Düşündüm de ben sanırım hiç o kadar üzülmedim veya hatırlamıyorum. Bir şekilde geçirmişim yani.
Babamın bana dediği bir laf vardır.
elinden gelmeyen hiçbir şey için kendini üzme ve
düğümü dişine vurma ( yani elinle çözebilecekken hallet babında kullanır) babamın kati surette dinlediğim ve uyguladığım nasihatleridir bunlar. O yüzden biraz da kendi gamsız, en azından ne yapabilirim ki olduysa oldu/ canımı mı alacaklar sanki, tarzındaki düşünce anlayışımdan dolayı standart bir düzeyde hayatıma devam ediyorum. Hoş sevindiğim şeyler de çok azdır. Demek ki ben malım.
(bkz: dünya sikime minare götüme )