adam elini yukarıya doğru kaldırdı ; ardından istemsizce sağa ve sola doğru eşdeğer gel-gitlerde bulundu çünkü ayrılık bunu gerektirirdi. hoşçakala sığdırılmış olan zaman, aşk, paylaşılan maddi yahut manevi onca şey, yatak muhabbetleri, geceyi sabaha buluşturan güneşi selamlayışları, tutkulu sevişmeleri,tek bir sigarada dönüşleri , gülümsedikleri, gözlerindeki akan pınarlara setler çektigi , birbirleri uğruna het şeyin bitişine ışık hızından daha sonsuz bir hızla hoşçakala sığdırılan her ne varsa hepsineydi adamının kadınına el sallayışı... tek başınalığın eskittigi rengi soluk hemen iki üç adım arkasındaki bankta buldu kendini. iliklerini kadar sızlıyor , adını bilmediği hücrelerinde acı hissediyordu; adam hiç kımıldamadı , güneş evine çekildi , tuttuğu balıkların gün için yeterli olduğunu düşünen amca evine döndü, sabahtan alınan bisikletler sahil kenarındaki yerine aynen bırakıldı , simitci tazgahını topladı, , sokak lambaları geceyi selamladı , yeniyalı fahişelerinin iş saatleri başladı. rüzgar denizi uyandırdı; ;deniz hırçınlaştı , dalgaları kayalıklara daha sert çarpmaya başladı . adam hiç kımıldamadı. adam hala hiç kımıldamadı ve adam birçok kez hala hiç kımıldamadı...