özdemir asaf

sana gitme demeyeceğim, ama gitme, lavinia.

"sana bir şiirler olmuş sevgilim. yüzün - gözün söz içinde. hangi imla kitabına baksam, ''ben'' den ayrı yazılıyorsun."

"herkes fazlasıyla sevmiş, ben eksikleriyle de sevdim oysa"

bütün renkler aynı hızla kirleniyordu birinciliği beyaza verdiler. (bkz: çok manidar be)

"sen gülünce gün cumartesi olur, bir kuş havalanır gökyüzüne."

"onu kırmış olmalı yaşamında birisi. dinledikçe susması, düşündükçe susması; tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi."

sensiz de denizi seyredebiliyorum. hem dalgaların dili seninkinden açık. ne kadar hatırlatsan kendini boş. sensiz de seni sevebiliyorum. hep boş konuşurduk hatırlar mısın, bula bula, karşılaştığımız zamanlarda. sen, sevgiden şımaran çocuk, ben şaşıran budala.

"yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz."

insanın büyüdükçe mi artıyor dertleri? yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?

en sevdiğim şairdir kendisi. sana gitme demeyeceğim, ama gitme, lavinia. adını gizleyeceğim sen de bilme, lavinia.

yalnızlık paylaşılmaz paylaşılsa yalnızlık olmaz .

bir şey yitirilmiş hiç eskimeyecektir onarmak zordur.

her seven, sevilenin boy aynasıdır. sevmek, sevilenin o aynaya bakmasıdır.

bu gün şöyle bir şiiriyle karşılaştım ve tekrar hayran oldum bu adama "sana bir şiirler olmuş sevgilim. yüzün-gözün söz içinde... hangi imla kitabına baksam, "ben" den ayrı yazılıyorsun..."

sana gitme demeyeceğim ama gitme lavinia adını gizleyeceğim sen de bilme lavinia

daha gidilecek yerlerimiz var su sohbetinizi dinler gideriz coştukça şarkılar, türkülar, sazlar rakı mı, şarap mı, içer gideriz geçse de umudun baharı yazı gözlerde kalıyor yaşanmış izi kimseler kınamaz burada bizi ne varsa hesabı öder gideriz

yalnızlık paylaşılmaz.

"herkes fazlasıyla sevmiş. ben eksikleriyle sevdim oysa." demiş bu güzel adam. ağzına, yüreğine sağlık özdemir asaf.

"çünkü gel. çünkü gelmen gerek. çünkü gelmezsen gidecek her şey."

"benim sevdam ulu çam gibidir: ne güzde yaprak döker, nede kışta boyun büker."

"biliyor musun üstad? hala kirlenen renkleri temizleyebilecek çocuklar var. ah bi de, bi de vurulmasalar."

"seni bir yaşam boyu bitirmek değil de sana hep, hep yeniden başlamak isterim"

"insanlar, insanların içinde insana hasret yaşarlar."

"aşkını dile getirmek için insanoğlu en çok şiiri tercih etmiş. özdemir asafa bu dizeleri yazdıracak başka ne olabilirdi ki ? sana bir şiirler olmuş sevgilim. yüzün-gözün söz içinde. hangi imla kitabına baksam, “ben” den ayrı yazılıyorsun."

sen kocaman çöllerde kalabalık gibisin kocaman denizlerde ender bir balık gibisin bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır, bir güldürür sen hem bir hastalık, hem de sağlık gibisin.

bekle dedi ve gitti. ben beklemedim, o da gelmedi. ölüm gibi bir şey oldu; ama kimse ölmedi..

eskisi kadar özlemiyorum seni, ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda.. adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor.. yokluğunun takvimini tutmuyorum artık. biraz yorgunum.. biraz kırgın.. biraz da kirletti sensizlik beni! nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama “iyiyimler” yamaladım dilime. tedirginim aslında, seni unutuyor olmak, hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.. gel diye beklemiyorum artık, hatta istemiyorum gelmeni.. nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde. arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum benim derdim yeter bana banane! alıştım mı yokluğuna? vaz mı geçiyorum, varlığından? tedirginim aslında, ya başkasını seversem? inan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..

"senden yana olanın da, sana karşı olanın da bir değeri yok; seni anlamadıkça."

r'leri söyleyemeyen özdemir asaf, bir gün taksiye biner. taksici; "buyyun neyeye?" der. taksici de r'leri söyleyemeyen birisidir. özdemir asaf, "kayaköy" derse, taksicinin kendisiyle alay ettiğini sanacağı için, "eminönü" der. karaköy'de inmesi gereken özdemir asaf, eminönü'nde iner ve karaköy'e yürür. çok güzel adammış özdemir asaf, dünyadan umudumu kesmediysem, onun gibi insanlar sayesinde.

