beri üzülürüm benim niye ablam yok diye. ablam olacak biri var mı be ??

kan bağınız oldugundan surekli bir aradasiniz. ama bir insan bir insanin hayatini ne kadar bok edebilirse o kadar etti. başlarim boyle kan bağına.

bana hiç abla demezdi ben ondan büyüğüm,boyum ondan uzun derdi. uzun yıllar araya girdi o zaman lisede kolunu kırmış. (teskilat kavgası) beni ziyeret etti 350 km yol gelip; abla kolum acıyor seni cok özledim dedi iki büklüm eğildi boynumda ağladı. o zaman dunya durdu. kuşlar uçmadı. yer gok bizi izledi ne kadar sokağın ortasinda oyle kaldik bilmiyorum. ayrıldığımız da bana ilk defa abla demişti. dedim senin tek göz yaşına ömrümu veririm. sonra üniversiteyi benim şehrimde okudu ve bana artik abla diyordu. şimdi nerde derseniz içinde ki savaşçı daha fazla dayanamadi artık o da bu işin okuluna gitti. şu dünya da en çok onun ablası olmayi seviyorum. bakın sözlük ahalisi benim bu derece sevdiğim kardeşimi vatan için feda ettik ayağına tas degse kıyamet koparirdim şimdi deli gibi egitim veriyorlar. eger ona en ufak zarar gelirse diger bütün askerlere olduğu gibi benim kiyametimin koparmanin vakti gelmiştir. (bkz: seviyorum sözlük)

ablamı seviyorum, iyiki var falan ama keşke biraz daha merhametli olsa. ayrıca abla olmak da güzel. 10 yaşında bir erkek kardeşim var. arada anlaşamasakta ona ablalık yapmak insanın yüreğini tamamlıyor.

eğer kızsanız ve bir ablanız varsa, ortak gardırop sayesinde 2 kişilik giysi kapasitesi oluşturabilirsiniz.

ablayim ama kardeslerim buyuduklerinde teyzeleri gibi olucam bunun verdigi rahatsizlik hissi tahmin edilemez

gidiyor gönlümün efendisi

anneden sonra ki en iyi koruyucu melek

annelik makamının staj bölümüdür. en büyüğümüz ablamdır. ben doğduğumda 8 yaşındaymış ve çocukluğu o gün bırakıp bana ikinci anne olmuş. sokağa çıkartır, bakkala götürür yemeğimi yedirirmiş. benim yüzümden çocukluğunu bile yaşayamamış. kendisine sorsanız zerre pişman değil çünkü o bir abla. üniversiteye başlayana kadar ayak tırnaklarımı düzgün kesemem de tırnağım batar diye hep kendi kesti. ayda bir defa okuldan kaçıp geldiğim için kestiği günleri o günlere ayarladı. neyse ki sonradan sonraya yapabildiğimi görünce bıraktı sağolsun :) abla demek; karşı cinsle ilk buluşmanızda size tavsiyeler veren elleriyle giydiren insandır. parfümlerimi o alır sağolsun. bittiğini bile ondan öğrenirim. kaç olursak olalım biz anne babamızın gözünde olduğu gibi onun gözünde de çocuğuz. allah incitmesin.

ana babama bana abla yapmaları için çok fazla ısrarda bulunmuştum kabul olmadı hep içimde yara olarak kaldı

sırlarını anlatabilecegin gezip tozacağın bir dost. bazense yemeklerini hazırlayan kıyafetlerini katlayan derslerinde yardımcı olan anne gibi anne.💗

çol güzel can bonomo şarkısı hadi yürü abla alem aptallmıı...

önceden yanımda yatardın. şimdi yatağın bomboş...

"ben artık senin yastık altlarımıza bırakıp gittiğin mektuplarla büyümek istemiyorum abla" çocukluğumdan beri ne zaman uzak bir yere gidecek olsa gitmeden önce bir yerlere mektup bırakıp öyle giderdi. her defasında ise yastığın altına iliştirdiği kağıt parçalarını ben bulurdum. bu sefer giderken yanında iki tane canımdan çok sevdiğim, teyzelikten çok bana annelik duygusunu hissettiren yeğenlerimle dünya'nın öbür bir ucuna gitti. giderken de yine yastığın altına mektup bırakarak gitmiş. mektubu seslice okumaya çalışırken yazdığı bu satırlarda defalarca yutkundum ve düşündüm. bugün benim doğum günüm ve bana en güzel zamanlarımda destek çıkan insanla aramda kilometrelerce, hatta uçakla bile 15 saat fark olan ileride profesör olmak isteyen ablamın dileklerini tutuyorum. umuyorum ki, inşallah ölüm bizleri çabucak ayırmaz... "gurbetin en zor yanı ayrılık değil, ölüm düşüncesi. ölüm hak, amenna ama her gün ya bir şey olursa diye düşünmek gurbeti gurbet yapıyor."

