elinde duran silahı amcasının çekmecesinden aldığında hissettiği nefreti köşe başında namlusuna bakarken ki korkusuna nazaran daha çok hissettiği heyecan onun 2 dk sonra yapacağı olaya kıyasla daha ürkütücü olmasıdır. her şey evinin önünde duran arabaya attığı tekme ile başladı. ve tekme attığı arabanın sahibinin onu öldüresiye dövmesiyle son buldu. ailesinde onu çok seven amcasının onu döven adamın ayaklarını ve burnunu kırmasıyla şölene dönüştü. ama amcasını hapse atılması onun o arabayı tekmelerken aklında olmayan ayrıntıydı. en sevdiği adam onun bir anlık nefretiyle hapse düşmüş ve yan ranzasındaki genç çocuğun şişlenmesi önlerken kendini feda edip ölmesiyle sonuç buldu.
kendine mi yoksa o arabanın orada durmasına mı yoksa dayak yediği ve dayak atan amcasını hapse düşmesine sebep olan adama olan kinimi onu huzursuz ediyordu. işte o köşe başında o silahın namlusuna bakarken aklından geçen oydu. acısı ve nefretini dindirecek şey o tabancanın içindeki mermilerin onun ve amcasını hayatını mahveden adamın iri bedeni boşaltmasıydı.
döndü ve adama nefret ile silahı doğrulttu. ama kafasının sağ tarafında beyninin çınlamasına sebep olan ve sıcak sıcak boynuna doğru inen sıvıyı hissettiğinde adamla göz göze geldiğinde yaşamının bir hiç uğruna gittiğini hissetti. köşe başında bir tek o durmuyordu onu takip eden iri adamın oğlu olan yakışıklı ama o saatten sonra hayatında hep ölümün hazzını yaşayacak adam duruyordu. yere düştüğünde aklında bir soru vardı.
(bkz: ölümün verdiği rahatlık bumudur) o