çocukken hayal edilen meslekler

ilkokuldaki matematik hocamı çok sevdiğimden matematik öğretmeni olmak istiyordum. türkçe öğretmeni oldum çok şükür:) çocuklarla uğraşmak zor hakikaten zor ama eğlenceli oluyor:)

ailede herkes öğretmen olduğu için midir bilmem öğretmen olmak istiyordum fakat hayali yanlış kurmuşum hayalimi atanmak olarak kurmalıymışım.

6 yaşındayken filan ressam olmak istiyodum bi şeyler yapabiliyordum malum anne baba da ressam. daha sonra şair olmak cazip geldi ama 9 yaşında bir çocugun kalemden silgiden başka derdi olmadığı için konu sıkıntısı dolayısıyla bundan da vazgeçtim. arkeolog olmak istiyordum ama annem dedi ki "kızım aç kalırsın türkiyede olmaz öyle seyler" dedi ki hayalkırıklığıydı benim için. sonra çikolata fabrikası kurmak istiyordum ya da dondurma fabrikası ama tamamen kendim yiyebilmek icindi. bunun da mantıklı bir karar olmadigina kanaat getirip aha da tam şuan ingilizce öğretmenliği okuyorum iki sene kaldı hadi bakalım.

her sorana "ben yazar olucam" diyodum şuan sözlük yazariyim ahsgdgajdgagafsafagsjdi

çocukken şaka maka çöpçü olmak isterdim work and travel kafası başka bir olayı yok yani. şimdi mühendis olup çıkıcaz galiba. hayaller hayatlar.

küçükken sürekli bilim insanı olucam diyodum bi aralar astronot olmak istiyodum baya kafayı takmıştım

astronot

çok şey hayal edip hiçbiri olamadım

bi başlığa girmiştim ama özet olarak buraya da yazayım. ilkokul: bilgisayar mühendisi (nereden öğrendim, niye heveslendim bilmirem) --- orta okul: önce bi doktor olma hayali (çocuk doktoru, kendi doktorumdan özenmiştim.) ve ardından ingilizce öğretmenliği (okulda ingilizcesi en iyi olan bendim, o yüzden 'neden olmasın?' dedim.) ayrıca sınıf öğretmenliğini de düşünüyordum. karmaşık zamanlardı anlayacağınız. --- lise: sağlam irade! rakunettin bir psikolog olacaktı. hedeften sapmak artık yoktu ve emin adımlarla ilerliyordu. 10. sınıftaki psikoloji dersi iyiydi rakunun. ... 12. sınıfta, ygs-lys zamanlarında rakunun aklı karışmıştı ama. psikologların ülkede genel olarak pek bir iş yapamadıklarını, milletin psikologdan ziyade psikiyatriste gittiğini, kendilerinin pek umursanmadığını öğrenmişti rakun. ve bir gece o meşhur 'ak sakallı dede' yi hakikaten de görmüştü. sonra hukukun tm-3'e geçtiğini de aklına gelince ''lan?! bu bi işaret olmasın amk?'' deyivermişti. biraz geç alınmış bir karardı ama rakun artık hukuk fakültesine girmek istiyordu. sonuç olarak girdi de. --- hukukun geniş bir iş yelpazesi var, hakim-savcı-avukat üçlemesiyle bitmiyor işler, avukatın bile çeşitli seçenekleri var, noterliğin mesela baya kazandırdığını söylüyorlar. şu an için hedefim avukat olup o cüppeyi sırtıma geçirmek; aile veya ceza hukuku ilgimi çekiyor. seneye ceza genel hükümler dersini alıcaz, bakalım ne olacak... edit: özet yazacaktım sözüm ona .d .d baya bir uzun olmuş, okuyanlara teşekkür ederim.

çocukken fazla serengetti belgeseli izlediğim için genelde aslan bakıcısı olmak filan istiyordum daha sonra bu istek veterinerlipe kaydo şimdi de insanları anlamaya

