çocukken inanılan garip şeyler

cinlerin en sevdiği nimetin soğan olduğunu söylerlerdi. rivayete göre cinlerin en değerli hazinesiymiş. yere atarsak gelip bize musallat olacaklarmış.

hep çocuk kalıcam sanıyordum

yarını haftanın günlerinden biri sanıyordum

cuma günü sakız çiğnemek ölü eti çiğnemekle aynı günahtadır derdi rahmetli. ona da onun rahmetli büyükleri anlatmış.

kalabalık yerlerde bana bi şey olmayacağına beni amcaların kurtaracağına inanırdım şimdi o amcalar ya tecavüz ediyor ya da bomba patlatıyor

yakışıklıyım ben

yan komşumuz vardı evcilik oynardık. 6 yaşında falanız,ben kızı hayvan gibi öpüyodum. nişanlım diyodum,sonrasında taşındı. ama o zamanlar hızlıydık şimdi,ahı var sanırım şuan üstümde.

oyuncaklarımın bir gün canlanacağına inanıyodum. hatta bazen ya o beni sevmezse bana kötülü bisey yaparsa canımı acıtırsa diye düşünüp korkardım . canlanmasınlar diye dua ederdim (bkz: çaki izlemenin yan etkileri)

sol bi partinin iktidar olacağı düşüncesi çocukluk işte

boyumun uzayışının yaşam boyu devam edeceği. ve bu nedenle gökdelenlerde çok yaşlı insanların yaşadığı.

evlenmezsek yaşlanmayız sanıyodum

amnem "sen karnımdayken göbek bağıla besleniyordun" demişti çocukluk işte ben de gerçekten yediği yemekler o bağ ile benim mideme geçiyor sanırdım. bi de annem nasıl aç kalmıyor diye şaşardım. üstüne üstlük bu konuyla alakalı bir çok arkadaşımla ciddi tartışmalara da girmiştim.

televizyonun içine girince o an ekrandaki yere gidiceğimizi sanardım bide

ayağımı yatağın dışına uzatırsam öcülerin ayağımı keseceği koparacağı veya beni kaçıracağı. gerçi hâlâ inanıyorum :/

büyümenin güzel bi halt olduğuna inandım durdum sonuç hüsran

asansörlerin insan yediklerini saniyodum :d

tv deki oyuncuların küçük insanlar olduğunu ve orada yaşadığını.bit gün ya yi kırıp onlarda oyuncak bebeklerimin arasına katmak en büyük hayalimdi; )

noel baba ya harbi inanıyordum amk, gelmedi hiç

oyyy kuzum diye sevenlerin beni kesip yiyeceklerini sanıyordum

yumurtanın sarı kısmı büyüyünce civciv oluyo sanıyodum yada sıcakta tutunca civciv çıkar içinden falan sanıyodum bu yüzden çok bekleyen yumurtayı kırarken falan korkardım civciv fırlıcak içinden diye

allah'ın erkek olduğunu,köpeklerin kedi kedilerinde fare yediğini sanardım.

teyzem hamileydi ben de nasıl oldu diye sormuştum o da şey demişti "enişten avizeye tükürmüş ben de avizenin altında esnedim" hiçbir şeye inanmadığım gibi inanmakla kalmayıp avize olan evlerde esnemekten korkuyodum.

abimin beni sevdiğini sanıyodum

ilkokul öğretmenime aşıktım ve büyüdüğümde onla evlenceğimi düşünürdüm sonra 5.sınıfta düğün kartı yolladılar düğününe gittim oturup ağladım ve ceketimi ona hatıra olsun diye salonda bırakıp çıktım. e küçüğüz falan ama bizimde gururumuz var

hadiseyi shakira'nın kardeşi sanıyordum.

her yağmur yağdığında allahın bardakla su boşalttığını düşünmek

küçükken tüplü televizyonumız vardı. tv'de izlediğim her şeyin, herkesin televizyonun içinde olduğunu sanırdım. bir gün televizyonumuz bozuldu ve babamla tvnin arka kapağını söküp tamir edecektik. ben içinde insanları, çizgi film kahramanlarını göreceğim diye çok heyecanlanmıştım. tabi sonrasını tahmin etmek hiç de zor değil. yıkıldım be abiler...

