çok üzülünce yapılan şeyler

Susmak der susarım

deli gibi ağlamak, deli gibi baş ağrısı çekmek akabinde evde deli gibi ağrı kesici aramak

müziklere balıklama dalmak. bir parça, iki parça dersin. bir bakmışsın saat sabahın beşi olmuş. güneşin doğduğunda yapılacak bir işin yoksa yatar zıbarırsın zaten.

Uyumak, uyandıkça uyumak

çok saçma ama midem ağrıyor ve kusuyorum.

Müzik dinlemek. Niyeyse bana iyi geliyor.

halıya çömelip ağlamak tarlası yanmış köylü gibi

Halıya boylu boyunca yatıp tavanı izlemek, koltuktan baş aşağı yatıp tavanı izlemek. Genel olarak garip şekillerde tavanı izlemek.

Kim bu üzülünce Nutella kaşiklayan şovmenler ? Ben üzülünce yemeden içmeden kesiliyorum. Hayattan kopuyorum be ... Bu arada çok üzülmek için şöyle bir kriterim var . Ben buna 6 ay sonra yine üzülür muyum diye kendime Bi soruyorum ona göre çok üzülüyorum.

Uyku yarı ölüm halidir derler. Uyumak en güzeli, madem ruhumuz ölmüş, bedenimiz de yarı ölüm halinde olsun.

Yatağa cenin şeklinde yatıp içi çıkana kadar aralıklı olarak ağlamak ve yaklaşık bir hafta sadece suyla yaşamak

Hic bir şey… Ben cok üzülünce hic bir sey yapmak gelmiyor icimden açiyorum damardan bi şarkı öyle mal gibi butun gün yatagin icinde aglayip sümüklü sümüklü depresyona giriyorum🤷🏻‍♀️

kosmak. nereye gittigini bilmeden uzerinde sadece sort ve tisortle hava durumu farketmeksizin kosmak. nefes alamayacak duruma gelip kipkirimizi olana dek kosmak. o duruma gelince sirtustu yere yatip aglamak. gozyaslariniz kulaginiza kaciyor ama haberiniz olsun. evden cok uzaklasinca da eve donmesi cok zor oluyor. terli, ac ve susamis oluyorsunuz. hava da soguksa iyice sictiniz. bunlari dert edinirken uzuldugunuz sey gecip gitmis oluyor.

Biraz Müslüm baba,Yıldız tilbe... Bolca gözyaşı ve sigara... Uzaklara dalışlar.. Sessizlik.. Karanlık.

Üzgün bir şekilde günlük hayatına devam etmeye çalışmak çünkü aile evi...

Susmak. Dünyayla iletişimi olabildiğince minimuma indirmek, bağlantıyı olabildiğince koparmak. Içine kapanmak. Hislerin alınmış gibi, bir hayalin içinde yaşıyormuş gibi hissetmek. Ne yürüyen sensin, ne yemek yiyen sensin, ne bedenin senin bedenin. Öyle bomboş, yapılması elzem şeyleri yaparken kendini uzaktan izlemek. Daha fazla yara almadan, iyileşmeyi beklemek.

takarım kulaklığı kopartırım hayattan bağımı…

Ben girip sözlüğe yazıyorum

bir ara günlük tutuyordum kafamı dağıtmak için fakat oraya dahi yazamayacağım şeyler olduğunu anladığımda bundan vazgeçtim. çok berbat değil mi? birisi okur korkusu değil bu, tekrardan ben okursam korkusu. çünkü o yazılanlarla zaten kafanın içinde mücadele etmiyormuşsun gibi birde tekrar tekrar okumak... şu sıralar tavanla bakışıyoruz. birçok insanın aksine üzgünken müzik bile dinleyemem. dışarı çıkıp yürüsem yine dönüp dolaşıp geleceğim yer aynı yer olacak. bana üzüntüyü veren yer, evim :) tavanla bakışmak güzel yahu. avizenin bir anda üzerine düşme ihtimalini hesaplamak ve kaç dikişle dönerim ölümün ucundan diye düşünmek... tavan ideal.

