çocukluğa dair gülümseten detaylar

ilkokulda ayşegül adındaki kızın yanağımdan sürekli makas alması. benimse utangaçlıktan yerin dibine geçmem her seferinde. aşk hayatım hızlı başlamış aslında. (bkz: zirvede bıraktıysam demek ki)

Küçüktüm. Bu kadar.

Ne zaman dışarı oynamaya çıksam, bana bisiklet çarpması.. Küçükken en az 4 bisiklet kazam var böyle ama biri var kiii üff... Bildiğiniz ağzım gözüm dağılmıştı. O kazadan kalan burnumun yanında minicik izim var. Bayılıyorum o ize..

(#2293833) (:

Lacivert patiklerim, yamalı pantolonlarım ve çük kadar bisikletim. Bu kadar.

Başlığı görünce aklıma geldi. Geçenlerde şunu görünce çocuklar gibi şen oldum hemen gittim abime attım ajshsj Aranızda bilen yapan var mı bunu, bu bizim abimle favori hareketimizdi çocukken. Adı da var bunun; "kuş kuş" :d Çok küçükken annem abimle ikimizi yapardı böyle, o öğretti zaten. Sonra sonra abimle en ekşınlı aktivitemiz haline geldi. Düştüm düşeceğim heyecanıyla abi kuş kuş yapalım mııığ diye peşinde az dolanmadım. Hala arada, "Kızıl kuş kuş?" Deyip aklımı karıştırır. En son geçtiğimiz haftalarda annem gel kuş kuş yapayım seni dedi anne büyüdüm ben düşürürsün diyince ben seni düşürecek kadar güçten düşmedim daha deyip şu yaşımda kuş kuş yaptık hem de koltuğun üzerinde ahjzjsjs Devrildik tabi sonunda. Sizi de bu şahane hareketi yapmaya davet ediyorum. Tek ihtiyacınız olan 1 adet kaldırabileceğiniz insan.

Çocukken evden misafir gidince hep ağlardım. Kimin hangi koltukta oturduğunu sayıklardım. - o bu koltukta oturdu. O da burda. Niye gittiler( epey uzun süre ağladığımı hatırlıyorum)

Böyle düşününce aklıma birşey gelmemesi beni bir miktar üzdü. Gerçi hayat beni hep üzdü.

Araçlara olan ilgimden dolayı oyuncak tır alınmıştı bana. Kırmızı çekici ve gri dorse. Oynarken devrilmişti de "Aa baba bak, tır devrildi hadi kaldıralım." dedim. Onda kaltı, geldi yanıma, beraber gerçekten efor sarf edermişçesine zarla zorla düzelttik tırı. Çocukluğumda hatorladığım kadarıyla babamla beraber oyun oynadığımız tek anımdır.

Patiklerim. Lacivert, yıldızlı. Çok severdim. Annem çeyiz sandığında saklıyor şimdi. Çocuğuma da giydirecekmiş. Olursa. Olmaz bence. Ufacıkmış ayağım ya. Geçen giymeye çalıştım mesela, olmadı. Küçülmüş patik bence. O kadar büyümüş olamam çünkü. Büyümedim de mi?

Annemle babam memur olduğu için küçük yaşta kreşe girmiş ve birinci sınıfa başlayana kadar kreşte büyümüştüm. Kreşte öğlen saatleri yemek duasını öğretmişlerdi ve öğleden sonraki aktivitelerdeyse tekerlemeleri öğrenmiştim. Akşamları yemek duasını okumam ve ardından sofrada babama haber izletmeden öğrendiğim tekerlemeleri söyleyip bizimkilerin akşam neşesi olduğum zamanlar 21 yaşındayken bile aklıma gelince hafif bir tebessüm oluşturuyor.

Çocukken kolbastı oynamayı çok severdim. Ama tabi ölümlü kanlı şeylerden de çok korkardım. Bir gün arabada giderken eniştem yanımda oturuyordu. Bir adam ölmüştü, yerde yatıyordu. Üstünüde gazeteyle örtmüşlerdi. Eniştem ben korkmayayım diye döndü ve bana dedi ki "korkma çocuğum. adam kolbastı oynamış yorulmuş yerde uzanıp dinleniyor"

Okuldaki her gösteride olurdum. Şiir okunurdu, dans edilirdi.. 23 Nisan’da okulun bahçesinde gösteri esnasında ailemle göz göze gelmem, bana el sallamaları, bittikten sonra herkesin beni alkışlaması gözümün önüne geliyor. Çocukken ne kadar mutlu ederdi beni:’)

