aşk acısı

akıl işi değil! (gerçek anlamda)

bu ülkede gönül rahatlığıyla aşk acısı bile çekilmiyor

Korktuğum şeylerden biri. Ben biliyorum kendimi çünkü. Yıllarca, bana gösterilen muhtemel yalan sevgi kırıntılarında takılı kalırım. Ruhum keko herhalde. Ömürlük seviyoz

Hissedildiği zaman gerçekten çok kötü hissettiren ama bittiğinde de "ben buna mı üzülmüşüm, bunun için mi kendimi bu kadar heba etmişim?" dedirten olay. Yine de bu hislerin, acıların önüne geçilemiyor ama.

bu acıyı atlattıktan sonra senden başka bir ben çıkması

herkes üçgenin iç acılarını bilir, kimse kimsenin iç acılarını bilemez

Yüzyıllar önce yani daha saçlarım beyazlamamışken aşk acısını her şey sanırdım. Ergen benmerkezciliği de var. Kimse benim gibi sevemez, kimse benim gibi acı çekemez. En çok ben sevdiğim için en çok ben üzülürüm kafasında biriydim. Çünkü gerçek acıyı tatmamış şımarık bir çocuktum. O dönemlerime de kızamıyorum pek aslında. Sevdiğim herkes hayatta ve yanımdaydı. O zaman en büyük problemim sevdiğim kişiye kavuşamamaktı. Abarttım da abarttım bu üzülme durumunu. Hayatımın -sonradan fark ettiğim kadarıyla- en güzel zamanlarını bile isteye heba etmişim. Şimdi de aslında aşk acısı çekmem gereken bir dönemdeyim. Sevdiğim adamla bir hiç uğruna ayrıldık. Ama hayat insanın önüne öyle şeyler çıkarıyor ki insan bu duruma bile üzülemiyor. Acı eşiğim son 3 senede o kadar yükselmiş ve "ben bunu yaşadım, başıma bu geldi" şaşkınlığını sindire sindire yaşadığım için şu an olan hiçbir şeye şaşıramıyorum. Yaşadığım olaylar silsilesi "Öyle mi olmuş? Olabilir" düşüncesini öğretmiş bana. Aşk acısı yaşadığım, dertsiz günlerimi özlüyorum. Aşk acısı geçermiş ama sevdiğin insanları kaybetmek geçmiyormuş.

Ölümden beterdir ama öldürmez. Şöyle de bir dörtlük vardır; Gurbet eli bizim için yaptılar Çatısını pek muntazam çattılar Ölüm ile ayrılığı tarttılar Elli dirhem fazla geldi ayrılık.

(#4432110) geldim. verdiğim entride de söylediğim gibi kıyası olacak bir acı değil. deli oluyorum aşk acısını aşağılamak için "daha beter acılar var" savunmalarına. ulan bir kere ayrılıkla ölümü teraziye koymuşlar... şaka şaka. yani şaka değil, doğru da klişe yapmayacağım. kendi başına başka bir kulvarda bu mevzu. kıyaslayamazsın, hor göremezsin, kınayamazsın. kim ister tırnaklarını avuçlarına geçirerek ağlamayı? hiçbir şeye benzemez arkadaşlar. zaten ağır olmasının sebebi de bu. kan bağın olmayan, yabancı biri bir gün hayatına giriyor herrr şeyine -ya düşünsenize ciddi ciddi- heerrr şeyine etki ediyor! korkunç değil mi? aklın, fikrin, kalbin hep ondan ibaret oluyor. beraber ol ya da olma; birine tutuluyorsun. sonra ya ayrılık ya kavuşamamak adı altında binbir türlü senaryo yaşanıyor "o" yok. gitmiş, bitmiş. kabullenemiyorsun. belki çok aşağılık şeyler yaşatmış sana ama çektiğin acıyı bile benimseyecek kadar çok seviyorsun. akla mantığa sığmaz bir mesele. hoş, aşkın yanında mantığın ne işi var zaten? belki de hiç ağır bir şey yaşanmadı, sadece senden daha az sevdi ve sadece "sıradan" bir ayrılıktan dolayı can yakıyor. (sıradan tırnak içinde dikkatini çekerim) ama göğsün sıkışıyor, delireceğini zannediyorsun, bu acı hep içinde bir yerde kalacakmış gibi geliyor. (aşk acısı çeken varsa spoiler vereyim; kalmıyor merak etmeyin. dolu dolu yaşayın o acıyı. mutlaka geçiyor) hah bir taraftan da geçmemesi için direniyor insan biraz da. dedim ya onu bile benimsiyorsun. öyle ütopik (belki distopik) bir şey. ama gerçek. çocuktum, bir aile dostumuz hatice abla vardı. öyle havadan sudan sohbet ederken şöyle bir cümle kurmuştu "allah gönül ağrısı vermesin maggieciğim..." o gün ne konuştuk? konu buraya nasıl geldi? küçük bir kıza bu cümleyi kuracak kadar ne yaşamıştı? hatırlamıyorum ama bu cümlesi mıh gibi çakılmış beynime. haklısın hatice abla, gönül ağrısı başka bir şeymiş. velhasıl arkadaşlar, hepinizin bildiği gibi herkesin acısı sevgisi kadar ne kadar severseniz o kadar acırsınız. bu böyledir. inkar eden varsa yaşamamış demektir. basit. hadi yakşamlar.

