cam kenarı olma zorunluluğu bende de var neden bilmiyorum ama kendimi cama başımı yaslamış müzik dinlerken daha iyi hissediyorum sanırım. eğer yanıma biri oturmamış ise ayakkabıları çıkarıp en rahat ettiğim şekilde oturup kitap okumuşluğum da yok değil. ben yolculuğa başladığımda uykum da bir yerlere gidiyor buluşamıyoruz bir türlü. ayrıca molalarda otobüsten inmek ne kadar zor geliyorsa dizlerimin ağrısı o denli fazla oluyor. ama üşeniyorum napiyim? tabii otobüsten indiğimde bacaklarıma felç inmiş gibi yürüyorum o ayrı. artı olarak kendimden ağır eşyalarımı taşıyorum en sevmediğim kısmı bu. kendime gelmem 1 2 günü buluyor. yolculukları en çok da eve dönerken beni her zaman otogarda bekleyen birilerinin olduğunu bilmem çekilir kılıyor.