çok ağır bir duygu.
zar zor bastırdığım, kızıma olan 4 yıllık özlemim tam da şu saatlerde kıstırdı beni. öyle bir özlemek ki bu, tarifsiz..
2
+
-entiri.verilen_downvote
Zaman zaman insanı yoran, canından bezdiren, zaman zaman ise küçük bir tat bırakan duygudur. İnsan her şeye özlem duyabilir. Bugüne kadar sahip olduğu herhangi bir şeyin yokluğunda ona ya da daha önce hiç sahip olmadığı bir şeye...
Örneğin; özlenen bir insan ise o insana dair herhangi bir detaya özlem duyulabilir. Bazen bir gülüşü, bir kokuyu, bir dokunuşu, bir bakışı bile özler insan. Daha önce sahip olduğu ancak şu an elinde olmayan bir şeye karşı duyulan bir özlemdir bu. Ta ki tekrar özlenen şeye kavuşuncaya kadar sürecek olan bir özlem. Bu tekrar kavuşma süresi ne kadar uzun olursa insanın yüreğinde oluşan yarası da o kadar büyük olur. Özlemek acıtır, kanatır, yaralar, can yakar, yorar. Çünkü bir çeşit çaresizliktir özlemek. Ama sonunda kavuşma varsa güzel bir tat da bırakır insanın damağında. Bu tadı özlediğiniz zaman diliminde değil de kavuştuğunuz zaman alırsınız. Ne güzel şeydir o özlem sonrası kavuşmak. Sırf bu tadı alabilmek için bazen insan özlemek isteyebilir. Peki ya hiç kavuşamayacağını bildiğin birisine karşı duyulan özlem? İşte bu çaresizliklerin en büyüğüdür...
1
+
-entiri.verilen_downvote
Çok yorucu bir şey ya da ben çok yoruldum. Özlemek sadece bir kişiyi özlemek değildir. O kişiye dair her detayı özlemektir. Onunla birlikte iken yapılan şeyleri, gidilen yerleri bile özler insan. Birlikte kahve içmeyi, kahvaltı yapmayı, ellerini tutup gözlerine dalıp gitmeyi, ona sarılıp uyumayı, kokusunu ve daha nicesini özlersin. Belkide bu kadar çok şeyi aynı anda özlediğin için özlemek yorar insanı...
Özlemek diyince içimi cız ettiren tek şey seçmediğim o yoldur.
0
+
-entiri.verilen_downvote
kişisel anlamda değil ama hissel anlamda bir şeyler var yani insan cidden çok zor bi varlik dostlar bilin yani tabii bunlar bilimsel değil sadece kendi gözlemim