almış eline bebeğini "ilk yağmurumuz annecim!" diye yağmur altında dans ediyor. ulan abla bu hayatı sen yaşıyorsun, bana da sizin fotoğrafınızı çekmek düşüyor.

bu kıza aşığım. bugün geldi iki dakika içinde yedik birbirimizi. sonra o evine gitti, özür için aradım ve başladı ağlamaya. "bak ben de ağlarım" diyince ben, kalktı geldi bize. sarıldık, konuştuk. en son roman havasında maharetlerimizi sergiliyorduk abla kardeş. geceyi de 100. yıl marşı ile kasap havası oynayarak bitirdik. arkadan üstad serdar ortaç girdi bu entryi yazarken "i̇ki deli bir araya gelmemeliydik. belki de bu kadar sevmemeliydik."

ara sıra çok zorluyor insanı nerdeyse 2.annesi oluyorsunuz bu fındık farelerinin ama "ablaa" demesi her şeyi unutturuyor zaten.bir de özlem var tabi telefonda konuşurken ağlamaklı oluyoruz ikimizde diğeri üzülür diye bir şey demiyoruz falan kavgası da ayrı zevkli mesela normal otururken hadi kavga edelim deriz ama salonda bir eşyaya bişey olur diye gider yatağın üstünde boğuşuruz konuşucak kimsen olmadığında ararsın anlatırsın sonra başkasından duyarmıyım diye düşünmeden yaparsın dedikodunu kapatırsın.canını sıktığı zaman neden doğduğun ilk zamanlarında fotoğrafın yok biliyorsun demi evlatlık aldık biz seni der;ağlamaya başlayınca da salak mısın aynaya bir bak ikiziz sanki dersin ya işte arasıra yorucu oluyor ama güzel şey ablalık. (bkz: kardeşini çok özlemek)

dünyadaki en güzel şeyleri hak eden kişi kesinlikle ablalar. biri ben seviyorum diye un helvası yapıyor, diğeri yine seviyorum diye bulgur pilavı yapıyor. i̇nsan üniversiteye gideceği için mutlu oluyor yahu.

abla can ya onlar kadar mukemmel birsey yok bu dunyada onlar en guzel seyleri hak ediyor bu dunyada

kendisinin sevgilisi var. yanımda mesajlaşıyor sırıtıyor falan. ben de mesajları okumadığım halde okumuş gibi yapıp yan bir bakış atarak; - nıç nıç nıç. rabbim beni bu günahlardan korusun. diyorum. o da sinirleniyor niye okudun mesajları falan diye jdjdusjdh hiç de demiyor sen miyopsun aynada kendini görmüyorsun benim mesajlarımı nasıl göreceksin diye jdjhdhsbe

Mükemmel ötesi varlık. Fatih terimin ingilizcesine kafayı taktığım zamanlar ne zaman ablam arasa telefonu "yes ken ay du, vat taym iz it" diye açıyordum. Dün aradı yine "yes ken ay du" dedim "vat taym iz it" cevabını aldım. Kararlaştırdık, birbirimize gizli bir şey anlatacağımızda eğer müsaitsek telefonu böyle açıcaz. Müsait değilsek de bir taraf "yes ken ay du" dediğinde müsait olmayan "merhaba canım" diycek. az önce mesaj atmış Çıldırıcam, etrafımdakileri ne hale sokuyorum ajsbsjs

i̇ki ablam var. allah'a şükür çok iyiyiz. onlar canımın ta en içi ❤️

çok güldürüyor beni. aşırı kıskançtır. yanıma erkek yaklaşmasını dahi hazmedemiyor. beni herkesten, her şeyden kıskanır. gece 10 civarı dışarıya çıktık. benim kucağımda yeğenim vardı ve laylaylom teyze yeğen yürüyoruz. ablam arkamda kaldı ve daha da geride 2 erkek var. herkesin birbirini tanıdığı bir yerde yaşıyorum dolayısıyla erkeklere baktım kim onlar diye ama tanıdık gelmediler. ablama "şunlar kim tanıyor musun?" dedim. sinirli sinirli "ne tanıması ya seni korumakla meşgulüm. bacakların her yerin meydanda." dedi. arkamı döndüm ve ablamı tam arkamda, üzerindeki ceketi iki yana açarak bana perde yapmış vaziyette buldum. erkekler beni görmesin diye uğraşıyor sjsjjsjsjdjdj abla üzgünüm ama beni erkekler görüyor, hatta fotolarımı da beğeniyorlar. :(

bre insafsız, allah'ımın şu garip kulundan ne istiyorsun. ne zaman sözlüğe girse şurada niye şöyle yazdın, niye bu kadar çok sözlükte takılıyorsun, git ders çalış gibi bu mazlumun canını sıkan sözler sarf ediyor. sen yeni evlisin, yok mu hiç işin gücün be ablacığım. ne bileyim git kocanı falan sev mesela.

