bu sene okulumdaki son senemdi. bu sene yeni başlamış bir çocuk, 15 tatilde dayımların komşusu olduğu için konuşmuştuk başka bir sblden geçecekti geçeyim mi diye sormuştu. sonra geldi. malum benim son senem çocukla çok da konuşamadım okul boyunca derdini tasasını dinleyemedim. lys matematiğe iki hafta vardı. okulda matematik dersi işlerken bir baktık ki dışarıda hazırlıklardan bir sınıf ama istisnasız ağlıyorlar, başlarında hoca var o da ağlıyor. pazartesi idi o gün, önceki cuma mezuniyetimiz vardı. kendi mezuniyetimi okulum bana organize ettirdiği için, abi hayırlı olsun dediğinde bile 5 saniye tutup sarılamadım. eyvallah diyebildim sadece. pazar gecesi, pazartesi sabaha doğru kalp krizi geçirmiş... arabayla gitmiştim okula yakın arkadaşlarını da alıp bir gidişim vardı hastahaneye. ağlayamıyorum da ağlasam gözlerim kararacak... hakkını helal et be ömer, bu dünyalığın içinde bi oturup konuşamadım seninle.