palyaço

i. kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde kaç kilo çekerdi yalnızlık kaç kere ezildim altında yaz yağmurlarının belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları her sirk geldiğinde ağlamaklı olurduk hep ağlamaklı olurduk gülünecek halimize kim sevmezdi çiçekleri filan ”ben sevmezdim” dedim, “yalan” dedi bunu palyaço söyledi, palyaço söyledi ben yazdım yazdım, yazmasam ağlayacaktım herkes ağlarmış biraz, ben de ağladım sırf bu yüzden mi ağladım alçaklık gibi bir şey oldu bu biraz biraz birazdım her şeyden dün biraz sinirlenmiştim mesela yarın bir kadını seveceğim biraz biraz biraz kör oldum bügünlerde ama rakı kadehlerini boşaltmayın eksilmesin hiçbir şey hiçbir şeyden dahi olsa kalsın biraz ii. umursamıyorum yılgınlığımı filan çünkü sessizce yaşanmalı her şey bir devrim sesszce olmalı mesela ve her sözcüğüne inanmalı bir palyaçonun bir palyaço neden yalan söylesin ki ben palyaço olsaydım söylemezdim marangoz olsaydım da söylemezdim ben insan olsaydım yalan söylemezdim! hem nereden çıkardınız palyaçonun yalnızlığını kaç kilo çeker ki bir palyaço hem neden yüzüme vuruyorsunuz bir çirkin ördek yavrusu olduğumu gocunmam ki ben, ben gocunmam bir palyaço ne kara gocunmazsa o kadar, o kadar gocunmam işte rakı doldurun! eksilmesin iii. bitmedi, yazacağım daha yazmazsam ağlayacağım çünkü alçakça olacak biraz hem biz o zaman kimdik ki, nerelere giderdik her sokakta biraz daha eksilirdik bilirdim, geceleri puslu puslu olurdu bazen bazen birisi fısıldarmış gibi olurdu ”duyamadım”, derdim, “tekrar et!” sessizliğe bürünürdü o vakit her şey sokaklar daha bir puslu palyaçolar daha bir ağlamaklı olurdu ve ben daha bir alçak olurdum ağlardım biraz hem sen kimsin, çekiştirme diyorum hatta kuyruğuma basma diyorum acıyor, tırmalarım,- diyorum kahrol, kahrol! diyorum iv. geçen gün yüzüme rastladım bir ilan panosunda korktum birden, kusacak gibi oldum ”olur öyle” dedi palyaço, ”herkes alçaktır biraz” ”otur ulan!” dedim, bağırdım ona ben bazen bağırırım biraz ”rakı doldur!” dedim, “eksilmesin!” ben bazen eksilirim biraz aslında hepimiz eksilirmişiz biraz bunu sonradan öğrendim ben aslında her şeyi sonradan öğrendim herkes herkesi sonradan öğrenirmiş bunu da sonradan öğrendim örneğin; geçen gün bir kadınla seviştim biraz değil çok seviştim ya işte öyle palyaço diyorum ki, bunu da yeni öğrendim sevişmek de eksilmekmiş biraz v. kim sevmezdi ki kuş ötüşlerini filan ”ben sevmezdim” dedim, “yalan” dedi bunu palyaço söyledi palyaço söyledi, ben yazdım yazmasam, alçak olacaktım hem ben roman da yazdım biraz bazen diyorum ki, palyaço, sen olmasan ben ne yaparım alçakça eksilirim belki biraz her yağmur yağışında yerin dibine girerim hiçbir kadının kasıklarını öpemem belki ya da unuturum sonradan öğrendiklerimi biraz biraz anlıyorum ki, yüzler eller, o terli vücutlar filan her şey plastikmiş biraz vi. haydi sirtaki yapalım palyaço rakı doldur, yine eksildik biraz Turgut Uyar

bu amına koyduklarımın şakaları cidden korkutucu oluyor. link

ya efsane bir şiirdir. okuyun okutun.

--- spoiler --- bir palyaço neden yalan söylesin ki ben palyaço olsaydım söylemezdim marangoz olsaydım da söylemezdim ben insan olsaydım yalan söylemezdim! --- spoiler ---

