hayattan bıkmış oluyorsun. kimse seni anlamıyor, kimse seninle konuşmuyor, kimse sana bakmıyor gibi.
kaçmak istiyorsun, kaçamıyorsun. uzaklaşıp kafa dinlemek istiyorsun, bir sürü engel var önünde aşamıyorsun.
bir kaç parça kumaş görüyorsun, bir ip gibi bağlayıp dolabın kapağına bağlıyorsun. boynundan geçiriyorsun sonra. bir saniye nefes alıp kendini bırakıyorsun. gözlerin kararıyor hemen, bilincini kaybediyorsun. gözünü açtığında yerdesin, şakaklarında bir ağrı. bir bakıyorsun ip kopmuş. ne yaptığını anlıyorsun, pişman oluyorsun. saatlerce ağlıyorsun. sonra bunu ömrün boyunca unutmuyorsun.
pes etmenin acizlik olduğunu anlıyor, hayata daha sıkı sarılıp "pes etmiyorum ulan" diye inat edip, inadına yaşıyorsun.
(edit:imla)