hafiften alışıyor gibiyim. içimde bi burukluk. o eski sarhoşluğum kalmamış gibi böyle şey gibi, ölmek istiyorsun ama ölmek de istemiyorsun. sadece yaşamak istiyorsun ama onu bile beceremiyorsun. çünkü hep bir şeyler eksik kalıyor eksik gülüşler eksik duygular eksik heyecanlar

sıkıntılı olan şey aşk acısı olarak adlandırılan şeyin aslında takıntı ve alışkanlıktan vazgeçmeme isteği olmasıdır. sevdiğin birinden ayrılmanın ne kadar üzüntü verici olduğunu herkes az çok bilir ama kendini harap etmeden efendi gibi acısını yaşar. aşk acısı ise tehlikeli boyutlara ulaşabilir. bok gibi bir şey yani. ayrıca 2023 yılında ne aşkı ne acısı amk.

Gerçekten tek derdimin aşk acısı olduğu yıllara dönmek istiyorum. Bunca acıda aşk acısı nasıl çekilir unuttum..

Bu yaşta, bu başlığa yazacağım aklımın ucundan geçmezdi. Aşka inanmaz, aşk acısını hafife alırdım ama bugün anladım ki aşk acısı insanı yatağa düşürüyormuş. Yaşayan varsa lütfen cevap versin, geçiyor mu bu acı?

gariptir. aşık olunan insandan nefret etme eşiğine bile getirebilir. halbuki ne kadar da güzeldir onun gözlerine uzun uzun bakmaların. eline dokunuşları hala elinde gibidir fakat çektiğin acının getirdiği cinnet eşiği ilk olarak da aşık olunanı hedef alır. çünkü bilhassa sana o acıyı enjekte eden de ondan başkası değildir. velhasıl aşk. acısıyla da tatlısıyla da güzeldir. hem acısını hem de tatlısını yaşayabilene. ve kanımca aşk ve nefret siyah ile beyaz gibi değil, siyahın farklı tonları gibidir. fakat gerçek şudur ki siyahın her tonu karanlıktır, kapkaranlık.

tekrar yaşayacağımı sanmadığım şey.

Ama aşk harbiden bambaşkaymış, kendimi gözü kara, ennn keskin delikanlılardan bilirdim daha yirmimdeydim sözde yani karşıma asrın pehlivanı çıksa yıkıcak kadar güçlüydüm kendimce, ama baltamı öyle bi sert kayaya carptım ki, sapıyla beraber gitti aşamıyorum, bu noktada kaldım

çok dayak yemişimdir, fiziksel acının gerçekten ne olduğunu iyi bilirim kesikler, yumruklar hepsinin farklı bi sancısı, farklı farklı kötü yönleri var işte ama bu değişik anlatılamıyor böyle göğsümde koskoca bi yarık kanıyor ne kan bitiyor ne yara kapanıyor

Baha'ya ait mükemmel bir parça. link Zaten mutluluk kapımızı çalmıyor bari aşk acısı falan çeksem de en azından duygularımın olduğunu hissederim, şarkılar daha anlamlı olur. Manyak ettim kendimi ama olsun.

Mide bulandırıcı olabilir. Benim üzülünce midem bulanıyor çünkü. Aşk acısı sayılmaz ama eski flörtümün yeni sevgilisiyle fotoğrafını görünce bulanmaya başladım. Bu sapık herif bile bulmuş güzel bir kız.

her şey gibi bu da sınıfsaldır. istediği an istediği zevke ulaşabilen bir insan aşk acısı çekmez. çekemez. bu hem onun genetiğine aykırı hem de yaşadığı hayattan ötürü duyguları o yönde gelişmemiştir. ki aşkın kendisi de en temelde seks yapma arzusu olduğundan hepimiz rol yapıyoruz. neyse ki yavaş yavaş millet bu mevzuya uyanıyor ancak o tren kalkalı çok oldu. toplumsal ve bireysel olarak bu topraklar üzerinde yaşayan herkes karmasını bozdu. herkes bir diğerinin ahını aldı.