özdemir asaf

özdemir asaf, lavinia’yı henüz üniversite yıllarında platonik olarak aşık olduğu kıza yazmıştır. özdemir bu değerli dizeleri bir şiir yarışmasına göndermeye karar verir. katıldığı yarışmada özdemir asaf’ın şiiri büyük beğeni toplar ve yarışmayı kazanır. yarışmada kendisinden şiirini kürsüde okuması istenir ve o da bu isteği kabul eder. rivayete göre; özdemir asaf şiiri okurken aşık olduğu kız da salondadır ve şiirin okunma esnasında salondan ayrılır. özdemir bu duruma hayli içlenir ve asla duygularını aşikar etmez.

özdemir laviniyaya aşık olur öyle olur ki adını bile zikredemez isim takar ona,nazımsa aşka aşık olur onlarca kadın ismi zikreder

''aşklar içimde, i̇nsanlar yanımdadır. hiç biri uzaklaşamaz. demir gibiyim onlarla. yok etmek isteyen yıkamaz. bak yüzüme, bak sözüme, dünya kaçtı gözüme; çıkamaz.''

"bir kelimeye bin anlam yüklediğim zaman sana sesleneceğim."

"ağlamak, bazı acılarda yetmez, bazı ölümlere.. örtüsüdür bazı acıların, örter, örtülmez, savunur bir süre. ağlayanlar sevinmeli, sevin ağlıyabiliyorsan, acılar art arda dinmeli.. durur bir nöbetçi gibi, durur bir bekçi gibi, zamana gülmeli - gülmeli.. sevin ağlayabiliyorsan. unutmanın kardeşidir ağlamak. uyur uyanır yatağında duyguların, düşüncenin kucağında, hep çocuktur ağlamak..."

ben sana hep üşüyordum, çünkü kıştım nakıştım, bakıştım i̇nkar etmiyorum da bunu seni sevmek gibi büyük işlere kalkıştım ve lütfen inkar etme sana en çok ben yakıştım

bütün renkler aynı hızla kirleniyordu, birinciliği beyaza verdiler.

--- spoiler --- onun güzelliğini herkes görüyorsa o bence az güzeldir. herkes biliyorsa o bence hiç güzel değildir. onun güzelliğini yalnız ben görüyorsam bu sevgidir. yalnız ben biliyorsam bu aşktır. hiç kimse görmüyorsa bu yalnızlıktır. --- spoiler ---

(#2011595) "ne güzel insanlar vardı eskiden. çocukluğumuzu kaplamışlardı. bir masal anlatırlardı cinlerden, perilerden, büyük anneler, büyük babalar vardı. o zaman hepsi uzaktı ölümden. hem sevdirir hem korkuturlardı. acı hikayeleri bile tatlı başlardı demek bunun için gittiler hikayelerden. ne güzel insanlar vardı eskiden."

aşk sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin, kocaman denizlerde ender bir balık gibisin. bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür; sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.

zamanın, ateşin ve ölümün boyası beyaz. aşkın, yalanın, kinin rengini kırmızı yaz. düşlerin, sevginin ve saygının giysilerini maviye boya. yoksulluğun, umutsuzluğun ve ayrılık gömleğini kara çiz.

paraya para diyemeyen bir yazarımız

sevdiğim şairlerden. (bkz:yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılırsa yalnızlık olmaz.)

"ben uyurken duvarıma tırmandın güllerimi yoldun ve bütün şikayetin sen uyurken bahçene girenlerden"

eskisi kadar özlemiyorum seni, ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor yokluğunun takvimini tutmuyorum artık biraz yorgunum biraz da kirletti sensizlik beni nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama i̇yiyimler yamaladım dilime. hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni gel diye beklemiyorum artık, hatta istemiyorum gelmeni benim derdim yeter bana bana ne alıştım mı yokluğuna? tedirginim aslında, biraz kırgın tedirginim aslında, seni unutuyor olmak, nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde. ara sıra geliyorsun aklıma, bana ne diyorum vaz mı geçiyorum varlığından? ya başkasını seversem? inan o zaman seni hayatım boyunca affetmem

uykumun içinde bir rüya, 
rüyamda bir gece, 
gecede ben. bir yere gidiyorum, 
delice. aklımda sen.

