"ben artık senin yastık altlarımıza bırakıp gittiğin mektuplarla büyümek istemiyorum abla"
çocukluğumdan beri ne zaman uzak bir yere gidecek olsa gitmeden önce bir yerlere mektup bırakıp öyle giderdi. her defasında ise yastığın altına iliştirdiği kağıt parçalarını ben bulurdum.
bu sefer giderken yanında iki tane canımdan çok sevdiğim, teyzelikten çok bana annelik duygusunu hissettiren yeğenlerimle dünya'nın öbür bir ucuna gitti. giderken de yine yastığın altına mektup bırakarak gitmiş. mektubu seslice okumaya çalışırken yazdığı bu satırlarda defalarca yutkundum ve düşündüm. bugün benim doğum günüm ve bana en güzel zamanlarımda destek çıkan insanla aramda kilometrelerce, hatta uçakla bile 15 saat fark olan ileride profesör olmak isteyen ablamın dileklerini tutuyorum. umuyorum ki, inşallah ölüm bizleri çabucak ayırmaz...
"gurbetin en zor yanı ayrılık değil, ölüm düşüncesi. ölüm hak, amenna ama her gün ya bir şey olursa diye düşünmek gurbeti gurbet yapıyor."