ilkokul 3 veya 4 e gidiyorum. tek moral kaynağımız tenefüste kağıtları top şeklinde yapıp etrafını güzelce bantlayarak (dağılma olasılığını düşürmek için) futbol oynamaktı. derken yine güzel bir günde nedenini hatırlamadığım bir şekilde okulda sakız çiğniyorum. tabi bizim zamanımızda bu gayet cesaret isteyen birşey benimde cesur olasım gelmiş. neyse dersteyiz sınıf öğretmenimizin dersi benide yaramazlık yaptığım için kendi masasının hizasındaki sıranın en arkasına attı 2 kız 1 ben tek sırayı 3 kişi paylaşıyoruz ama kızların bir tanesi benim 2 katım. bende cam kenarı tarafında oturuyorum ağzımda sakız. beni zaten normal şartlarda baksa hoca göremez ağzımdaki sakızı nasıl görsün mantığı ile rahat bir şekilde takılıyorum. tabi benim düşünme mantığım yine başarısızlıkla sonuçlandı ve hoca beni yanına çağırdı bağırarak. ben tabi çocuğum o korkudan sakızı yanına giderken sıraya atmak gibi bir fikir o an aklıma gelmedi. dedi ağzında ne var bakayım senin. birşey yok öretmenim. aç bakayım. sakızı aldı ağzımdan bütün sınıfın gözü önünde saçıma yapıştırdı ve bütün gün çıkarttırmadı sözlük. eve gittiğimde annem makasla kesti aldı ama misket gibi parladı kafamın o noktası çareyi kafayı tıraşlayarak bulduk. ertesi gün herkes kel diye alay ediodu. çok koyduydu be sözlük el kadar çocuktuk be yapılırmıydı böyle birşey.