çocukken ne olacağın diye sorulduğunda '' öğretmen'' olacağım ben derdim. kel, göbekli ve bıyıklı sınıf öğretmenimizde ısrarla ne öğretmeni diye sorardı. lan 2. sınıfa giden bebeyim daha toplama çıkarmayı yeni öğrenmişim,  7 kere 8 kaç diye sorulunca 56 cevabı bi çırpıda çıkarken, 8 kere 7 sorulunca gözüne far tutulmuş davşan gibi kala kalırdım. ne öğretmeni olacaksın diye sorulur mu el kadar çocuğa. sınıfın tamamı istisnasız öğretmen olmak istiyor, bi kız şarkıcı, biri dansöz bi kaç kişi futbolcu olacağım derdi. derslerim çok iyi, en başarılarda top 10 da hep zirvedeyim. sınıfa yeni bir çocuk geldi, eleman bir anda sınıfın gözdesi oldu. öğretmen buna sordu ne olacaksın diye bu ibine ''bilim adamı olacağım'' dedi. bilim adamı ne lan daly*rak. sen 10 yaşında çocuksun daha. bütün dikkatleri üzerine çekti. sınıftaki bütün karizmam gitti. sinirden kendini sikmek lafının ne demek olduğunu o gün anladım. dersleri de iyiydi pezevengin matematik dersinde her zaman ilk cevabı bu verirdi, türkçe de bir dakikada e fazla kelimeyi okurdu. sınıf yükseldikçe taktirler, onur belgeleri.. ulan dedim bu çocuk harbiden bilim adamı olur okul bitti yollar ayrıldı. bilim adamını göremedim bir daha. üzerinden 15 sene geçmiş. sınıfın kilolu herkesi tanıyan kızı merve herkesle görüşüp facebook'ta 2002 mezunları buluşuyor diye etkinlik ayarladı. buluşma zerre umrumda değil bizim bilim insanı toplantıya gelecek mi? atom parçalamayı kenara bırakıp bize katılacak mı? aklımda tek bu soru var. buluşmada gözlerim aradı ama bulamadı. merakıma daha fazla dayanamadım. bizim bilim adamı nazir cern'i bırakıp gelemedi mi diye ciddi bir soru sordum. yok dediler kara fırın ustası oldu o dediler. dükkanı bırakamamış, yalnız çalışıyormuş, gelememiş. yıkıldım o an. bilim adamı olacağım diyen o insan nasıl fırın ustası olurdu. sebebi neydi yiğidim, seni bulacam olum.

kasasında çok para var diye hep market kasiyeri olmak istemiştim

kim sorsa "fatih terim" olmak istiyorum diyordum.

silahlara merakım vardı hep polis olmak isterdim,itfaiyeci oldum aksine sivil savunma üzerine gidiyorum bu işte bir terslik var :)

polis olmak isterdim öyle ki köy meydanında hep na ni na ni diye diye koşuştururdum lakin şuan almanca öğretmenliği okuyorum ..

çiçekçi olmak istiyordum kolay yoldan.

küçükken herkese genel cerrah olacağım diyordum şimdi pdr okuyorum. yok abi hedefini yüksek tutmayacaksın

adam olucam derdim ben büyüdüm sonra bi bok olamadım

ulan herkes doktor olmak istiyormuş ben çöpçü olmak istiyordum çöpçü olamazsam hostes olurum diyordum, ingiliz edebiyatı okuyorum..

doktor olacaktım güya.hatta bunun için lisede sayısal okudum.işin garip olan kısmı işletme okuyorum djsjdjd.

araba pilotu felan derdim hep.arabalara karsı aşk beslerdim ha şuan evde 2 araba var ve bana vermiyorlar o ayrı konu ama bende direksiyon setimi kurup kendimi ralli pilotu yapıyorum

manken olmak istiyormuşum büyüyünce rahat rahat sokakta bile dolaşamayacağımı öğrendim. (bkz: biz büyüdük ve kirlendi dünya)

doktor olmak istiyordum, tıp okuyorum. sürprizli bi şey yazmak isterdim kusura bakmayın sjhshsjsj

pilot olmak. 18 oldum değişmedi. hala ve hala pilot olmak istiyorum

yazar olmak istiyodum gerisini tahmin edersiniz işte. şimdi doktor olcaz inş

oto sanayii de kaportacı olmak istiyordum , akla bak çocukluk işte neden bir doktor, öğretmen değildi acaba ?

memoli deli yürek falan zamanıydı polis olmak isterdim.hiç alakası olmayan sıfır aksiyon bi işim var :)

doktor derdim hep şuan okuduğum bölüm inşaat nerden nereye.. doktor olacaktık amele olduk 😂😂

eskiden beri hep eczacı olmayı istemişimdir. diplomayı kiralar hiç çalışmadan para kazanırım mantığıyla. sonra sen kalk fen yapama. eşit ağırlık seç. hüsran...