Yazın 40 derece sıcakta 3 saat yürümüşüm gibi midem bulanıyor. Bir nevi enfeksiyon halleri haliyle hiçbir şey yapamadan sadece uyuyorsun. Kendini kandırıyorsun üzüntüden midem bulandığı için acile gidip serum yemişliğim bile vardır.

bulutların hareket edişini izliyorum bazen, geceyse yıldızları izlerim. bol bol ağlarım hiçbir şey hissetmesem de. ruhsuzlaşır işi gücü bırakır yatarım bi yere. sonra düşünür düşünür kafayı yiyip gülmeye başlarım. biliyorum manyağım.

Boş boş etrafa bakıp sigara içmek

Eskiden dolup saçma şeylere ağlardım şimdi bahçeye inip kedi seviyorum. Sıpalar bütün derdimi tasamı yok ediyorlar.

Yemek yemek. Ama ben mutlu olunca, heyecanlanınca, stresli olunca ve/veya bilumum duygu yoğunluklarında yemek yerim. Cok da üzülmeye özgü değil yani

Yürümek. Keşke istediğimiz saatte yürüyebildiğimiz bir ülkemiz olsaydı. Şu saatte kendimi atsam sokağa yüksek ihtimalle evime dönemeyeceğim gibi haberlere de konu olacağım. Ve 'o saatte orada ne işi vardı' diyecekler. Küfredeyim böyle zihniyete.

bir klasik olarak uyuyoz ya. önceden bi bankta oturup müzik falan dinlerdim ama bunu bile yapamayacak kadar yorgunum artık

yere yatıyorum ben

kendimi hatırlayım diye defterim var ona yazarım. sonra kendime tavsiyede bulunurum. sonuçta insan beşer şaşar. ileride zaman geçer de üzüldüğüm şeyleri küçümseyip tekrar aynı hatayı yaparım diye arada okurum. kendime kendimi hatırlatırım. aynı hatayı tekrar yapmaya mani olurum. bir destekçim varsa bu hayatta o da bizzat şahsım. herkes gelip geçici ancak ölene kadar aynı bedeni taşıyıp, sonuçları yaşayacak olan kişi yine benim.

Müzik dinleyerek bilmediğim sokaklarda avare gezmek.

(bkz: Çok üzülmek ) asfhjlş

Midem bulanır genelde, kusmamak için uğraşırım. (bkz: kusma fobisi olan kişi)

Konuya göre bir arabesk müzik dinleyip daha da çok üzülüp ağlaya ağlaya uyumak

ağlayarak çıktığım yürüyüşlerin bana iyi gelmediği bir zaman olmamıştır. ardından duş ve uyku.

Dıştan gözüken bom boş duvarı izlediğimdir. İçimde kocaman bir savaş verirken..

napalım yatıp tavanı izliyoruz öyle

mide bulanıyo üzülünce kusasım geliyo hep , uyumaktan başka çare bulamıyorum kendime

Uyuyorum. Uyku ruhuma, kalbime, iyi geliyor. Uykum hüznümle iyi anlaşıyor..

Yatağa uzanıp olur olmadık şeylere kuruluyorum

Yemek yapmak ve yemek> her türlü terapi

Düşündüm de ben sanırım hiç o kadar üzülmedim veya hatırlamıyorum. Bir şekilde geçirmişim yani. Babamın bana dediği bir laf vardır. elinden gelmeyen hiçbir şey için kendini üzme ve düğümü dişine vurma ( yani elinle çözebilecekken hallet babında kullanır) babamın kati surette dinlediğim ve uyguladığım nasihatleridir bunlar. O yüzden biraz da kendi gamsız, en azından ne yapabilirim ki olduysa oldu/ canımı mı alacaklar sanki, tarzındaki düşünce anlayışımdan dolayı standart bir düzeyde hayatıma devam ediyorum. Hoş sevindiğim şeyler de çok azdır. Demek ki ben malım. (bkz: dünya sikime minare götüme )

Çok üzüldüğünü belli etmemek .eğer belli edersin daha çok üzeceklerinden korkmak .çünkü üzüdüğünü anlatıp anlaşılmamak daha çok üzer .kısır döngü işte .

Çok üzülsem bile gülmeye devam ediyorum hatta bilerek üzüntümü bastırmak için çevreye karşı daha çok gülüyorum en ufak bir boşlukta hemen yalnız kaldığımda da ağlamaya başlıyorum. :')