i̇nsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri ? yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri ? hayat çocukken harbiden de güzeldi

seni saklayacağım inan yazdıklarımda, çizdiklerimde şarkılarımda, sözlerimde. sen kalacaksın kimse bilmeyecek ve kimseler görmeyecek seni, yaşayacaksın gözlerimde. sen göreceksin duyacaksın parıldayan bir sevi sıcaklığı, uyuyacak, uyanacaksın. bakacaksın, benzemiyor gelen günler geçenlere, dalacaksın. bir seviyi anlamak bir yaşam harcamaktır, harcayacaksın. seni yaşayacağım, anlatılmaz, yaşayacağım gözlerimde; gözlerimde saklayacağım. bir gün, tam anlatmaya... bakacaksın, gözlerimi kapayacağım... anlayacaksın.

aga o da güzel bir abimiz cumhuriyet dönemi edebiyatçılarındandır.. günümüzde ahiretten yönettiği sosyal medya hesaplarıyla popüler kültürün en popilerinden biri olup çıkmıştır..

yazdığı şiirler hiç tarzım değil. aşırı melankolik basit ve sanki vıcık vıcıkmış gibi. ama bazen vurucu cümleleri sadelikle aktarması güzel. genel anlamda abartıldığını düşünüyorum.

--- spoiler --- bana yaşadığın şehrin kapılarını aç, başka şehirleri özleyelim orada seninle. --- spoiler ---

95 yıl önce bugün sana gitme demeyeceğim üşüyorsun ceketimi al günün en güzel saatleri bunlar yanımda kal sana gitme demeyeceğim gene de sen bilirsin yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim i̇ncinirsin sana gitme demeyeceğim ama gitme lavinia adını gizleyeceğim sen de bilme lavinia dizelerinin şairi doğdu..

''benim söylemek için çırpındığım gecelerde, siz yoktunuz.''

ezbere bildiğim ender şiirlerindendir; aşka gönül ile düşersen yanarsın. zeka ile düşersen kavrulursun. akıl ile düşersen çıldırırsın. duygu ile düşersen gülünç olursun. aşka düşmezsen kalabalığa karışırsın, ezilirsin. sersem sersem bakınıp durma bir yol seç.

sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin, kocaman denizlerde ender bir balık gibisin. bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.

benim söylemek için çırpındığım gecelerde, siz yoktunuz. (bkz: altıncı gün)

“yeter gözlere verdiğin anlamsız sergi.”

“sakladığın kendini böldün iki yarım’a; i̇ki kez yaralandın bir yarım yara için”. kıymetini biliyoruz üstadım asaf, biliyoruz. #özdemirasaf

her ruh hâlimde, bi anda aklımda beliriveren ve (bkz: çiçek senfonisi) ‘nin başına oturmamı sağlayan -en sevdiğim- şair. bugün de açtım rastgele (değil aslında) bir şiir. here it is: duyguya taş duyguluysan işin zor, yaşamda yeniksindir. duyguluya sor, ona aşkları da acı verir. hep bir karanlığa uyanır, yalnız: düşleri gerçekleri, gerçekleri düşleridir. aldatsanız, aldansanız, o hep bir karanlığa uyur gibidir. hiç ölüsü yoktur, herkes, her şey anısındadır. geleceği geçmiş’in gözünden okur; hep bir yangının bacasındadır. gülerken bir düğündür, acı-son’lu, aldatılara uğurlayan gelinlerini. bir çocuk bahçesidir, renk-renk balonlu, savaşlara uğurlayan bebeklerini. sinmiş her şarkıya, her uyanı’ya, uykuya, ölümün yaşayan kardeşidir. hep sezer, sezdikçe duyguluya yengiler de hüzün gelir.

2010 da falan şey vardı ya özdemir asafdfsfha. affetsin, hep böyle okuyorum nerdeyse.

"dün sabaha karşı kendimle konuştum ben hep kendime çıkan bir yokuştum yokuşun başında bir düşman vardı onu vurmaya gittim kendimle vuruştum" bunu bugün bir yerde gördüm de yanlışlıkla ezberlemişim. belki burda görmüş bile olabilirim. i̇yi dedin gıral

“ eskisi kadar özlemiyorum seni, ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda.. adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor.. yokluğunun takvimini tutmuyorum artık. biraz yorgunum.. biraz kırgın.. biraz da kirletti sensizlik beni! nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama "iyiyimler? yamaladım dilime. tedirginim aslında, seni unutuyor olmak, hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.. gel diye beklemiyorum artık, hatta istemiyorum gelmeni.. nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde. arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum benim derdim yeter bana banane! alıştım mı yokluğuna? vaz mı geçiyorum, varlığından? tedirginim aslında, ya başkasını seversem? inan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..“

Sana hep, hep yeniden başlamak isterim..

bir kitap okuyordun, dalgın içinde insanlar seviyor ya da ölüyorlardı genç bir adamı öldürdüler romanda korktun, bütün yininle ağlamaya başladın o ölen ben değildim

"saçların uçuşurdu rüzgârdan. yanından seni seyrederdim. güneş yakardı, deniz yanardı.. sen konuşurdun, dinlerdim. gülerdin.. susardın, düşünürdün. benimle el – ele yürürdün.. yol biterdi. görmezdim seni.. zaman yıl yıl geçerdi. uzaktan, çok uzaklardan seni seyrederdim."