mandalinalar hala portakallarin yavrusu benim için 😇😇 babam arabayı park etmek için arkasını döndüğünde araba anlıyor ve otomatik olarak geriye gidiyor sanıyordum bir de sadece sigara içenlerin sakalı bıyığı çıkıyor sanıyordum çünkü babam iciyordu

ben odadan ciktigimda oyuncaklarimin canlandigini dusunurdum. bu yuzden onlara hep iyi davrandim, olur da gece ben uyurken canlanirlarsa bana kiyamasinlar diye :)

yerdeki fayanslarin cizgisine sağ ayağımla bastiysam sol ayagimlada basmam lazımdı. yoksa dengemin bozulduğuna inanirdim

yuce honosu allah saniyodum be

koridor karanlıkken ışıklı bi odaya çabuk gitmezsem bir şeylerin belirip beni götüreceğine inanırdım

yılın bi azalarak gittiğini düşünüyodum

çürüyen dişimin fırçaladıkça düzeleceğine inanıyordum. banyoda yarım saat ''hadi signal oğlum hadi'' eşliğinde dişlerimi fırçaladığımı hatırlıyorum.

babaannem hep gece sakız çiğnerken "ölü eti çiğniyorsun" derdi. bende inanırdım mezardakilerin eti ağzıma gelecek sanırdım. uzun süre sakız çiğneyemedim. çocukluğumun kabusudur.

annemin ve babamın sonsuza kadar yanımda kalacağına inaniyodum.

küçükken yoganın altına girince bana hiçbirşeyin zarar veremeyeceğine inanırdım

babamla halamı türkücü sanardım

bi oyuncağım vardı ve ondan dilek dilediğimde gerçek olacağını sanardım. hatta bir keresinde babamın bana at almasını istemiştim merak edenlere söyleyim gerçekleşmedi arkdşlr.

diş perisine inanırdım. çıkan dişimi yastığımın altına koyduğumda para bırakacaklarına inanırdım.

ayın beni takip ettiğine inanıyordum

cin. gelsin eksiler :d

hamile olanların bebek yediğini zannederdim.

annemin korkutmak için kullandığı karnından kurt çıkar cümlesini göbek deliğinden kurt çıkması olarak biliyordum. gerçeğini öğrenmek tam bir yıkım olmuştu.

ne oldu, neden öyle saçma bir şeye inandım bilmiyorum, amcamı ben öldürdüm zannederdim. 'allah'ım küçükken ne kadar malmışım' dedirten bir olay benim için.

abd nin yada nasanın gelişmiş uydularının duvarın ıcını bıle gordugunu soyledıler. bende tuvalete gırınce izlendıgımı zannedıyordum ama gotummun o kadar kıymetlı olmadıgını sonradan ogrendım

öncelikle dolaptan canavar çıkacağına, kolanın aslında zeytin suyu olduğuna ve inanmazsınız bir gün kuzenimle oturup televizyon beyin vidalarını söktük bakın fiş falan takılı. sözde içindeki abur cuburu alıcaz reklamlarda çıkıyolar ya, sonra işte yengem geldi aceleyle fişi çekti elinde terlik falan ben de o zaman tanrıça değilim tabi dört nala koşmuştum.

küçükken ablamlarla aynı odada uyurduk. ben erken yatardım tabi. etraftan sesler gelirdi "çıt" diye. eski evimiz dubleksti belki merdivenlerden geliyordu belki dışarıdan ama çok korkardım. korkak olduğum kadar gururluydum da gidip korkuyorum gelin demezdim. gözümü tavana diktiğimde çizgi filmlerde ne kadar kötü karakter varsa onları görürdüm. insan pamuk prensesin üvey annesinden yahut elma veren cadıdan korkar mı? ben korkardım. bir yastığım vardı; pembe bir yıldız. gülümserdi bana. o yastığı alıp sarılırdım hemen. yastık dediysem oyuncak. o cadılar birden güzel çizgi film karakterlerine dönüşürdü ve ben gülümseyerek uyurdum. o yastığın hep bana uğur getirdiğine ve beni koruduğunu inanırdım. sonra büyüdüm; yastık hala bende, duruyor odamda. ama artık sarılınca bir şey olmuyor. ben büyüdüm ve yastık o güzel özelliğini yitirdi. ilk hayal kırıklığım belki o yastık. hala seviyorum ama.

ayakkabimi ters giydiğimde tüm günümün ters gideceğini zannederdim..

teknoloji nin 3310 dan daha ileriye gidemeyeceği