bundan yaklasik 2.5 sene once universitem istanbula yakindi iki haftada bir eve gelirdim vize donemi bi ay eve gelememistim en son uniye giderken biraz hasta olan dedem uniden eve geldigimde yatalak hasta olmustu 22 nisan sali aksami gelmistim 23 nisan carsamba gunu tabi vize donemi sac sakal karismis dedim su sacimi kestiriyim de dedem beni adam gibi gorsun mutlu olsun berbere gittim geldim ciktim yukari eve dedem kotu olmus basinda yasin filan okuyolar dedim korkmayin bisey olmaz ben sacimi yikayip gelicem dedim asagiya indim sacimi yikadim banyodan cikar cikmaz feryatlar koptu kosa kosa yukari firladim herkes bi yerde agliyo hangi birine gitsem bilemedim babami ilk defa aglarken gordum bu hayatta psikolojik hasta halamin oglu vardi o zamanlar benden buyuk evlenicek bi halamin kizi vardi herkesin bi derdi vardi herkes cok kotuydu ne yapacagimi sasirdim herkese gidip sirayla sarildim sakin olun takdiri ilahi diye diye en son aklima su geldi dedemin basina geldigimde seneler boyu sacim sakalim duzgun gez diye soyledin senin icin kestirdim simdi sen yoksun goremedin
ote yandan distan bakildiginda en az aglayan en az yipranan ben gibi gorunsem de sanki dedem vefat etmek icin bi ay yatalak olup benim gelmemi beklermis gibi beni gelince gordukten sonraki gun vefat etmesi en cok beni etkilemisti icime oturan en huzunlendigim an oydu bu hayatta allah kimseye yasatmasin