aslına bakarsanız ayağımız yere basıp yürümeye başladığımızdan beri yalnızız. eskiden anne babamızın elini tutmadan yürüyemezken artık kendi başımıza yürüyor oluruz. tek başımıza,yapayalnız. yavaş yavaş büyümeye başlarız derken ilkokula gideriz. arkadaşlar, öğretmenler tek olmadığımızı düşünürüz. ama yanılırız, hepsi birer gün bir şeyden dolayı çekip giderler. anlık doldururlar yaşamımızı. lise bana göre hayatı tanımaya başlangıç. binbir çeşit insanla tanışıyosun arkadaş oluyorsun ama herkes kendi çıkarını düşünüyor. çıkar ilişkisi bittiğinde tekmeyi yiyorsun ve ne oldu yine yapayalnız. üniversiteye geçince zaten liseden eser kalmaz hayatımızda. üniversitede kimse kimsenin umrunda olmaz zaten arkadaşlıklar hep boştur, amaç zaman geçsin iki eğlenelim. ders notu alalım vize sorularını bulalım. üniversite biter. iş ararsın kimse yardım etmez yalnızsın ayaklaının üstünde durmalısın. işi bulursun tek yaşamaya başlarsın sabah tek başına kahvaltı yaparsın akşam tek yemek yersin bir tencere yemek yaparsın en az 4 gün idare eder. tek film izlersin tek başına gülersin, ağlarsın. hayat arkadaşı bulursun kendine birlikte vakit geçirmeye başlarsın yalnız değilim artık dersin bir bakmışsın hayat arkadaşım dediğin adam başkasına aşık olmuş ve gitmiş. yine yapayalnızsın bir başınasın tek başına yaşlanırsın ve tek başına ölürsün. ve unutma ki tabutun içinde teksin, yalnızsın.