tam 1 sene önce şu sıralar muhtemelen uyuyordum, sabah 6da kalkıp fabrikaya çalışmaya gideceğim çünkü. herneyse sabah servise binip işe gidiyoruz. sonra twitterdan bi abimin attığı mesajla sarsılıyorum, mesaj saati 11:37, mesaj ise "kadir abicim gazinin durumu iyi değilmiş haberin var mı" bi anlık duraksamadan sonra haberimin olmadığını yazıyorum. kendisi kuzenim olduğu için annemi arayıp durmunun nasıl olduğunu soruyorum. yoğun bakımda olduğundan haberim var ama o kadar kötü mü durumu bilmiyorum. annem telefonu açar açmaz arkadan ağlama sesleri geldiğinden durumu kolayca idrak ediyorum ve hastanenin yerini öğreniyorum. fabrikadan bi taksi isteyip, beni istanbula götürmelerini istiyorum, yoldayken telefonun çalmaması ve bana "oğlum gerek yok artık gelmene" denmemesi için ettiğim duaların haddi hesabı yoktur. her telefon çalışında açmamak için direniyorum, hayatımda ilk kez telefonun acı acı çaldığını o zaman görmüştüm. herneyse 1 saat içinde hastaneye varıyorum. oraya gidince içimde olan umut oradakileri görünce tamamen bitiyor. bi üst katta teyzemin perişan durumu beni iyice perişan ediyor. annem bana "git bi gör istersen son kez" demesi üzerine kafam allak bullak şekilde, yanımda bi abiyle onun yattığı yere giriyorum. korktum. gözleri açık olup beni görememesinden, bilincinin kapalı olmasından ve durumundan korktum. yanımdaki abi bu işleri az çok anladığından "1-2 saate ölür" demesiyşe bambaşka bir şok yaşadım. o hala hayattayken ona son kez bakıp dışarı çıktım. çok kötü olmuştum, çıktım bahçeye bi köşeye oturdum. konuşmuyorduk biz, ne kadar aptalca bi konu yüzünden konuşmadığımızı düşündüm, iyice perişan oldum. bi vakit oturduktan sonra içeri gidip o kötğ haberi beklemeye başladım. bi vakit sonra kapı açıldı, aynı dizilerdeki gibi millet başına üşüştü doktorun. 10 saniye geçti/geçmedi ağlamalar yükseldi. kuzenim ölmüştü. yaşı daha 25ti, organ yetmezliğine bağlı safra kesesinin zehirlemesi üzerine öldü. çok kötü bi durumdu, hastaneden çıkarken hastaneye kuzenimi öldürdükleri için bi ton para bayıldık ve cenazeyi aldık. normalde kimsenin mezarına kürek sallamazdım ama ona salladım, bilmiyorum neden salladım ama onun üzerine toprak örtmek çok can yakıyordu. keşke geçen sene değilde bu sene ölseydi diyorum ama o sene beşiktaştan çok umudu vardı. gomezi çok merak ediyordu. her sene olduğu gibi o sene de "biz şampiyonuz olum bu sene" diye tweet atmıştı. fakat bu senenin ertesi senelerden farkı vardı. beşiktaş bu sene şampiyon olmuştu, keşke görebilseydi o kupayı ama göremedi, yeni stadı görseydi ama göremedi. tam 1 yıl oldu. 1 yıl önce bugün bi çınar toprağa girdi, mekanın cennet olsun. seni çok özlüyorum.