Sana gitme demeyeceğim. Yine de sen bilirsin. Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim, incinirsin.

Kim o, deme boşuna... Benim, ben. Öyle bir ben ki gelen kapına; Başdan başa sen. peki şu anlatımdaki inceliğe ne demeli ahh ahh konu aşk olunca 2=1 miş gerçekten

Hayatımda önemli bir yeri olan mükemmel insan

Sevinci kapıştılar taşımayı bilmeden, Şimdi bilen yok, nerede oturuyor. Köyün delisi Hüzün, yalnız kaldı yollarda Adam-adam, sınıyor, arıyor yoldaşını.. Kıskandıran özlemi, yüzünden okunuyor. Görünüp siliniyor o günden beri. Sevinç bin an gözlerde, dudaklarda. Yerini sevgilisi Hüzün'e bırakıyor. Sevinç'se, uzaklarda hep uzaklarda.. Şöyle bir görünüyor, hemencecik uçuyor. İşte o günden beri gözlerde, dudaklarda Hüzün, aramaktadır, yitik yavuklusunu. O günden beri Sevinç yerinde durmaz Ve kişiliğini ararken uzaklarda O günden beri kimliksiz hüzün olmaz...

Onu Lavinia'ya olan sevdasıyla tanıdım ve iyi ki tanımışım. Son dizenin aşığıyım Sana gitme demeyeceğim. Üşüyorsun ceketimi al. Günün en güzel saatleri bunlar. Yanımda kal. Sana gitme demeyeceğim. Gene de sen bilirsin. Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim, İncinirsin. Sana gitme demeyeceğim, Ama gitme, Lavinia. Adını gizleyeceğim Sen de bilme, Lavinia.

bir akşamüstü pencerenden bakıyordun ağır ağır yollara inen karanlığa bana benzeyen biri geçti evinin önünden kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya o geçen ben değildim bir gece yatağında uyuyordun uyanıverdin birden sessiz dünyaya bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan ve karanlıklar içindeydi odan seni gören ben değildim ben çok uzaktaydım o zaman gözlerin kavuştu ağlamaya, sebepsiz ağlamaya artık beni düşünmeye başladığından bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya bunu bilen ben değildim bir kitap okuyordun dalgın içinde insanlar seviyor ya da ölüyorlardı genç bir adamı öldürdüler romanda korktun, bütün yininle ağlamaya başladın o ölen ben değildim

Seni Saklayacağım Seni saklayacağım inan Yazdıklarımda, çizdiklerimde, Şarkılarımda, sözlerimde.Sen kalacaksın kimse bilmeyecek Ve kimseler görmeyecek seni, Yaşayacaksın gözlerimde.Sen göreceksin, duyacaksın Parıldayan bir sevi sıcaklığı, Uyuyacak, uyanacaksın.Bakacaksın, benzemiyor Gelen günler geçenlere, Dalacaksın.Bir seviyi anlamak Bir yaşam harcamaktır, Harcayacaksın.Seni yaşayacağım, anlatılmaz, Yaşayacağım gözlerimde; Gözlerimde saklayacağım.Bir gün, tam anlatmaya.. Bakacaksın, Gözlerimi kapayacağım.. Anlayacaksın.

"Aşkın matematiği farklıdır Lavinia. 2'den 1 çıkınca 0 kalır..."

“Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz” sözünün, şiirinde geçen dize olduğunu henüz öğrendiğim şair. Bu cümleyi herkesin içinde yüklenmiş bi kabul sanıyordum; anonim, özlü söz gibi. Bu kadar insanla özdeşleşebilen bi cümle doğurmak da her şairin harcı değildir sanırım. Hayret ve tebrikle.

Baharda kışı, kışın da baharı özler insan. Ne uzaksa onu özler. Kavuşmak şart mı boş ver. Bazı şeyler yokken güzel.