ne yalan söyliyim,başlıkta yazılanları görünce şaşırmadım alınmadım da sizlere çünkü çocukken ben de palyaçolardan tırsardım arkadaşlarımın doğum günü olurdu bi bakardım elemana böyle renkli renkli saçma sapan bişeyler giymiş zıplayıp da duruyordu,herneyse hayat beni bi şekilde bu işe soktu,hayatta yapmam dediğim işlerden biriydi palyaçoluk,arkadaşımın vasıtasıyla bu işte buldum kendimi bir anda. bırakma noktasına geldiğim çok oldu çünkü veremiyodum olaya kendimi,ilk işimdeyken kostümü giydiğim odadan 15 dakka boyunca çıkamamıştım dışarı o derece.parası da fena değildi açıkçası bağlı olduğun ajansta tek ben vardım okulunu donduran bu yüzden milletin okulu vardı hafta içi işlerini de direk ben alıyodum,zaten tütünle bira param çıksın yetiyodu bana güzel idare ediyodum,neyse bi şekilde işlere gide gele alıştım hatta gereksizce çok fazla alıştım oyun alanına girerken çocuklara selamun aleyküm demek mi dersin,çocuklarla iddia kuponu yapmak mı dersin bayağı sıyırmıştım,neyse şakayı bi kenara bırakacak olursak,asıl beni bu işte kendimi kasmadan alışmamın asıl sebebi çocukların kafa yapısının bende merak uyandırması olmuştur,sen istersen her renginin üstünde olduğu bi kostüm giy ya da marvele studiolarına git demir adamının kendisini getir çocuklara hatta git pizza kutularından selo bantla üstüne yapıştır hiç farketmiyo abi çocuklar için eğer onların o birbirlerinkine bile benzemeyen hayal dünyalarına girebiliyosan bu senin için muhteşem bi deneyim oluyor zaten bunu da kavradıktan sonra para direkt ikinci planıma geriledi bende iki saatlik iş oluyor mesela bi cok kere uzatmışımdır bilerek çocukların olayını anlamak için,farkındalık algımı değiştirdi çocuklar yani ne biliyim bakıyorum çocuğa anlıyorum ileri de herkesin saygı duyacağı bir bürokrat mı ya da ne biliyim savcı mı olacağını yoksa torbacı mı değnekçi mi olacağını tabi bunlar çok uçuk örneklerdir muhakkak ama işin özü itibariyle böyle,çocukları tanıyabildikten sonra yetişkin insanları da rahatça tanımış oluyosunuz emin olun. mesela biz yetişkinler ya da yetişkinliğe adım atıyor olanlarımız değiştiğimizi zannediyoruz biz çocukluğumuzdan bu yana aslında gram değişmedik arkadaşlar,onca senedir değiştiğimizi zannettiğimiz evrelerden geçtik ama aslında biz kaybettik herkes hem de,kaybede kaybede büyüdüğümüzü zannettik de yetişkin bir insan olduğumuzu sandık kim bilir belki de yetişkinliğe geçiş bunları gerektirir yani herdeğişim evresi aslında kaybedecek oluşumuzun getirisidir kim bilir? hayallerimizden,ailelerimizden,eski dostlarımızdan,sevdiklerimizden bir bir koptuk azar azar ama sürekli,ha işte çocuklarda bu olmadığı için böyle manyak varlıklar her şeyi istiyolar özgüvenleri çok iyi ve kendilerine has oyun yaratabiliyorlar şımarık değiller abicim,ya bi tane çocuğa sosis balondan kılıç yaptım,sonra nasıl başardıysa boynuna geçirmiş ben sayborg bi makineyim bu da (kılıç) beni dünyaya bağlayan yaşam ünitem demesin mi şöyle bi baktım yemin ediyorum kılıçtan daha güzel yapmış küçük serseri bi de batman kostümü vardı üzerinde gri renkli olanlarından bana robocopun yüz boyasını yapar mısın dedi,dedim sen batman değilmisin diye sordum,bi sert bakış attı bana hayır dedi ben sadece geceleri batmanim diye cevap vermesin mi bana.çocuğa karşı cevap vermek içinse benim beynimde reseptör kalmadı aga.neyse yüz boyasını da yaptım kırmızı,yüzü robocop boynunda da kırmızı yaşam ünitesi de var ama kafasında batman maskesi var, o gün nasıl oynadı görseniz zıplıyo atlıyo sonra robocop olduğunu aklına gelince de garip garip hareketler yapıyo amına koyduydu ortalığın o gün iyi anlamda tabi. sözün özü dostlar palyaço da olsa insan insandır,sevmiyosanız bile bu da bi zanaattır netice de saygı duymak zorundasınız,allah nasip ederse bizlerin de çocuğu olunca çocuklarımızın da doğum günlerine palyaço çağırmıyacak mıyız?

ayy çok sevimsizlerr

bir palyaço varmış herkesi güldürürmüş bir gün bir adam yogun ağlama şikayetiyle doktora başvurmuş. doktor demiski git o palyaçoyu bul o seni güldürür. o da demis ki o da benim.

turgut uyar yazdığı bu şiiri ceyhun yılmaz çok güzel seslendirmiştir.

osman sonant güzel okumuş. büruun...

yazdım, yazmasam ağlayacaktım

... hem biz o zaman kimdik ki, nerelere giderdik her sokakta biraz daha eksilirdik bilirdim, geceleri puslu puslu olurdu bazen bazen birisi fısıldarmış gibi olurdu ”duyamadım”, derdim, “tekrar et!” sessizliğe bürünürdü o vakit her şey sokaklar daha bir puslu palyaçolar daha bir ağlamaklı olurdu ve ben daha bir alçak olurdum ağlardım biraz ...

