ali lidar'ın iç döküntüleri diye adlandırdığım kitap. kitap okumuyorsun daha çok bir rakı masasında yada gece çay içerken ali ile sohbet ediyormuşsun gibi bir hissiyat veriyor. bazı yerlerde gözlerin doluyor. bazı yerlerde ulan diyosun hep kurmak istediğim cümle bu işte, hep hissettiğim.
bu da kitaptak küçük bir alıntı:
"bir insan başka bir insanı bütün boyutlarıyla asla tanıyamaz. karşımızdaki insana verdiğimiz değer mukabilinde istediğimiz taraflarımızı gösterir istemediklerimizi de saklarız. evrensel bir sahtekarlık bu ama yapacak bir şey yok."
elinizin altındaysa sayfa 151 açmanızı öneririm. itiraf gibi itiraf çünkü. ağladığım sayfalar..