deprem çocuğuyuz biz deriz, alışığız. hele 17 ağustosa. daha el kadar çocuktum ama çok kişi kaybettim. halamlar öldü ama hatırlamıyorum çok, yengem öldü ama hatırlamıyorum çok, 3 kuzenim öldü ama hatırlamıyorum çok. tek hatırladığım en sevdiğim oyuncağım. oyuncağım dediğime bakmayın, emineydi onun adı, dayımın kızıydı. hep onunla oynadığım için ona oyuncağım derim. hiç hatırlamıyorum yüzünü ama yaptığımız çok şeyi hatırlıyorum. bazılarını ise annem anlatır. bikeresinde 300-400 metre yürüyüp şehir merkezine gitmişiz. daha 3-4 yaşında 2 tane çocuğuz. bakkalcı bi abi bizi oturtmuş dükkanın önüne, camiye anons yaptırmaya giderken annemler gelmiş bizi bulmuş. bikeresinde odada evcilik oynarken kapıyı kitlemiştim. yarım saat bizi çıkarmaya çalıştılar. dün dayımların eski çalıştığı yere gittik. orda gezerken ayakkabısını gördüm, öyle bi hüzünlendim, aklıma geldi.