Babaannemlerle aynı mahallede otururduk onların bahçeli bi evi vardı ve sadece dedemle ikisi kalırlardı. Bazı zamanlar abimle ben babaannemlerde kalırdık. Her sabah güzel güzel kahvaltı ederdik e tabi saç baş dağınık okula gidilmez babaannem saçımı at kuyruğu yapardı benim saçlar da biraz hırçındır hep çıkardı ordan burdan o da bunu engellemek için elini hafif ıslatırdı haci şakir sabununa değdirip saçımı yapıştırırdı.. bütün gün saçım kalıp gibi dururdu hiç çıkmadan. Akşam eve geldiğimizde ise dedem abimin ödevlerini yapardı ben kendi ödevlerimi her şey bittikten sonra da dedem saz çalardı biz dinlerdik.. tek göz odalı eve ne çok mutluluk sığdırmıştık..

Daha 5 yaşında falandık heralde. Babamın araba evin önünde çekili duruyor. Tabi çocuk aklı işte nolcak demeden canım ikizciğim babamdan gizli arabayı çalıştırmış araba öne doğru gitmiş falan. Önünde de benim terliklerim varmış araba ezmiş. Ben de terliklerim ezildi diye ağlamıştım. Şimdi düşününce çok komik geliyor ama o zaman işler farklıydı tabi xnjxjzjx

babamın bahçe işlerini, ıvır zıvırlığını, annemin de yemeklerini yaptığı villanın sahibi kemal amcanın çocukları havuza girerlerdi top oynarlardı beraber. ben de aralarına katılmak istediğimde dışlarlardı beni. kendimi çok kötü hissederdim. kemal amca çocuklarını haftada 2 gün dışarı yollar, villayı benim kullanımıma açardı adeta. havuzu kullanırdım, oyun salonunda oynardım. hatta kendisinin bana yüzme öğretmişliği bile var. :) aradan geçen 23 yıldan sonra kendisinin bana verdiği eğitim destekleri sayesinde boğaziçi üniversitesi işletme mezunu, 5 dil bilen birisi olarak yetiştirdim kendimi. kendisini her hatırladığımda yüzümde bir tebessüm oluşur. ruhu şâd olsun.

Yarım saattir düşünüyorum bir tane gelmedi aklıma

(Bulamadı)

pek çocuk ortamım yoktu. hep erkekler vardı, ve büyük abiler. erkek çocukları ile iletişim kurmaya çalışırdım ama asla erkek gibi bı kız olamadığım için aralarına almazlardı beni. bı gün herkes babası ile hava atıyor. benim babamın kasaturasını gördüm dört düğüm vardır. öbürü benim babamın yedi gibi rakamlar söylüyorlar. bende merak ettim babamın odasına girdim, asla izin vermez buna ama yalnızlık zor, bı şekilde kabul ettirmem lazım kendimi. çekmeceleri karıştırırken bıçağı buldum. başladım düğüm saymaya o sırada odadan sorumlu abi geldi. elimde bıçak, kaldığım yeri unutmamak için ipi de bırakmıyorum. ne yapıyorsunuz dedi. sayı saymayı öğreniyorum tarzında saçmaladım. beni çıkardı odadan babama söyleme diye yalvarıyorum. aklımda o saydığım sayıyı tekrar ediyorum, on yedi, on yedi, on yedi. sonra gittim koşa koşa on yedi babamın on yedi düğümü var devamını sayamadim dedim. büyük iş başarmış gibi. şaşkınlık ve benim kazandığım için tebrik bekleyen halim... sonradan öğrendim tabi onların ne işe yaradığını. özel kuvvetler geldi askeriyeye kardeşim abla düğümlere bak dedi. aaa hakikaten ne işe yarıyor onlar dedim. anlattı ve hiç normal bı çocukluğum olmadığını bir kez daha anladım. biz asker çocukları büyük tramvalarin, küçük kızları ...

Mahalle maçları yaparken ezan okunduğundaki o içten içe yaşanan burukluk :))

çocukluğuma dair her bir detay beni gülümsetiyor 🌼

- kışın felaket kar yağması, yazları besten itibaren havanın püfür püfür esmesi - cuma günleri teyzemlerle toplanıp yabancı damat seyretmek - cumartesi günleri rahmetli anneannem ve dedemlerle gecirmek - milli bayramlarda stadyumların kapatılıp gösteriler ve konserler verilmesi - nickelodeon, cartoon network, jetix, yumurcak tv gibi kanallarda yayınlanan süper cizgi filmler