bir keresinde moralim oyle bozuktu ki hani biri dokunsa ağlayacağım.
ekmek almaktan dönen küçük bir çocuk elinde ekmek poşetini sallaya sallaya geliyordu.
beni görünce gülümsedi ve bana "günaydın" dedi.
dokunsalar ağlayacak ben gülmeye başladım ben de "günaydın" dedim.
gülümsetti ve o an belki de gülecek en son insan bendim.