modernlik, gelişmişlik, yeni dünya insanı olmak, çağdaşlık vs. akla gelebiliecek bilumum ifadeler altında sözümona iyi bir şey olması gerekirken, aksine insanı "insanlığından" uzaklaştıran bütün her şeyi popüler kılma durumunda mütevellit ortaya çıkan durum.
en insancıl duygular? utanmak, vicdan taşımak, üzülmek, paylaşmak-tı bir zamanlar.
şimdi soyunan kadın utandığı zaman yobaz, açabildiği kadar açınca medeni, zorda kalanlar, sefalet çekenler için üzüldüğümüz zaman "çalışsın kazansın, eli kolu yokmu!" gibisinden gaddar düşünenler aydın, ama üzülenler duyarcı, yardım etmeye çalışanlar ahmak, saf..
haya? ar? vicdan? hangi insani duygumuz kaldı da, "yaradılışı gereği insan sığınma ihtiyacı duyar" tezini doğrulayabilelim?
insan insan kaldıkça, insani kaldıkça sığınmaya ihtiyaç duyar. insanlığından uzaklaştıkça sığınma ihtiyacı azalır. korkusuzca intihar edebilir mesela, korkusuzca insan öldürebilir. sorgulamadan, bu dünyaya "öylesine" gelmiş biri olduğunu düşündükçe neden inanmak zorunda hissetsin kendini? neden ilgisini çeksin yani?
hasılı kelam, "siper et gövdeni dursun bu hayasızca akın." diyen güzel insanın dediği akın durmadı, ülkemizde ve dünyamızda. insanlığa dair bütün, duygular birer birer çöp olup içi boşaltılıyor.
sonra da dinler ilgi çekiciliğini kaybediyor? etmiyor, insan uzaklaşıyor. her şeyden uzaklaşıyor. durum tamamen bundan ibaret. senin inatla uzaklaşmaya çalıştığın hiçbir şey de sana sürekli gelmeye çalışmaz, aranız açılır, kavuşamazsınız bir daha.
ve bir daha, yaşadığım çağa lanet olsun.