ben ilkokul abim ortaokuldayız. aynı okul ama bundan 11 sene evvel yani. okul da uzak şehir içi dolmuşla giderdik. bir kış günü nasıl yağmur yağıyor nasıl soğuk bir de sabahın 6'sı. babam bırakacaktı bizi, şahinimiz vardı o zamanlar. çok iyi durumda değildi ama ayağımızı yerden kesiyordu işte. neyse babam ısrar etti o sabah bu kış sabahı dolmuş beklemeyin ben sizi bırakırım ama 5 dakikalık çarşıdaki işimi halledip de geleyim, diye. biz abimle evde bekliyoruz 5dk, 10, bir saat. dışarıda da yağmurdan burnunun ucunu göremezsin. abim de bu arada söyleniyor babam bizi unuttu, zaten ona güvenende kabahat, geç kalacağız okula... baktı harbiden geç kaldık dolmuş durağına gittik, beş dakikaya dolmuş geldi bindik falan ben pencere kenarındayım. 3dk sonra bir araba dikkatimi çekti. yol göbeğinde bir araba tam dönüş yerinde durmuş hırıltılı sesler çıkarıyor. şoför babamdı. araba göbekte stop etmiş o yağmurda arabanın kontağını inatla çeviriyordu.
o görüntüyü hiç unutmadım 11 yıldır.