kitapta dikkatimi fazlasıyla çeken bir şiir var.
minimus tarafından kaleme alındığı yazıyor.
"napoléon yoldaş"
yetimlerin biricik babası!
mutsuzluğumuzun pınarı!
yem kovaların sultanı!
gökyüzünde güneşi andırırsın,
dingin ve buyurgan bakışınla
yüreğime coşku salarsın,
napoléon yoldaş!
kulların sevdiği her şeyi
sensin onlara bağışlayan,
iki öğün yemek, tertemiz saman döşek ;
büyük küçük her hayvan
rahat uyur her akşam
sensin onları koruyup kollayan,
napoléon yoldaş!
bir gün bir yavrum olursa,
daha ufacık bir bebekken
altı karış olmadan boyu
öğrenmeli senin değerini bilmeyi,
gözlerini açar açmaz dünyaya
ciyak ciyak basmalı çığlığı :
"napoléon yoldaş!"