çocukken inanılan garip şeyler

babamın midesinde sorun vardı ve hep hıçkırıyordu. bende baya küçüğüm ve evin en küçüğüyüm. babama hıçkırık sebebini sorduğumda "hamileyim" demişti. dereden sandıkla geldiğime inanmış olan ben buna mı inanmayacaktım? e inandım tabi. e zaten son numarayım. şımartılmışım, kardeş ister miyim? nayır. babamın midesine attığım tekmenin, yumruğun haddi hesabı yok, sırf biricik kardeşim düşsün diye. canım babam beni can evimden vurmuş; kıskançlık.

osurdugumda günaha girdigimi düşünüp tövbe ederdim..

denize ne zaman girsem tarkandaki ahtopot beni alıcakmış gibi hissederdim

damdaki güneş enerjilerini tövbe haşa allah zannederdim.karşısına gecer dua falan ederdim.eee allah var yukarda dersen bende dama cıkar güneş enerjisine taparım

babamın duvarda asılı bir fotoğrafı vardı. töbe yarabbi, onu gösterip "anne bu allah de mi" dermişim.

babannem gece sakız çiğneme insan eti çiğnemiş gibi olursun derdi. korkudan sakız çiğneyemezdim amk.

israrla serdar ortaç a erkek demelerine rağmen sesinden dolayı kadın zannetmem

ben yıllarca ''her sene yaşım büyüyor ama kimlikteki doğum tarihi niye ilerlemiyor'' diye ağlamış insanım

tosbaların etçil olduğuna inanırdım her gördüğümde kaçardım .

şu karanlıkta parlayan yıldızlar var ya adlarını bilmiyorum. belki anlamışsınızdır. karyolamın gördüğü açıya o yıldızlardan yapıştırmıştık. gece onların sönmesini beklerdim hep. i̇natlaşırdım kendimle "onlar sönecek ve ben görüp öyle uyuyacağım." diye. sonra uyuyakalırdım tabiki. sabah uyandığımda sönmüş olurlardı ve ben hep üzülürdüm "ben uyuduktan sonra onlar da pes etti. bak yine kaçırdım." diye. tabi büyüdüm ve işin tüm gizemi bozuldu. şimdi yine var odamın duvarında o yıldızlardan. arada hala inatlaşıyorum. sonra "ne saçma insansın sen nisyan." diye kendime kızıp yumuyorum gözlerimi.

dünyada insanların yaşadığı

yağmur yağınca bulutlar altına yapıyor diye düşünürdüm maşallah zehir gibi cocukmusum

öpüşülerek çocuk olduğunu sanmak...

4-5 yaşlarındayken kuzenim tarafından öpülmüştüm o günden sonra ne zaman karnım ağrısa hamileyim diye düşünüyodum

benzin cikan yerlerde benzillik olmasi

samanyolunda ki salihi melek sanıyodum bi ara dedeme bu allahla konusuyordur dimi sonucta melek demistim...

belki inanmayacaksınız ama lana del rey'le cemal reşit rey'in akraba olduğuna inanıyodum

kuşbaşı eti gerçekten kuşun başı sanıyordum ve insanlar bunu nasıl yiyor çok kötüler diye kuş gördüğüm zaman hep üzülüyordum

kafatasımızın içinde beyin değilde saçların dolu olduğuna inanırdım. gerçi beyinsiz insan hala çok acaba onlarda ne var😀

tek insan ben varım allah bana şaka yapıyor sanıyordum.

yıllarca babam yurt dışında çalıştığı için arada bir gelip giderdi bizdeki de akıl ya işte dayımı hep babam zannederdim..

filmlerdeki insanlar vurulduklarında gerçekten ölüyorlar zannediyordum. ve bir film için kendi hayatından vazgeçme fikri bana dehşet veriyordu.sonra o oyuncuları başka yapıtlarda da görünce duruma ayıktım.

muhabbet kuşlarının tüylerinin boyandığını sanırdım :ddd

kahve içersen kararırsın

ezan okuyanı allah zannederdim...sabah namazında korkardım hep

çoçuklar çay sevmez hep sevmediğime inandırıldım hâlada içmem.

betona oturursan çocuğun olmaz demişlerdi. nasıl çocuk sahibi olmak istiyorsam 10 yaşına kadar betona oturamamıştım.

televizyonda insanların yaşadığına inanmam..

abim bir gün bir arkadaşına " annen seni doğurmamış sıçmış" dedi. o günden beri ben çocuk kadının anüsünden doğuyor zannediyordum. dipçe : hemşireyim. i̇lk staj yerim kadın doğum servisi olmuştu..

