özlemek

bir ruh hali. (bkz: süleyman seba) (bkz: optik başkan)

(bkz: harry kewell) (bkz: milan baros) (bkz: didier drogba) (bkz: johan elmander)

ellerine batan kıymıklar yüreğine yürüdüğünde ; daha ortada ayrılık, ihanet, yalanlar, ayrıkotları yokken aşka dair ilk canyanmasını hissetmeye başlarsın. aşkın doğasında varolan acıya bağımlılık yaptıysa bir defa damarların, artık hiçbir umut enjektesi kesemez ağrını. damla damla kanayan bir kalple birlikte büyür aşk da. göğüskafesinde içine akıttığın gözyaşlarından, yüreğinden sızan kandan oluşan göletlerde yüzen ölü aşıklara yapılacak hiçbir hayat öpücüğü tutmaz yerini, kaygısız, beklentisiz, yarını değil o anı düşünen bir sevginin; yak bir sigara.

ulan çok zor be.elden bişey gelmez.beyin düşünmez.kalp atmaz.biliyosun o da seni özlüyo ama yapıcak bişey yok.arasan bi dert aramasan bin dert.lan sikerim böyle aşkın ızdırabını

bir kimseyi ya da bir şeyi görme kavuşma isteği

yorar

insanı takatsiz bırakıyor.

bi sigara daha yaktırır

gecenin bu saatleri gelir uykuyu kaçırır istemsizce onu düşündürür.

iki gögsunun arasnda ki o tatli acı adını duydugun an kalp atşının tavan yapması..

terkettikten sonraki aptal his

herkes özler ama herkes söyleyemez ne yazık ki (bkz: ben)

ben özlemek istemiyorum artık

son zamanlardaki en büyük sorunum. çok özlüyorum. vallahi özlemekten ciğerim soldu.

mala bağlıyorum güzel duygu falan değil. kaldıramıyorum ben bunu ağır geliyor. çekilmez bir hal alıyorum.

özlüyorum lan herşeyi acının sadece bacaktaki kurumuş olan yarayı çıkarırken hissedilen bir duygu olarak gördüğüm o günleri özlüyorum. çıkarların olmadığı dostlukları özlüyorum soğuk kış günleri sadece salonda olan sobanın başında toplanıp edilen aile sohbetlerini özlüyorum yaramazlık yaptığımda beni döven hocamı bile özlüyorum lan ilk defa aşık olduğum kızı özlüyorum dedemin yılda bir defa aldığı disko topu gibi yanan ışıklı ayakkabımı özlüyorum lan sokaklarda çay içen teyzeler ve amcalarla edilen muhabbetleri özlüyorum mahallede olay olduğu zaman hemen oraya toplanan ağır abileri özlüyorum lan kolayı meybuz yapmak için bir gece öncesinden kolayı dondurucuya koyup sabah aynı tadı alamadığım zamanki hüzünümü özlüyorum o amına kodumun rambosunu özlüyorum hiç unutmuyorum babam filmin etkisinde kalıp havaya ateş açmıştı o derece delikanlıdır bizim peder lise zamanlarında ailemizin kavgalı olduğu insanlar vardı işte onların birinin bi kızı vardı ona çok aşıktım bigün ona duygularımı açıkladım sonra o da abilerini çağırdı çok fena dayak yemiştim işte o günü bile özlüyorum mahallenin zengin bi çocuğu vardı atarisi vardı bu götün ama çok güzeldi lan atari bu zengin velet saati 2 milyondan oynatıyordu işte o atariyi bile özlüyorum bir tek canımdan ve kalbimden daha yakın olan dostumun öldüğü günü özlemiyorum lan işte böyle

görmeyince, sesini duymayınca ya da muhabbet etmeyince daha katlanılır oluyor sanki. ama iki dakika göz göze gelinse, ne bileyim abidik gubidik bir yerden muhabbet açılsa, bir şekilde yine geliyor o duygu. saçma sapan bir şekilde tüm devreler tepetaklak oluyor. allah yardımcımız olsun.

ben o duygunun ta amınakoyim

geceleri katlanan duygulardan

eski galatasaray'ı özlüyorum. ronaldo'ya sağ bek oynatan galatasaray'ı özlüyorum. elmander baros ikilisini özlüyorum. uefa final maçındaki galatasaray'ı özlüyorum, o maçtaki fatih terimin konuşmasını özlüyorum. kısacası ruhlu galatasaray'ı özledim.

mutlu olmayı özlüyorum

kıymetini hiç bilmedim be ,sokakta oynadığım ,zili çalıp annemden su istediğim ,bisiklete binip arka sokaklara gittiğim, yaşımdan büyük cem abiye platonik aşık olduğum evlendiginde oturup ağladığım, okulda kavga edince dedemden azar işittigim bir de en çok onun elinden tutup gezdiğim zamanları özledim ,şimdi hayat inanın hiç yaşanır değil keşke dedem hep elimden tutsa.

insanın ciğerini deşer. kimin yanımda olmasını istiyorsam olamıyor hep. artık yanında olmaktan mutluluk duyduğum bir insan bile almak istemiyorum hayatıma, yokluğuyla imtihan edilmek ağır gelir artık. buna da şükür. arasam sesini duyabileceğimi biliyorum en azından. gitsem görebileceğimi.. ama ömürlük özlemlerim var. toprağın iki buçuk metre altına gömdüğüm özlediklerim. peki ya onlara ne yapayım?

dünyanın en sikko duygularında ilk 3'e girer. özlemi derinleştiren alışkanlıklar galiba. en kötü halinde yanında olmasına alışmışsındır ama şimdi sen kötüyken yoktur yanında hep bi yerlerde onu ararsın yanında kardeş bildiklerin de olsa onunla konuşmak onunla dertleşmek istersin çünkü seni en iyi o tanır ne hissettiğini en iyi o bilir ama yoktur işte.