"geçen gün yüzüme rastladım bir ilan panosunda korktum birden, kusacak gibi oldum ”olur öyle” dedi palyaço, ”herkes alçaktır biraz” ”otur ulan!” dedim, bağırdım ona ben bazen bağırırım biraz ”rakı doldur!” dedim, “eksilmesin!” ben bazen eksilirim biraz aslında hepimiz eksilirmişiz biraz bunu sonradan öğrendim ben aslında her şeyi sonradan öğrendim herkes herkesi sonradan öğrenirmiş bunu da sonradan öğrendim"

belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları

ya bu en sevdiğim şiirlerden bir tanesi mükemmel değil mi ... bir palyaço neden yalan söylesin ki ben palyaço olsaydım söylemezdim marangoz olsaydım da söylemezdim ben insan olsaydım yalan söylemezdim ...

bir turgut uyar şiiri değildir. uyar'a hediye edilecek kadar da muazzam bir şiirdir. ”rakı doldur!” dedim, “eksilmesin!” ben bazen eksilirim biraz aslında hepimiz eksilirmişiz biraz bunu sonradan öğrendim

çok farklı duygular uyandırıyor bende. nasıl anlatayım insanların aynası gibi maskesi gülüyor ama kendi iç dünyası tamamen farklı ve bunları para için yapıyor. i̇nsalar da öyle para için gülen yüzleri var. gelip gici hevesler için kendilerini heder etmeyi bıraktıkları zaman bence mutlu olabilirler diye düşünüyorum en azından kendim için böyle. beklenti olmalı ama bir şeyleri beklediğin zaman bi heyecan katıyorsun günlerine. bu bir mektup olabilir bir mesaj olabilir bir resim, çiçek olabilir kendine aldığın bi eşya olabilir. neyse konu çok dolandı. severim bu adamları komedi hariç herşey geliyor aklıma bu adamları görünce.

hayatımda ilk kez çiğköfteci açılışında gördüm. çiğköfte ve palyaço. üstad bu hangi seviye

dile kolay 10 sene palyanço zannettiğim palyaço senden özür diliyorum.

turgut uyarın 6 bölümden oluşan şiirinin en sevdiğim kısmı; geçen gün yüzüme rastladım bir ilan panosunda korktum birden, kusacak gibi oldum ”olur öyle” dedi palyaço, ”herkes alçaktır biraz” ”otur ulan!” dedim, bağırdım ona ben bazen bağırırım biraz ”rakı doldur!” dedim, “eksilmesin!” ben bazen eksilirim biraz aslında hepimiz eksilirmişiz biraz bunu sonradan öğrendim ben aslında her şeyi sonradan öğrendim herkes herkesi sonradan öğrenirmiş bunu da sonradan öğrendim örneğin; geçen gün bir kadınla seviştim biraz değil çok seviştim ya işte öyle palyaço diyorum ki, bunu da yeni öğrendim sevişmek de eksilmekmiş biraz

sanıldığının aksine "turgut uyar" şiiri değildir.

i̇nsanlar bunun neresiyle eğleniyor anlamıyorum bana saçma geliyor

(bkz: charlotte) kod adı da çitlembik.

Biraz birazdım her şeyden dün biraz sinirlenmiştim mesela yarın bir kadını seveceğim biraz biraz biraz kör oldum bügünlerde Ama rakı kadehlerini boşaltmayın eksilmesin hiçbir şey hiçbir şeyden dahi olsa kalsın biraz Umursamıyorum yılgınlığımı filan çünkü sessizce yaşanmalı her şey bir devrim sesszce olmalı mesela ve her sözcüğüne inanmalı bir palyaçonun Bir palyaço neden yalan söylesin ki ben palyaço olsaydım söylemezdim marangoz olsaydım da söylemezdim ben insan olsaydım yalan söylemezdim! Hem nereden çıkardınız palyaçonun yalnızlığını kaç kilo çeker ki bir palyaço hem neden yüzüme vuruyorsunuz bir çirkin ördek yavrusu olduğumu Gocunmam ki ben, ben gocunmam bir palyaço ne kadar gocunmazsa o kadar, o kadar gocunmam işte Rakı doldurun! eksilmesin Bu muhteşem şiirin en sevdiğim bölümünü burada tutmak istedim Ansızın bana bu şiiri hatırlamama vesile olan kizilsacliaglayanhamsi ye teşekkür ediyorum… Osman Sonant’tan dinlemeyi tavsiye ediyorum

insanları güldürdükten sonra yoğun ağlama şikayeti ile doktora gittiği söylenmektedir

malum şiir neden turgut uyar şiiri değildir? şöyle ki; link

O da demiş ki o benim

t: turgut uyar'a ait olduğu düşünülen, söylenen neffiss bir şiirdir (ki ben buna inanıyorum kimseyi ilgilendirmez) en sevdiğim şiirlerden biridir. kendimde çok şey bulurum, satır aralarında nefesimi tutarım. şairi turgut uyar olmasa bile çok kıymetli bir elden çıktığı şüphesiz. "geçen gün yüzüme rastladım bir ilan panosunda korktum birden, kusacak gibi oldum olur öyle dedi palyaço, herkes alçaktır biraz" osman sonant yorumuyla; tıktık