az önce barış manço'nun dönence şarkısını dinliyorum dedim ki ben bu adama bayılıyorum ya. ablam da diyo ki belli zaten ağlamandan :d (#2204505)

eğer bu kişi ile aynı beden ölçülerine ve aynı ayakkabı numarasına sahipseniz hayat cidden size vaykiki vay vay. sayesinde genel olarak kıyafete para vermiyorum. hatta geçen şöyle bir diyalog geçti aramızda. ablam: "nisyan eşofmanın çok güzelmiş." ben: "hatırlamadın mı bunu senden aldım senin bu." ablam: "ben giyemeden el koymuşsun demek ki aldığım şeyi hatırlamıyorum." tabi bu muhabbet gülüşler eşliğinde idi. 3 tane ablam var. bir 3 tane daha olsa hayır demezdim.

benim 3 tane ablam var üçü de evli sadece biriyle aynı şehirdeyiz . o evlendikten sonra görümcesiyle iyi geçinmeye başladı doğal olarak . onu kıskanmamıştım bugüne kadar ama ben dışarı çıkalım dediğimde gelmeyen kişi aynı gün görümcesi çağırıdığında gidince çok zoruma gitmişti. ben onu evimizin dibindeki parka götüremezken görümcesiyle nerelere gidiyor. bu durum çok sinirimi bozdu ama konuşucam bu durumu

insanların anlattıklarına baktıkça bir tuhaf hissediyorum kendimi. kendisi abla olan arkadaşlarımın da kardeşlerine olan davranışları da şaşırtıyor beni. ben gerçekten kardeşliği yaşamamışım dedirtiyor bana, üzülüyorum açıkçası. ablamla aramda 8 yaş var. kısmı olarak da kuşak farkı var. küçüklüğümde sürekli kullanıldım, iş çözdüm, ayakçıydım, meydancıydım ve her hatanın sorumlusuydum. belki de yetiştirilme tarzındandır yada karakter farklılığıdır, kardeşlik bağını gerçek anlamda hiç hissetmedim. üzerimde beni koruyan biri, annemden babamdan daha yakın olup derdimi paylaştığım birisi olarak göremedim hiç. aradan yıllar geçti büyüdüm. üniversiteye gittim, gurbetlerde tek başımaydım yine. milletin ablası harçlık yolluyor, bilgisayar alıyor, telefon alıyor, bana hiçbiri yok. yani bunun eksikliğini hiç görmedim, beklentiye de girmedim ama herkesin ablası kardeşlerinin omuzunda başında elini tutuyorken, benim ablamın hiç yokmuş gibi olması tuhafıma gidiyordu. ama ne olursa olsun kardeşinizin kıymetini bilin. eksiği kusuru olur her insanın lakin kardeşlik farklı bir şey. beni hiçbir zaman düştüğüm yerden kaldırmasa da varlığıyla birazcık avunma bahanem oluyormuş, ona da şükür.

başı cok ağrıdığı icin hicbi bilgisi olmamasina rağmen kendi kendine iğne yaptı yaptığı yer morardı ve şişti hala tıbbi bi yardim almaya gerek duymadıgı icin az önce poposundaki şiş yere havlu kapatıp ütü bastım farklı bi deneyimdi tavsiye ediyorum herkes birbirinin poposuna ütü bassın

aramız çok iyi olmasada yarın gidiyorum diye bana tatlı yapıyor.. canım

en çok anlaşamadığım ve en çok anlaşabildiğim kişidir kendisi.

seni prof yapacağız ulan! gurur duyuyorum; hayatımdaki en azimli, kocaman dağları aşıp geçen güzel insan. beni çocuk yaşta kitaplarla, kıtalarla, hayallerle tanıştıran insan. uzak ülkelerden mektuplar ile ruhumu aralayan, dört ülke görmeme vesile olan, iki kız çocuğu ile teyze olma vasfını bana sunan, okuma isteği ile yüreği dolup taşan sevgili prof... not: bugünün anlamını kelimelerle aktaramıyorum fakat bu entry bir anı olsun ve en sevdiğin şarkıyı armağan edelim. *

1 2 Şöyle iki tane not bırakmış sabah evden çıkmadan önce.. Her zaman ki gibi haklı.

var bende de iki tane banka niyetine kullanıyorum ikisini de

bir tane vardı. ucurdunuz..