üzme beni hayat misafirim sonuçta kalkar giderim

gelecekse beklenen, beklemek güzeldir. özleyecekse özlenen, özlemek güzeldir. ve sevecekse sevilen; o hayat herşeye bedeldir.

ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi

gecemidir seni bana düşündüren yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen.

"yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz"

sen kalacaksın kimse bilmeyecek ve kimseler görmeyecek seni, yaşayacaksın gözlerimde.

yıkıldı yolunu bekleyen şehir. artık gelsen de bir, gelmesen de.

"bunca vefasızlıktan sonra, bazılarının ederi kalmadı artık gönlümde. kaça deseler hiçe sayarım."

"bir şey kaldı, bir denizin kıyısında senden, bakışlarla yüklü, söylemelerle sessiz.. seninle dolu, seninle sensiz bir şey.. arandıkça bulunmamış yıllar yılı, bulundukça aramaklı"

söylenemiyor çok şey, susmadan

"sensiz de denizi seyredebiliyorum hem dalgaların dili seninkinden açık. ne kadar hatırlatsan kendini boş. sensiz de seni sevebiliyorum. hep boş konuşurduk hatırlar mısın, bula bula, karşılaştığımız zamanlarda. sen, sevgiden şımaran çocuk, ben şaşıran budala."

"hep seni ben uyuyamıyorum; eksi ben. seni ben unutamıyorum; eksi ben. seni ben saklayamıyorum; eksi ben. seni ben yok'layamıyorum; eksi ben. seni ben düşünüyorum; hepsi ben." şiirinden ister istemez hoşlandığım yazar. sevda sözleri kitabından görmüştüm.

"ağlama ağlamak biraz öteye kaçmaktır. ağlamam hüzünle anlaşmak ve kucaklaşmaktır. ağlamak sığınmaktır ne olsa avuç açmaktır. uzak da olsa, yakın da olsa biraz onu öteye itmektir. kişinin en kolay mutsuzluğu ağlamaktır, geçiştirir umutsuzluğu. daha zoru var, susmak zor susmak bir ağaç, dallarında, susmak, ağlamaları da tutuyor." ağlayanlara gelsin o zaman. hala ağlayabilenlere.

özlem bir gece, gecede bir uyku.. uykunun içinde ben. uyuyorum, uykudayım, yanımda sen. uykumun içinde bir rüya, rüyamda bir gece, gecede ben.. bir yere gidiyorum, delice.. aklımda sen. ben seni seviyorum, gizlice.. el-pençe duruyorum, yüzüne bakıyorum, söylemeden, tek hece. seni yitiriyorum çok karanlık bir anda.. birden uyanıyorum, bakıyorum aydınlık; uyuyorsun yanımda. güzelce. şiirini sevdiğim

son kadeh içilmiş, son söz edilmişti. bir düşünce sardı hepsini... bir hatıra bir hırs bir kıskançlık bir yanıltı bir kardeşlik bir yanlışlık bie kin bir ümid bi̇r şey i̇nsana ait...

"bir sevgiyi anlamak, bir yaşam harcamaktır... harcayacaksın!"

94 yıl önce bugün ankara'da doğan en sevdiğim şair. ancak haziranda doğan biri bu kadar duygulu olabilir zaten. sana bir şiirler olmuş sevgilim yüzün gözün söz içinde hangi imla kitabına baksam "ben"den ayrı yazılıyorsun edit: 3 yıl sonra kendime "salak mısın lan haziranda doğmakla duygulu olmanın ne ilgisi var?" demek istedim.

.. uykunun içinde bir rüya, rüyamda bir gece, gecede ben. bir yere gidiyorum, delice. aklımda sen. ..

ölünceye kadar seni bekleyecekmiş, sersem. ben seni beklerken ölmem ki... beklersem..

çünkü gel.. çünkü gelmen gerek. çünkü gelmezsen gidecek her şey.

"mevhibe beyat" adına yazılan şu şiirin sahibidir. bu şiir benim en çok sevdiğim ve tam 7 yıl boyunca kullandığım sosyal medya hesabımın ismi olarak kalmıştır.. "lavinia" sana gitme demeyeceğim. üşüyorsun ceketimi al. günün en güzel saatleri bunlar. yanımda kal. sana gitme demeyeceğim. gene de sen bilirsin. yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim, i̇ncinirsin. sana gitme demeyeceğim, ama gitme, lavinia. adını gizleyeceğim sen de bilme, lavinia.