ne yalan söyliyim,başlıkta yazılanları görünce şaşırmadım alınmadım da sizlere çünkü çocukken ben de palyaçolardan tırsardım arkadaşlarımın doğum günü olurdu bi bakardım elemana böyle renkli renkli saçma sapan bişeyler giymiş zıplayıp da duruyordu,herneyse hayat beni bi şekilde bu işe soktu,hayatta yapmam dediğim işlerden biriydi palyaçoluk,arkadaşımın vasıtasıyla bu işte buldum kendimi bir anda. bırakma noktasına geldiğim çok oldu çünkü veremiyodum olaya kendimi,ilk işimdeyken kostümü giydiğim odadan 15 dakka boyunca çıkamamıştım dışarı o derece.parası da fena değildi açıkçası bağlı olduğun ajansta tek ben vardım okulunu donduran bu yüzden milletin okulu vardı hafta içi işlerini de direk ben alıyodum,zaten tütünle bira param çıksın yetiyodu bana güzel idare ediyodum,neyse bi şekilde işlere gide gele alıştım hatta gereksizce çok fazla alıştım oyun alanına girerken çocuklara selamun aleyküm demek mi dersin,çocuklarla iddia kuponu yapmak mı dersin bayağı sıyırmıştım,neyse şakayı bi kenara bırakacak olursak,asıl beni bu işte kendimi kasmadan alışmamın asıl sebebi çocukların kafa yapısının bende merak uyandırması olmuştur,sen istersen her renginin üstünde olduğu bi kostüm giy ya da marvele studiolarına git demir adamının kendisini getir çocuklara hatta git pizza kutularından selo bantla üstüne yapıştır hiç farketmiyo abi çocuklar için eğer onların o birbirlerinkine bile benzemeyen hayal dünyalarına girebiliyosan bu senin için muhteşem bi deneyim oluyor zaten bunu da kavradıktan sonra para direkt ikinci planıma geriledi bende iki saatlik iş oluyor mesela bi cok kere uzatmışımdır bilerek çocukların olayını anlamak için,farkındalık algımı değiştirdi çocuklar yani ne biliyim bakıyorum çocuğa anlıyorum ileri de herkesin saygı duyacağı bir bürokrat mı ya da ne biliyim savcı mı olacağını yoksa torbacı mı değnekçi mi olacağını tabi bunlar çok uçuk örneklerdir muhakkak ama işin özü itibariyle böyle,çocukları tanıyabildikten sonra yetişkin insanları da rahatça tanımış oluyosunuz emin olun.
mesela biz yetişkinler ya da yetişkinliğe adım atıyor olanlarımız değiştiğimizi zannediyoruz biz çocukluğumuzdan bu yana aslında gram değişmedik arkadaşlar,onca senedir değiştiğimizi zannettiğimiz evrelerden geçtik ama aslında biz kaybettik herkes hem de,kaybede kaybede büyüdüğümüzü zannettik de yetişkin bir insan olduğumuzu sandık kim bilir belki de yetişkinliğe geçiş bunları gerektirir yani herdeğişim evresi aslında kaybedecek oluşumuzun getirisidir kim bilir? hayallerimizden,ailelerimizden,eski dostlarımızdan,sevdiklerimizden bir bir koptuk azar azar ama sürekli,ha işte çocuklarda bu olmadığı için böyle manyak varlıklar her şeyi istiyolar özgüvenleri çok iyi ve kendilerine has oyun yaratabiliyorlar şımarık değiller abicim,ya bi tane çocuğa sosis balondan kılıç yaptım,sonra nasıl başardıysa boynuna geçirmiş ben sayborg bi makineyim bu da (kılıç) beni dünyaya bağlayan yaşam ünitem demesin mi şöyle bi baktım yemin ediyorum kılıçtan daha güzel yapmış küçük serseri bi de batman kostümü vardı üzerinde gri renkli olanlarından bana robocopun yüz boyasını yapar mısın dedi,dedim sen batman değilmisin diye sordum,bi sert bakış attı bana hayır dedi ben sadece geceleri batmanim diye cevap vermesin mi bana.çocuğa karşı cevap vermek içinse benim beynimde reseptör kalmadı aga.neyse yüz boyasını da yaptım kırmızı,yüzü robocop boynunda da kırmızı yaşam ünitesi de var ama kafasında batman maskesi var, o gün nasıl oynadı görseniz zıplıyo atlıyo sonra robocop olduğunu aklına gelince de garip garip hareketler yapıyo amına koyduydu ortalığın o gün iyi anlamda tabi.
sözün özü dostlar palyaço da olsa insan insandır,sevmiyosanız bile bu da bi zanaattır netice de saygı duymak zorundasınız,allah nasip ederse bizlerin de çocuğu olunca çocuklarımızın da doğum günlerine palyaço çağırmıyacak mıyız?