çocuklar göbek deliğinden doğuyor sanıyordum. hem de buna öyle inanıyordum ki herkese de öyle diyordum. (bkz: biliyormusun göbek değilinden doğuyormuşuz)

ezanı allah'ın okuduğunu sanma

diş perisi

(#1787535) :))

i̇nsanlar büyüyünce guzellesiyo saniyodum

elmalı kurabiyenin içindekini kıyma sanıp yemiyodum

nefesimizin sınırlı oldugunu düşünürdüm. aklıma geldikçe nefesimi tutardım hakkım bitmesin diye.

kaç yaşında olduğumu hatırlamamakla birlikte ulaşabildiğim en eski anılarımdan biri galiba. korktuğum için net hatırlıyor olabilirim. olay şu: benden iki yaş büyük kuzenim salıncaktan düşmüştü ve hastaneye götürülmüştü. kafatası röntgeni çekildi ve bana "kafasındaki kemiklerin fotoğrafı" diye bir açıklama yaptılar. ben de bu "fotoğrafları" çekmek için kafasını açtıklarını ve kemikleri çıkardıklarını zannetmiştim. bu yüzden kuzenimi birkaç ay görmek istemedim. çünkü kafasında artık kemik olmadığını, kafasının boş bir yastık kılıfına benzediğini sanmıştım.

çocuk halimin başka bir insan büyük halimin başka bir insan olduğunu düşünüyordum. ve büyük halimle tanışmak istiyordum. nasıl hayal gücü amaaa bxmdjdön

abimle parka gittiğimizde hep bana tuhaf şeyler anlatırdı mesela salıncağı boş sallarsan görünmeyen canlıların orda sallandığını söylerdi o yüzden salıncaktan indiğinde durdur salıncağı öyle in derdi ben de hep salıncağı durdurarak inerdim rüzgar esse bile salıncağı durduramaya çalışırım . alışkanlık olmuş hala boş sallanan bi salıncak gördüğümde durdurup öyle giderim . hep abimin yüzünden böyle şeyleri gerçek sanıyorum

yüksek sesle geçen uçakların bizi bombalayacağını sanardım. onlar geçerken olduğum yere çöker ağlamaya başlardım

elektrikler kesilince dizide oynayanların donduğunu sanardım. ablama sorduğumda hakaretlerle doğruyu açıklamıştı. bir de sarışın olduğum için yengem seni almanlardan aldık diye kandırırdı. ben de inanıp ağlardım.

ben küçükken çok talan söylerdim sonra o söylediğim yalana kendim de inanırdım

abi geceleri gelen adını bir türlü koyamadığımız yorganda hiçbir açık yer kalmayınca bizi göremeyen o gizemli canavar. lan ben yorganın içinde havasızlıktan ölecem , kendi kimyasal gazıma marus kaldığım halde kafamı çıkarıp bakamazdım senide unutmadım.

büyüyünce cumhurbaşkanı olacağıma inanıyordum harap oldum

Günah işlersem taş olacağım. Helak olan bir toplum olursak yanlış durmuyor ama çocukları da böyle korkutmayın be dbhddhdh bu taş şimdi insan mı diye soruyordum

Büyüklerimi üzersem Allah’ın beni taş yapacağı..... Merdivenimiz mermerdi. Ve üzerinde yüze benzer deseni vardı. (#3959406) aynı buradaki gibi düşünüyordum. Hatta bir gün başına geçip ağlaya ağlaya niye büyüklerini üzdün diye hesap sormuştum.

Dua ettiğim an kabul olacağını sanardım dkdjsjuejsjdjd “allahım bana biy çikolata yollay mısın?”

Çocukken babaannemle namaz kılarken babaannem anlık olarak kalkıp bişi yapacaksa (örn: yemeğin altını kısıcaksa vs) seccadenin ucunu kıvırırdı 'neden böyle yapıyosun ki babaaane' diye sorduğumda 'şeytan gelir namaz kılar çocuğum olmaz öyle derdi' ben de kıvırırdım hemen.. yıllar yıllar sonra bir misafirimiz de bunu yapmıştı babam neden diye sorduğunda aynı mazereti sunmuştu sonra babam kahkaha atıp şey demişti: "Şeytan namaz kılmaya mı yeltenicek allah aşkına? Eğer kılmak istiyosa ben ona en güzel seccadeyi yaptırayım olur mu öyle kıvırma felan" Ndsmmdmazmmamzs

Tabakta ne kadar pilav tanesi bırakırsan o kadar çocuğun olur zannediyordum, haliyle tabağı sil süpür yapıyordum. Yemeği yarım bırakmıyordum :D

ahşap eşyalara vurunca ya da üzerine bir şey koyunca falan hissediyor sanıyordum.