o zamanlar uni 2deyim. bir sabah uyaniyorum camin onunden ciyak ciyak sesler geliyor. bakiyorum 2ad minnak kedi yavrusu. sut veriyorum falan ama biryandan da kolluyorum cocuklar bise yapmasin. analari etraftadir, nasil olsa gelir alir ilgilenir diye arada bakiyorum. saatler geciyor aksam olmak uzere ama veledler oyle sahipsiz duruyor. neyse hadi gelin lan diyorum aliyorum eve. tabi okula gidip geldigim icin gun icerisinde evde bunlar tek takiliyor. o zaman tabi cahiliz kedi bakmayi bilmiyoruz. kum falan hak getire, ben bunlara sut,mama verdikce bunlar evin yeryerine sicip sicip birakiyorlar. neyse uc bes hafta geciyor bunlar buyuyor ama o ara bi pire yapiyorlar abi sorma gitsin. evde duramiyoruz. dizden assagi kasinmaktan kendimizi sokaklara atiyoruz. tabi daha dayanamadim saldim vicdansizlari. eve almakla iyi mi ettim kotu mu ettim bilmiyorum ama sabahlari gelip yorganin altinda benimle uyumalarini hala unutamam :)
hayvanlari sevelim beyler ne de olsa insanlara gore daha zararsizlar...