çocukken spesifik olarak hiçbir mesleğe ilgi duymamışım. genel olarak hayal ettiğim şey iş sahibi olmaktı, hani akşam saatlerinde eve yorgun argın gelen baba figüründe. mesleğe dair hiç kafa yormamışım buna eminim.
büyüdükten sonra da pek bi değişiklik olmadı öğretmenlik ya da psikolog olmak gibi hayallerin bana birkaç dünya uzakta olduğunu idrak etmem çok sürmedi, fuzuli hayaller kurmadım bu yüzden. bu hale geldikten sonra meslekler ve diğer birçok şey için bende ... olsaydım şeklinde düşünceler tezahür etmeye başladı.
doktorluktan hakemliğe, futbolculuktan köşe yazarlığına kadar bir başka hayatımda bunu olsam böyle olurdum şeklinde düşünceler, hala da devam ederim neden bilmem mutlu ediyor beni.