çocukken hayal edilen meslekler

simitçi olmak isterdim koyar tepeme yastığı simiiiiitttt diye gezerdim evin içinde

ilkokulda öğretmen sorduğunda uzaylı olmak istiyorum demiştim. keşke zirvede bıraksaydım.

tırcı olmak istiyordum bu gidişle olucam amk

pazartesi- öğretmen salı- avukat çarşamba- doktor perşembe- bebek bakıcısı her güne ayrı meslek. çocukken hayatı nasıl sanıyorsam, daha lise bitmedi. ne diyim, allah ıslah etsin.

müzik öğretmeni olmak istiyordum hayır biride dememişki o karga sesinle bu ne cesaret. müzik yoluyla çıktığım bu yolda fotoğrafçı olarak devam ettim sözlük.

hostes. sürekli uçağa bindikleri için istiyordum galiba, pilot olmak isteseydim bari. vizyonsuzluğun bu kadarı..

jeolog olmak istiyodum. o yaşta nerden duymuşsam..

acun ılıcalı olmak istiyordum ama bu gidişle arda kural olacam amk

öğretmen olmak istiyordum okul bitti ben öğretmen oldum fakat şu var toplum eğer milli eğitim bakanlığında çalışan kadrolu bir öğretmen değilseniz sizi öğretmen olarak algılamıyor o okulu bitirmiş olmanız kafalarındaki öğretmen algısını sağlamanıza yetmiyor ama atanamamışsın sen o zaman öğretmen değilsin diyen birisine kafa attım geçtiğimiz yıl yine olsun yine yaparım

(bkz: astronot) imkanım olsa şu an bile koşa koşa giderim. şu hayatta türk tarihiyle eş değer ilgimi çeken tek şey uzay.

çocukken spesifik olarak hiçbir mesleğe ilgi duymamışım. genel olarak hayal ettiğim şey iş sahibi olmaktı, hani akşam saatlerinde eve yorgun argın gelen baba figüründe. mesleğe dair hiç kafa yormamışım buna eminim. büyüdükten sonra da pek bi değişiklik olmadı öğretmenlik ya da psikolog olmak gibi hayallerin bana birkaç dünya uzakta olduğunu idrak etmem çok sürmedi, fuzuli hayaller kurmadım bu yüzden. bu hale geldikten sonra meslekler ve diğer birçok şey için bende ... olsaydım şeklinde düşünceler tezahür etmeye başladı. doktorluktan hakemliğe, futbolculuktan köşe yazarlığına kadar bir başka hayatımda bunu olsam böyle olurdum şeklinde düşünceler, hala da devam ederim neden bilmem mutlu ediyor beni.

doktor olmak istiyordum. pilot olmak istiyordum. i̇yi bir şirkette genel müdür olmak istiyordum. bu yaşa geldim 2 sene mezuna kaldım hemşirelikde kalsam yeter diyorum

moda tasarımcısı olmak istiyordum.

küçükken kuzenimle hep ajancılık oynardık. ablaların, annelerin siyah göz farlarıyla parmak izi falan almaya çalışırdık. sonra böyle bir mesleğin amerikavari olduğu söylendi. ama yeterince amerikavari değilmiş. şimdi kriminalist olma yolunda 2. sınıfım. dipnot: bunun yanısıra yazar, şair, ressam, genetik mühendisi, uzay mühendisi ve adli tıpçı olma hayallerim de vardı. biraz şıpsevdilik var galiba

astronot. yaşasın bilim çocuk dergileri

bi aralar otobüs, kamyon şoförü veya operatör olmak isterdim shxhaj. biraz büyüyünce mimar olmak istedim ve bu sene mimarlık kazandım.

arkeolog olmak istiyordum fakat büyüyünce türkiye şartlarında olamayağımı anladım hayaller ve gerçekler :(

avukat olacağım derken gıda teknikeri olduk aq

beyler hepimiz tuttuğumuz takımın sahasında golü attıktan sonra taraftara koşmayı hayal etmedik mi?

hep savaş pilotu olmak isterdim. hayallerde kaldı.

bir ara gece bekçisi olmayı hayal etmiştim. şimdi düşünüyorum da; keşke geçmişte yaşasaymışım ve yaşadığım dönemde bekçilik için maddi ve manevi tüm şartlar uygun olsaymış. ah bunu ne çok isterdim.. tercihen de bir deniz fenerinde görev yapmak isterdim. ya da çok önceden yaşamış bir yazar, düşünür veya şairin müzeye çevrilmiş şirin, sakin ve nostaljik evinde.. not: amk teknolojisi. bok vardı da geliştin. şimdi senin yüzünde ne eskisi gibi deniz var, ne de deniz feneri.

ressam olacaktım sağlıkçı olmuşum kendimi anatomik şekiller çizerken buldum.

arkeolog olmak istiyodum şu anda da arkeoloji okuyorum 💛

pilot olmak isterdim ama kendimi aşçı olarak buldum

astronot olup diğer gezegenleri gezip incelemek isterdim. şimdi kendi dünyamı bile gezemeden ölüp gideceğim.

kamyon, otobüs şoförlüğü, operatörlük, mimarlık. sonuç mimarlık okuyorum

öğretmenimi çok sevdiğim için öğretmen olmak isterdim. şimdi ise yine öğretmenlerimi çok sevdiğim için akademisyen olmak istiyorum. sonuç odaklı olursak eğer çok da bir şeyin değişmediğini anlıyoruz.

astronot. bu dünyayı hiçbir zaman sevmedim kısacası

şöyle mahkeme salonunda üzerimde cübbem ile havalı duruşumu hayal ediyordum, bir tekstil fabrikasında muhasebeye bakıyorum.. offfff offffffffff. hiç mi gülmücek yüzümüz hayallerimizden yana?

birkaç yıl önceye kadar avukat olmak istiyordum. sonra biri bana şey dedi "adaletin olmadığı ülkede adaleti mi savunacaksın?" mantıklı gelmişti o zaman. şimdi gelmiyor, küçük de olsa bi şeyler yapabilirdim. birinin hayatına dokunabilirdim kendi çapımda. vazgeçemediğim şey bu oldu zaten. birinin hayatına dokunmak, en ufak bi yararım olsa bile benim için mükemmel bir şeydi bu. belki bunu öğretmen olarak yaparım, belki çevirmen olarak. çevirmenlik de çok güzel bir şey bence düşünsene birinin dili oluyorsun. neyse konudan saptım.

birçok meslek hayal ettim. ilk olarak arkeolog sonraları haber spikeri, müzik öğretmeni ve ressam olmayı hayal etmiştim. sonuç olarak türkçe öğretmeni oldum. ama atanınca arkeoloji bölümünü okumak istiyorum, oldukça heyecan verici bir bölüm bence.

astronot olmak isterdim ben de. ya da gulhanin galaksi rehberinde ki gibi dünyayı gezip para kazanmak. ama türkiye gerçekleri beni okumaya itti köpek gibi okudum köpek gibi ders çalıştım. artık hepsi çok uzak geri dönülmez yoldayım yaş oldu 25 bitti okul, artık para kazanmak içinde köpek gibi çalışmam lazım. ama son bi sınav kaldı 1 eylülde, ondan sonra da olmayan paramla gezicem.

anaokuluna başladığım ilk günden lise 3'ün sonuna kadar anaokulu öğretmeni olmak istiyordum. çünkü çocuklar, çünkü kesmek, yapıştırmak, renkler, boyalar.... allah'ım muhteşem!