bi dk öncesini bile özlemek.

mutlu olmayı özledim amk.

sen özlemek nedir bilir misin?yalnız kaldığında aklından çıkaramazsın onu.düşünmeye başladığın ilk saniyede kalbin vücudunda tepkiler vermeye başlar.önce nefesin kesilir.gözlerin dolar.kalbin her zamankinden daha çok acır,sıkışır.sonra derin bir nefes alıp yutkunursun.tam bu sırada anılar rahat vermez.ilk gördüğün zaman aklına gelir.ilk konuşmanız.ne kadar salak olduğunu düşünürsün.ne kadar safmışım..o anda yenilirsin işte.gözlerinden sıcak bir sıvı akmaya başlar.sonra hayallerinizi hatırlarsın.ilk elele tutuşmanızı.tam o esnada hıçkırıklarını farkedersin.daha çok ağlamak istersin gözlerin kanayana kadar.ağladıkça onu hatırlarsın hatırladıkça ağlarsın.onunlayken miden de uçuşan kelebekler bu sefer kalbini acıtır.can çekişirsin.son kez dersin son kez ağlıyorum,birdaha olmayacak.ama sonu gelmez işte.yaşarken ölmeyi öğrenirsin.eksik kalmayı ve kalbindeki o boşlukla yaşamayı..

burnunda kokusunu duyarsın, hatırlayınca kalbin acır. en içinden. gözlerin dolar.

çok özlersin onunla konuşmayı kavga etmeyi gülmesini özlersin ama yıllar sonra konuşsan bile bu konuşma bile özlemi giderebilir be

(bkz: benden sorulur)

bir gün kavuşacağınız ihtimali varsa insanı kıpır kıpır eden duygudur ve bence eksilmemesi, yitirilmemesi gerekir.

sol ciğerini hissetmemek

bazı bazı darlıyor insanı.

keyfi ve kısa süreli özlemler yaşarken vicdan azabı çekip çoğu insanın bu duyguyu belki de ömür boyu yaşayacak olduğunu ve kendi ellerinde olmadığını düşünüyor şükrediyorum. bizimkiler güzel ve katlanılır duygular.

esasında tanım yapacak olursak onu özlemezsin seni eğlendiren ve hoşuna giden hareketlerini ve alışkanlıklarını özlersin.senin elinden tutsun, dizine yatırıp saçlarınla oynasın, gelsin cumartesi geceleri alkollü bir eğlenceden sonra seninle birlikte olsun, sabah kalkınca sana kahvaltı hazırlasın.ama hep kendin için istersin, sen fark etmezsin ama içindeki ilk öncelik kendi mutluluğun olur. insanoğlu ve onun evlatları, ne yazık ki doğanın kanunlarına uymak zorunda.çünkü kendin yaşıyorsun, onun için yaşamıyorsun.bu yönden bakınca esasında her şey çok sahte.ama siz böyle düşünmeyin, özleyin.en azından sizi hayata bağlayan bir şeyler olur.

geri gelmiceğini bile bile kalbinin hızlı hızlı atması

kavuşmanın karşıt anlamı.. (bkz: kavuşmak)

hayatı çekilmez hale getiriyor.

en içimden öyle özlüyorum ki. bazen yokluğunu tüm damarlarımda hissediyorum. sonra kendimi alıştırmaya çalışıyorum. çünkü asla bir arada olmadık asla da bir arada olamayacağız.

bazen bi şarkı yüzünden olur, insanı uyutmaz

son zamanlarda özlüyorum ama neyi özlediğimi bilmiyorum. ya hayat garip ya da ben.

küçükken oyuncak bir ayım vardı, çok manyak bir tipi vardı lakin bayağı severdim sonra bir ara kayboldu bizimkiler gidip yeni bir tane aldılar ama kaybolan ayım gibi olamadı hiç bir zaman.. hıhım, bir onu özlüyorum işte

bıraktım artık, değişmiyor bazı şeyler

yazmassam içimde kalacak. henüz 1 gün bile olmadı sadece saatlar oldu ve buna rağmen gülüşünden yürüyüşüne kadar her şeyini özledim o güzel gözlerini şiir kokan cümlelerini gözlerindeki o denizleri yazacak gücüm kalmadı özledim çok.

özlemek ölmekten iki harf fazla be çocuk

benim anlatacağım özlem öyle manita özlemi falan değil sözlük. benim özlemim kardeş özlemi. lise arkadaşlığı özlemi. özlüyorum sözlük, üniversite güzel falan eyvallah da lise kadar samimi olamıyor. biz lisede tuvalette sigara döndük, beraber kavgaya girdik. sarhoş olduk, dertlendik. dertlenince dinledik eğlendirdik. biz eğlendik, deliler gibi, çocuklar gibi. çocuktuk da zaten. üniversite de yok. istanbulda hiç yok. şimdi bir sigara yakıp eski fotoğraflara bakıyorum. galata kulesinin önünde çekindiğim muazzam fotoğraf bile öyle güzel gelmiyor gözüme. sözlük! ben çok özledim. samimiyeti çok özledim sözlük

özlemek cehennemdir, özlemek gelmeyeceğini bile bile özlemekse ölümden beterdir. özlemek keşke ölüm olsaydı dedirten bişeydir.

özlüyorum. ama gel gelelim özlediğim insan beni özlemiyor.

"sen yanımda ol, hep ol. bir seni seveyim. seninle sevişeyim. gözlerine dalıp sustuğun yerlerinden öpeyim." dedirtir. bunu diyen kadını kaybetmeyin, kendi dahil birçok şeyi ezip geçmiştir.