beyin cerrrahi olmaktı. zaman geçtikçe bende beyin olmadığını fark ettim. kendi ilacımı bulamadım daha, elektronik haberleşme işte sonumuz.

kardeşim doktor olmak istediğini söylemişti ve sebebini sorduğumda "insanları kesiyosun ve hapse girmiyosun" cevabını almıştım. ah kuzum benim. yine silgini alıp geri vermeyen o çocuğa mi düşman oldun sen?

dolmuşculuk valla öyle arabalari sevmemle ilgisi yok o ortadaki paralari görunce lan bunlar cok para kazaniyor dolmuşcu olayim demişim ne vizyonsuz cocukluk gecirmişim

ben astronot derdim genelde

biz çocukken 4 arkadaş her birimiz 20 yaşına geldiğimizde 20bin tl toplayıp bir yerde buluşup ev alıcaz ben aşçı olucam evin yemeklerini yapıcam atakan polis olucak evin güvenliğini sağlıcakla görkem basketbolcu olup eve para getircek bi arkadaş daha vardı da unuttum onu ne hayallerdi ya ^_^

doktorlar izleyip doktor olmayı hayal ediyordum ama beni kan tutuyormuş sonradan öğrendim

ramazan davulcusu olmak istiyordum ahshsdkg

ben hep akaryakıt istasyonu çalışanı olmak isterdim küçükken. uzun yollarda geceleri otobüslerin yaptığı benzin alma işlemi bana çok etkileyici gelirdi. o saatte o sessizlikte çalışmayı çok büyük şans olarak görürdüm. yalnızsız, sessiz ortamdasın. çok güzel geldi uzun süre. tabii sonra büyüdük, ilk o işte para yok dediler. sonra ilerledik sigortası olsun dediler, biraz daha büyüdük soygun gibi olayların çok başa geldiğini ve ölüm tehlikesi olduğunu öğrettiler. hatta ''oralar tehlikeli olur patlar matlar'' diyenler de oldu. ben de hayal kurmayı bıraktım. ot gibi dümdüz yaşıyorum ne bi şey için çabaladığım var ne kendim için hayalini kurduğum bi meslek. yalan da olsa ''he olur'' deseydiniz olmazdı di mi aq. sonumuz istatistik oldu bakalım hayır olacak mı.

köy düğünlerinde elektro bağlama ve davul çalmayı düşünüyordum. abim veya ablamın düğün cdlerini günde iki seans halinde aşağı yukarı hergün izler ve yorumlardım. bunu yaparken 10 11 yaşlarında falandım.

daum olmak istiyodum ben. valla bildiğiniz daum

40 yıl düşünsem odyometrist olacağım diyemezdim. zaten üniversiteden mezun olduktan sonra öğrendim mesleği.

astronot olmak ama çabam yoktu hayal olarak kaldı.

ressam olacaktım, yada moda tasarımcısı. resmimde iyidir hani. masaya oturur saatlerce kıyafet tasarlardım. ortaokulda birkaçını bir butiğe satmıştım üstelik, kötü değillerdi yani.hala durur o resimler. buruk bir gülümsemeyle bakıyorum şimdi onlara büyüyünce ne olacaksın sorusuna verdiğim cevaba gülenleri şimdi anlıyorum. bu ülkede para kazanıp kendi ayaklarının üzerinde durabilmek için hayallerinizi satmanız gerekiyor

babam hep doktor olmamı isterdi bende manken olucam derdim

oyuncu olacaktım (bkz: iş yoktur diye memur olcam )

ilk başlarda herkes gibi astronot olmak istiyordum ama asıl subay olmak istiyordum. mustafa kemal gibi bir subay. askeri lise sınavlarına girdim, tüm komutanlıkları hak ediyordum ama düz taban olmadığım halde düz taban olarak elendim. kurduğum onca hayal, yaptığım onca hazırlık boşa gitmişti. elendin dediklerinde ağladığım kadar hayatımda daha ağlamadım herhalde.

önce mimar sonra polis daha sonra gastronomi okumak istedim şuan psikoloji okuyorum sjsjsj

küçükken (bkz: ajan solt) filmini izledikten sonra ajan olmaya karar vermiştim. sonra bi ara uçak fabrikası kurup pegasusa kafa tutucaktım. ondan sonra askerliğe merak saldım. şu an pastane açmayı düşünüyorum.